“It always seems impossible until it's done.” [BRIARPAW]

Candle stapte het Thunderclan kamp uit. Verdomd wat waren die vervelend. Candle wou er heel graag eentje verwonden. Of eentje om een serieus tegen te praten, wat een wonder zou zijn. Nee, wat? Praten tegen een Starclan gelovende zwakke kat? Daag. Ze hoorde een ritsel achter haar in de bosjes. "Wie is daar?"

Ze werd gek van die Bloodclanners die hun kamp en territorium bedierven. Je kon nergens meer heengaan zonder dat je er één tegen het lijf liep. En dat was ook exact wat er gebeurde toen Briarpaw op wandel ging door het territorium. "Wie is daar?" Ze schrok van een stem en rook Bloodclan. Natuurlijk was het Bloodclan, Thunderclanners spraken niet op die zelfvoldane toon. Onbewust streken haar nekharen recht overeind en haar nagels waren ontbloot toen ze uit de struiken wandelde. "Ik," miauwde ze hooghartig en liet haar haren weer zakken. Haar nagels bleven echter uitgetrokken. Immense haat scheen van haar af, ze deed niet eens moeite om het te verbergen tegenover de Bloodclanner. "En aan wie heb ik de eer?" spuugde ze en keek achterdochtig naar de poes, elke beweging van de vreemdeling controlerend.

"Eaan wie heb ik de eer?" Het was een Thunderlcan geur. Getver. Het drong haar neus binnen. "Geen enkel genoegen om hier weer een Thunderclan te zien." spuugde ze. "Candle."

De witte kat had een sierlijk figuur en was spierwit. Zonde dat ze in Bloodclan zat. Zonde dat Bloodclan bestond. Briarpaw zuchtte. "Geen enkel genoegen om hier weer een Thunderclan te zien," spuugde het domme schepsel. Ze lachte sarcastisch en sloeg haar hoofd kort achterover. "Dag, Candle," mauwde ze en spuugde het laatste woord uit. Die Bloodclanners hadden van die zinloze namen, neem Candle, of Claw. En dan de ergste kat en naam van hen allemaal: Zira. Ze wist niet goed waarom maar ze haatte die poes gewoon. Elke vezel, elke spier in haar lijf vertoonde een immense afkeer tegenover de Bloodclan-commander. "Die onaangenaamheid is insgelijks," miauwde ze kortaf en draaide haar hoofd en vooral haar neus afkeurend weg van de witte poes.