Big Boys Don't Cry

Onderwerp: Big Boys Don't Cry di 8 dec 2015 - 16:14

Aarzelend keek Milo om zich heen. Waar was hij? De struiken, de bomen, de stenen, niets kwam hem bekend voor, en het werd steeds donkerder. De lucht was ijzig koud en sneed door zijn witte pels. Hij was het niet gewoon om nog zo laat buiten te zijn, en al zeker niet zo ver van huis. 'Hallo?' riep hij aarzelend, tegen niemand in het bijzonder, 'Is daar iemand?' Iemand, het maakte niet uit wie, hij zou zelfs blij zijn als het die irritante tweebeenkit van de buren was, ook al trok die altijd aan zijn staart. Maar het bleef stil. Zijn adem kwam er in horten en storten uit en over heel zijn lijf begon hij te trillen. 'Hallo?' piepte hij opnieuw, iets stiller, iets nerveuzer. 'Alsjeblieft, iemand?'

~open! c;

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry di 8 dec 2015 - 20:05

Roxy woelde in haar nestje met droge mos. Ze viel maar niet in slaap. Roxy had net weer een nachtmerrie van de bloodclanners die haar ouders vermoorden. 'Hallo?' klonk er opeens. Het was dichtbij. Roxy sprong op en zette haar oren wijd open. 'Alsjeblieft, iemand?' klonk er weer een stem. Roxy stapte met haar hoofd uit haar nest. Ze rook een kater die bang was. Ze trippelde in de richting van de kater? Ja daar stond hij in haar territorium. "Hallo? Wie ben jij?" miauwde Roxy. Ze was wel wat jonger dan de kater.

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry di 8 dec 2015 - 20:29

'Hallo? Wie ben jij?' Milo draaide zich om, van blijdschap zijn normale, ietwat teruggetrokken houding vergetend. 'Oh, gelukkig! Kunt u me helpen?' Hij keek de kleine, bruin-witte poes smekend aan. 'Ik ben de weg kwijt, namelijk.' Hij huppelde een beetje op en neer, zo blij was hij om eindelijk een levende ziel te ontmoeten. Hij zou snel weer thuis zijn! Zijn baasje was waarschijnlijk al naar hem op zoek. 'Ik ben Milo trouwens.' voegde hij eraan toe. 'En u?'

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry di 8 dec 2015 - 23:15

De zwart-witte kitten stapte wat rond, zonder echt te weten waar ze was. Het maakte haar echter helemaal niets uit: ze keek haar ogen uit nu ze het Bloodclankamp eindelijk had verlaten. Ze waggelde maar gewoon wat rond, maar er was niets hier dat haar niet boeide. Allemaal mooie kleuren, nieuwe planten, nieuwe geuren en ze was er verliefd op. Ze was even vergeten dat ze ooit naar huis moest gaan, zo voldaan voelde ze zich. Toen ze stemmen hoorde, liep ze er natuurlijk meteen op af. Nieuwe stemmen, nieuwe woorden, niets was haar nog te gek. Ze wilde alles zien, voelen, horen, ruiken, proeven. De wereld zat vol met sensaties en ze kon niet wachten om zichzelf er één voor één aan bloot te stellen. Ze stapte op de twee oudere katten af, net op tijd om van één van hen de naam op te vangen. Milo. Vrolijk liep ze op ze af en keek ze aan, alsof ze haar iets heel bijzonders zouden moeten vertellen.

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry do 10 dec 2015 - 20:56

Roxy kreeg al snel antwoord. 'Oh, gelukkig! Kunt u me helpen?' De witte kater keek Roxy smekend aan. 'Ik ben de weg kwijt, namelijk.' melde hij tegen Roxy. 'Ik ben Milo trouwens.' voegde hij eraan toe. 'En u?' vroeg hij dan nog aan Roxy. Roxy opende net haar mond om te kunnen beantwoorden, maar er kwam een bloodclan geur in haar mond. En ja naast hen stond een bloodclankitten. Ze keek hen vol bewonderd aan. Roxy deed alsof dat ze de kitten niet had gezien en beantwoordde de vragen van de witte kater. "Aangenaam Milo, ik ben Roxy en wie ben jij?" vroeg Roxy toen ze naar de kitten plots keek.

