The shock of the fall

Onderwerp: Re: The shock of the fall za 26 dec 2015 - 14:45

"Wat mij betreft zou die grijze wel met een paar poten minder naar huis mogen, voordat hij in de toekomst nog een leider probeert te verdrinken." Hoorde hij uit een of ander uit de kluiten gewassen apprenticegeval zeggen, en Graywing wierp hem dan ook een boze blik toe. Grootte kwam zeer zelden met hersens, en de kater moest zich ook inhouden om dat niet hardop te zeggen. Toch leek de situatie te verbeteren tot Vixen verscheen. Nee! Hij wilde haar hier niet hebben. Deze situatie kon nog op zoveel manieren uit de hand lopen, en hij wilde de poes van wie hij hield er ver buiten laten. Graywing wist echter dat ze zich niet liet wegsturen, maar toch leek leek haar aanwezigheid wel te helpen, en Panther kalmeerde. "Laten we gaan." Bromde hij, en draaide zich om. Toch waren er nog wat dingen recht te zetten. Riverclan was niet laf, en die Windclanners zouden dat weten ook. "Your're welcome." Zei hij tegen de katten alsof hij net hun hachjes gered had, wat hij in feite ook gedaan had. Panther was groot, en had met gemak een paar van het de wilde stroming in gesmeten. Hij richtte zich ook nog even tot de half verzopen leader. "Omdat jij het was, Everstar." Zei hij niet al te hard zodat alleen zij, de twee apprentices naast haar, en Vixen het konden horen. Hell, al was het Claw zelf geweest dan had Graywing hem nog uit de rivier gevist, maar Windclan mocht simpelweg niet denken dat elke Riverclanner zo'n zacht hartje had als hij. Vixen had haar gewoon laten drijven. De zwarte kater keek de leader nog een keer aan, en draaide zich om. Teder zaakte hij met zijn neus nog even Vixencry's schouder aan als teken van waardering, en hij sprong achter Panther aan in de rivier.

Onderwerp: Re: The shock of the fall za 26 dec 2015 - 22:14

Vixencry

De blik van de kater vond ze verschrikkelijk om te zien. Eerst zag ze gewoon hoe hij geen controle had over zichzelf en de boosheid in zijn ogen had ze nog nooit gezien. Haar gele ogen gleden naar de Windclan leader. Hoe was ze daar terecht gekomen? Een jonge apprentice nam het woord, maar de woorden vond ze onbelangrijk, want Panther had alweer gesproken. Alsof hij de leider van het groepje moest voorstellen had hij het gezegd en kort keek ze hem aan met een verontwaardigde blik. Eerst liet ze haar blik nog een keer over de anderen heen gaan en ze liet Gray het woord nemen. "Voor deze ene keer", zei ze om zijn woorden te versterken en keek daarbij de apprentices strak aan. Ze moesten weten hoe gevaarlijk Riverclan kon zijn. Niet zulke watjes als sommige van de apprentices tussen hen. Eentje was brutaal geweest en daarachter zat nog een bange rode poes. Meer watjes. Kort trok ze haar mondhoek op toen Gray zei wat hij zei. Zijn woorden klopten niet. Hij zou iedereen uit die rivier gevist hebben. Net toen ze wou omdraaien voelde ze zijn neus tegen haar aan en zij drukte haar neus kort in zijn nek. De sierlijke poes hield kort haar neus daar, maar moest hem eruit halen toen hij achter zijn vriend aanliep. De poes knikte naar de 2 warriors en leader en volgde toen de anderen het water in.

