First day in the apprentice den

Silverpaw stond onzeker op de open plek. Nadat ze van Silverkit naar Silverpaw was benoemd en Mintwishker haar mentor was geworden kwam ze tot de ontdekking dat ze niet meer bij haar moeder sliep. Nu moest ze samen met de andere apprenticen in de apprentice den slapen, en daar had ze helemaal geen zin in. De katten dromden om haar heen om haar te feliciteren, maar Silverpaw hoorde het niet. Haar ogen gingen steeds weer naar de nursery en dan weer naar de Apprentice den. Wat stond dat ver van elkaar weg. Toen alle katten weer verder gingen met hun dagelijkse bezigheden kwam Silverpaw er ook achter dat ze niet de hele dag zelf dingen kon doen. Er as natuurlijk ook training, jagen misschien ook wel vechten. Haar heldere blauw oogjes probeerde in de duisternis van de Apprentice den te kijken. Daar zou ze vast wel vrienden vinden. En in haar vrije uren kon ze altijd nog naar de Nursery gaan. Silverpaw zuchtte van opluchting. Dit ging wel lukken. Met haar grijze zachtee pootjes liep ze stilletjes naar de apprentice den.''Hallo, ik ben Silverpaw de nieuwe apprentice.'' Begon Silverpaw en ze keek hoopvol naar binnen.

Haar zusje was Apprentice! Een trotse Kittyheart liep door het kamp, in de richting van de Apprentice's Den. Zij was misschien geen mentor, het was leuk om te zien dat haar zusje nu Apprentice was. Zelf wist ze nog heel goed hoe dat gevoeld had, om een rang omhoog te gaan. Zo.. geweldig! Vreemd, maar spannend. Ze had het niet anders gewild. Bluepaw was toen ook verliefd op haar geworden en nu waren ze samen Warrior. Kittyheart was zo blij voor Silverpaw, ze wilde haar graag begroeten. Als anderen niet aardig zouden doen, hoorden die nog wel wat van haar, al wilde ze niet te bezorgd overkomen.
De Den was vlak voor haar. Kittyheart keek naar binnen en zag Silverpaw zitten. 'Hoi Silver!' riep ze opgewonden, terwijl ze naar binnen rende en haar zusje een flinke lik gaf. 'Hoe is het met je? Gefeliciteerd! Ik ben zo blij voor je,' riep Kittyheart uit. Ze was altijd al spontaan en vrolijk geweest, zeker op dit soort momenten. Hopelijk kon Silverpaw dat waarderen. Ze ging het vast goed doen als Apprentice.. Kittyheart ging zitten en keek met glimmende ogen naar Silverpaw, die er wat schuchter uitzag. 'Hoe vind je het hier?'

"Hoi Silver!" Riep een stem. Silverpaw draaide zich om. Het was Kittyheart haar oudere zus."Hoe is het met je?Gefelicteerd! Ik ben zo blij voor je,"Riep Kittyheart uit."Hoe vind je het hier?" Vroeg Kittyheart met glimmende ogen aan Silverpaw."Ik vind het leuk, maar ik zal de eerste nacht denk ik wel mijn moeder missen." Antwoorde Silverpaw op de vraag van Kittyheart."Hoe is het eigenlijk om een Apprentice te zijn? Jij bent er al een geweest. Is het cool? of spannend?'' Voreg Silverpaw nu wat opgewekter aan Kittyheart. Ze likte haar poten en keek Kittyheart verwachtingsvol aan. Haar oogjes Glommen.''Ik zal de beste krijger van de windclan worden die ze ooit hebben gehad." Riep Silverpaw uit. Ze hijgde een beetje. Ze stapte even uit de Apprentice den en keek de open plek rond. Dit was haar thuis, en dat zou het ook blijven ook. Ze rekte zich uit."Hoe voelt het eigenlijk om een Apprentice te zijn?'' Vroeg Silverpaw uiteindelijk, en draaide zich weer om naar Kittyheart.