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry vr 11 dec 2015 - 11:23

Hij had in het kamp gezeten de katten in de gaten gehouden zoals hij wel vaker deed. Hij fronste daarom ook toen hij één van de dochters van Zira de barn uit zag komen en het kamp uit zag lopen. Eerst besloot hij om het te negeren, omdat Zira niet altijd even blij was als hij zich bemoeide met haar kittens. Dus bleef hij zitten de blik in zijn groengele ogen wat bedenkelijk. Toen hij tot de conclusie kwam dat niemand achter Ophelia aanging en hij vond dat ze wel heel lang weg bleef stond hij toch maar op. Misschien was zijn commander hem toch wel dankbaar als hij haar dochter terughaalde. Hij verliet het kamp en volgde de geur die richting rogue territorium ging en onbewust versnelde hij zijn pas. Een kitten alleen in rogue gebied kon nogal gevaarlijk zijn, niet alle katten waren even vriendelijk. Toen zag hij haar bij een kittypet en een rogue, zijn oren schoten meteen in zijn nek en zijn haren kwamen ietsje overeind. “Ophelia kom hier.” Zei hij zacht maar duidelijk. Toen vestigde zijn blik zich strak op de andere twee katten. “Verdwijn.” Vervolgde hij doodkalm.

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry vr 11 dec 2015 - 22:01

Toen Zira het kamp binnen gelopen was en vervolgens met haar versgevangen vogel terug de barn in gelopen was, had ze haast een hartsverzakking gekregen. Één van haar kittens was zoek. Ophelia om precies te zijn. Voor 't eerst kreeg ze een bezorgd gevoel om de zwart-witte kattin, en ze vond het apart aangezien Ophelia zelf een domme kneus was om het kamp uit te lopen. Maar het waren moederlijke gevoelens die ze niet kon onderdrukken. "Jij daar!" blafte ze naar een member, waarbij deze naar haar opkeek. "Ga op zoek naar Ophelia en geef de rest van het kamp in mijn naam opdracht om hetzelfde te doen." beviel ze hem en vervolgens beende ze het kamp uit. Ze opende haar bek een klein stukje en snoof toen de koude winterlucht binnen, waarbij ze meteen de geur van haar kitten opving. Ze gromde zachtjes toen ze rook dat deze naar het rogue territorium leidde. Waarom werd er zo slecht op haar kittens gelet? Het was logisch dat Zira niet 24/7 bij haar kroost kon zijn en ze had dan ook genoeg moederkatten die het even van haar over konden nemen. Maar blijkbaar was iedereen te lui om dit dan ook daadwerkelijk te doen. Met een blik die op onweer stond ging ze de geur achterna, het rogue territorium in. Hier trof ze een kittypet, een rogue, Claw en haar dochter aan. Met een kille blik in haar ogen keek ze het groepje rond, waarbij haar blik als laatste op haar kitten viel. Meteen verzachtte haar blik ietsje en een opgeluchte zucht kwam uit haar bek, al was deze zacht en teruggehouden. "Ophelia. Doe dat nooit meer, oké?" bromde ze al kon je opluchting uit haar stem oppikken. Ze moest echt beter gaan opletten op haar kits.

