{Herb lessons}

De grijze kater had alle voorbereidingen getroffen voor een lesje plantenkennis. Het was belangrijk dat iedere kat dit kende voor noodgevallen. Als iemand uit je patrouille aangevallen was of op een andere manier gewond was geraakt moest je immers de ergste bloeding kunnen minderen en pijnstillende planten kunnen vinden. Ook was dit het moment uit te leggen welke planten je absoluut niet moest hanteren of eten. Veel mentoren gaven deze lessen tijdens de theorie en grenzen rondjes. Maar omdat de tijd nu zo agressief en kil was kwam het hier nog maar weinig van. Ace had zelf gemerkt hoe dankbaar hij was geweest toen Arcane wist dat Spinrag het bloeden kon dempen toen hij aangereden was. Zo had hij het overleefd tot Littlestream aangekomen was. Al met al had de kater dus besloten dat hij hef in eigen poot zou nemen wat betreft zijn vak. Daarbij was dit ook hét moment te zoeken voor zijn apprentice. De grote kater legde wat planten neer voor zijn den en hief zich op tot zijn volle grote. Hij was immers een enorm aanzicht, en toch klonk zijn stem nog luid en duidelijk terwijl hij door het kamp sprak. "Alle Apprentice's, Young Warriors en oudere Kittens verzamelen bij de ingang van de Medicine den. Ook mentoren en andere katten die hun kennis bij willen scherpen zijn welkom." De oudere katten wisten waarover het zou gaan, de echte doelgroep waarschijnlijk niet. Maar hey, ze hadden naar hem te luisteren nam hij maar aan. Het was nog een vroeg uur van de dag, dus de katten van de leeftijdsgroep die hij nodig had waren pas net wakker aan het ontbijten of kwamen terug van hun nachtoefeningen of patrouilles. Dit was het drukste moment in het kamp en hier zou hij gebruik van maken.

{ Open voor heel de clan die iets op wilt steken, maar vooral voor young warriors, apprentice's en oudere kittens.

Een beetje verveeld speelde Canarypaw nog wat met de botjes van en muis. De had het diertje als ontbijt gegeten, maar ze treuzelde nog wat. Eigenlijk was het plan dat de apprentice vandaag naar Sinclaw toe zou gaan om voor training te vragen, maar ze durfde niet heel goed. Ze vond haar mentor een beetje intimiderend, en was ook bang dat de training misschien te zwaar voor haar zou zijn. "Alle Apprentice's, Young Warriors en oudere Kittens verzamelen bij de ingang van de Medicine den. Ook mentoren en andere katten die hun kennis bij willen scherpen zijn welkom." Canarypaw spitste haar oren. Het perfecte excuus om niet te hoeven trainen deze ochtend! Een beetje haastig begroef ze de botjes, en trippelde vrolijk naar de med. cat den toe. Ze herkende Acefray wel. Hij was vaak in de nursery om de wat jongere kittens te controleren. Toch was het ook wel spannend. Het gebeurde toch helemaal niet vaak dat de med cat de clan bijeenriep? "Wat is er?" Vroeg ze misschien een beetje overenthousiast.

Bitter zat een beetje lusteloos voor zich uit te kijken: alles leek de laatste tijd mis te gaan. Haar broertje leed al een behoorlijke tijd aan greencough nu, en het leek maar niet over te gaan. De jonge kater was al zo zwak geweest sinds zijn geboorte, en het was nog maar de vraag of hij de epidemie zou overleven. Haar vader, Thrushdive, was omgekomen in het gevecht tegen de dassen. Een probleem dat Windclan meer aan was gegaan dan Shadowclan, en toch hadden ze hun levens ervoor gegeven. Haar moeder leek er gebroken door te zijn, en haar hele gezin leed eronder. Het ergste was dat ze er niks aan kon doen. Uit het niets galmde de bekende stem van de Medicine Cat door het kamp. Blijkbaar was de kater ook weer teruggekomen uit de greep van de Bloodclan, gelukkig maar. "Alle Apprentice's, Young Warriors en oudere Kittens verzamelen bij de ingang van de Medicine den. Ook mentoren en andere katten die hun kennis bij willen scherpen zijn welkom," hoorde ze de kater zeggen, en haar oortjes schoten enthousiast overeind. Ze werd binnenkort immers Apprentice, en wat was nou handiger in deze tijden als het opdoen van kennis over kruiden? Ze mocht dan wel een aantal katten verloren zijn, maar als ze goed genoeg oplette, zou ze misschien wel een aantal levens redden! Vrolijk trippelde ze naar de Medicine Cat's Den en ging voor de grijze, fluffy kater zitten. Even keek ze haar ogen uit, waardoor haar manieren haar eigenlijk ontgingen. "Hoi Acefray, Canarypaw," zei ze toen snel, een glimlachje op haar gezicht. Ja, ze was er klaar voor.

