Taking a risk

Kort bracht hij zijn neus tegen de zandkleurige vacht van de poes naast hem en daarna stond hij op uit het nest. Ze hadden het afgesproken. Vroeg weggaan vandaag. Vroeg in de ochtend opstaan en dan haar naar Thunderclan brengen. Het was tijd geweest, want haar wonden waren geheeld en wanneer moest het anders? Ergens vond de kater het moeilijk om zijn goede vriendin terug te brengen. Dat ging hij natuurlijk niet hardop zeggen. Nu al helemaal niet als hij nog anderen zou tegenkomen bij het terug brengen. Hij wou haar naar het kamp brengen, want bloodclan was nog altijd in het kamp. Cole had misschien een soort beschermend gevoel over haar gekregen toen ze hier kwam. In dit kamp moest je jezelf kunnen verdedigen. Heel anders dan de nursery bijvoorbeeld. De kater schudde kort de stomme gedachtes uit z'n kop. "Kom op prinses we moeten gaan" De blik van de kater stond wat kil, zoals het de laatste tijd standaard stond. Soms brak er een grijns door als hij opmerkingen maakte bijvoorbeeld. Heel soms een glimlach als hij gesprekken met de Thunderclan poes had. Verder gebeurde er niet geweldig veel meer.

De twee liepen al snel het kamp uit. Hij hield zijn strakke gezicht al was het een moeilijk iets voor hem. Hij probeerde de stemming nog wat goed te houden door een gesprek, maar het was moeilijk. Het was de laatste keer waarschijnlijk dat ze hier zou zijn. In ieder geval met toestemming. Cole werd niet meer geaccepteerd in zijn clan. Katten hadden gezien hoe hij voor Bloodclan had gevochten. De laatste tijd had hij zijn familie en vrienden meer gemist dat ooit tevoren. Vooral omdat hij wist dat hij weinig contact met ze kon houden. Hij vond het niet leuk om zo te denken, maar als Bloodclan het Thunderclan territorium zou verliezen zou hij ze bijna nooit meer kunnen zien. Nu hij zo het kamp uitliep voor de laatste keer met Sand aan zijn zijde voelde het toch wel slecht. Zijn blik bleef even hangen bij de rode zandkleurige poes, maar wende ze af zodra ze zijn kant op keek. Hij moest nu afstand nemen, dat wist hij.

Het duurde niet lang of de geur van Thunderclan kwam zijn neus binnen. Cole ging dichterbij Sand lopen, want overal in dit bos waren Bloodclanners te vinden. Thunderclan ook en als dat familie was werd hij waarschijnlijk ter plekken vermoord. Dat was het risico dat hij nu voor haar nam blijkbaar. Ergens in zijn kop wou hij zichzelf slaan dat hij zoveel op het spel zette voor haar, maar een ander deel sprak dat tegen, anders was hij hier niet. Hij snapte zichzelf niet en hij haatte dat. Al de geuren begonnen te mengen in zijn neus. Het hart van de kater was hard aan het kloppen. Hij was bang dat hij Glowstick tegen zou komen en hem ter plekken tegen de grond zou slaan en vermoorden. Sand zou daar niks tegen kunnen doen, behalve wat woorden. Cole kon Sand alleen beschermen met vechten en zij hem met woorden. Sand moest maar goed zijn met die woorden van haar, want anders lag hij nog eens dood hier voor haar. Ineens vulde een verschrikkelijk bekende geur zijn neus. Hij bleef gelijk staan en spitste zijn oren. Hij ging wat voor Sand staan, al was hij waarschijnlijk degene die in gevaar was nu.

{ + Sandkit, Hazelkit & Tallpaw. Verder alleen met toesteming!

Er verscheen een Thunderclankater voor hem. Zijn naam wist hij nog wel. Om het te bevestigen werd het ook nog geroepen achter hem. Kort keek hij achterom naar de zandkleurige poes, maar keek daarna uitdagend naar Tallpaw. Hij hield zijn haren naar beneden, zijn blik was echter kil en boos. Cole zuchtte. Hij was hier voor een reden en dat was Sand terug brengen. Wat deed hij dan wel niet? Tallpaw zou haar nooit wat aandoen. Hij vreesde alleen voor zichzelf. Zijn ogen gingen naar de grond en toen besloot hij opzij te stappen zodat de twee elkaar goed aan konden kijken. Het voelde raar om Sand zo open te laten voor iemand. De kater ging zo zitten dat de drie in een soort driehoek kwamen te staan. "Voordat je het ook maar gaat vragen", begon hij terwijl hij zijn ogen op de grond had. "Ik heb haar geen pijn gedaan." Bij die woorden keek hij streng op naar Tall. Misschien zou hij hem geloven, misschien niet, dat was aan hem. Cole maakte een serieuze opmerking, al had hij echt de neiging om Tallpaw gewoon onder de grond te duwen met zijn opmerkingen.