Curiousity can lead to danger, but also to fun

Het was een rustige nacht, al kon je de drukte in de lucht voelen. Het leek alsof elk moment een kat de stilte kon verbreken. Toch ging de kattin zelfverzekerd door. Dit maakte haar niet bang. Wie zou zij wel niet zijn als ze bang was? Haar blauwe ogen schenen in de duisternis en het maanlicht kleurde haar witte vacht zilver. Er woei her en der een wat koude briesje maar met haar wintervacht was het wel te doen. Ze wendde haar blik naar achteren. Niemand was er. Gelukkig. Niemand mocht haar ook volgen. Geruchten beweren dat de Sunningrocks ooit van ThunderClan was. En de witte kattin had besloten om heel eventjes daar te blijven. Gewoon voor een tijdje. Dat kon geen kwaad, right? Ze zou geen prooi gaan stelen daar. Als er tenminste nog prooi in de nacht aanwezig was. Ze versnelde haar passen zo stilletjes mogelijk. Ze had nog nooit de kans gekregen de rotsen van zo dichtbij te zien. Vaak omdat ze vroeger met patrouilles langskwam, ze mocht nooit zo dichtbij de grens zijn. Maar in de nacht was er vast geen kat die opbleef en door bleef patrouilleren. Vast niet. Tenminste, dat was haar vorm van denken. Zij zou in ieder geval niet zo laat de grenzen bewaken. "Geef mij maar een warm nestje." dacht ze zachtjes grinnikend terwijl ze rustig neerzat en haar staart om haar poten sloeg. Voor de eerste keer dat ze zich op vijandig gebied vredig voelde. Het was ver genoeg van die BloodClanners vandaan, de geur vanaf het kamp kon je nog net niet ruiken. Misschien had ze gewoon deze geur gemist. De geur van bos, water en prooi. Niet gemengt met de rottende bloedgeur. Jep, dit had ze echt nodig na wat al die moons gebeurt was.
✿Gingerpaw only, anders met toestemming