Through heaven's eyes ll Elkkit

De kater's blik gleed over het kamp heen, Rustig wat ook niet zo gek was het was namelijk ook niet het perfecte weer om buiten te besteden veel katten lagen waarschijnlijk in hun nest of waren het kamp uit, Het was inderdaad koud de koude winde waaide door de grijze vacht van de kater heen, Maar dat boeide hem niet dit was niet zijn eerste leaf-bare en ook niet de zwaarste plus je ging niet dood van een beetje kou al was het ook niet goed om midde in het kamp de nacht te door brengen, Zijn blik viel op de nersury daar waar het altijd lekker warm was waar al die kleine furballen zich bevonden, Voordat namen zijn poten hem mee naar de nersury en binnen no time stond hij binnen, Hij lachte vriendelijk en ging zitten 'Gegroed kittens van Windclan ik Timberwolf heb me zelf van mijn warrior taken ontlast om jullie te bezoeken' Sprak hij deftig ' Misshien zijn jullie wel geintreseerd in een verhaaltje?'


Eerste post elkkit dan is die open!

Druk wiebelend met haar oortjes, en in diepe concentratie, volgde ze met haar ogen het mosballetje dat over de grond rolde. Nog een paar centimeter, en dan zou het dichtbij genoeg zijn voor de aanval. Zou ze het erop wagen? Ze voelde haar hartje steeds sneller gaan kloppen, en juist toen ze op het punt stond om het balletje te bespringen, werd ze ruw onderbroken. "Gegroet kittens van Windclan, ik Timberwolf heb mijzelf van mijn warriortaken ontlast om jullie te bezoeken." zei de vreemde stem. In een ruk keek ze naar de ingang van de Nursery. Wie was die onbeschofte..? "Misschien zijn jullie wel geïnteresseerd in een verhaaltje?" op slag gaf ze de innerlijke strijd op. Verhaaltje! Dat was leuk. Misschien kon ze wat leren van deze kater. Verlegen stapte het pluizige bolletje naar de kater toe. "Verhaaltje?" piepte ze bijna smekend met haar schattige stemmetje.

Het duurde niet lang voordat er een kitten in zijn gezichts beeld verscheen Kort bestudeerde Timber de kitten, Pluizig klein ongeveer 3 moons, Female,"Verhaaltje?" piepte ze bijna smekend met haar schattige stemmetje, Timber knikte en viel met een plof op de grond 'Dus wat wil je horen?' vroeg hij vervolgens, Even keek hij om zich heen om te kijken of hij geen slapende kitten's had wakker gemaakt met zijn wel Ahem uitbundige binnen komer, Maar het leek van niet iets wat Timber wel opluchte hij wilde geen boze Qeeun op zijn dak hebben, Timber righte zijn gele ogen weer op de kitten rustig wachtend op een reactie.

De kater viel met een plof op de grond. Ze kromp even in elkaar van schrik, maar herstelde zich snel. "Dus wat wil je horen?" vroeg hij, en daarna zag ze hem om zich heen kijken. Ze ging vlak voor hem zitten en sloeg even nerveus met haar staartje. Ze wist het niet, oh dear, wat moest ze nou zeggen? "Ik.. eh..." murmelde ze zachtjes. "Ik weet het niet zo goed." zei ze uiteindelijk verlegen, en keek hem hoopvol met haar grote blauwe oogjes aan. "Heeft u misschien een idee, meneer?" vroeg ze toen zacht maar beleefd.

Hij lachde kort toen hij zag dat de kattin schrok van hem, Maar wachte rustig toen kattin iets uitbracht ? "Ik.. eh..." murmelde ze zachtjes. "Ik weet het niet zo goed." zei ze uiteindelijk verlegen, Timber lachde en gaf de kitten een knipoog ' Je hoeft niet bang te zijn hoor kleine' Timber was gewend aan dit soort reacties van jonge kittens hij was namelijk een erg grote kater een reus vergeleken de kittens Heeft u misschien een idee, meneer?" vroeg ze toen zacht maar beleefd, De grijze kater gaapte en knikte 'Zeg maar Timber' hij glimlachte vriendelijk naar de kitten en wiebelde even met zijn oren 'Ik denk dat ik wel iets weet' voegde hij er snel aan toen, hij grijzde en bracht zijn grote kop gevaarlijk dicht bij die van de kitten.

"Zeg maar Timber." zei de kater vriendelijk glimlachend. "Ik denk dat ik wel iets weet." zei hij toen snel, terwijl zijn kop ineens gevaarlijk dichtbij kwam. Ze schrok ervan, maar perste er toch een klein glimlachje uit. "Is dat zo, mene..." ze slikte op het laatste moment nog het 'verboden' woord in, en hoopte dat hij het niet had gemerkt. "..ehm, Timber bedoel ik." mauwde Elk toch nog even voor de zekerheid.

