The consequences of Leafbare

Dawnfir

Dawnfir legde haar pas gevangen prooi op de steeds kleiner wordende prooistapel. Het was koud, de rivier was bevroren en bovendien heerste er ziekte binnen de Clans. Alle reden dat zij als jonge, gezonde warrior haar taak deed en binnen bracht wat ze kon. Ondanks haar moeite was het toch maar een magere vangst. Er was simpelweg niet zoveel te vinden. Vooral aan RiverClanners kon je goed zien als het Leafbare was. Normaal was haar Clan goed gevuld met vette vis, maar die vis zat nu verborgen onder een dikke laag ijs en dus werden de katten magerder. Dawnfir ging zitten en likte haar poten die nat waren van de sneeuw.

(Eerste voor Creamyfrost)

Creamyfrost
"CAN YOU LOVE MY WEAKNESSES?"

Hij had het zo koud. Hij had zijn neus in zijn staart geduwd maar warm kreeg hij het niet. Zijn crèmekleurige vacht had hij opgezet tegen de kou. Het hielp alleen niet zo veel omdat zijn vacht veel te dun was en hij geen vet meer op zijn botten had. Al ging het eten steeds weer ietsje beter het was een lang proces helemaal omdat hij al zijn energie nodig had om niet dood te vriezen. Het was wonderbaarlijk dat hij nog niet ziek geworden was, want zijn weerstand was niet al te best. Hij staarde naar de kruiden van Honeyscent waar ook wat papaverzaadjes tussen lagen. Hij kon ze zien en had al zijn wilskracht nodig om niet overeind te komen om de zaadjes te pakken. Hij werd gek van dat brandende verlangen in zijn lijf. Zijn blik gleed naar de opening van de medicine cat’s den, misschien kon hij beter even naar buiten gaan al wist hij dat het daar nog kouder was. Hij krabbelde overeind en begon meteen te rillen zo snel de gure wind vat op zijn vacht kreeg. Toch liep hij een eindje het kamp in en keek om zich heen of er iemand was. Zijn blik viel op Dawnfir en stilletjes liep hij haar kant op. Zijn nagels in de grond borend bij elke stap om niet om te vallen.

Dawnfir

Haar blik viel op Creamyfrost zodra hij de medicine cat den uit kwam. Hij zag er al een tijdje niet goed uit en ook nu leek het alsof hij elk moment om zou kunnen vallen. Ze vroeg zich af waarom hij zich buiten de den waagde, maar kon ergens wel begrijpen dat je niet almaar op één plaats kon verblijven zonder iets te doen. Als er iemand momenteel het voorbeeld was waarom het voor warriors als zij zo belangrijk was om zoveel mogelijk voedsel mee terug te brengen dan was hij het wel. Eens hij dicht genoeg in haar buurt was zodat ze hem aan kon spreken zonder haar stem te verheffen deed ze dat. "Hey, Creamyfrost," begroette ze hem op haar gebruikelijke beleefde toon. Dawnfir besloot nog maar even te zwijgen over zijn toestand, want waarschijnlijk hoorde hij al vaak genoeg dat hij op zijn gezondheid moest letten en dat hij er zwak uitzag.

Creamyfrost
"CAN YOU LOVE MY WEAKNESSES?"

Hij hijgde een beetje toen hij bij haar aankwam. Snel ging hij weer zitten terwijl hij even op adem kwam voordat er een flauw glimlachje om zijn lippen speelde. “Hallo Dawnfir.” Dawnfir, de zus van Severlight. “Een geslaagde jacht gehad zag ik.” Hij had gezien dat ze met een prooi het kamp binnen was gekomen. Hij probeerde het gewoon over koetjes en kalfjes te hebben, maar waarschijnlijk zou het gesprek vanzelf weer naar hem gaan. Dat was hij inmiddels wel gewend, al vond hij het vervelend dat iedereen zich zorgen om hem maakte. Dat verdiende hij niet, vond hij.

Dawnfir

Het was niet erg geruststellend om te zien hoe hij al liep te hijgen van dat stukje lopen door het kamp. Ze kende hem niet heel goed en wist dus niet zo heel goed wat er allemaal scheelde, maar dat het niet goed zat was heel duidelijk. Toen hij over haar jacht begon glimlachte ze iets. "Geslaagd weet ik niet, maar het is iets. Ik ben bang dat iedereen pas echt kan aansterken als er weer vis op de stapel ligt," merkte ze op. Ze probeerde het niet enkel op hem te betrekken, al hoorde hij wel bij de katten die wel wat extra konden gebruiken.

Creamyfrost
"CAN YOU LOVE MY WEAKNESSES?"

Hij glimlachte naar haar. “Als je wat mee weet te nemen het kamp in dan is het al een geslaagde jacht geweest in Leafbare.” Ze probeerde zijn compliment weg te wimpelen, maar hij wilde dat ze begreep dat ze het goed had gedaan. Hij had de ondertoon in haar stem proberen te negeren, maar hij wist dat ze het ook op hem betrokken had. “De katten die hun werk goed doen verdienen het om eerst te eten.” Er klonk iets van bitterheid door zijn stem, bitterheid naar zichzelf toe. Hij was zwak geweest en daar moest de RiverClan nu ook onder lijden.

Onderwerp: Re: The consequences of Leafbare