- Wow, sorry! Helemaal vergeten D: -

Silverpaw draaide zich om en keek haar rustig aan, om daarna antwoord te geven. Gelukkig vond ze het leuk, anders kwam grote zus Kitty eens helpen om het gezellig te maken. Kittyheart knikte daarna begrijpelijk; zij had mama ook gemist die eerste paar nachten. Nu sliep ze bij hun moeder in de Warriors Den, wat op zich wel weer vreemd was na haar zolang gemist te hebben. Kittyheart was er echter weer snel aan gewend en had er ook geen problemen mee. Silverpaw vroeg hoe het was om een Apprentice te zijn, gelukkig al wat opgewekter. 'Ik was ook heel zenuwachtig, vooral de eerste paar nachten,' vertelde Kittyheart naar waarheid. Maar Silverpaw kende haar al lang genoeg om te weten dat ze daarna heel vrolijk en druk was geworden, na gewend te zijn aan de nieuwe omgeving. Zo was ze altijd al geweest, nu nog steeds. 'Het is ontzettend cool, en met een mentor trainen is ontzettend leuk! Je moet er wel je best voor doen en alles goed onthouden,' deelde Kittyheart mee.
Kittyheart liep achter Silverpaw aan, naar buiten. 'Ja hé, kleintje,' pestte ze haar. 'Ik weet zeker dat je het goed gaat doen,' voegde ze er serieuzer aan toe. Kleintje, moest je haar eens horen. Kittyheart zelf was één van de kleinste Warriors van WindClan en waarschijnlijk zou het niet lang meer duren voor Silverpaw haar ingehaald had in lengte. Er werd slechts niet makkelijk over Kittyheart heen gekeken omdat ze altijd opgewekt en druk was. Kittyheart ging liggen en rolde op haar rug, waarna ze Silverpaw pookte met haar poot. 'Het is echt heel leuk! En heel gezellig, je maakt snel vrienden. Het is niet altijd trainen, trainen, trainen hoor,' lachte ze. Zij was vooral zo positief over haar Apprentice tijd omdat ze Bluewave, haar huidige partner, had leren kennen. 'En, weet je al wat je gaat doen op één van je eerste dagen als Apprentice?' vroeg Kittyheart. Anders probeerde zij wel wat te verzinnen om Silverpaw mee te slepen, al zou ze met alle liefde aan iets anders meedoen.

Bluewave stond moeizaam op. Hij had niet erg prettig gedroomt, al wist hij er nog maar weinig van. Een lege plek naast hem duidde erop aan dat Kittyheart al op pad was gegaan. Het hele hol was leeg, op een poes na. Deze was ook net opgestaan. Bluewave herkende Silverpool, gaf de zilveren poes een knikje en liep de den uit. Een frisse bries jaagde de gedachten aan zijn dromen weg en liet hem zacht rillen. Even verderop zag hij inderdaad Kittyheart, met haar zusje. Ah, de ceremonie. Dat had kon hij zich inderdaad nog herrinneren. Silverkit was Silverpaw geworden. Langzaam sloop Bluewave op de twee poezen af. Hij kon een paar zinnen uit hun gesprek mee krijgen. Zenuwachtig.. Kleintje.. Trainen en Apprentice. Hij bedacht dat ze het hadden over Kittyhearts tijd als Apprentice. "Je hoeft er niet bang voor te zijn hoor," viel Bluewave in, "Het was de mooiste tijd van mijn leven, mede dankzij Kittyheart.." hij gaf Kittyheart een lik. Ja, ze waren nog Apprentices geweest toen ze elkaar hadden ontmoet. Bluepaw en Kittypaw. Wat klonk dat leuk. Ze hadden het zo leuk gehad samen! Nee, hij had het echt niet willen missen, nog voor geen goud. Alles kon hem gestolen worden, als Kittyheart maar ongedeert bleef. En wat zou hij moeten zonder haar? Hoe zou hij elke dag in slaap komen, zonder er zeker van te zijn dat ze veilig bij hem was? Na hun vele gebeurtenissen had Bluewave Kittyheart goed leren kennen. Ze was lief, actief, vrolijk, optimistisch, avontuurlijk en af en toe lekker gek. Dan hadden ze samen een plaag bui. Zo gezellig altijd! De ene leuke opmerking na de ander. En nu waren ze Warriors. Uitgegroeid en wel. Hoewel je dat van Kittyheart niet snel kon zeggen. "Ik zou het voor geen goud gemist willen hebben!" concludeerde hij hardop en richte zijn blik op Silverpaws blauwe ogen.

~ Mind if I join?