Frostfaith

"Wat mij betreft zou die grijze wel met een paar poten minder naar huis mogen", zei de brutale apprentice en ze keek hem aan. Een gevecht konden ze niet gebruiken. De windclanners stonden op een klein stuk grond en niemand kon zwemmen behalve die drie katten hier voor. Toen de grijze kater besloot weg te lopen keek ze naar het drietal die het water in stapte. Ze kon er niet aan denken hoe zij zo naar de overkant zou gaan in deze kou. Ze was blij met haar clan en hun eigen talenten. Dat was dan ook de reden dat ze nu naar de half bevroren poes liep. Quietpaw maakte een uitstekende opmerking en ze knikte naar hem. De poes moest warm worden, want zo zou ze het niet overleven. Ze zag hoe de rode Riverclan poes uit het water klom en nog een blik gaf aan haar. Kort ging haar aandacht daarnaar, maar toen schoot het gelijk weer naar het groepje die ze hier had staan. "Je hebt gelijk." Haar ogen gingen naar Sweetheart. "Kan jij haar dragen? Anders probeer ik het." Kort ging haar blik toen naar de bevroren rode poes. "Of kan je wel lopen?" Daarna keek ze naar de apprentice groep die achter haar stond en seinde met haar hoofd naar boven. Dit groepje zou wel snel boven zijn. Waren jonge soepele katten, maar die stonden bij het tillen van een volwassen poes helaas wel in de weg. "Kunnen er een paar alvast naar Sparrowfeather om het te melden?" Gaf ze die apprentices ook maar weer eens wat werk. Hier konden ze niet veel doen. Desnoods gingen ze met z'n viertjes. Gezellig. Al zou dat waarschijnlijk niet zo snel gebeuren. Frost ging bij de helling omhoog staan en zocht de makkelijkste route uit. Het zou nu wel wat rustiger zijn op de richel naast de wilde rivier. Haar blik gleed naar Sweetheart. Zou het haar lukken?

Onderwerp: Re: The shock of the fall za 26 dec 2015 - 23:48

Sweetheart probeerde ondertussen haar leider te ondersteunen en warm te houden, alleen was Everstar te zwak om te blijven staan. Angst was voor het eerst in manen weer in haar ogen te lezen, wie weet hoeveel levens haar leider kwijt was geraakt, en er nog meer zullen volgens als ze niet snel in het kamp waren. De grotere poes lette totaal nie meer op de Riverclanners, die mochten van haar een eindje wegrotten, het belangrijkste was nu dat Everstar veilig terug naar het kamp kwam. Sweetheart spitse haar oren toen er werd gesproken dat de Riverclanners weg gingen, eindelijk die gingen ook eens oprotten. Ze wierp de kleine groepje katten een kalme blik, maar lag zeker weten een strenge glans in. Als ze ooit die grijze kater tegen kwam, zou ze zijn oren van zijn kop rukken. De poes draaide haar kop naar Frostfaith die tegen haar sprak. ''Kan je haar dragen? Anders probeer ik het" De warrior schudde haar brede kop, ze had Huddenflower ook op haar rug naar het kamp genracht, en vergelijken met Everstar zou dit een stuk gemakelijker zijn. "Het lukt wel, of anders wisselen we af als het misschien toch niet lukt" Alleen was ze daar niet bang voor, ze was immers een van de tja.. grooste van de clan, ook al was ze een poes. Ze had totaal geen bouw van een Windclanner, ze was juist groot en breed inplaats van klein slank en soepel. "Everstar, is het goed als ik je draag? Of wilt u zelf eerst proberen te lopen?" Mauwde ze zachtjes, misschien zaten die vissenkoppen er nog en ze wou niet laten zien dat hun leider zwak was.

Onderwerp: Re: The shock of the fall ma 28 dec 2015 - 14:23

Gelukkig liet Tigerpaws opmerking de situatie niet ontbranden. De RiverClanner die haar uit het water had getrokken wierp de apprentice een kwade blik toe, maar dat was alles. "Your're welcome", zei hij alleen en al zou Everstar het niet gauw toegeven, hij had gelijk. Als hij niet was gekomen, was ze minstens nog een leven kwijtgeraakt en hij had er ook, samen met die andere poes, vor gezorgd dat de grijze kater tot bedaren was gekomen. "Omdat jij het was, Everstar." Hij draaide zich om en sprong in het water. De poes volgde hem, nadat zij ook nog even een opmerking gemaakt had. Everstar begreep niet hoe iemand vrijwillig die rivier in kon gaan. Rare visvreters.
Nu het gebeuren met een sisser was afgelopen, verdween het laatste beetje adrenaline ook en liet Everstar zonder een sprankje energie achter. Quietpaw merkte heel verstandig op de ze Sparrowfeather nodig hadden en Frostfaith begon de situatie te regelen. Zij en Sweetheart vroegen aan haar of ze zelf kon lopen. Everstar deed een poging op te staan, maar ze had nauwelijks de energie om haar ogen open te doen. Ze gromde zacht. Ze wilde niet gedragen worden, niet zolang er nog leven in haar zat. Het leek er echter op dat het niet anders kon. Hier blijven liggen tot ze dood was en zich dan pas laten dragen was ook niet echt een optie. Bovendien had ze eigenlijk zelfs geen energie om zich er erg druk om te maken.