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry zo 13 dec 2015 - 19:39

Een kleine, zwart-witte kitten stapte uit de struikjes en kwam zonder iets te zeggen bij hen staan. Haar blauwgroene oogjes keken hen twinkelend aan. 'Aangenaam Milo, ik ben Roxy en wie ben jij?' de tot dan toe onbekende poes keek de kitten plotseling aan. 'Weet je baasje dat je hier bent?' vroeg Milo bezorgd. Kleine katjes als zij zouden niet alleen buiten moeten gaan, en zeker niet als het al zo donker werd. Voor hij verder kon vragen kwam er echter een reusachtige, zwarte kater aanlopen. Door zijn spieren, zijn klauwen, maar bovenal toch zijn lugubere halsband was het Milo wel duidelijk dat dit géén vriendelijke kittypet was. 'Ophelia, kom hier.' siste hij zachtig. 'Verdwijn.' zijn groene ogen richtten zich op hem en Roxy en fonkelden koel in het het donker. Hij zou hen vermoorden, Milo wist het zo zeker als het feit dat zijn baasje nu naar hem op zoek zou zijn, hij zou hem vermoorden als hij niet nù maakte dat hij wegkwam. Milo wou wegrennen, zo ver mogelijk, maar zijn poten leken wel vastgevroren aan de grond. 'Ophelia. Doe dat nooit meer, oké?' Er was nog een kat verschenen, eentje met bloedrode ogen, en duidelijk de moeder van de kit. Milo begon over zijn hele lijf te trillen en een korte, ongecontroleerde kreet ontsnapte aan zijn keel. Ga weg, ga weg, ga alsjeblieft weg, was het enige waar hij aan kon denken. Zijn lijf gehoorzaamde hem niet meer.

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry zo 13 dec 2015 - 20:58

De ene poes leek haar te negeren, maar de witte kater leek haar wel aardig. Hij leek zowaar bezorgd om haar, iets dat ze niet zo goed kende. Ophelia keek hem vrolijk aan toen hij vroeg waar haar baasje was. Ze gaf hem een vragende blik, geen idee wat een baasje was. Zoiets had ze nog nooit gehoord, dus haalde ze nonchalant haar schoudertjes op. "Ophelia kom hier," hoorde ze toen, en keek achterom. Daar stond die grote, zwarte kater die altijd boos leek te kijken. De naam was haar ontgaan, maar de kater was wel belangrijk... voor iets. En hij wist haar naam. Toch was ze niet al te enthousiast om meteen naar hem toe te gaan. Hij straalde alle slechte dingen uit die hij van zijn moeder kende, dus bleef ze toch liever uit de buurt. Ophelia kroop in elkaar toen ze haar moeder's stem hoorde, brommend dat ze nooit meer weg moest lopen. De kitten piepte protesterend en ging dichter bij de kittypet staan. Ze had nog helemaal geen zin om naar huis te gaan.

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry zo 13 dec 2015 - 21:48

Roxy keek vragend de kitten aan. Roxy kreeg de naam van de kitten. “Ophelia kom hier.” Zei een reusachtige kater. Hij keek Roxy en Milo aan. “Verdwijn.” Vervolgde hij doodkalm. Roxy rook bloodclangeur. Hij was Claw. Een paar van zijn krijgers hadden haar ouders vermoord. Roxy wou zo graag hem een mep geven. Nu verstond ze waarom iedereen zei dat dat niet zo'n goed plan was. "Ophelia. Doe dat nooit meer, oké?" bromde een kattin. Dat was waarschijnlijk haar moeder. De kitten was een bloodclanner. Milo deed niks en stond verstijfd tegen de grond. De kitten stribbelde tegen en bleef bij de kitypet staan. Roxy wilde geen problemen. "Kom Milo, we moesten toch weg." begon Roxy, ze moesten weg van die bloodclanners. Straks komen er nog meer misschien.

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry ma 14 dec 2015 - 15:03

Hij keek in zijn ooghoek opzij toen de geur van Zira zich met die van hun mengde. Ergens was hij blij dat ze er was. Hij voelde zich altijd nog steeds wat ongemakkelijk in de buurt van een kitten. Nu kon Zira haar kitten tenminste meenemen. Ophelia leek niet echt aanstalten te maken om hun kant op te komen. Even fronste hij terwijl hij zijn commander aankeek, wat deed ze met haar? Hij liet het gevoel weer van zich afglijden. Ach wat wist hij daar ook van. Hij had zijn eigen kittens ook niet kunnen opvoeden, dus hij had er alles dan verstand van. Toch was het nog steeds een feit dat de kitten bij die andere katten stond. Dus deed hij een paar passen naar voren en ging tussen haar en de rogue en kittypet instaan. Zijn kop raakte bijna die van de kittypet. “Als ik jou was zou ik naar je vriendinnetje luisteren, voordat ik mijn geduld verlies. Niet veel katten krijgen de kans om weg te gaan.” Zijn stem was een fluistering in het oor van de kater die versteend leek. Het was dat Ophelia erbij was anders had hij op dat moment de strot van die kittypet doorgebeten.