{leuk dat er nog iemand regaeert}

Bluewave kwam naast kittyheart zitten en keek Silverpaw aan. Silverpaw keek met grote oogjes terug. Kittyheart was verliefd op Bluewave, dat wist ze wel.''Je hoeft er niet bang voor te zijn hoor, het was de mooiste tijd van mijn leven mede dankzij Kittyheart.'' Silverpaw keek nog steeds met grote oogjes naar Bluewave en luisterde aandachtig met gespitste oren. Ze zag dat Bluewave terug dacht aan de andere tijden, er kwam dan altijd een glazige vrolijke blik in zijn ogen.''Ik had het voor geen goud gemist willen hebben!'' Sprak Bluewave na een tijdje, en de glazige blik verdween. Hij keek weer recht in de ogen van Silverpaw. Ze schuifelde een beetje ongemakkelijk heen en weer.'' Ik heb de andere apprenticen nog niet ontmoet, zouden ze me wel aardig vinden?'' Zei Silverpaw na een tijdje nagedacht te hebben en ze keek met grote oogjes van Bluewave naar Kittyheart en weer terug. Ze begon voorzichtig haar linkerpootje te likken en dacht eens na. Stel dat ze haar niet mochten haar zouden pesten? Wat dan? Maar meteen kwam er al een oplossing: Bluewave of Kittyheart zouden er wel een stokje voor steken, Ze waren immers warriors en iedere apprentice zou luisteren naar een warrior, dat was een regel. Ze ging weer zitten met haar kleine staart net over haar pootjes.

"In het begin kan je je eenzaam voelen," gaf Bluewave toe aan het jonge poesje, "Maar de anderen Apprentices zullen je aardig vinden. Voor zover ik weet ben je erg aardig, je bent niet voor niets Kittyhearts zusje!" glimlachte hij. Hij volgde Silverpaws voorbeeld en ging zitten met zijn staart over zijn poten gedrapeerd. "Bovendien zul je ze allemaal wel kennen, ze hebben bij je in de Nursery gelegen, ze hebben je vast weleens gegroet. Je bent niet de enige die op het beginneen beetje bang is, maar ik ken geen enkele poes, of kater, die met het Nurseryleven zou willen ruilen," hij sprak vooral over zichzelf. Zijn moeder hafpd hem persoonlijk naar de Apprentice den moeten brengen, hij had zich flink verzet. Hij had er geen goede eerste indruk mee achtergelaten, maar de anderen hadden het hem vergeven. Nou ja, of je het vergeven kon noemen, ze hadden het iniedergeval niet erg kwalijk genomen. "En als ze je al willen irriteren kun je altijd op ons rekenen. Of iniedergeval op mij," glimlachte hij, "Ik zou je beschermen als een echte broer," vrolijk, maar toch serieus keek hj naar Silverpaw. Hij knikte haar toe. Hij kende een aantal Apprentices, die hij er sowieso op vertrouwde dat ze aardig zouden zijn. Helaas kon hij niet aan zijn oude Apprentice, Speedstorm, vragen of hij Silverpaw de weg wijs wou maken. Speedstorm was net een tijdje een Warrior. Silverpaw kon ook altijd praten met haar mentor. Bluewave schrok toen zijn maag begon te rommelen. "Zin in de eerste keer eten als Apprentice?"

''In het begin kan je je eenzaam voelen maar de anderen apprentices zullen je aardig vinden. Voor zover ik weet ben je erg aardig, je bent niet voor niets Kittyhearts zusje!'' Zei Bluewave half hoopgevend. Silverpaw lichtte haar kop en keek hem aan.''Bovendien zul je ze allemaal wel kennen, ze hebben bij je in de Nursery gelegen, ze hebben je vast wel eens gegroet. Je bent niet de enige die het op het begin een beetje bang is, ik ken geen enkele poes, of kater, die met het Nurseryleven zou willen ruilen.'' Sprak Bluewave en ze wist meteen waar hij het over had. Ze liep toen mee met zijn moeder, ze wilde toen de apprentice den ook van dicht bij bekijken. Hij vertelde nog iets over beschermen als een echte broer, maar Silverpw dacht terug toen ze in de apprentice den stapte en de andere poezen en katers haar alleen maar aankeken. Ze werd ruw verstoord door Bluewaves knorrende maag en keek hem plagend aan.'' Zin in de eerste keer eten als apprentice?'' Vroeg hij.''Altijd'' Zei Silverpaw opgewekt en blij terug. Ze trippelde naar de hoop verse prooi en pakte er een ekster uit. Na al het gepraat te horen had ze honger gekregen. Ze ging dicht bij de apprentice den zitten en keek naar Bluewave en kittyheart. Ze nam een hapje.''Het lijkt net alsof het lekkerder smaakt.'' Zei Silverpaw na dat ze een paar happen had genomen van de ekster. Ze keek Bluewave vragend aan.