Onderwerp: Re: The shock of the fall ma 28 dec 2015 - 16:02

De kater keek met half samengeknepen ogen toe hoe de RiverClan katten uiteindelijk hun aftocht maakten en verdwenen in de rivier. "Als jullie twee," mauwde de kater tegen Sweetheart en Frostfaith, "Everstar ondersteunen op de weg terug naar het kamp, kunnen Quietpaw en Puddlepaw al vooruit gaan om Sparrowfeather te waarschuwen. Mousepaw en ik kunnen langs de gorge lopen en kijken of er ergens nog meer plaatsen zijn waar de RiverClanners aan land zijn gekomen, wie weet dwaalt er nog wat rond in ons territorium." Zijn blik ging naar Mousepaw, hij had bloed bij haar geroken in een kleine vlaag toen ze bij hem was komen staan, en dat was stiekem de reden dat hij een snel plannetje had bedacht haar alleen te kunnen spreken en iets voor de clan te kunnen doen wat van nut was.

Onderwerp: Re: The shock of the fall ma 28 dec 2015 - 16:14

Er waren dus twee RiverClanners, en er kwam heel snel nog ééntje bij. De twee leken de grijze een beetje te bedaren en toen gingen ze weer weg. Een frons kwam op haar gezicht. Het was toch niet toegestaan om op elkaars territorium te komen? Waarom lieten ze hen dan gewoon gaan? Apart. En Everstar zag er ook niet op haar beste uit, wie wist wat daarmee gebeurd was? Iedereen begon een beetje te overleggen wat te doen, en Mouse die nog steeds geen idee had van wat er aan de hand was, stond maar een beetje haar neus op te halen waar steeds nieuw bloed uit liep. Het hield maar niet op, zeg. Toen kwam Tigerpaw met het idee dat Frostfaith en Sweetheart Everstar zouden ondersteunen terug naar het kamp - wat was er gebeurd met Everstar? -, Quietpaw en Puddlepaw zouden de medicine cat halen - waren hun oké? - en zij en Tigerpaw zouden langs de grens lopen - mooi, want dan kon Tiger alles uitleggen. "Oké," stemde ze in, en keek even naar iedereen. Hadden ze haar aanwezigheid eigenlijk wel opgemerkt?

Onderwerp: Re: The shock of the fall ma 28 dec 2015 - 19:55

Quiet trok even met zijn oortjes met een expressie van lichtelijke trots omdat hij zo'n goede opmerking had gemaakt. Ja, laat de lof maar binnenstromen! Nou ja, er waren op dit moment wat belangrijkere zaken die eerst afgehandeld moesten worden. Quiet keek de zaak even aan, maar zoals het er naar uitzag, was Everstar niet in staat om op eigen benen naar het kamp te lopen, en het was ook nog wel een redelijke wandel. Ze zou de hulp van Frostfaith en Sweetheart nodig hebben om thuis te komen. Aan de Riverclanners die hun terrein verlieten, schonk hij geen aandacht meer. Ze waren weg nu, en die grote, grijze kater kreeg zijn verdiende loon nog wel. Ooit. Quiet keek geamuseerd naar zijn getijgerde vriend, toen die de leiding nam. Het had wel een leuk gezicht: deze Apprentice die orders gaf aan een hele groep katten, waaronder twee warriors. Er was nu eventueel ruimte voor een gigantische power struggle, maar Quiet zag wel in dat het nu belangrijker was om Everstar naar Sparrowfeather te brengen, dus accepteerde hij Tigerpaw's order. Quiet keek nog even vragend naar Puddlepaw, of zijn broer met hem mee zou gaan om de Medicine Cat te waarschuwen.

Onderwerp: Re: The shock of the fall