Forgotten bird

Snel schoot de donkere schaduw langs de bomen. De zwarte poten raakte slechts af en toe de grond nog terwijl de helder blauwe ogen om zich heen staarde en alles in zich op namen. Elk kleinste prooi zou de kater doorhebben. Zou hij doden en naar het kamp brengen, aan het einde van de middag. Innerpaw hield zich de afgelopen tijd het meeste bezig met jagen. Nu Shrewstar er niet meer was en zijn tante het overnam moest hij aan haar bewijzen dat hij het kon, hij kon voor de clan zorgen. Ookal was hij halfbloed. Hij was zeker op de leeftijd om warrior te worden, nou moest hij alleen laten zien dat hij het waard was. Dat hij het waard was om die titel te dragen. Want dat was vaak wat de meeste vergaten. Dat het een eer was om een warrior te mogen zijn, ze gingen er altijd maar vanuit dat ze het gewoon werden zodra ze 12 moons waren.

{ L I T T L E S T R E A M }

Afgezien het feit dat de kleine grijze poes nog maar amper gegeten had sinds de dood van Shrewstar was ze nu dus alles behalve in staat om een fatsoenlijke jacht te houden. Haar groene ogen namen steeds opnieuw het lichaam van een of ander prooidier beet maar haar aandacht kon zich maar niet op één ding focussen. Telkens verloor ze haar balans, of stapte ze per ongeluk op een takje of.. Ja, ga zoo maar verder. Uiteindelijk zuchtte de poes gewoon en besloot ze te stoppen nadat ze voor de zoveelste keer een muis liet ontsnappen. Waardeloos voelde ze zich niet, eerder droevig en leeg. Tallshadow had het moeilijk, haar moeder had haar beste vriendin verloren.. En zij? Zij had slechts een goede medekrijger en haar clanleider verloren. Maar alsnog had een zekere leegte haar hart gegrepen. Ze hoorde nu eigenlijk haar geliefde en haar moeder te troosten, echter lukte haar dat gewoon niet. Maar waarom..?

De kater keek toe hoe er een muisje, in pure paniek ,hem voorbij rende. Recht in zijn klauwen. Hij dook neer op het beestje en sloeg hem tegen de grond met zijn zware poot waarna hij het nekje met en snelle beweging vast pakte en brak. Binnen een paar seconde lag het paniekerige kleine ding levenloos op de grond. Kort bedankte hij starclan zoals hij met elk prooi deed, elk prooi kon weer een leven redden en daar was hij dankbaar voor. Pas daarna keek hij op waarvoor het beestje gevlucht was en pakte het kleine beestje op waarna hij in de richting liep. Hij rook al dat het Littlestream was. Hij bekeek haar en zuchtte. Nog iemand die getreiterd werd door de dood van Shrewstar en Wolftail. De jonge kater zelf was de leegte proberen op te vullen met het gevoel dat hij alles deed om zijn clan te helpen. Maar dat was hij niet en dat wist hij. hij moest ze steunen met ze praten maar hij wist niet hoe. Hij stapte naar haar toe. Ze zag er mager uit, zwak bijna. Daarom legde hij dus ook het muisje zacht voor haar neer. 'Here, niece, eat up' sprak hij zacht waarna hij haar rustig aankeek.

Toen er plots een familielied voor haar verscheen kon de grijze poes het niet laten om even op te kijken. Ze herkende hem als Innersoul, zoon van Fallentear. Zijn moeder was de zus van haar moeder, Innerghost. Innerghost die binnenkort Innerstar zou heten. Toen hij zei dat ze de muis moest opeten, schudde ze haar kopje. "Geen honger. Eet zelf maar op." murmelde ze zachtjes, zijn blik ontwijkende toen ze de andere kant opkeek.

Meteen merkte de kater dat ze niet in ging op zijn voorstel. Maar gezien haar staat was het niet slim om die af te wijzen dus gaf hij een tik met zijn muis in haar richting. 'No, Littlestream, you need to eat' sprak hij deze keer iets duidelijker. Hij ging het niet toelaten dat zijn nicht er zo bij zou blijven lopen. Natuurlijk was het een zware tijd, en hij was er zelf ook door getroffen hij was een stuk magerder geworden en zijn gedachte waren niet bepaald straight meer maar dat maakte de behoefte of voor zijn clan en zeker voor zijn familie te zorgen zeker niet minder. Hij ging rustig zitten. Hij wist niet of het in zijn voordeel or nadeel werkte dat hij op haar moeder leek maar hij zou alsnog proberen met haar te praten. 'What are the worries?'