Curiosity

Rosemary was het kamp uit gegaan om te jagen, maar er was weinig tot geen prooi. Het was al zonhoog en ze had nog niets gevangen. Nu vond ze haarzelf richting vierboom gaan. In de hoop dat daar in de buurt nog wat te vangen was. Maar snel afgeleid dat ze was, vond ze haarzelf richting de open plek in het midden gaan. Echter was ze niet alleen. Het rosse poesje zag en crème kleurige tabby kater zitten. Zo te zien net als haar een leerling, ook ontging de ShadowClan geur haar niet

[1e post voor .Amberpaw]

De ShadowClan leerling had haar gezien."He,  ik ben Amberpaw." Stelde hij zich voor. Amberpaw keek haar met  vriendelijke ogen aan. "Rosemarypaw." Stelde ze haarzelf op haar beurt voor. Hij kwam op haar afgelopen. "Wat doe je hier?" Vroeg hij en hij  ging voor  haar zitten. "Donderclan, he?" Vroeg Amberpaw. Rosemary knikte. "En eigenlijk weet ik ook niet echt waarom ik hier ben." Antwoordde ze. Ze liet haar blik rond gaan. De plek bleeft haar hetzelfde gevoel geven. De massieve eiken lieten haar klein voelen, maar toch vond Rosemary het een fijne, mooie plek. Waarom wist ze niet echt. "Hetzelfde kan ik aan jou vragen." Zei ze nieuwsgierig

Ze keek de kater aan wachtend op antwoord. "Ik moest gewoon even weg van de clan. Het was te druk" legde hij uit.
Ze knikte. Amberpaw keek haar recht in haar ogen aan, war Rosemary een beetje ongemakkelijk maakte. "Is het leuk in de donderclan?" Vroeg hij daarna. De poes dacht even na over haar antwoord, kort fronsend. "ik denk dat het niet heel anders is als in iedere andere clan, we leven immers allemaal volgens de warriorcode." zei ze. "ik was eigenlijk aam het jagen, maar ik had geen geluk. Omdat leaf-bare zo vroeg is." vervolgde Rosemarypaw.

Rosemarypaw zag de kater knikken. "Je hebt gelijk. Er is weinig prooi en het jagen is de laatste tijd nogal moeilijk." Sprak hij. "Vrienden?" Vroeg hij glimlachend. Rosemary twijfelde even, het was niet heel handig om vrienden in andere clans te hebben. "Het is niet tegen de krijgscode." Vervolgde Amberpaw. "Ik weet het. Maar het is ook niet heel handig. Stel dat we ooit tegen elkaar moeten vechten, vanwege onze clans." Zei ze half mompelend.

Ze zag Amberpaw wat rechter gaan zitten. "Dan vechten we gewoon niet tegen elkaar. De clan is altijd belangrijker maar we kunnen elkaar in een gevecht best ontwijken." Rosemary liet een wat gefrustreerde zucht horen. De kater voor haar deed er zo luchtig over, zo simpel.
"Zo simpel is het niet. Er komt een punt dat dat niet kan." Zei ze. Ze zag zijn blik naar het ShadowClan territorium gaan. "Ik moet weer terug. Zien we elkaar binnenkort weer?" Vroeg hij, weer glimlachend. "Misschien. Ik weet het niet. Je kunt niet echt zomaar gezellig andermans territorium inwandelen." Antwoordde ze simpel.

Ze sloeg wat rusteloos haar staart om haar pootjes, ze was niet goed in wachten. "Nou ja in ieder geval moet ik weer gaan dus., dag." Zei de kater en hij sprong weg. "Dag." Zei Rosemary. Ze bleef zelf nog een tijdje zitten, maar hees haarzelf daarna omhoog. Het rosse poesje volgde haar heenweg terug naar het camp, wat een best lange weg was.

[Rose ook]