Just a regular day

Sweetheart lag als gewoonlijk op haar favoriete plek in het kamp, vanaf daar was ze beschut tegen de ijzige wind, de sneeuw kon het niet bereiken en het beste was dat ze alles in de gaten kon houden en elke avond kon genieten van de zonsondergang. De warrior spreidde haar kaken en gaapte diep, haar twee verschillende gekleurde ogen zagen er moei uit, en haar lichaam wou een moon lang slapen. Toch stond de grote poes op, ze stak bij de meeste poezen een kop boven hun uit, en soms werd ze wel aangezien voor een kater door haar grote bouw. Sweetheart schudde haar lange vacht uit voor ze richting het kamp uitgang liep. De prooistapel zag er mager uit, en dus begon er een belletje te rinkelen dat ze vandaag echt moest jagen. Een zucht rolde over haar lippen toen ze het kamp uit sjokte. Jagen was totaal niet haar ding, negen van de tien keer zag ze de prooi over het hoofd of sprong ze weer te laat, ja, ze had liever een grenspatrouille. Toch was jagen nu een van de belangrijke dingen, zeker met zo'n vroege leafbare. Maar vandaag viel de kou wel mee, de wind was zwakjes en de meeste sneeuw was al gesmolten. Dat betekende dat de prooi naar buiten kwam om hun voorraadje weer in te laan, en de planten onden nog eventjes door groeien wat ook weer een gunst was voor de Medicijnkatten. Een kalme blik lag in haar ogen toen ze veder door het vallei sjokte, een kleine lach lag soepeltjes op haar snuit toen de poes omzich heen keek. Een getjilp had haar halt gezet, en automatisch dook ze in de jachthouding. Een kleine roodborstje zat samen met een andere te fluiten, alsof ze een boeiende gesprek voerde, haar ogen waren strak op de twee vogeltjes gericht. , toen ze poot voor poot naar hun toe sloop. Haar nagels schoven uit haar hulzen, en haar tanden waren ontbloot. Nog een klein stapje.. Met een lompe sprong bereikte ze de vogeltjes en sloeg maar haar grote klauwen eentje dood, daarna maakte ze een snelle beweging en kon net nog de andere uit de lucht vissen. Geweldig, 2 vogels in een keer! Zo'n goeie jacht had ze al een moons niet gehad! Ze bedankte starclan, en pakte de twee levenloze vogeltjes op. Sweetheart begon weer veder te lopen, weer richting het kamp. Toen plots een stukje vacht haar liep opkijken, het was de zelfde vacht en geur van laats, het was Hiddenflower. Die ze laats had gered met Timberwolf, een vriendelijke glans lag in haar ogen en een lach stond op haar snoet toen ze op de jongere clangenoot stapte, haar pluizige staart zwiepte lichtjes in de lucht als begroeting en legde haar vangst neer. "Goedemorgen Hiddenflower" Mauwde ze met haar zachte woorden, en keek haar vriendelijk aan. "Het een zonnige dag voor Leafbare vind je niet?"