{OPEN} Time Is Passing

Inmiddels was de kater groter. Furze was een best grote grijze kater die zich best net en volwassen kon gedragen. Soms. Hij had ook momenten waarop hij over een mosbal struikelde of waarbij hij een poes van zijn leeftijd per ongeluk sloeg met zijn staart. Tja het was nooit expres. Nu liep hij op zijn rustige manier de den uit en keek rustig in het rond. De kater was meer voor zichzelf gaan zorgen de laatste tijd. Z'n pleegmoeder had het druk en zijn 'familie' had het ook druk. Al zijn zusjes waren bezig met anderen. En hij...vrienden had hij niet echt. Waarom snapte hij natuurlijk niet. Met een zucht plante de kater zichzelf ergens in het kamp. Misschien was er nog iets leuks in dit kamp? Misschien moest hij dat dan maar opzoeken.

{ OPEN

Nadeel van leaf-fall; Het was koud en het regende. Voordeel van leaf-fall; Overal lagen plassen waar hij zichzelf in kon zien, en dat was een lust voor het oog. Barkkit werd een beetje moe van de nursery, moe van het in het kamp zitten. Hij moest er maar eens uit. Ja, dat was hoognodig. Natuurlijk ging hij niet alleen, nee stel je voor! Wie zou hij vragen? Hij kon een poes meenemen en indruk maken... Een stukje van hem vandaan plofte een kit neer. Hij leek een stukje jonger, beter nog, hij leek verveeld. Geen poes, maar dat zou toch te gevaarlijk zijn. Hij had een rechterhand nodig, en die had hij gevonden. Hij liep op de kater af, en zag dat deze ook vlakbij een regenpoel zat. Voor de gestreepte kater ook maar iets zei, bekeek hij zijn spiegelbeeld even, knipoogde, en richtte zijn aandacht toen naar zijn toekomstige watson. Die had nu ruim de tijd gehad om hem in al zijn glorie op te nemen. "Hey there. Verveel je je een beetje?" Zijn ondertoon was speels, en hoewel deze kat er saai uitzag kon hij misschien nog amusant zijn.

Steamkit trippelde de nursery uit, wat was het hier saai. Ze keek door het kamp op zoek naar andere katten of kittens. Daar zat Furzekit, die kende ze niet zo goed. Het poesje wandelde naar hem toe en keek de roswitte kater onderzoekend aan, hij leek ongeveer even oud als haar. "Hallo daar," mauwde ze vrolijk net toen Barkkit aan kwam wandelen. Het katertje bekeek zichzelf even in een plas en zei toen tegen Furze: "Hey there. Verveel je je een beetje?" Ze keek hen geamuseerd aan en antwoordde toen lachend: "Wie niet? Het is hier oersaai!" Het poesje ging zitten, sloeg haar staart om haar poten en vervolgde speels: "Weten jullie niets om te doen?" Ze keek even voorzichtig om zich heen, "Misschien kunnen we even weg," fluisterde Steam met een ondeugende twinkeling in haar ogen, "Even het kamp uit!" vervolgde ze enthousiast.

"Misschien kunnen we even weg," fluisterde een kittentje nog hard genoeg voor Blackeye om het te horen. "Even het Kamp uit!" Ze wist dat het niet slim was. Maar wel leuk. Maar zou ze tegen moeten houden. De kitten was hoogstwaarschijnlijk 3manen oud en haar moeder zou waarschijnlijk heel bezorgd zijn.

Een andere grijze kater kwam naar hem toe en zijn normale blik ging er heen. Geen uitdrukking of niks, maar uit het niets kwam een glimlach. "Heey", zei hij met wel een vriendelijke blik op zijn gezicht. Steamkit kwam nog voordat Bark doorging met praten bij ze zitten en hij begroette haar met een simpele knik. Alleen nog altijd relaxt zoals hij altijd wel was. "Verveel je je een beetje?", zei hij. "Pfft je wil niet weten man", antwoordde hij met een lach erachteraan. Steam antwoordde ongeveer hetzelfde en stelde zelfs wat voor. Kort ging zijn blik naar de mede kater. "Hmm, hoe wil je dat gaan doen Steam?"