What they think

Hoe je het ook wendde of keerde, de leukste weg van het Thunderclan gebied naar het kamp in de Twoleg place, was via de Fourtrees. Het mocht dan wel om zijn, het bleek de weg waarmee je de interessantste situaties kon krijgen. Het was namelijk de plaats waarvan de katten het meeste flipte als je je er op bevond. Ook was de kans om daadwerkelijk een kat tegen te komen het grootst. Het was namelijk de enige plaats waar alle vier de territoria bij elkaar kwamen. Het was de plaats waar de vergaderingen van de clans waren omdat ze er dicht bij Starclan zouden zijn. In Hellhound's kop spookte rond hoe het er uit zou zien bij de volgende bijeenkomst. Zou Claw daar heen gaan of zou het compleet stil blijven vanaf de Thunderclan kant. Waarschijnlijk zou dat nog wel een tijdje duren, zorgen waren daarom niet van toepassing op het moment. Het leidde enkel af, wat de weg terug naar het Elite kamp alleen maar langer maakte. Door de omweg was die immers al lang genoeg. Ongeveer in het midden van de Fourtrees stond de kater abrupt stil. Vanuit de bossen zag hij een schim op zich af komen. Als bevroren bleef hij stil staan terwijl de schim dichterbij kwam. Afwachtend bleef hij kijken, deze keer zou hij niet de eerste zet nemen.

{Eerste post voor Brat}

Met een rustig tempo liep de rode poes door de Fourtrees heen, Haar rode vacht viel op dat wist ze wel vooral in leaf-bare alles was onder de sneeuw wit dus en dan komt zij aan met haar rode vacht natuurlijk was ze goed te zien iets waar ze mateloos aan irriteerde, Ze wilde niet gezien worden ze wilde met rust gelaten worden vooral nu nu ze...Zwanger was 'Zwanger is zwakker' klonk een stem koud ' I KNOW!...I know' siste de kattin tegen zich zelf, Even keek ze op of er iemand in de buurt was nee gelukkig niet, Of ja daar 'Het is bloodclan dus veel zorgen hoeven we ons niet te houden' Brat twijfelde zou ze er na toe gaan of gewoon weg lopen? ' You mousedung i can see from here it's some one we know' Brat zuchte maar voordat ze het wist begon ze te lopen recht op de andere kat af, En hoe dichter bij ze kwam hoe beter ze kat herkende 'Zie je wel?' klonk het geirriteerd op ongeveer een vosse lengte bleef de poes staan 'Hellhound?'

De schim die langzaam dichterbij kwam kreeg een rode kleur. De vorm maakte duidelijk dat het een kattin was en dat betekende dat de kater een vrij goed gevoel had over wie het zou zijn. Zodra de schim de open plek betrad werden al zijn vermoedens bevestigd. Rustig bleef de kater staan terwijl hij keek hoe de kattin dichterbij kwam. Een vossenlengte voor hem stopte ze met lopen. 'Hellhound?' De kater keek alleen even recht in haar ogen voor hij ging zitten en zijn staart om zijn poten sloeg. "Het is een tijdje geleden dat we elkaar hebben gezien, niet?" Zei hij met een stem die aan alle kanten rust uitstraalde. Hij kende de kattin al een lange tijd en had haar in de loop der tijd zien veranderen. Er was van alles gebeurd met beide, al was het duidelijk dat hij zich meer gedeisd had gehouden.

De kater keek alleen even recht in haar ogen voor hij ging zitten en zijn staart om zijn poten sloeg. "Het is een tijdje geleden dat we elkaar hebben gezien, niet?" Zei hij met een stem die aan alle kanten rust uitstraalde, De kattin zuchte en knikte het was inderdaad een tijd geleden en er was zoveel gebeurt in de tussen tijd, Nou ja met haar dan 'Hellhound' sprak ze zachtjes en keek hem wat ongemakkelijk aan, Wat moest ze zeggen? of yet moest ze wel iets zeggen? de laaste keer dat ze elkaar voor het laast zagen liep het...Uit de hand om het zo te zeggen, De rode kattin righte haar kijkers op haar buik zou hij het zien? was het zo zichtbaar?