De kleine lapjes poes bevond zich buiten de nersury of ja dat niet helemaal ze zat er vlak voor, Maar nog ze stond wel op schadowclan kamp! dus take that...haters! Opeens trok een kat haar aandacht het was Acefray! haar grote held het deed haar zo goed om hem weer in het kamp te zien al leek hij wel diep in gedachten, De oude kitten zuchte en ging zitten wat zou ze doen om de geheimen van het genezen te kunnen leren om bij acefray te staan om van hem te leren, oh starclan "Alle Apprentice's, Young Warriors en oudere Kittens verzamelen bij de ingang van de Medicine den. Ook mentoren en andere katten die hun kennis bij willen scherpen zijn welkom." de stem van de grote kater galmde door het kamp heen, En hidden's oren stonden gelijk omhoog ho...Hoorde ze het nou goed? gaf hij een les over...nee dat kon niet, Maar de rustige kattin voelde iets in zich stromen wat ze niet vaak voelde enthousiasme, En al snel vond ze zich zelf naar de grijze kater toe rennen dit wilde ze niet misshen 'Acefray!' piepte ze enthousiast, en ging voor hem staan haar verlegen en onzekere houding was verdwenen ze was nu een energyrieke en leergierige kattin ' Ik meld me!' piepte ze vervolgens en keek de kater vol verwachtig aan, thank starclan for this chance!

Ze verveelde zich zo ontzettend erg en altijd zo'n lange tijd was er al geen ceremonie geweest. Waarom niet? Waarom werden er geen nieuwe apprentice rangen gegeven? Waarschijnlijk hadden ze het moeilijk met een mentor kiezen voor haar, want zij verdiende natuurlijk het beste. Al betwijfelde Reedkit zelf of ze wel iets erbij kon leren. Toen een groot gestalte haar aandacht trok luisterde ze naar zijn luide stem en deed haar kopje iets kantelen. Hmm, als ze dan eindelijk clanleader was leek het haar ook wel handig om een beetje kennis te hebben van kruiden. Dan raakte ze haar levens niet zo een, twee drie.. kwijt en dan had ze lang genoeg de tijd om Shadowclan de machtigste clan van het woud te maken!
Het witte poesje met enkele tabby vlekjes op haar lichaam kwam snel overeind en haastte zich naar het al verzamelde groepje katten dat tot nu toe voornamelijk uit kittens bestond. Als een van de weinige besloot ze geen enthousiast uitroep te doen, maar ging ze stilletjes zitten, haar groen kijkers vastberaden op de medicine cat gericht. Haar dunne staartje krulde ze over haar voorpoten en een tikkeltje ongeduldig wachtte ze tot hij verderging.

