The mouse and the crow (Mousepaw)

Crowpaw huiverde. Deels vanwege een koude windvlaag die haar vacht door de war blies, deels vanwege de gedachte aan de toekomst. Crowpaw dacht niet graag aan de toekomst en soms iets te graag aan het verleden. Van beide werd ze niet enorm vrolijk. Van het heden ook niet echt, trouwens. Grote StarClan, wat had ze eigenlijk een hekel aan haar leven. Maar goed, ze kon niet de hele tijd blijven zwelgen in zelfmedelijden, ze kon beter dan dat. Ze haalde een keer diep adem, bande iedere gedachte aan alles wat niet precies op dit moment gebeurde uit en richtte zich weer volledig op waar ze mee bezig was: de muizenjacht. Ze had even geen zin om achter konijnen aan te rennen, dus was ze naar de heide gegaan, waar vooral veel muizen zaten (en in het warmere seizoen ook veel bijen). De volgende windvlaag droeg nog iets anders met zich mee dan kou: muizengeur. Crowpaw sloop stilletjes door het gras, maar ze had haar prooi nog niet eens gezien toen ze werd afgeleid door een ander soort muizengeur. "Mousepaw?" vroeg Crowpaw terwijl ze omhoog kwam en om zich heen keek.

Langzaam sloop Mousepaw door de heatherfields. Haar moeder had haar hier een keertje een rondleiding gegeven, dus ze wist nu zo ongeveer hoe ze erdoorheen moest lopen. De jonge apprentice was aan het sluipen omdat ze een haas geroken had, en die moest ze natuurlijk vangen. Helaas waren haar jachtskills nog bijna op de nul en stond ze overal op stukjes afgebroken riet, blaadjes of steentjes. Het gevolg was veel geluid en een andere kat die haar opmerkte. "Mousepaw?" klonk de stem en vragend keek Mouse om zich heen. Ze zag niemand, hoor. "Ja?" vroeg ze vrolijk terug en snoof toen aan de lucht. Hmm.. Ze wist nog niet precies wie dat was. Ze wist dat als ze ouder was dat ze dan iedere geur bij naam zou kunnen vertellen, maar ze had nog niet geleerd hoe dat moest. "Wie is daar?" miauwde ze dan ook waarna ze nog is zoekend om zich heen keek. Ze zag niemand door de hoge rietstengels.

"Ja?" riep Mousepaw terug. Ah, dus dan had ze het toch goed geroken. "Wie is daar?" Crowpaw keek nog wat meer rond, maar ze zag de jongere apprentice nog steeds niet. Al die struikjes hier ook. Ze bedacht zich dat het hier in hun gebied soms net zo onoverzichtelijk kon zijn als in een bos. Ze volgde de stem maar gewoon. Pas na een paar tellen bedacht ze zich dat haar een vraag was gesteld. "Crowpaw", antwoordde ze met enige vertraging. Even later zag ze Mousepaw en ze liep het laatste stuk naar haar toe. "Ah, daar ben je. Hallo", zei ze. Ze glimlachte. "Hoe gaat het?"

Zoekend keek de rood met witte apprentice om zich heen. Een antwoord bleef tijdelijk uit, maar toen werd haar geantwoord dat het Crowpaw was. Meteen snoof Mouse de lucht heel diep in, waarbij ze de geur van de zwarte poes liet inzinken. Hmmm... Dus dit was de geur van Crowpaw. Ze wist niet of ze het kon onthouden, hoor. "Ah, daar ben je. Hallo", hoorde Mouse achter zich en ze zag daar Crowpaw. "Hoe gaat het?" een glimlach kwam ook op het gelaat van de jonge apprentice en ze knikte. "Goed!" zei ze opgetogen en knikte voor het effect. "Ik heb een nieuwe mentor, dus nu kan ik heel veel trainen!" miauwde ze enthousiast. Ja, ze keek al sinds de eerste keer dat ze Spottedwish zag heel erg tegen de poes op. Ze was gewoon zo mooi. "En hoe gaat het met jou, Crowpaw?" vroeg ze op een lage, serieuze toon maar deze pokerface van stoerheid kon ze niet lang ophouden, want ze giechelde er bijna meteen achteraan.

