Same past, same blood |Lightningpaw|

Zouden die twee liegen? Of zou hetgene wat ze al tijden zeiden, sinds hun eerste ontmoeting, waar zijn? Darkpaw wist niet of hij ze wel kon vertrouwen. Zou hij echt de broer zijn van Lightningpaw? Eerst geloofde hij het niet. Hij dacht dat die twee maar grapjes maakten, dat ze maar wat met hem solden. Maar ze zeiden het sinds die ontmoeting al elke dag. Elke dag wel drie keer. Telkens weer op die mysterieuze manier. Zoals: 'Vergelijk zijn verleden met jouw verleden. Weinig verschil zal er te vinden zijn.' Of: 'Stromend bloed zonder verschil.' Eerst begreep hij die hints niet, maar ze werden hem duidelijker naargelang de tijd. Al een hele maan hoorde hij dag in dag uit al die hints, het was om gek van te worden. Deze ochtend had hij besloten één van die hints op te volgen en was op zoek gegaan naar de grijze kater. Hij zou gaan vragen naar zijn geboorte, naar hoe hij zijn ouders was verloren en of hij zich broers of zussen kon herinneren. Het zou mogelijk kunnen zijn, want ze hadden beide dezelfde leeftijd. Of was dat toeval? Darkpaw wist het allemaal niet meer. Misschien had hij ze niet allemaal meer op een rijtje. Met een hevige pas liep hij door het territorium, Lightning was niet in het kamp geweest toen hij opstond, dus moest hij ergens anders zijn. Waarschijnlijk in het territorium.

Lightningpaw was vroeg opgestaan om te gaan jagen. De laatste tijd deed hij dat vaker. Waarom? Omdat hij iets wilde doen voor zijn clan. Hij had namelijk maar weer eens een mentor die niets met hem deed en daarom was het enigste wat hij voor zijn clan kon doen jagen. En daarom deed hij dat dus ook veel. Omdat het leaf-bare was, was er minder prooi en was de prooi die er was erg schaars en daardoor konden ze elke prooi die ze konden vinden ook goed gebruiken. Dus jagen was nu erg belangrijk. Op dit moment had Lightningpaw, voor deze tijd van het jaar, een goede jacht. Hij had namelijk al 2 muisjes gevangen. Net toen hij veder wilde gaan met zijn jacht drong er een bekende geur door in zijn neusgaten. Het was de geur van Darkpaw, een vriend van hem. Lightningpaw besloot dat hij wel even een pauze kon nemen van het jagen en volgde het geurspoor dat hem naar zijn vriend leidde. Vanuit de bosjes zag hij zijn vriend lopen en toen zijn vriend even de andere kant op keek sprong Lightningpaw te voorschijn uit de bosjes boven op zijn vriend. In ieder geval, dat was de bedoeling of hij ook echt op Darkpaw's rug zou landden wist hij niet zeker. "Boeee!" riep hij tijdens de sprong. Iets wat misschien niet het slimste was om te doen aangezien Darkpaw hem zo aanhoorde komen...

Hij was het zoeken beu geworden en wou net opgeven toen een luide en bekende stem "Boeee!" riep. Dark schrok en schoot een beetje de lucht in, waar hij werd geraakt door een grijze kat en zo een eindje verder vloog. "L-lightning," hijgde hij toen hij opstond. 'Vertel het!' Hij zuchtte luid bij het horen van de zware stem van zijn 'beste' vriend. "Ik moet je iets vragen. Het euhm.. Het zal heel belachelijk klinken, maar antwoord gewoon alsjeblieft." Hij ademde diep in, en diep uit. Dat herhaalde hij enkele keren. Uiteindelijk besloot hij met de deur in huis te vallen en het meteen te vragen. "Waar zijn jouw ouders, en hoe ben jij ze kwijtgeraakt?" flapte hij eruit. 'Goed geformuleerd, mousebrain," kraste de rasperige stem van Duiveltje, maar tot zijn genoegen hoorde hij een sissend geluid, wat erop wees dat Duivel hem tot stilte maande. "Dat klonk bot, sorry."