Tot zijn eigen verbazing kwamen er nog echt katten opdagen ook. Yeah, hij had wat te zeggen over de minions van de clan. Ace bleef in al zijn grote staan terwijl enkele naar hem toe kwamen lopen, hij wou duidelijk maken dat hij geen genoegen nam met maar de helft van alle katten. Dit was een belangrijk iets en álle apprentice's moesten hier op z'n minst komen zitten. Hoe oud of jong ze ook waren, dit was nodig. De grijze kater die eerder als een Warrior dan Medicine cat door zou kunnen gaan keek naar de katten die zijn kant op kwamen. Een zwart witte apprentice die hij kende als Canarypaw, deze kwam vrolijk aangerend. Hij grijnsde even schuin, een brutaal en wat jongensachtig trekje dat hij maar niet weg kreeg. "Even geduld, ik leg uit zodra de rest er ook is" Verklaarde hij even, en lang hoefde hij niet te wachten. Ondertussen kwam ook Bitterkit zich bij hun voegen, die haar ogen even uitkeek. Net toen hij zijn mond opende voor een begroeting kwam Hiddenkit aangerend. Deze was zichtbaar opgewekt, terwijl ze normaal brij timid was. Hij glimlachte even vriendelijk en knikte naar de twee poezen. "Bitterkit, Hiddenkit" Als enige met een nog normale bloeddruk en suikergehalte kwam Reedkit aangelopen. Ook hiernaar knikte de kater en keek het groepje nog even rond. Hmm, vooral kittens tot nu toe. En hoewel hij al blij was met zijn huidige gezelschap wou hij nog wat meer apprentice's hebben. Wederom verhief hij zijn stem. "Volgens mij heeft Shadowclan meer als één apprentice. Allemaal wakker worden en neem je ontbijt even hier mee naar toe als het echt zo belangrijk is" Hij klonk een tikkeltje ongeduldig, al zat dit niet in zijn karakter. Hierna ging hij zitten, wat niet heel erg afnam van zijn grote en brede gestalte.

De zwart met witte kitten was opgestaan zodra hij een stem door het kamp had horen bulderen, hij had zich al dagen lang zitten vervelen en nu de tijd bijna daar was dat hij eindelijk zes moons oud werd en aan de apprentice ceremonie mee zou mogen doen, werd het kamp met de dag saaier. Een brede geeuw verliet de katers mond, nog voordat hij een blik over zijn schouders wierp naar zijn zusje en moeder. Burningkit lag nog lekker te slapen, zoals ze altijd wel door kabaal heen kon slapen en zijn moeder lag er ook vrij vredig bij. Een zachte glimlach verscheen voor enkele secondes op zijn gezicht bij het aanblik van de twee, als enige kater van het gezin had hij toch het gevoel dat hij ze moest beschermen - zelfs nu al, met zo'n jonge leeftijd. Ze hadden geen vader om die taak op zich te nemen, dus dan moest hij dat maar doen. Als oude broer, als oudste zoon. De kater stapte de den uit en zag daar Acefray staan, hij had omgeroepen dat oudere kittens zich ook mochten melden bij de medicine den. Natuurlijk was hij wel lichtelijk nieuwsgierig naar wat de kater van hen wenste, maar die nieuwsgierigheid was niet zichtbaar in zijn gouden ogen toen hij zich bij de groep neerzette. Zijn blik gleed over de katten heen, om dan in een stalen staar naar de grote kater die zichzelf de medicine cat noemde te kijken. Afwachtend wat hij van hen wenste, want misschien kon dit nog wel nuttig zijn voor later.

I had to.