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry di 15 dec 2015 - 17:41

Milo keek verrast op toen hij zag dat het kleintje niet naar haar moeder liep, alsof ze helemaal geen zin had om met haar mee te gaan. De kleine kitten leek zo klein en weerloos tegenover de twee andere, angstaanjagende katten. 'Kom Milo, we moesten toch weg.' Roxy's stem klonk vreemd kalm in zijn oren. 'Als ik jou was zou ik naar je vriendinnetje luisteren, voordat ik mijn geduld verlies. Niet veel katten krijgen de kans om weg te gaan.' De zwarte, verschrikkelijke kater was vlak voor hem gaan staan, zijn gifgroene ogen boorden zich recht in de zijne, en als Milo het had gewild had hij zijn neus kunnen likken, als een ijsje. Een zenuwachtig gegiechel ontsnapte uit zijn mond en plotseling brak hij uit zijn verstarring. Hij voelde weer elk spiertje, elk haartje in zijn mollige lijfje, dat hij liever niet kwijtraakte.

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry di 15 dec 2015 - 22:05

De twee onbekende katten waren zichtbaar bang voor de grote zwarte kater. Ophelia begreep het niet echt, moest zij dat ook zijn? De kater had nooit echt gemeen tegen haar gedaan, al was hij wel altijd knorrig. Ze keek de andere twee teleurgesteld aan toen de jonge poes tegen de kittypet zei dat ze toch al moesten vertrekken. Ophelia had helemaal geen zin om in die stomme barn te gaan zitten. Er was niets te doen, niets te zien en iedereen was gemeen, chagrijnig of gewoonweg gestoord. Ophelia keek met grote ogen naar de zwarte kater toen die heel dichtbij de kittypet ging staan, waarop de kittypet een heel apart geluid maakte. Ophelia kon het niet helpen, ze giechelde, al had ze wel medelijden met de kater. Die zwarte kater mocht hem geen pijn doen! Ze protesteerde luid door naar Claw te piepen, al wist ze nu wel dat het piepen niet zoveel meer uitmaakte. Die grote kater moest gewoon niet zo gemeen doen.

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry di 15 dec 2015 - 22:09

Een kleine grijns kwam op Zira haar gelaat toen de kittypet geschrokken piepte en vervolgens hetzelfde geluid nog eens maakte toen Claw dichtbij hem kwam. Wat haar wel irriteerde was dat haar eigen kitten niet eens naar haar luisterde. Hoe kon ze Ophelia nou is bij haar krijgen zonder altijd dat gedoe? Het maakte niet uit wat de tabby poes deed, deze ene kitten luisterde nooit naar haar. Dus pakte ze het zwart-witte poesje, die nog niet veel tegen haar kon doen, op in haar nekvel toen deze ook nog is hard begon te piepen. "Opwelia," miauwde ze streng met een mond vol vacht. "Stwoppen." vervolgde ze toen. Ze keek naar Claw en knikte met haar kop richting het kamp. Ze hadden haar kitten terug. Nu konden ze weer gaan, of wilde de grote BloodClan leider de kittypetjes nog even bang maken?

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry wo 16 dec 2015 - 19:05

Roxy bleef staan tot Milo misschien in beweging kwam, maar de zwarte kater kwam in beweging en stapte tussen haar en Milo. “Als ik jou was zou ik naar je vriendinnetje luisteren, voordat ik mijn geduld verlies. Niet veel katten krijgen de kans om weg te gaan.” miauwde de bloodclanleider. Roxy wilde snel wegrennen, maar ze fronste toen Milo een apart geluidje maakte. De kitten moest erom lachen. Ja het was wel grappig. Roxy ontspande even. Het leek alsof de bloodclankrijger en leider er niet waren. Haar angst rees weer op toen de moeder op hen afstapte. De poes met rode ogen nam het kleintje en op en ze wilde naar hun kamp. Oef, nu gingen ze hopelijk weg. Alleen de zwarte kater stond nog bij hen. Roxy's mond was toe gekleefd. Wat kon ze zeggen?