kort ;o

De rosse kattin knikte en slaakte een zucht. Hellhound hoopte enkel dat het geen herhaling zou worden van hun vorige ontmoeting. Het was een hele tijd geleden geweest en in de tussentijd hadden ze elkaar niet gesproken. 'Hellhound' Zei de kattin zacht, anders dan hij van haar gewend was. In haar ogen was ongemak te zien. De kater kreeg het gevoel dat er weer wat aan de hand was. Dat betekende dat de kans op een herhaling van de vorige keer enkel groter was. Hij zag haar ogen naar haar buik gaan. Zijn blik volgde de hare, haar buik. Dat kon niet veel anders betekenen. Hellhound had gehoord dat de kattin kittens had gehad. Maar was ze nu weer zwanger? "Weet je het laatste dat ik tegen je zei nog? Als je iets wil vertellen zal ik altijd naar je luisteren." Zei de kater op een rustige en lichtelijk bemoedigende toon. Als ze het wilde vertellen zou ze het kunnen doen. Hellhound had inmiddels door dat bij haar dwingen om iets te vertellen niet werkte.

{Helemaal niet kort jij X"D}

"Weet je het laatste dat ik tegen je zei nog? Als je iets wil vertellen zal ik altijd naar je luisteren." Zei de kater op een rustige en lichtelijk bemoedigende toon Brat keek de kater met grote ogen aan, Maar toen uit het niks barste ze in het lachen uit hard als of hij net het grappigste grap in de hele wereld had verteld, Maar al snel vulde tranen zich in haar cyan blauwe ogen met een plof gooide ze zich zelf op de grond en begon zachtjes te huilen, 'What are you doing?!' klonk een stem gevaarlijk ' Darling we zetten ons voor schut sta op!' klonk een andere stem vervolgens, Maar de rode kattin bleef liggen haar adem versnelde zich, Brat had de laaste tijd last van erge stem wisselingen dat was er mis met haar net zo er zoveel dingen mis met haar was, 'Im..sorry' beracht ze zachtjes uit.

Brat's blik ging weer zijn kant op, haar ogen waren groot. Tot zijn grote verbazing begon de kattin hard te lachen. De rosse kater trok een van zijn wenkbrauwen op terwijl hij keek hoe Brat zichzelf op de grond liet vallen. Hellhound's kop kwam langzaam schever te staan toen hij zag dat de kattin begon te huilen. Het was weliswaar zacht, maar ze huilde. Haar ademhaling versnelde waardoor de kater zich toch zorgen begon te maken. 'Im..sorry.' Bracht ze weer zacht uit. Voorzichtig zette de rosse kater een stap vooruit en duwde met zijn kop tegen de hare. "Brat?" Zei hij op een voorzichtige toon tegen de kattin. Hij had echt geen flauw idee wat hij met de situatie aan moest. Eerst begon ze te lachen, daarna te huilen. Beide vanuit het niets.

Brat voelde zijn kop tegen de hare  "Brat?" Zei hij op een voorzichtige toon, De rode poes keek hem ogen vol verdriet teleurstelling en berouw aan, Ze was zo gemeen geweest tegen hem de laaste keer terwijl hij haar alleen probeerde te helpen...zo als hij altijd deed ' Hellhound' ze sprak zijn naam rustig en zacht uit, 'Ik...Ben zwanger' vervolgde ze zachtjes, Haar tranen stromde over haar wangen heen, alles ging door haar heen alle soort gevoelens het leek of deze zwangerschap nog erger was dan toen ze zwanger was van Sniper en night, En dat was al heel wat 'Zwanger...Van ri-Ripa'

Ze keek hem weer aan. Haar ogen vol verdriet tranen en meer gevoelens. Het gaf de kater een niet al te fijn gevoel zoals ze hem aankeek. 'Hellhound,' tot zijn opluchting klonk haar stem rustig maar de zachtheid er van was wat hem verbaasde. 'Ik...Ben zwanger.' Het was duidelijk dat ze de woorden niet met gemak uitsprak. De tranen van Brat ging onverstoorbaar door. Hellhound zuchtte en schudde licht met zijn kop. 'Zwanger...Van ri-Ripa.' Ripa. Hij liet de naam door zijn hoofd gaan en verzamelde alle informatie die hij had over de kater. Hij was jonger dan hem en niet in de Elite geboren. Hij kwam van de Thunderclan en Claw had hem mee gebracht. Er was wat met hem aan de hand of gebeurd, wat het was bleek hem echter een raadsel. "Ik kan snappen dat het wat hard voor je kan zijn. Maar wat is precies het erge er aan, zonder uitleg kan ik ook niets." Zei de kater met een zo sussend mogelijke stem.