Kleine Crookedkit was diep in slaap gevallen, haar moedervacht hing half over haar heen wat een lekker warm gevoel gaf. De zon scheen lichtjes door de ingang heen wat nog meer warmte aan de kitten bood. Nog een moon en ze zou een leerling worden, maar af en toe twijfelde de kleine kitten als ze het wel aankon. Ze was immers het kleinste van het nest, en haar hart wou het pad niet nemen die voor haar gekozen was. Haar mintgroene ogen gingen open toen de stem van Acefray door het kamp galmde, "Alle Apprentice's, Young Warriors en oudere Kittens verzamelen bij de ingang van de Medicine den. Ook mentoren en andere katten die hun kennis bij willen scherpen zijn welkom." Oudere kittens! Zij was een oudere kitten! Met veel zelfvertrouwen hees ze zich omhoog en trippelde naar de uitgang, jammer genoeg was ze niet de enige kitten die er heen wou. Door haar kleine bouw werd ze zo aan de kant geduwd en viel ze op haar snuit. Crookedkit wou het uitroepen en haar nagels in de kittens vacht slaan, maar dat mocht niet van de Warriorcode en ze was immers te klein om het gevecht te winnen. Moeizaam hees de poes zich weer omhoog en likte het verwarrende vacht recht. Misschien was dit wel een teken van Starclan dat ze geen Medicijnkat kon worden.. Toch gaf ze de moed niet op, en schudde het stof uit haar vacht en stapte de koude wereld in. De tabby poes rende naar de ingang van de Medidcijnkat den, maar toen ze Acefray iets hoorde zeggen over ontbijt draaide ze zich om en trippelde naar de prooistapel. Snel pakte Crookedkit een veldmuisje en nam die mee naar Acefray's den. Daarna stak ze haar kopje nieuwsgierig naar binnen, en staarde elke kat aan. Zo veel kittens!? Een zucht rolde over haar lippen, dit kon ze wel vergeten.. Elke kat die hier was had wel iets bijzonders, de een kon goed vechten de andere was sterk of snel. En wat had zij? niks.. Ze legde muisje neer en sloot zich aan in de achterhoede, ze viel toch nooit op en dus had het geen zin om oor aan te zitten, "Ben ik nog op tijd?" Mauwde ze met haar lieve zachte stem, en liet haar mintgroene ogen op Acefray rusten. Als ze nog mocht mee doen dan..

Lightningpaw was net terug van zijn jacht toen hij Acefray hoorde roepen dat je, je prooi mee moest nemen naar hem. Niet begrijpend wat de Medicine cat hiermee bedoelde hield Lightningpaw zijn kopje een beetje schuin en fronste. Wat was eraan de hand? Had Acefray een vreetbui gekregen en wilde hij nu de prooi van iedereen inpikken? Niet precies wetende wat hij nu moest doen stond Lightningpaw daar maar een beetje te staan. Nadat hij tot de conclusie was gekomen dat zijn prooi wel veilig zou zijn voor Acefray, liep hij samen met zijn muis naar de Medicine cat toe. Toen hij een plekje had gevonden tussen alle kittens plofte hij daar neer. Terwijl hij nog steeds geen idee had van wat hij hier ging doen nam hij een hap van zijn muis en keek hij Acefray met een vragende blik aan.

Lightningpaw thinks his mouse is safe... xD

Ace had met zwiepende staart staan wachten tot er eindelijk meer katten zouden komen. Anders moest hij het hiermee maar doen. Ach, beter als niks, dat was zeker. Had hij in ieder geval wat fanatieke katten erbij zitten. Na nog een tijdje wachten kwam er weer iemand bij komen, en de grijze kater hoefde er niet eens bij stil te staan; Lightkit. Zijn zoon. Meteen stak er iets door zijn borst heen, iets wat altijd gebeurde als hij de tweeling zag. Het was verschrikkelijk. Hij hielt meer van hun en hun moeder dan van wie dan ook, maar het was verboden. De kittens waren voor zijn rang ontstaan, vandaar dat hij die kon houden. Maar voor hun eigen veiligheid en zijn eer in de clan was deze regeling het beste. Al deed hij meer zeer dan wat dan ook. Vooral omdat Lightkit een staar bezat die niet normaal was. Hij schudde het zo goed mogelijk van zich af. Hij was nu een Medicine cat en stond hier buiten. Hij moest zijn werk doen, zijn geweten daarmee opheffen. Gelukkig kwam hierna een nieuwe kitten aangewandeld die nu zijn aandacht op kon eigenen. Crookkit. Bij de vraag knikte hij even. “Ja hoor” Reageerde hij simpel. Het duurde niet lang meer voor ok Lightningpaw aan kwam lopen en hiermee leek het ook gedaan te zijn. Even knikte hij naar zijn gezelschap en begon toen met praten, zijn stem niet onvriendelijk maar serieuzer dan als je hem normaal tegenkwam. “Deze les is normaal voor alleen apprentice’s, maar omdat de tijden moeilijk zijn mogen nu ook de oudere kittens meeluisteren” Begon hij waarbij zijn groene blik over Bitter, Hidden, Reed, Light en Crookedkit gleden. “Iedere apprentice moet voor zijn of haar assessment enige kennis hebben over planten. Zodat wanneer je na een gevecht jezelf of je clanmate kan helpen tot de Medicine cat erbij kan komen” Nu was het dus ook al redelijk duidelijk wat ze hier gingen doen. Maar Ace zou zichzelf niet zijn als hij het niet even extra gezegd zou hebben. “Deze ochtend krijgen jullie dus ook informatie over hoe je een gewonde snel moet behandelen, zodat deze niet leegbloed tot ik er ben” Even keek hij nu de groep door, wachtend op tekenen dat iedereen het begreep. Zijn poot trok ondertussen al het pakketje gebonden in Dock al dichterbij. Hij had meerdere van zulke pakjes, meestal lagen er twee in zijn den. Met een braam was er een streep op getrokken zodat wanneer hij bij een noodgeval was een snelle kat kon sturen een van deze dingen te halen. Er zaten basis dingen in voor als hij geen tijd had alles persoonlijk bij elkaar te rapen. Daar zat dus ook alles in wat ze vandaag nodig hadden.