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry do 17 dec 2015 - 13:55

Hij bleef de kittypet strak aan kijken ook toen die een vreemd geluid maakte. De angstgeur hing duidelijk om hem heen, die was niet te missen. Zielig vond hij het, gewoon zielig. Dat een kat niet eens zichzelf kon verdedigen. Die Twolegs zagen echt niet wat ze met katten deden, ze maakten er zielige hoopjes vacht van. Ze waren niet meer dan dat. Toen Zira Ophelia oppakte om terug naar het kamp te gaan. Overwoog hij om te blijven staan en te wachten totdat ze uit zicht waren om ze dan alsnog te vermoorden. Toen snoof hij terwijl zijn groengele ogen begonnen te flikkeren. “Laat me jullie niet nog een keer tegen komen en helemaal niet in de buurt van onze kittens.” In zijn ogen was te zien dat hij bloedserieus was. Hij trok zich los van de twee en ging achter Zira aan.

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry do 17 dec 2015 - 17:42

De poes met de angstaanjagende, rode ogen pakte Ophelia op aan haar nekvel. 'Opwelia, stwoppen.' murmulde ze vermanend tegen de kitten. Ze knikte naar Claw en verdween in de struikjes. Milo ademde angstig uit, zouden ze eindelijk weggaan? Een sprankeltje hoop verspreidde zich over zijn trillende lijf. 'Laat me jullie niet nog een keer tegen komen en helemaal niet in de buurt van onze kittens.' De ogen van de kater schitterden gevaarlijk. Milo twijfelde er niet aan wat er dan zou gebeuren, wat de reusachtige kater hem zou aandoen... Tranen verschenen in zijn ooghoeken. En dan, eindelijk, draaide ook de zwarte kater zich om en verdween in het duister van de bosjes. Milo zakte als een pudding op de grond, als een pop waarvan de draden werden doorgesneden. Alle spanning die zich in zijn lijf had opgehoopt vloeide langzaam weg. En met elke hartslag bonkte het door zijn lijf, ik leef.

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry vr 18 dec 2015 - 0:18

Het enige geluid dat ze ooit maakte in het bijzijn van haar moeder werd al snel weer gestaakt toen ze de tanden wederom in haar nekvel voelde. De zwart-witte kitten begon druk te spartelen, om haar moeder maar zoveel mogelijk tegen te werken als ze kon. Ze wilde nog lang niet naar huis! Door die stomme katten kon ze geen eens vrienden maken. Ze was gedoemd om altijd alleen te blijven: haar soort - wie dat ook waren - was duidelijk niet te vinden onder de leden van de Bloodclan, dat had ze al heel snel door gehad. Al wist ze niet waarom, of hoe, ze was anders dan iedereen. Ze wilde niet doden, ze had geen behoefte om iedere kat die ze tegen kwam te intimideren zoals Claw zojuist had gedaan. Waarom hoorde zij er niet bij? Haar moeder beval haar om te stoppen, maar Ophelia wilde er weinig gehoor aangeven. Waarschijnlijk kreeg ze zo toch wel straf omdat ze al weggelopen was. De twee kittypets hielpen haar niet eens, ze stonden daar maar, bang voor die grote, zwarte kater. Uiteindelijk werd Ophelia weggedragen tussen de kaken van haar moeder, weer naar huis.

- Topic uit.

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry za 19 dec 2015 - 17:13

Roxy trok haar hoofdje omhoog. Ze had wel een dubbelkin. “Laat me jullie niet nog een keer tegen komen en helemaal niet in de buurt van onze kittens.” gromde de zwarte clanleider. "Pas dan tenminste goed op je kittens." miauwde Roxy in haar hoofd. Doodgraag wou ze een mep geven tegen de moordenaar van haar ouders, maar ze bleef staan. De bloodclankatten waren weg en de kittypet zakte ineen. Roxy trippelde naar hem. "Alles oké? Kom ik breng je naar je baasje." vroeg Roxy aan de kater. Ze was zelf nog in schok. Roxy stond oog in oog met die hatelijke clanleiderkater.

Onderwerp: Re: Big Boys Don't Cry