"Ik kan snappen dat het wat hard voor je kan zijn. Maar wat is precies het erge er aan, zonder uitleg kan ik ook niets." Zei de kater met een zo sussend mogelijke stem, Brat zuchte even en haalde diep adem, 'Het erge er aan is...is' ze stopte even hoe..hoe moest ze dit ooit uit leggen? ' Ik..Ben me er bewust van dat ik...niet helemaal 100% ben...mentaal en fysiek' sprak ze deftig als of ze een kruidenkatje was 'Het probleem is ik kan niet goed voor ze zorgen...ik heb mijn andere twwe kittens ook al verpest...heb me zelf voor een monster willen gooien' haar tranen begon weer te stromen, Ze realiseerde zich nu pas wat ze allemaal deed... Ze was gek kettergek hoe kon zij ooit voor deze kittens gaan zorgen?! ze kon niet enes voor zich zelf zorgen...

'Het erge er aan is...is', begon Brat na gezucht te hebben. Rustig wachtte de kater tot ze verder zou gaan. Haasten was nu alles behalve een goed plan. 'Ik..Ben me er bewust van dat ik...niet helemaal 100% ben...mentaal en fysiek.' Hellhound fronste even bij de deftige toon van Brat, ze leek net Acefray maar dan anders. 'Het probleem is ik kan niet goed voor ze zorgen...ik heb mijn andere twee kittens ook al verpest...heb me zelf voor een monster willen gooien.' Na de woorden waren uitgesproken liepen de tranen opnieuw over Brat's wangen. Tranen waren een van de weinige dingen waarvan de kater geen idee had hoe hij er mee om moest gaan. Toch kon hij de wanhoop van de kattin voelen en deels ook begrijpen. "Luister. De dood is nooit de oplossing, niet op dat soort problemen in ieder geval. Als je hulp wil met de kittens moet je dat gewoon zeggen. Als Ripa niet voor ze wil zorgen zou ik nog een beetje kunnen helpen des noods. Maar onthoud dat jij sterk moet blijven wat er ook gebeurd." Vertelde Hellhound in poging tot het kalmeren van de rosse kater. Uiteindelijk was hij een kat die nog best behulpzaam kon zijn als het kittens betrof.

"Luister. De dood is nooit de oplossing, niet op dat soort problemen in ieder geval. Als je hulp wil met de kittens moet je dat gewoon zeggen. Als Ripa niet voor ze wil zorgen zou ik nog een beetje kunnen helpen des noods. Maar onthoud dat jij sterk moet blijven wat er ook gebeurd." Vertelde Hellhound in poging tot het kalmeren, Brat zuchte en schudde haar kop 'I just..can't' hij klonk echt als Cyber nu en Zira ze moest sterk blijven maar dat was haar hele leven al als maar door gaan ook toen het niet meer kon...Maar nu was alles anders ze was er doorheen ze was moe van het vechten moe van alles ze wilden gewoon rust maar dan kon niet het werd haar niet gegund, 'But...If you wanna help me with the kit's...' haar cyan blauwe ogen righte op die van de rode kater 'That would be...nice Hellhound' ze dwong een waterig gelimlachje op haar gezicht hoe meer hulp hoe beter,'Thanks'

Brat schudde haar kop op zijn woorden, had hij toch iets verkeerd gezegd? 'I just..can't' Veel viel er niet op die woorden te zeggen. Soms was het gewoon op. Dat waren de tijden dat je anderen nodig had om op te steunen. En dat was dan weer het probleem aan de Elite, je moest voor jezelf zien te zorgen. Meestal beviel dat de kater wel maar er waren momenten waar hij het toch niet zo geweldig vond. 'But...If you wanna help me with the kit's...' Haar blik kruiste de zijne en er verscheen een glimlachje op haar kop. 'Thanks' Dit keer was Hellhound degene die zuchtte terwijl hij licht met zijn kop schudde. "Don't fake a smile dumbass. I'll help you this time." Zei de kater rustig waarna hij weer opstond en zich zichzelf languit uitrekte. "Je moet eten wil je gezonde kittens dus sta op, we gaan jagen."

