This side of Paradise ᕗ

Onderwerp: This side of Paradise ᕗ za 26 dec 2015 - 18:16

Een bleke poes lag haast stil op haar rug. Op de hogere plekken in het territorium was de sneeuw nog niet gevallen. Daar waaiden nog een paar warme winden, voordat die ook zouden sterven. In de winter sterft alles. De poes zuchtte. Haar ogen waren gesloten, maar ze was niet rustig. Ongedachte gedachten wervelden door haar kop.

Fairfaith, daarna open

Met gesloten ogen genoot de grotendeels witte poes van de laatste zonnestralen van de dag. Zon was schaars in dit seizoen, net als de prooi. De rivier was dichtgevroren dus vis viel sowieso af. Daarbij waren er ook nog eens veel nieuwe kittens geboren en heerste er greencough in de Clans. Al die problemen leken haar gedachten langzaam over te nemen. Soms zelf haar dromen. Nachtmerries van stervende kittens, uitgehongerde katten, brr. Wandelen was een manier voor Fair om haar hoofd leeg te maken, maar zelfs dit begon steeds minder te werken. Daar kwamen ook nog eens haar persoonlijke problemen bovenop. Misschien moest ze iemand zoeken, een soort vertrouwingspersoon. Iemand die ze om advies kon vragen.
Na een tijdje te hebben gewandeld drong de geur van RiverClan haar neus binnen, en al snel zag ze de poes die ze kende als Glovefall. Ze zag er ontspannen uit. "Goedemiddag," spinde ze tegen de poes. Misschien kon een gesprekje haar wel helpen haar gedachten te ordenen.

Eén van haar gedachten ontplooiden zich. Greencough. Ze vermoedde dat elke wandelende kat daarover na dacht. Het was begonnen met Featherkit en Shadowkit had ook al symptomen. Dan was er ook nog Whisperwind die de clan had verlaten en Creamyfrost waar het niet zo goed mee ging. "Goedemiddag." Het gespin was zacht, maar toch schrok Glovefall ervan. Haar lichaam schokte en ze opende snel haar blauwe ogen. Fairfaith keek op haar neer. Ze blies haar adem uit. "Goedemiddag Frostfaith. Kom erbij liggen," greens ze spinnend. Dit was best wel awkward.

Geschrokken deed ze een stapje achteruit toen ze merkte dat ze Glovefall's rust verstoord had. "H-het spijt me als ik je hebt laten schrikken." excuseerde ze snel. Gelukkig leek de bleke poes niet boos en nodigde ze haar uit om erbij te komen liggen. Die uitnodiging nam ze maar al te graag aan. Fairfaith liet zich door haar poten zakken en vouwde deze vervolgens op onder haar lichaam. Zo bleven haar pootjes lekker warm. Haar staart krulde ze langs zich heen. "Het weer vandaag valt best mee, hé?" merkte ze op. Enkele zonnenstraaltjes braken door het bladerdek van de bomen boven hen heen. Dat was niet heel normaal in dit seizoen, maar wel aangenaam.

De poes leek te leek te schrikken omdat zij zo geschrokken was. Fairfaith excuseerde zich snel, maar Glovefall wuifde de excuses met haar pootje weg. Ze nodigde de poes uit om naast haar te komen liggen. Het was een te mooie dag om zich ergens druk over te maken. Met een glimlach op haar snoet keek ze toe hoe de lapjespoes naast haar kwam liggen. "Het weer vandaag valt best mee, hé?" De lichtgekleurde poes keek naar het bladerdek waar kleine lichtstraaltjes een groen dansend licht wierpen over de omgeving. "Ja. Zeer uitzonderlijk weer," spinde ze. Ze had een goed plekje gekozen, want de waterige zon verwarmde hier een beetje haar vacht. "Van mij mag het zo blijven hoor." Ze greens en keek opzij naar Fairfaith.

Met haar opmerking was Fairfaith het helemaal eens. "Wie weet beloofd dit een mooie Newleaf." Het was fijn om naar Newleaf uit te kijken. Het was haar favoriete seizoen. Langzaam zouden de bloemetjes en planten weer opbloeien en de sneeuw smelten. De prooi zou weer uit hon holletjes kruipen en het nieuwe kroost met zich meebrengen. Dat konden ze zeker wel gebruiken. Niet alleen RiverClan. Het belangrijkste voor hen was dat de rivier weer ontdooide zodat ze zich weer vol konden stoppen met vis. Hmm, heerlijk die gedachte die zoveel positiviteit met zich meebrachten. Misschien was dat wel wat de meeste katten nodig hadden in dit zware seizoen.

Onderwerp: Re: This side of Paradise ᕗ