Fresh greens

Met ongeloof had ze de warrior aangekeken toen deze haar had gezegd dat ze de Nursery van vers mos moest voorzien. Deze blik had de kater nog achtervolgd totdat deze uit het kamp was verdwenen. Waarom zij? Zij was de meest veelbelovende apprentice van de clan, die moest juist trainen zodat ze zo snel mogelijk haar rang kon opeisen als leader! Met een diepe zucht kwam ze overeind en sjokte het kamp uit om de nieuwe lading mos te verzamelen. Ach, zo gunde ze de andere apprentices tenminste een beetje hoop dat ze net zo goed konden zijn in jagen en vechten als zij.
Met het gedroogde mos opgerold in een bal tussen haar kaken betrad ze de den, waar ze nu al bijna een moon niet meer in was verschenen. Ze had het niet moeilijk gehad, die stap van nursery naar apprentice's den en had ook nooit heimwee gehad. Haar moeder was wat afwezig geweest de laatste moons van haar kittentijd, maar daarbij had ze ook nooit zo'n goede band gehad met Snowynight. Het voelde voor haar gewoon niet als een betere betere band met welke clangenoot dan ook.. Wat wel vreemd was, want iedereen was altijd zo zoetjes bij hun familie. Het enige wat zij voelde was een drang om hen te beschermen, als ze niet tegenspartelden tegen haar dan. Reedpaw liet de bal vallen en rolde het mos uit. Haar zin in dit klusje daalde weer toen ze een beweging in haar ooghoek zag. "Geen speelgoed." mompelde ze koeltjes, niet vijandig, maar gewoon ongeïnteresseerd.

tag -- Sablekit eerst!

De jonge kitten keek de bezoeker ietwat minachtend aan, hoewel dat haar gebruikelijke uitdrukking was. Resting bitch face. Er was niet echt iets dat ze er aan kon doen. De pikzwarte kitten trippelde naar voren uit de schaduwen en ging zitten voor de apprentice. Ze leek het mos aan het verversen zijn. Bij haar opmerking snoof Sablekit eens. "Duidelijk.", antwoordde ze, haar stem ongeïnteresseerd en ietwat sarcastisch misschien. Ze bekeek de zwart-witte poes eens van boven naar onder met haar kitten-blauwe ogen. Ze leek nog niet zo oud, misschien net uit de nursery. Maar Sablekit herkende haar niet echt, ze was nog te jong vorige maan om echt al rond te kijken hier - hoewel het ook niet echt was dat ze erin geïnteresseerd was.

Ze keek een queen afwachtend aan totdat zij opstond en haar het nest liet verversen. Het duurde nog wel even voordat de laatste kleine kitten op zijn dikke pootjes was gaan staan en van het nest af was. De moederpoes keek haar niet al te dankbaar aan toen ze zwijgzaam het verse mos naar haar toe schoof, maar ach dan kreeg ze de volgende keer toch geen vers mos?
"Duidelijk." De kitten die ze had aangesproken had een effen zwarte vacht en sprak met een toon die ze van haarzelf kon herkennen. Reedpaw nam niet eens de moeite om haar neus daarvoor op te trekken. Dacht deze kitten dat ze zo cool was dan? "Nou, ga maar snel met je siblings spelen, dit is apprentice werk." Ze had geen behoefte aan een kitten die haar alleen maar voor de poten zou lopen.

De kitten rolde met haar kitten-blauwe oogjes en snoof lichtjes. Ja, ze wist heus ook wel dat dat apprentice werk was, ze was niet dom ofzo! Alleen maar jong. Maar dat zou snel verholpen worden. "Ik heb geen siblings.", antwoordde Sablekit, net zo bot als de apprentice had gedaan. De zwarte poes was niet het type dat anderen liep na te doen, het was nu eenmaal hoe ze het zelf ook deed. En het was nu ook niet alsof ze het erg vond dat ze geen siblings had, die zouden haar toch maar tot last zijn. "En het is niet alsof ik je voor je poten loop", vervolgde de glanzend zwarte kitten met een ietwat geïrriteerde ondertoon. Wie dacht de apprentice wel niet dat ze was, haar zomaar commanderen?