This is me i dont need anybody {Fairfaith}

De kater had gejaagd en bij vanmorgen vroeg al in een Patrouille gelopen, dus nu was hij in het Camp aanwezig. Eerst lette hij op de dingen die om hem heen gebeurde, maar al snel was hij in slaap gesukkeld en lag hij te donzen in het waterige zonnetje. Lynxfang sliep wel eens vaker overdag, als hij toch niks te doen had, dus vreemd was dit niet. Hij was dan meestal wel weer snel te wekken en het geluid van pootstappen deed hem ook weer opkijken. Voor hem stond de kleine Fairfath, de poes waarmee hij nog samen met Riverpaw een race had gehouden op de bevroren Stream."Pardon," begon ze zachtjes. "Zou u ons misschien met iets willen helpen?". Lynxfang knipperde met zijn ogen, gezien hij pas net weer wakker was en geeuwde de slaap uit zichzelf. ''Natuurlijk, wat is het?'' antwoordde hij met vriendelijke stem, terwijl hij opstond en zich uitrekte.

OOC
Why not

De flame point poes keek rustig toe hoe Fair op een warrior Lynxfang afstapte . "Pardon," begon ze zachtjes. "Zou u ons misschien met iets willen helpen?" hoorde ze haar zeggen, Hpmf hij moest hun gewoon helpen dat was zijn taak als warrior, Rose stapte de Den uit en ging naast de kleine krijger staan net op tijd om de kater te horen vragen wat er was, Rose snoof wat hooghartig en wees naar de Apprentice Den 'Er zit een gat in het dak maar ik en Fair kunnen er niet bij' miauwde ze droogjes ze hield er niet van hulp te vragen meestal deed ze graag dingen zelf maar het was dit of elke dag vieze sneeuw uit haar vacht kammen, Rose keek de kater emotieloos aan als hij hun niet ging helpen werd ze echt heel boos.

Een vlaag van opluchting ging door haar een en ze ontspande weer ietsjes. De krijger die ze nu herkende als Lynxfang zou hen een handje helpen. De kater was groot, hij zou er vast en zeker bij kunnen. Rosepaw legde het probleem uit en de jonge poes knikte instemmend. "We hebben het in ieder geval geprobeerd." voegde ze er aan toe met een waterige glimlach terwijl ze met haar hoofd richting haar bekraste rug knikte. Daarvoor zou ze later nog wel even langs Honeyscent gaan. Eerst was ze vastberaden deze klus af te maken.
Ze trippelde terug richting het leerlingen hol en wachtte tot de kater en de leerling volgde. "Hier ergens moet het zijn." mompelde ze terwijl ze richting Rosepaw's nest knikte.

Er kwam een Apprentice bijstaan die hooghartig snoof. Wat was dat met de jeugd van tegenwoordig? Geen greintje respect meer voor de Warriors. Hopelijk had ze dat nog wel voor de Elders. Er zit een gat in het dak maar ik en Fair kunnen er niet bij'legde Rosepaw uit terwijl ze naar de Apprentice Den keek. Lynxfang keek dezelfde kant op, maar vanaf hier was het gat niet te zien. Fairfaith vertelde dat ze het wel hadden geprobeerd en ze knikte naar haar rug, waar krassen op zaten. Oh. Lynxfang vroeg zich opeens erg af hoe ze het hadden geprobeerd. De kleine Warrior ging hun voor en Lynxfang volgde haar vlug, benieuwd geworden naar dat gat. Lynxfang keek de verduisterde den in en zag dat er inderdaad wat sneeuw op de grond en in het nest lag bij de plek die Fairfaith hem aanwees. Hij ging de den helemaal in en keek naar het plafond. Helaas waren de verschillende lagen van riet met wat mos ertussen lastig om er goed door heen te kijken. Lynxfang liep inspecterend heen en weer, zoekend naar dat verdraaide gat. Waar kon het zijn. Wat sneeuw deed hem opkijken, het was maar een klein beetje, maar toch trok het zijn aandacht. Helaas was ook hij niet groot genoeg om volledig bij het plafond te komen. Lynxfang ging op zijn achterpoten staan en sloeg tegen de sneeuw aan. Meteen viel het naar beneden met een flats en werd het gat zichtbaar. Gevonden. "Hier is het gat dan." zei hij tegen de andere twee en keek weer terug. Het leek mee te vallen, als ze er wat extra riet door heen vluchtte en eventueel wat mos ertussen deden moest het wel weer dicht genoeg zijn. "Wie heeft zin om riet te halen?"

De jonge poes keek aandachtig toe hoe de krijger te werk ging. Opgewonden sprong ze overeind toen hij meldde het gat gevonden te hebben. "Lynxfang, u bent de beste!" spinde ze dankbaar. Ergens wist ze ook niet waarom ze zo opgewonden werd van het feit dat het gat gevonden was. Het was niet eens haar hol. Aan de andere kant, ze had wel een doel volbracht. Of, nou, bijna dan. "Rose, zullen we wat riet gaan halen?" vroeg ze de jonge flamepoint poes. "Natuurlijk bent u ook van harte welkom, Lynxfang." Het was erg lief dat de krijger zijn tijd gebruikte om het tweetal te helpen.

Met haar ijs blauwe ogen volgde de poes alles, Het verbaasde haar ten zeerste dat hij wel het gat vond. Een geirriteerde zucht verliet de bek van de jonge apprentice, het irriteerde haar dat hij het gat wel vond en zij niet. lynx vroeg vervolgens of ze riet wilde halen, Rose knikte langzaam ze had niet veel keus of wel? Haar blik gleed weg van de krijger en vestigde zich op Fairfaith. Die vroeg of ze samen riet wilde halen 'Sure ik doe alles zo lang dat gaat maar gerepareerd word' miauwde ze rustig. Ze keek even naar de kater maar gleed al snel weer met haar ogen naar de poes. 'Ik weet zeker dat ik meer riet kan dragen dan jij, en dat sneller terug kan brengen'daagde Rose de jonde poes uit, ze gaf haar een knip oog tot dat ze uit de Den verdween, met de verwachting dat Fair achter haar aan kwam.

the laatheid is reallll