Een grijnsje verscheen op haar gezicht toen ze Hiddenkit aan zag komen rennen, vol enthousiasme. Bitter had de lapjeskat al verwacht, sinds ze afgelopen week al zo'n ambitie had getoond wat kruiden en de positie van Medicine Cat Apprentice betrof. Ze was er zo op gehamerd om Acefray te helpen met kruiden zoeken, zelfs als ze er zelf door in de problemen kon komen. Bitter knikte even naar de kitten, maar had geen idee of ze het wel zag. Ze leek helemaal starstruck door Acefray te zijn. Ook haar zusje, Reedkit, voegde zich bij het gezelschap. Niet dat Bitter bijzonder veel met haar had, maar ook gaf ze die en knikje ter verwelkoming. Vervolgens kwamen Lightkit, Crookedkit en Lightningpaw ook nog aanzetten, en Bitter verbaasde zich over het kleine aantal Apprentices dat was komen opdagen. Natuurlijk zouden kittens de hele tijd in het kamp zijn, en Apprentices zouden overal in het gebied rond kunnen hangen. Bitter begreep de interesse in de rang van Med. Cat Apprentice niet zo. Wie stond er nou te trappelen om zijn hele leven alleen te blijven? Geen kittens, geen partner, dat was toch verschrikkelijk? Geen enkele vorm van nalatenschap in de wereld. Ach ja, ieder zijn smaak. Toen Acefray begon te praten, luisterde de kitten aandachtig in de hoop dat ze de kennis ooit nog in de praktijk zou kunnen gebruiken. Onbewust knikte ze terwijl de grijze kater sprak. Haar ogen gleden naar het pakketje dat voor Acefray lag, nieuwsgierig naar wat er in zat. Wat het ook was, het zou ooit op een dag iemand's leven kunnen redden.