"Is dat zo, mene..." ze slikte, Timber kneep zijn ogen tot spleetjes en keek de kitten strak aan 'Maak maar af' miauwde hij streng maak kalm het was nog maar een kitten en hij wilde haar niet bang maken,
"..ehm, Timber bedoel ik." mauwde ze vervolgens, De grote grijze kater knikte even 'En wat is jouw naam kleine?' vroeg hij kalm, Zij wist zijn naam dan moest hij ook haar naam weten maar snel ging hij weer over naar wat de kitten eerder 'wilden' zeggen 'Maar wat wilde je zeggen?' Timber keek haar strak aan 'mene...?' hij wilde dat het hele woord uit haar mond kwam, Als je A zij moest je ook B zeggen, immers dat vond hij.

"En wat is jouw naam kleine?" vroeg hij kalm aan haar. Ze wriemelde nerveus met haar pootjes over de grond. "Maar wat wilde je zeggen? Mene..?" hij maakte haar wel heel zenuwachtig zo. Het kleine poesje slikte nog een keer, en raapte al haar moed weer bij elkaar om weer wat te kunnen zeggen. "Mijn naam is Elkkit." zei ze verlegen, en keek snel weg. "Enneh... ik wilde ehm.." ze haalde diep adem. "Ik wilde meneer zeggen..."

"Mijn naam is Elkkit." zei ze verlegen, en keek snel weg. "Enneh... ik wilde ehm.." ze haalde diep adem. "Ik wilde meneer zeggen..." Timber keek de kitten even droogjes aan meende ze dit nou? maar al snel barste de grote kater in lachen uit ' Je mag me ook wel Meneer noemen als je wit hoor kleine' Timber glimlachte vriendelijk naar de kitten ' Timber is alleen wat makkelijker, vind ik zelf dan' kitten's waren ook zo leuk hij wilde graag een paar van zich zelf maar dan natuurlijk wel met een goede moeder maar goed alles op zijn tijd, ' Maar goed wil je die verhaal nog horen of niet?' hij gaf de kitten weer een knip oog 'En Elkkit is een mooie naam'

De vreemde meneer keek haar even aan en barste toen in lachen uit. Een beetje verontwaardigd keek ze weer naar hem op. "Je mag me ook wel Meneer noemen als je wilt hoor kleine." hij glimlachte vriendelijk naar haar, maar ze voelde zich nog een beetje ongemakkelijk. "Timber is alleen wat makkelijker, vind ik zelf dan." ze knikte langzaam. Misschien was het iets makkelijker, maar wel minder beleefd. "Maar goed, wil je die verhaal nog horen of niet?" vroeg de kater vervolgens met een knipoog. Elk sloeg haar wollige staartje om zich heen. "En Elkkit is een mooie naam." voegde hij daaraan toe. Nu was ze wel degelijk gerustgesteld, misschien was hij toch niet zo ontzettend eng. "Graag, en bedankt meneer." miauwde ze iets zelfverzekerder en met een verlegen glimlachje.

"Graag, en bedankt meneer." miauwde ze iets zelfverzekerder en met een verlegen glimlachje, De grote kater lachte en knikte 'Ooit niet al te lang geleden leefde er een kat genaamd Rusty' begon hij rustig, Hij wilde haar een echt verhaal vertellen niet zoon sprookje en ja het verhaal van Firestar was het eerste wat in hem op kwam, Timber vroeg zich af hij de kleine kitten ooit van hem gehoord had al zou de kans wel klein zien aangezien hij al een tijd dood is, Maar het blijft een goed verhaal 'Zo als je hoort is Rusty geen clan naam, Hij was namelijk een kittypet' begon hij veder hij keek de kitten strak aan 'Weetje wat dat is een kittypet?'

"Ooit niet al te lang geleden leefde er een kat genaamd Rusty." begon de grote meneer rustig. Oeh, spannend! Ze ging er goed voor zitten en spitste haar oortjes aandachtig naar voren. "Zoals je hoort is Rusty geen clan naam, hij was namelijk een kittypet." hij keek haar strak aan. "Weet je wat dat is een kittypet?" oei, moeilijk woord. Maar ze moest het weten, ze had het wel eens eerder gehoord. In gedachten zag ze rare stenen blokken met puntige daken voor zich, maar ze kwam niet op de betekenis van kittypet. Wat was het nou ook alweer precies? "Sorry meneer, ik ben het vergeten." zei ze verontschuldigend.

"Sorry meneer, ik ben het vergeten." zei ze verontschuldigend, De kater schudde zijn hoofd als een teken dat ze zich niet hoefde verontschuldigen ze was nog jong het was geen ramp dat ze het niet wist voor nu was het ook niet echt belangrijk, Als ze een apprentice was geweest was het een andere verhaal maar een jonge kitten die niet wist wat een twoleg was? geen ramp ' Een kittypet is een kat die zich verzorgd laat worden door andere wezen's, Twolegs' legde hij kort uit ' Maar goed Rusty was dus een Kitty pet maar diep vanbinnen was hij dat niet, Hij wilde meer hij wist dat er meer was buiten de heken van de Twoleg's' even keek hij de kitten aan om te kijken of ze het nog begreep,'Dus opeen dag besloot hij zijn twoleg nest te verlaten en een kijkje te gaan nemen in het bos, Maar hij had helemaal niet in de gaten dat zich op Thunderclan gebied bevond' hij stopte weer met vertellen ' Je weet wel wat Thunderclan is toch?'

