Sounds of the wind and the sounds of a mouse (Mousepaw.)

De jonge bruinige kater sloop over de sneeuw richting de vierboom, hij was namelijk opzoek om sterker te worden. Ineens borrelde zijn buikje, rustig ging de kater veder. Hij moest zoeken naar een kat die hem kon helpen met de training, hij wilde namelijk elke techniek leren die er te leren was. Van Windclan, Shadowclan, Thunderclan en Riverclan. Hij opende zijn mond voorzichtig zodat hij de lucht kon proeven, hij besloot zijn neus te volgen. In de verte rook hij een dier, maar gelukkig geen kat. Hij liep voorzichtig op het sneeuw, je hoorde langzaam het gekraak in de sneeuw. Hij zwiepte met zijn staart, hij was aan het jagen. Hij ging in sluiphouding, hij zette stapje voor stapje naar voren. Veder op zag hij een bruine kleine muis lopen, het beestje was aan het zoeken naar eten. Hij spitste zijn oren, hij zag dat het muisje meer ging opletten. Vlug schoot hij in een sprint over het zachte sneeuw, waardoor hij met een sprong op het muisje stond en hij deze vermoorden. Hij pakte het muisje op en klemde het tussen zijn tanden, hij proefde het warme bloed in zijn mond.

Een vaag bekende geur stroomde Mousepaw haar neusje binnen. Ze was richting de Fourtrees gestapt, wat ze nu voor de tweede keer deed in haar hele leven. Ergens vond ze het opnieuw spannend. De kat die ze hier de vorige keer tegen gekomen was, Canarypaw, vond ze heel aardig. Maar niemand wist wat voor andere katten je hier tegen kon komen! Ergens hoopte de rood met witte poes wel dat ze iemand tegenkwam van een andere Clan, want ze vond het heel leuk om anderen te ontmoeten en te weten hoe hun leven eraan toe ging. Het liefste zou ze iemand van de ThunderClan tegenkomen, want die had ze nog nooit ontmoet. Toen ze een ShadowClan geur rook, kromp ze een klein beetje ineen. Ze hadden immers ruzie met hen. Maar Canarypaw was ook een ShadowClanner en die vond ze ook heel aardig. Dus volgde ze de geur toch maar. Misschien was het de zwart witte poes wel! Maar toen ze een rode apprentice zag die net een muis het leven benam, rilde ze. Misschien was dit niet haar beste idee geweest?

Venom had zijn muisje beet, deze zou hij maar naar zijn Clan moeten brengen. Tot hij iets hoorden maar dat negeerde hij even, al moest hij altijd op zijn hoeden zijn. De meeste katten vielen vaak niet gelijk aan, sommige wel. De jonge kater liep rustig door het gebied, hij spitste weer zijn oren toen hij een paar stappen had gehoord. Het muisje was nog tussen zijn tanden geklemd, hij keek om en zag een kattin staan. Een Windclanner poes, hij zetten zijn stappen haar richting op en baande een weg door het sneeuw. Hij keek in haar blauwen ogen, hij legde zijn muisje op de grond en schoof deze naar de kattin. "Hallo jonge dame." Begroetten hij haar, al was ze wel 3 maanden ouder dan hem. Hij likte zijn lippen af, hij gaf haar een kort knikje. Van hem mocht ze de muis hebben, hij gaf een vlugge blik naar het dode beestje waarna hij haar aan keek. "Eet maar, als je wilt." Vervolgde hij rustig zijn woorden. Hij ging zitten en sloeg zijn staart om zijn lichaam heen, hij keek haar rustig aan. Zijn wapens waren ingeklapt, zodat ze veilig kon zijn.

De kater had een beetje rondgehangen in de beurt van de Fourtrees, hopend dat hij misschien nog een interessante kat van ShadowClan of RiverClan tegen zou komen, want beide clans waren immers voor geen haar te vertrouwen. Wie weet kon hij wel wat informatie los wrikken uit iemand, nuttige informatie voor WindClan. De negen manen oude kater had echter de geur van Mousepaw geroken, en niet snel daarna rook hij oog een vlaag ShadowClan. Natuurlijk was dit neutraal gebied, maar je wist nooit wat die schaduwratten zouden doen met iemand als Mousepaw. De kater zwaaide een keer met zijn staart en werkte zich door het lage struikgewas heen. Hij kon nog net de woorden van de ShadowClan apprentice horen. "Sinds wanneer geeft ShadowClan zijn prooi weg aan de vijand?" vroeg hij en kneep zijn ogen samen, terwijl hij naast Mousepaw opdook. Hij was natuurlijk groter dan de andere kater, maar die was een stuk jonger en daarbij was Tigerpaw ook nog eens enorm uit de kluiten gegroeid.

De kat die net een muis vermoord had was jonger dan haar, maar begroette haar wel met jonge dame. Zachtjes grinnikte Mouse en keek hem vervolgens ietwat nieuwsgierig aan, al was ze nog lang niet op haar gemak doordat ze hem net had zien.. Doden. Hij had de vers gevangen muis op de grond gelegd, en vroeg toen of zij het eten wilde. Meteen schudde ze haar kop, maar voor ze antwoord kon geven hoorde ze een bekende stem die dit al voor haar deed. "Sinds wanneer geeft ShadowClan zijn prooi weg aan de vijand?" miauwde Tigerpaw en Mouse keek omhoog naar haar vriendje, en glimlachte naar hem. Ze drukte kort haar vacht tegen de zijne aan. "Hij is wel aardig hoor," miauwde ze toen en keek weer naar de rode ShadowClanner. "Wat is je naam eigenlijk?"