Just looking for an answer{Futuresong}

Oorlog. Hier of buiten, het hing teveel in de lucht om het te negeren en dat leek deze clan juist te doen soms. In plaats van voorbereidingen te treffen wachtte ze gewoon totdat het vanzelf misgaat. Lynxfang had over nagedacht om naar Butterstar te stappen, maar geen zin in een afkeurend antwoord had hij het maar laten zitten. Misschien viel het wel mee, maar zou ze hem dan echt niks vertellen? Zou ze hem niet meer vertrouwen, niet denken dat hij het op kon nemen. Misschien was hij de laatste tijd wat te dringend geweest en was men niet meer zeker van zijn zaak. Wel nee, hij was zichzelf nu gewoon waanbeelden aan het aanpraten. Het was gewoon even chaos allemaal en er moest eerst rust in het Camp komen. Hij kon zich beter met de jacht bezig houden, de laatste tijd mislukte die steeds vaker. En eten was altijd het belangrijkste voor deze clan. Natuurlijk, met zijn obsessie met de Warriorcode nam hij altijd toch wel wat mee, maar vaak was het maar een klein muisje en was hij uitgeput. Nee, hij moest zich weer concentreren op jagen en nu niet op al het gedoe hier waar hij niet eens bij kon. De kater richtte zijn kop op om naar de zon te kijken, om te zien hoe ver die al stond. Het was nog niet heel laat, dus hij kon prima een kijkje nemen bij de Highlands, wie weet liep daar nog wel wat rond. Hij stond op en liep met verzekerde tred naar de uitgang, maar zo bezig met de jacht en slagen had hij de poes niet gezien. Hij botste tegen haar op en stapte naar achteren, verbaasd over het. ''Sorry Futuresong''

Rustig was ze naar haar spelende kits en eigenlijk voornamelijk naar de clan aan het kijken. Niks ging goed op het moment maar de katten gaven haar rust, een gevoel van blijdschap en zorgden ervoor dat een gevoel dat ze kwijt wilde wegging: eenzaamheid. Moeder weg, kletsmaatje en zus Lightbringer weg, degene waar ze verliefd op was mocht ze geen contact mee, en natuurlijk kleine Beetle... Het was allemaal soms een beetje tev- Ruw werd ze onderbroken door iemand die tegen de zijkant van haar lichaam was gelopen en gelijk sprong ze op om de kat, niet zo zeer vijandelijk maar meer verbaasd aan te kijken. Al gauw kalmeerde ze toen ze Lynxfang zag staan. "Maakt niet uit, beetje aan het dromen?" Vroeg ze met een kleine glimlach.

Bij het herkennen van zijn deputy had hij zich meteen verontschuldigt en naar achteren gestapt. Blijkbaar had hij de nursey intussen genaderd want op de achtergrond zag hij haar kittens spelen. "Maakt niet uit, beetje aan het dromen?"vroeg de poes aan hem. Lynxfang schudde zijn kop, dromen deed hij liever als hij stilstond. ''Ik wou gaan jagen''. Misschien had hij wat teveel haast gehad om te gaan jagen, dat kon best wel eens zo zijn. Omdat het vast niet beleefd was om zomaar weer weg te gaan, dacht hij na over wat er te zeggen viel. Futuresong had het vast niet fijn nu en vragen of het goed was, misschien was dat wat hard... ''Hoe gaat het nu met je?''vroeg hij dus maar, minder erg voor zijn gevoel. Hopelijk was dit geen moeilijke vraag voor haar. Het kon soms een erg moeilijke vraag zijn.

Hij wilde gaan jagen, hield zij hem op? Voor ze wat kon vragen stelde hij een vraag, een die haar blik naar de grond stuurde en haar deed slikken. Pijn was te zien in haar ogen maar toch lukte het haar te glimlachen naar de kater. "Het gaat prima." Loog ze, haar stem ook stabiel.

Futuresong keek naar de grond en Lynxfang kon haar horen slikken. Toen keek ze weer op met een glimlach naar hem, al meende hij iets anders te zien in haar ogen, maar hij was niet zo goed in emoties herkennen. . "Het gaat prima.". Het klonk redelijk waar, voor wat er voorgevallen was en Lynxfang ging ervan uit dat prima in dit geval voor de situatie gelde. ''Dat is fijn, fijn om te zien dat je sterk bent gebleven''zei hij, met een licht vleugje van trots in zijn stem. Een Deputy die zich niet zomaar overgaf aan alles, dat deed hem goed. Misschien was ze daadwerkelijk de juiste keuze geweest.

Ze was blij dat hij haar niet kon lezen, het was soms zo vervelend. Niet dat iemand om je gaf, maar er maar door en door over te moeten praten. Dat hielp voor haar niet, dat deed alleen maar meer pijn. "Bedankt, Lynxfang." Sprak ze, een beetje random maar oprecht. "Het is fijn dat er katten zoals jij zijn in de clan." Knikte ze vervolgens, ze hield van iedereen maar sommigen mochten nog wel wat aan hun gedrag doen.

“cause you'll be in my heart”

Lynxfang heeft een roos ontvangen van Fairfaith!

Fijne Valentijnsdag Lynxfang!

coded by electric of synesthesia and shine