- Wow, sorry voor de late reactie xD *gaat alles lezen* -

Kittyheart keek vrolijk naar Silverpaw toen een nieuwe stem en geur zich bij het gesprek voegden. Ze hoefde zich niet eens om te draaien om te weten wie het was; Bluewave. Direct vrolijkte ze op, hoewel ze al vrolijk was. Ja, toen.. Die dagen zou ze nooit vergeten, elke zonovergoten of regenachtige of winderige dag die ze met Bluepaw doorgebracht had. Het waren er veel geweest, maar meer was geen probleem geweest. Silverpaw uitte een angst om niet erkend te worden bij de Apprentices, maar voor Kittyheart een speech af kon steken begon Bluewave er van alles over uit te leggen. Hij was daar echt goed in; als iemand katten gerust kon stellen was het Bluewave. Kittyheart keek van Silverpaw naar Bluewave. Haar zusje leek alweer wat geruster te worden in de toekomst, toen Bluewave in één keer honger leek te krijgen. Met een grijns keek Kittyheart naar hem, om hem daarna te poken. 'Rustig, grote krijger. We gaan wel wat eten,' lachte ze. Ze liep met de katten mee naar de prooistapel en pakte een klein muisje; ze had nooit ontzettende honger. Lekkerder? 'Komt omdat je Apprentice bent,' glimlachte Kittyheart. 'Als je je prooi eenmaal zelf kunt vangen voelt alles gewoon leuker,' vond ze. 'Ik weet zeker dat iedereen je wel aardig gaat vinden en anders komen wij wel eens wat zeggen!' Kittyheart stelde zich al voor hoe het zou zijn als zij de andere Apprentices dood kwam lachen.. Een drama waar ze zelf waarschijnlijk dubbel om zou liggen. Ze had het muisje op en ruimde de bosjes netjes op. 'Dus, je hebt er wel zin in, hé?' vroeg Kittyheart ter controle aan Silverpaw.

Sunpaw had haar training voor vandaag achter de rug en liep het kamp binnen, ze legde haar prooi op de prooistapel en pakte er een konijn vanaf. Ze liep naar de Apprentices den om daar te eten. Bij de ingang hoorde ze de stemmen van twee Warriors, Kittyheart en Bluewave, en nog een apprentice. Sunpaw lag naast de ingang van de den haar konijn op te eten toen Kittyheart, Bluewave en de apprentice naar buiten kwamen en naar de prooistapel liepen. Ze keek hoe de katten wat voedsel van de prooistapel pakten en het opaten. Sunpaw was een van de oudste Apprentices en zou dus binnenkort Warrior worden. Ze had geen ouders, maar alleen Owlpaw, haar broer. "Dus, je hebt er wel zin in, hé?" vroeg Kittyheart aan Silverpaw. Sunpaw liep naar de Apprentice, Silverpaw, toe. "Hoi Silverpaw, ik ben Sunpaw." zei ze tegen de jonge poes.

''Hoi Silverpaw, ik ben Sunpaw.'' Klonk er ineens achter Silverpaw. Ze draaide zich om. Achter haar stond een grote poes. Het was inderdaad Sunpaw, ze had gehoord dat zij de oudste apprentice was en binnekort warrior werd.'' Hoi Sunpaw, leuk je te ontmoeten, jij was toch de oudste he?'' Vroeg Silverpaw iets te brutaal tegen Sunpaw. Ze keek de jonge poes aan. Wat was die groot! zo zou ook ooit worden.''Ik wordt de beste apprentice die de windclan ooit heeft gehad! En ik wordt nu nog groter dan jou!'' Sprak Silverpaw Vastberaden tegen Sunpaw. Maar ze bleef haar met grote oogjes aankijken alsof ze het niet kon geloven dat ongeveer de grootste apprentice voor haar stond. Ze likte haar mondje, het was een beetje droog geworden van al het praten. Ze begroef de muis die ze net had gegeten netjes in de aarde zoals het moest volgens de krijgscode.''Weeet jij leuke verhalen over de skyclan?'' Vroeg Silverpaw na een tijdje aan Sunpaw.''Ik ben dol op verhalen!'' Ze keek Sunpaw verwachtingsvol aan.

Onderwerp: Re: First day in the apprentice den