Hidden om zich heen er waren veel kittens en maar een apprentice Crookedkit en lightkit kwamen er ook bij Hidden lachte vriendelijk naar hun als een soort begroeting al betwijfelde ze of ze het zagen toen vielen haar amber ogen op bitterkit die naar haar knike Hidden lachte en knikte beleefd terug, Toen begon Acefray te praten Hidden was een en al oor ze keek de grote tabby met ogen vol nieuwsgierigheid aan en hing aan zijn lippen bij elk woord at hij zei . “Deze les is normaal voor alleen apprentice’s, maar omdat de tijden moeilijk zijn mogen nu ook de oudere kittens meeluisteren” Begon hij waarbij zijn groene blik over Bitter, Hidden, Reed, Light en Crookedkit gleden. “Iedere apprentice moet voor zijn of haar assessment enige kennis hebben over planten. Zodat wanneer je na een gevecht jezelf of je clanmate kan helpen tot de Medicine cat erbij kan komen” vol enthousiasme knikte de calico poesje op de worden van de kater hij was zo fascinerend, Hidden zou zo graag med-cat apprentice willen worden haar grote droom zou starclan het haar gunnen? “Deze ochtend krijgen jullie dus ook informatie over hoe je een gewonde snel moet behandelen, zodat deze niet leegbloed tot ik er ben '' sprak de kater veder Hidden knikte hij had gelijk Ace kon niet vliegen dus kon niet overal snel komen in de tussen tijd was het wel handig dat katten zich wel even konden redden, Hidden volgde aces blik naar een paketje ze keek even naar Bitter die het zelfde deed, Hidden keek vol nieuwsgierigheid naar het paktje wat zou er allemaal in zitten? ze keek even vragend naar acefray maar righte haar oogjes al snel weer op het paketje, Rustig hidden hij verteld het zijn niet ongedulig worden.

Met een schuin oog keek ze naar Bitterkit die haar een knikje gaf en pas na een moment gaf ze een langzaam knikje terug, maar verschoof niet van plek. Ze vond het wel goed zo, een beetje in het midden, aan de zijkant. Er kwamen nog een paar katten bij, maar veel aandacht van apprentices kreeg Acefray niet. Een van haar ranggenoten vroeg of ze te laat was en Reedkit rolde met haar ogen, maar werd teleurgesteld door het geruststellende antwoord dat Acefray gaf. Hmm.. de rest was tenminste wel meteen gekomen. Crookedkit zou dus duidelijk nog veel moeten leren als ze apprentice wers! Haar mondhoeken kropen wat cynisch omhoog en ze richtte haar groene kijkers weer op de wollig uitziende medicine cat. “Iedere apprentice moet voor zijn of haar assessment enige kennis hebben over planten. Zodat wanneer je na een gevecht jezelf of je clanmate kan helpen tot de Medicine cat erbij kan komen” Een glinstering verscheen in haar groene kijkers. See, het was een goede keuze geweest om hier naartoe te gaan, als ze dit nu al leerde dan werd haar apprentice tijd nog meer verkort en zou ze zo sneller hogerop kunnen klimmen.
De kater schoof een pakketje naar voren en Reedkit rekte haar nek wat zodat ze het in groen gebonden ding beter kon zien. Er zat een soort donkere streep op, maar verder leek het haar maar een gevouwen hoopje bladeren. Die kater kon wel wat sneller gaan, zo moeilijk was het toch allemaal niet?

Acefray vermaande haar om geduldig te wachten tot er nog meer katten zouden komen, maar geduld was iets wat Canarykit niet bezat. Toch wat ongeduldig keek ze naar de kits die er eraan kwamen, en plotseling voelde ze zich nogal een kleuter. Ze zat hier zo een beetje tussen de kits in terwijl de andere apprentices vast volwassen dingen aan het doen waren, maar ze kon nu niet meer vluchten dus ze bleef maar waar ze was. Acefray riep nog een keer voor meer deelnemers aan zijn kleine lesje, en Canary was opgelucht toen er nog een apprentice kwam. Dan leek ze tenminste niet zo kinderachtig. Na de aankomst van Lightningpaw leek de groep compleet, en gingen ze eindelijk beginnen. Er kwam een verhaal waarom er ook kits mee mochten doen, maar dat vond Canary allemaal niet zo interessant. Ze was hier om awesome genezingskills te leren om levens te redden. “Iedere apprentice moet voor zijn of haar assessment enige kennis hebben over planten. Zodat wanneer je na een gevecht jezelf of je clanmate kan helpen tot de Medicine cat erbij kan komen” Kijk dat was nou wat ze hier wilde leren, en het was ook wel goed dat ze nu tenminste nog wat deed waarmee ze sneller warrior mee zou kunnen worden ook al leek Sinclaw niet het soort kat die haar kennis van planten zou gaan testen. Acefray legde uit wat ze zouden leren, en Canarypaw knikte enthousiast. Daar had je nou wat aan. De medicine cat trok een pakketje van bladeren naar zich toe, en de scherpe geur dat ervan af kwam herkende ze onmiddellijk. Het was dock, een van de blaadjes die ze van Ace had moeten sorteren toen ze ze had omgegooid in zijn den. De zwart witte poes had een goed geheugen, en als ze er zin in had pikte ze dingen ontzettend snel op. Alleen ontbrak de zin om te leren haar wel eens als het over saaie dingen ging. "Dat is toch dock?" Vroeg ze subtiel terwijl ze zichzelf heel slim voelde.