"Don't fake a smile dumbass. I'll help you this time." Zei de kater rustig waarna hij weer opstond en zich zichzelf languit uitrekte. "Je moet eten wil je gezonde kittens dus sta op, we gaan jagen." Brat gromde zachtjes en kwam moeilijk oevereind ze duwde zich uitendelijk voor uit en ging naast de rode kater staan, Haar tranen waren gestopt met stromen maar die rot gevoel bleef nog altijd rond haar hangen, Ze voelde zich echt een watje ze was een bloodclanner ze hoorde zich niet zo zwak optestellen wat als een clancat haar vond? 'Jij zwakkeling je kant beter gelijk je halsband inleveren en en bij die twolegs in wonen net als een kittypet' klonk een stem hard brat gromde zachtjes haar nagels boorde in de grond over haar 'Misshien moet ik dat wel doen' mompelde ze zachtjes haar cyan blauwe ogen righte zich op haar blauwe halsband...misshien wel,Brat schudde haar kop en righte haar kijkers weer op de rode kater wat gingen ze ookal weer doen? 'Jagen' klonk een stem koud, Oh ja jagen...

De rosse kattin gromde wat maar Hellhound trok zich er niets van aan. Het was duidelijk te zien dat Brat niet met het grootste gemak overeind kwam. 'Misshien moet ik dat wel doen,' zei ze waarna ze naar beneden keek. Of ze nou naar de grond of haar halsband keek kon de rosse kater niet goed zien. Zodra ze hem weer aankeek knikte hij en draaide zich om. Met zijn pluizige staart wenkte hij dat ze met hem mee moest komen. "Komop. We gaan wat vangen." Zei hij over zijn schouder. Jagen zou misschien makkelijker gaan als ze samen zouden werken. Beide hadden ze een rode vachtkleur die natuurlijk in de winter behoorlijk opviel. Als ze niet ongezien konden blijven moesten ze maar een val bedenken om toch wat te vangen.

. "Komop. We gaan wat vangen." Zei hij over zijn schouder. Brat knikte en ging naast de kater lopen, wanner was het eigenlijk voor het laaste dat ze weer gegeten had? ze kon het echt niet meer herineren 'Gister avond dombo' klonk een stem dreigend de poes siste zacht, Haar cyan blauwe ogen gleden weer naar de oranje kater ergens was ze verbaasd...Verbaasd dat hij haar wilde helpen nadat ze de laaste keer zo...gemeen tegen hem was,'hij is een softie' echode het vervolgens 'Hellhound?' begon ze zachtjes 'Hoe gaat het eigenlijk met jouw?' vroeg de poes toen iets stiger dan verwacht, Ze kon het alleen maar over zich zelf hebben toch? Ze kon ook wat intresse in hem tonen... toch dat deden normale katten toch? ze wist het niet eens meer.

Al snel liep de kattin naast hem richting de bosrand. De rosse kater liet zijn ogen al door de bossen glijden om te kijken of hij niet toevallig ergens al iets zag. Aan het lichte gesis van de kattin gaf hij geen aandacht, hij had haar al vaker geluiden horen maken tegen iets of iemand en niet naar hem. Omdat te diep in gaan op dat soort dingen bij Brat nooit echt werkte. 'Hellhound?' Bij het horen van zijn naam draaide hij zijn oren en ogen richting Brat maar hield zijn kop vooruit. 'Hoe gaat het eigenlijk met jouw?' Ergens verbaasde het dat ze dat daadwerkelijk aan hem vroeg. Het was een vraag die niet vaak dat het aan hem werd gevraagd en waar hij niet van hield. "Gewoon, niets bijzonders." Dat was zijn antwoord geweest elke keer dat er iets aan hem werd gevraagd. Er gebeurde ook vrij weinig in zijn leven, geen hele bijzondere dingen die anderen niet hadden in ieder geval. Tegen de tijd dat ze bij de bosrand waren opende hij zijn mond lichtjes om de geur goed binnen te krijgen, zijn groene ogen door de bossen speurend.