This is me i dont need anybody {Fairfaith}

Het voelde als een enorme opluchting toen de nagels uit haar rug werden gehaald en de leerling weer met vier pootjes op de grond stond. "Kan gebeuren." sprak ze met een kleine, waterige glimlach voor ze een paar likken over haar rug gaf. Er zaten wat kleine schrammetjes, maar niet iets om zich zorgen over te maken. "Je hebt gelijk. Misschien dat een iets grotere kat ons van dienst kan zijn?" stelde ze voor. Alleen wie? De meeste krijgers waren rond dit tijdstip het kamp uit voor patrouilles of jacht.

"Kan gebeuren." sprak de poes met een kleine waterige glimlach,Rose knikte langzaam de prachtige poes ging zitten en keek geirriteerd door de Den heen waarom was het zo verdomd moeilijk om dat rot gat te vinden!"Je hebt gelijk. Misschien dat een iets grotere kat ons van dienst kan zijn?" stelde de krijger voor Rose trok even een moeilijk gezicht ze kon het moeilijk onder ogen zien maar Fair had wel gelijk misshien moesten ze wel hulp vragen aan een andere warrior een kater of gewoon een grote poes,Rose tuurde even naar boven het gat was waarschijnlijk ergens in het dak Rose knoop haar ogen tot spleetjes 'Volgens mij is het gat ergens in het dak' mompelde ze zacht eerder tegen zich zelf dan tegen de poes, Rose draaide haar kop en keek de poes kalm en wat vriendelijk aan 'Misshien moeten we inderdaad er iemand anders bij halen' mompelde ze, Ugh ze hield er niet van om hulp te vragen maar ze wilde ook niet de hele nacht onder het sneeuw liggen, Rot leaf-bare ook.

De jonge poes trok even een bedenkelijk gezicht. Het was inderdaad zo dat het gat hoogstwaarschijnlijk in het dak zat, maar helaas konden beide poezen daar niet bij. Gelukkig stemde Rosepaw in met haar idee. Ergens vond ze het jammer dat het hen samen niet lukte. Op zich waren ze geen slecht team, hun grootte zat gewoon niet erg mee. "Oké, eens zien wie er beschikbaar zijn in het kamp." mompelde ze tegen zichzelf terwijl ze weer richting de uitgang trippelde. Er waren niet heel veel krijgers aanwezig, maar wel een paar. Twijfelend liet ze haar blik over de open plek glijden. Hulp vragen was best wel eng. "Wie denk jij dat we kunnen vragen?" miauwde ze over haar schouder richting de leerling. Misschien dat Rose een stuk minder verlegen was.

"Oké, eens zien wie er beschikbaar zijn in het kamp." mompelde Fair Rose wist dat ze het tegen zich had maar toch knikte ze de flame point poes bleef rustig zitten toen de warrior de Den uit trippelde "Wie denk jij dat we kunnen vragen?" miauwde ze over haar schouder richting de leerling Rose haalde haar shouders op 'Nee' miauwde ze simpel ze had echt geen idee wie ze moest vragen veel warriors waren er weer niet en ze kende ook niet warriors die taken even aan de kant wilde leggen om hun te helpen, Rose liep naar de andere poes toe en ging naast haar zitten 'Weet jij nog iemand?' vroeg ze rustig terwijl ze het kamp door keek, Je er was ook echt veel keus jeetje.

Hmm, dat werd uit haar comfort zone stappen en zelf om hulp gaan vragen dan maar. Soms vervloekte ze haar grootte, terwijl het op andere momenten ook wel weer handig kon zijn. Zo had ze op Clan meetings altijd een plekje vooraan. De jonge krijgster zuchtte en stapte op de eerste de beste groot uitziende krijgskat af. "Pardon," begon ze zachtjes. "Zou u ons misschien met iets willen helpen?" Ze hooptte dat de kat geen belangrijke taken te doen had en hen zou kunnen helpen.

- Iemand die zin heeft ze te komen helpen? c:

De flame point poes keek rustig toe hoe Fair op een warrior Lynxfang afstapte . "Pardon," begon ze zachtjes. "Zou u ons misschien met iets willen helpen?" hoorde ze haar zeggen, Hpmf hij moest hun gewoon helpen dat was zijn taak als warrior, Rose stapte de Den uit en ging naast de kleine krijger staan net op tijd om de kater te horen vragen wat er was, Rose snoof wat hooghartig en wees naar de Apprentice Den 'Er zit een gat in het dak maar ik en Fair kunnen er niet bij' miauwde ze droogjes ze hield er niet van hulp te vragen meestal deed ze graag dingen zelf maar het was dit of elke dag vieze sneeuw uit haar vacht kammen, Rose keek de kater emotieloos aan als hij hun niet ging helpen werd ze echt heel boos.

Een vlaag van opluchting ging door haar een en ze ontspande weer ietsjes. De krijger die ze nu herkende als Lynxfang zou hen een handje helpen. De kater was groot, hij zou er vast en zeker bij kunnen. Rosepaw legde het probleem uit en de jonge poes knikte instemmend. "We hebben het in ieder geval geprobeerd." voegde ze er aan toe met een waterige glimlach terwijl ze met haar hoofd richting haar bekraste rug knikte. Daarvoor zou ze later nog wel even langs Honeyscent gaan. Eerst was ze vastberaden deze klus af te maken.
Ze trippelde terug richting het leerlingen hol en wachtte tot de kater en de leerling volgde. "Hier ergens moet het zijn." mompelde ze terwijl ze richting Rosepaw's nest knikte.

De jonge poes keek aandachtig toe hoe de krijger te werk ging. Opgewonden sprong ze overeind toen hij meldde het gat gevonden te hebben. "Lynxfang, u bent de beste!" spinde ze dankbaar. Ergens wist ze ook niet waarom ze zo opgewonden werd van het feit dat het gat gevonden was. Het was niet eens haar hol. Aan de andere kant, ze had wel een doel volbracht. Of, nou, bijna dan. "Rose, zullen we wat riet gaan halen?" vroeg ze de jonge flamepoint poes. "Natuurlijk bent u ook van harte welkom, Lynxfang." Het was erg lief dat de krijger zijn tijd gebruikte om het tweetal te helpen.

Met haar ijs blauwe ogen volgde de poes alles, Het verbaasde haar ten zeerste dat hij wel het gat vond. Een geirriteerde zucht verliet de bek van de jonge apprentice, het irriteerde haar dat hij het gat wel vond en zij niet. lynx vroeg vervolgens of ze riet wilde halen, Rose knikte langzaam ze had niet veel keus of wel? Haar blik gleed weg van de krijger en vestigde zich op Fairfaith. Die vroeg of ze samen riet wilde halen 'Sure ik doe alles zo lang dat gaat maar gerepareerd word' miauwde ze rustig. Ze keek even naar de kater maar gleed al snel weer met haar ogen naar de poes. 'Ik weet zeker dat ik meer riet kan dragen dan jij, en dat sneller terug kan brengen'daagde Rose de jonde poes uit, ze gaf haar een knip oog tot dat ze uit de Den verdween, met de verwachting dat Fair achter haar aan kwam.

the laatheid is reallll