Hij was erg trots op zijn vriend, die helemaal zelf met dit plan gekomen was. Naar Tall's idee was het een goed idee geweest, de jongelingen zouden wat leren over zichzelf verzorgen en in leven houden terwijl Ace rustig kon kijken wie misschien geschikt was om zijn apprentice te worden. Natuurlijk zat Tall ook bij het groepje, zijn blik op de kleine katten gericht terwijl hij iets achter Ace zat. Echt opletten deed hij niet, hij had Ace en Little en een gigantische hekel aan alles wat met spinnen te maken had. Wel lette de kater op de gezichten van de kits en de mogelijkheden. Bovendien moest er iemand zijn om orde te houden als zijn P.I.C. het niet aan kon.

Echo was nog steeds niet helemaal over haar angst rond kittens heen, hoewel ze er een paar had ontmoet die haar niet zo afschrikten. Nou ja, angst was het niet te noemen. Meer een soort onzekerheid. Ze wist nooit wat ze moest doen met die dingen. Ze was wel bang dat ze gingen piepen ofzo en dat ze op haar donder zou krijgen. Dus bij de 'les' van de medicine cat ging ze wel binnen gehoorafstand zitten, maar zo ver mogelijk bij de kleintjes vandaan. Met enige aandacht keek ze naar de pakketjes voor de pluizige grijze kat. Deze begon uit te leggen wat hij de omringende groep wilde leren vandaag. Zorgen dat katten niet dood zouden bloeden, pikte de gevlekte poes op. Oké, duidelijk. Terwijl de jongere katten naar voren dromden bleef ze toch maar zitten waar ze zat. Kon ze het niet zien, dan zou ze wel een betere plek zoeken. Haar zicht was echter prima, dus noodzaak om dichterbij te komen was er niet.

- Flutpost hahaha. Ech is bang voor kits.

“Deze les is normaal voor alleen apprentice’s, maar omdat de tijden moeilijk zijn mogen nu ook de oudere kittens meeluisteren” begon Acefray. Nieuwsgierig kreeg Lightningpaw naar Acefray. Hij had nog steeds geen idee waarom hij hier was, daarom was hij zo nieuwsgierig. “Iedere apprentice moet voor zijn of haar assessment enige kennis hebben over planten. Zodat wanneer je na een gevecht jezelf of je clanmate kan helpen tot de Medicine cat erbij kan komen” legde Acefray uit. Aha, ze gingen dus les krijgen over kruiden! Dat was wel leuk. “Deze ochtend krijgen jullie dus ook informatie over hoe je een gewonde snel moet behandelen, zodat deze niet leegbloed tot ik er ben” eindigde Acefray zijn verhaal. Toen Acefray iedereen even aankeek om te checken of die het begreep knikte Lightningpaw terug. Lightningpaw liet zijn muis maar voor wat het was en keek geïnteresseerd naar het pakje dat Acefray vast hield. Omdat hij nog geen mentor had, had hij eigenlijk nog nooit les gehad daardoor vond hij dit nogal spannend en interessant. "Dat is toch dock?" vroeg Canarypaw subtiel. Een beetje verbaast keek Lightningpaw naar de jonge poes, hoe wist die dat nou weer? Had hij dat ook moeten weten?! Nou ja, nu wist hij het gelukkig. "Wat zit er allemaal in het pakketje?" vroeg Lightningpaw nieuwsgierig terwijl hij geïnteresseerd naar het pakketje keek.