Ze knikte even toen hij uitlegde wat een kittypet was. Oja, dat was het! Stom dat ze het was vergeten, maar ach, kon gebeuren. Ondertussen was de meneer alweer verder gegaan met het vertellen van het verhaal. Het ging over Rusty die een kittypet was maar eigenlijk ook weer niet en toen was hij ineens op Thunderclan gebied. Ze kon het niet helemaal volgen, maar het was interessant genoeg om te blijven luisteren. "Je weet wel wat Thunderclan is toch?" vroeg hij aan haar. Ze dacht even diep na, en begon toen enthoushiast te knikken. "Dat is een andere clan, net zoals Riverclan en en..." he wat was die andere clan ook alweer? Ze dacht nogmaals goed na, maar kwam er niet uit.

Dat is een andere clan, net zoals Riverclan en en..." de kater kinkte 'Shadowclan' voegde hij er aan toe ' Maar goed dus Rusty bevond zich op Thunderclan gebied, En toen vond een patroui katten hem ze waren er op uitgestuurd om de grenzen te bewaken omdat er schadowclan katten gesignaleerd' hij stopte met praten en keek de kitten strak aan 'Volg je het nog?' sprak hij wat hooghartig, Het was zinloos om een verhaal te vertellen als je het niet begreep en niet mee volgde, Misshien moest hij een simpeler verhaal vertellen misshien was het te ingewikeld voor de jonge kitten.

"Shadowclan." voegde de meneer er nog aan toe. Toen ging hij verder met het verhaal. Ze knikte even, ze begreep het nog wel, alleen... "Volg je het nog?" vroeg hij ineens hooghartig. Ze glimlachte kort. "Jawel meneer maar... wat betekent 'gesignaleerd'?" vroeg ze twijfelend. Weer een moeilijk woord, maar dat was niet erg. Zo leerde ze is ook nog eens wat, mits de meneer het aan haar zou uitleggen. Dat zou natuurlijk wel zo fijn zijn, en ook aardig.

"Jawel meneer maar... wat betekent 'gesignaleerd'?" vroeg ze twijfelend, De kater gaapte en knikte 'Gezien'miauwde hij kort hij kon wel een hele uit leg gaan geven maar dat was simpelweg gewoon niet nodig als je het met een woord al kon uit leggen plus zou het ook makkelijker zijn voor de kitten, Gewoon simpel 'Gezien' 'Dus Rusty werd opgemerkt door de patroui, Die patroui bestond uit de leider en twee sterke warriors ze vielen Rusty niet aan aangezien ze al geroken hadden dat hij een kittypet was' weer stopte de kater het verhaal en wiebelde even emt zijn oren ' Voor het geval je het niet wist zijn kittypets erg zwak en ook vaak kleiner dan een normale Boskat, ze zijn ook veel zwakker' legde de kater rustig uit, Hij leerde kittens graag dingen het was ook belangrijk om deze informatie van jongs af aan al te weten, Dat vond hij dan.

"Gezien." gaf de kater als enige uitleg. Ze dacht even na, en kwam tot de conclusie dat ze wel iets kon met die uitleg. Ze besloot het goed te onthouden. De meneer vertelde het verhaal weer verder. Rusty werd niet aangevallen omdat ze dachten dat hij toch niet sterk was. Want kittypets waren dat kennelijk niet. En dan waren ze ook nog eens kleiner. Elk vond dat ze later maar eens een kittypet moest bezoeken. "Wat deden ze dan wel met Rusty?" vroef ze een beetje angstig. Ze hoopte dat ze die lieve arme Rusty maar niks hadden aangedaan.

"Wat deden ze dan wel met Rusty?" vroef ze een beetje angstig, De kater lachte mysterieus keek even links en recht en boog zich over de kitten heen 'Wil je weten wat ze toen met hem deden?' vroeg hij grijzend Langzaam kwam hij dichter bij de kitten met zijn grote kop 'Nou...' miauwde hij duivels hij keek de kitten grijzend aan en fluisterde zijn haar oor, Hij wilde haar laten schrikken een twist aan het verhaal brengen al was het is werkelijk natuurlijk niet zo gegaan maar wist de kitten veel plus hij wilden haar reactie wel eens zien, Al verwachte hij geen andere reactie van de kitten dan geschrokken zijn dan nog oh het was zo leuk om met kittens te spelen 'Ze aten hem met huid en haar...op'

Ze werd een beetje onrustig van zijn gedrag. "Wil je weten wat ze toen met hem deden?" hij kwam weer gevaarlijk dichtbij met zijn grote kop. Nieuwsgierig knikte ze. "Nou..." zei hij duivels, terwijl ze haar nieuwsgierigheid nauwelijks nog kon bedwingen. "Ze aren hem met huid en haar... op." zei hij eindelijk. Met ogen zo groot als schoteltjes staarde ze hem aan. Maar... maar... "Echt waar?" vroeg ze ongelovig, lichtelijk bibberend van angst.