Woehoeee! Het was hem gelukt! Het was Lightningpaw gelukt om Darkpaw te raken. Niet helemaal zoals hij geplant had, maar toch het was hem gelukt! Hij deed een vreugdedansje en lette niet echt op Darkpaw. Dat veranderde echter toen zijn vriend hem iets vroeg. "Waar zijn jouw ouders, en hoe ben jij ze kwijtgeraakt?" vroeg Darkpaw. Meteen stopte Lightningpaw met dansen en keek hij Darkpaw geschrokken aan. "Mijn ouders?" bracht hij met moeite uit. Verbaast en geschrokken keek hij naar Darkpaw. Zijn ouders... Niemand had hem ooit naar zijn ouders gevraagd, daarom kwam deze vraag nogal onverwacht en ook hard aan. "Ik heb geen ouders." zei hij uiteindelijk. Hij probeerde zo neutraal mogelijk te klinken, maar het verdriet in zijn stem was duidelijk hoorbaar. Altijd had hij zich anders gevoelt omdat hij geen ouders had en geen andere familie... Lightningpaw schraapte zijn keel even. "Maar mijn moeder is overleden bij mijn geboorte en mijn vader heb ik nooit gekend... Hij komt waarschijnlijk uit een andere clan of hij is een rogue." vertelde hij met een zo'n neutraal mogelijke stem. "Maar waarom wil je dit weten?" vroeg hij vervolgens botter dan hij bedoelde.

Het verbaasde hem niet helemaal dat de kater geen ouders had, maar toch was het wel een shock. Wat als het toch waar was? Dan betekende het dat de stemmen de waarheid hadden gesproken. Dat mocht en kon niet. "Maar mijn moeder is overleden bij mijn geboorte en mijn vader heb ik nooit gekend... Hij komt waarschijnlijk uit een andere clan of hij is een rogue." Terwijl Lightning zijn uitleg deed knikte hij hier en daar. Het leek ontzettend hard op dat van hem, hij had ook geen moeder, ze was gestorven bij de bevalling, maar dat geburde bij veel katten, dus dat betekende niets, toch? 'Natuurlijk we, you idiot!' Duivel bemoeide zich weer. Verdomme, laat me met rust! Schreeuwde hij in zichzelf. En zijn vader... Zijn vader was een lafaard die zijn dode moeder had verlaten. Hij had hem niet willen opvoeden. Maar als hij een rogue zou zijn geweest, was hij daar blij om, hij was blij dat hij een Shadowclanner was. "Omdat.. Ik weet niet.." Het klonk zo dom om te zeggen; 'Die stemmen in mijn hoofd, je weet wel wat ik bedoel, die geven me dus al een hele tijd subtiele hints over een broederschap.. Met jou.' Dat kon hij dus niet echt zeggen, Lightning zou hem recht in zijn gezicht uitlachen. Daar had hij nu net geen zin in.

"Omdat.. Ik weet niet.." mompelde Darkpaw. Verbaast keek Lightningpaw naar zijn vriend. Wat had die zwarte kater toch? Had hij problemen met zijn ouders ofzo? Als dat zo was dan was hij naar de verkeerde kat gekomen om daar over te praten. Lightningpaw wist namelijk niks van relaties met ouders aangezien hij er zelf geen had. "Darkpaw, als je problemen hebt met je ouders kun je beter naar iemand anders toe gaan." begon Lightningpaw voorzichtig. "Ik kan je daar namelijk niet mee helpen." vervolgde hij. Het was misschien hard om zijn vriend niet te helpen, maar het was de waarheid en hij kon beter de waarheid zeggen dan slecht advies geven, daar had Darkpaw ook niks aan.

- Beetje kort sorryy