Donkere wolken rollen over de hemel en langzaamaan beginnen er druppels uit de lucht te vallen. Het begin van een hevige regenbui of slechts miezerregen?

"Goed!" kwam het vrolijke antwoord. "Ik heb een nieuwe mentor, dus nu kan ik heel veel trainen!" Ugh. Zo veel uitroeptekens. Zo veel vrolijkheid. Jonge apprentices, ze waren ook allemaal hetzelfde. Crowpaw meende niet dat zij zo vrolijk was geweest bij haar eerste training, al had Spottedleaf haar tenminste nog een beetje op kunnen beuren. Er kwam een brok in haar keel toen ze aan de gevlekte poes dacht. Alles zou ze ervoor over hebben om haar en Wolverinebite van plaats te laten wisselen. "En hoe gaat het met jou, Crowpaw?" vroeg Mousepaw. Ze klonk heel serieus, maar moest toen alweer giechelen. "Wel goed", mompelde Crowpaw. "Spottedwish is jouw mentor, toch?" vroeg ze toen geïnteresseerd. Die kat had connecties met maar liefst twee van Crowpaws mentoren. Ze was vernoemd naar Spottedleaf en haar vader was Lionroar. Ze hoopte dat deze Spotted niet zou eindigen als een van die twee. Eigenlijk verraste het haar al dat ze een leerling had gekregen, nadat ze het openlijk voor haar als verrader bestempelde vader op had genomen. Crowpaw keek op toen ze spatjes voelde en ze merkte dat het opeens wel erg donker was geworden. Het leek bijna wel avond. Bah, weer regen, dacht ze. Het hield ook niet op.

Ooh, Crowpaw was saaaaai. Ze zag het al meteen aan de manier waarop ze stond en op de manier hoe ze antwoordde maakte het ook al duidelijk. "Wel goed," mompelde Crowpaw namelijk tegen haar en Mouse kon het niet laten om zachtjes te zuchten al was het niet de bedoeling dat de ander het hoorde. "Spottedwish is jouw mentor, toch?" de blauwe oogjes van Mousepaw schoten verrast naar de andere apprentice waarna ze wild begon te knikken. "Ja!" miauwde ze enthousiast en ze glimlachte. Oh, ze was er heel trots op dat Spottedwish haar mentor was. Want het was zo'n mooie, stoere poes. Toen begon het plots zachtjes te regenen en Mouse wierp een boze blik naar de hemel. Nee, alsjeblieft niet zeg... Het begon alleen maar harder te druppen. Al was het nog geen echte regen, het kwam in de buurt. "Misschien moeten we ergens schuilen?" merkte ze zachtjes op nadat ze een druppel op haar neus gekregen had.

Spottedwish was inderdaad Mousepaws mentor en daar leek de apprentice ongelofelijk blij mee te zijn. Crowpaw glimlachte. Had zij maar zo'n fijne mentor. Maar goed, ze zou er nu bijna van af moeten zijn. Ze moest nog een paar trainingen volhouden, vervolgens nog even een waarschijnlijk speciaal voor haar belachelijk moeilijk gemaakte test doorstaan en dan nog eventjes een eed moeten zweren die zo ongeveer betekende dat ze zich om de clan te beschermen desnoods zou moeten laten vermoorden door weke vijand Everstar nu weer voor hen had uitgekozen. Maar ze zou tenminste van Wolverinebite af zijn. "Misschien moeten we ergens schuilen?" vroeg Mouspaw toen de druppels begonnen te vallen. Crowpaw lachte droogjes. "Zie jij hier iets om onder te schuilen?" vroeg ze. Ze keek zelf eens rond. Er waren wel wat plekken in het territorium waar je kon schuilen: een overhangend stukje van de Uitkijkrots, zo hier en daar een eenzaam boompje op een struik, maar daar waren ze nu niet bij in de buurt. "Aan regen zul je moeten wennen", zei ze tegen de jonge apprentice. "Men kan immers niet gewoon een dag niet jagen als het even regent. Maar we kunnen nu wel even iets van een boom zoeken. Al zijn we tegen de tijd dat we daar aankomen waarschijnlijk al doorweekt..." Het druppen was intussen in miezer veranderd en die miezer zou wel gauw in regen veranderen.

Onderwerp: Re: The mouse and the crow (Mousepaw)