what is it that we call Death.. ~XX~

De dood was altijd zo dicht bij je, en grijpt zijn kans wanneer het je tegemoet komt. Je kunt dan drie dingen doen, vechten voor je leven, wegrennen en doen alsof er niets gebeurd is of je gaat met de dood zelf mee. Redeye had voor de tweede keuzen gekozen. Ze was weggerend van haar verleden en haar familie en vriendin in haar clan achtergelaten. Redeye zuchtte zacht. Ze liep opnieuw weer alleen. Alleen op deze aarde. Zij had haar ouders voor haar ogen zien doodgaan. Redeye schudde haar hoofd toen ze het beeld van de Riverclanwarrior die op haar af was gekomen met het bloed van haar ouders nog in zijn vacht. Redeye was weggerend. Wat had ze anders kunnen doen, als jonge apprentice vechten. Of zich overgeven aan de clankat en vermoord worden, om zich samen met haar vader en moeder in Starclan te voegen. Haar zusje had het als verraad gezien. Zij als leven. Redeye schudde haar hoofd. Wat zag zij als dood. Ze wist het niet meer. De vragen spookte door haar hoofd. Maar ze wist dat deze vragen haar leven niet mochten lijden. Redeye ging op de open plek in het bos zitten. Ze voelde de koele avondwind door haar vacht strelen en zuchtte. Haar inktzwarte vacht glom duister in het maanlicht en haar ogen hadden vreemde twinkelingen dankzij het maanlicht. Ze keek omhoog naar de zilverpels en sloot haar ogen even. Ze voelde opnieuw de lucht over het gras strijken. De lucht was klam, er zou binnenkort een regenbui aankomen. Dat was een ding dat zeker was. "Sorry mam, sorry pap, dat ik jullie al deze jaren in de steek heb gelaten." Zei Redeye hardop in zichzelf. Tot ze plotseling merkte dat twee paar ogen haar aanstaarde. Ze kreeg een valse glimlach over haar gezicht. "Come out, Come out, were ever you are." Gromde Redeye vals naar de ogen die haar van achteren aankeken. Opnieuw voelde ze de wind in haar vacht strijken die een geur van Rogue's meebracht. Ze sloeg haar nagels uit en trok haar bovenlip glimlachend op. Haar vlijmscherpe tanden straalden helder wit door het licht van de maan. Ze wachtte tot de katten hun zouden laten zien.

(Only Blacksnow and Icy)

Blacksnow liep door het bos te denken over het verleden. Zijn zusjes die hij in koele bloeden had vermoord. Puur om zijn eigen angst. De maan scheen licht door de bomen van het diep bedekte bos heen en de wind waaide licht door zijn tabby grijze vacht. Hij liep onbedoeld in de richting van een geur die hij nog niet kon. Ergens wou hij zien wie er zo alleen zat, maar tegelijkertijd wou hij het liefst omdraaien en weglopen. Toen hij aan de bomenrand kwam zag hij een poes op het gras zitten naar de lucht te staren en zij gromde met een valse klank in haar stem. "Come out, Come out, were ever you are." Blacksnow trok zijn licht met zijn bovenlip en stapte uit het bos. Uit zijn bescherming. "Wat denk jij wel niet. Denk je dat je me aankan?" Blacksnow spuugde de woorden uit en keek de donkere kat aan en liep verder op de open plek, en dichter bij haar in de buurt. Hij sloeg zijn nagels uit en zette zijn grijze vacht op.

Icy zag een vreemde kat in het midden van het veld zitten ze keek naar de vreemde kat en wist dat ze niet de enige was. De wind streekte over het grasveld en de maan lied de vacht van de vreemde kat stralen de duistere haren van de kat straalde heel even n de maan lcht en verdween weer in het duister. Icy liep dichter bij naar de vreemde kat die voorzich zat de maan streelde de hoofd van icy en lied haar vacht glimmen het was een mooie nacht de starclan had een mooie avond gegeven. Een avond dat ze deze kat zou ontmoeten en msschien nog een ander onder ons. Icy lied haar vacht door de windstrijken en keek naar de zwarte kat die aan het glmlachen was. Icy zette haar eerste poot in de maanlicht en zag dat de vreemde zwarte kat dat zag. Icy glmlachde naar de vreemde zwarte kat en kwam verder naar voren met haar vacht stralend in de maan licht. Icy bleef met een grijns naar de kat kijken en zag nog een kat naar het veld komen icy keek er even naar en richte toen haar ogen weer op de zwarte kat. "Wie ben jij en wat doe jij hier" zei icy met een opgeheven hoofd naar de vreemde kat en keek weer naar de andere kat en liep toen weer verder naar de zwarte kat met de bloed rode ogen ze had een groot verleden achterzig dat zag icy in haar ogen, een groot verhaal waar ze liever niet meer naar terug ging dat ze liever vergat. Icy kwam verder naar het midden en liet de wind door haar haar strijken en lied haar blik niet meer los van de kat.

Redeye kreeg een valse glimlach op haar gezicht. Ze rekte zich uit maar keek de katten niet aan. Terwijl ze antwoord gaf op de kater. "Wel ja. Ik kan jou aan, moet ik het bewijzen?" Lachte Redeye spottend. "Wie ben jij en wat doe jij hier" Zei een poes arrogant. Redeye draaide zich vals lachend om en keek naar de katten. Ze stond op en rekte zich uitgebreid uit "Al tijd dezelfde vragen. Wie ben jij, wat doe je hier. Waarom lieg je. Je hoeft er geen antwoorden op. Al wat je hoeft te weten is dat als je nog een keer zo'n toon tegen mij aanslaat. Dat de laatste woorden zijn die uit je keel komen." Mauwde Redeye spottent. Haar bebloede klauwen waren vel uitgeslagen en haar bovenlip was omgekruld, ze lachte haar vlijmscherpe tanden bloot. Haar laatste ontmoeting met Escada had iets in haar doen veranderen. Het had het monster in haar wakker gemaakt. Redeye keek eerst schuin naar de kater. Hij was niet bepaald lelijk, hij was aardig groot en had een schitterend patroon van een tabby vacht. De poes daarentegen was een tortoiseshell kat met een verzameling van verschillende kleuren die elkaar afstaken in het vellen licht van de maan. "Maar als jij het zo nodig moet weten KAT." Sprak Redeye nog spottender dan voorheen. "Mijn naam is Redeye, ook wel bekend als Sparta. Maar wat ik hier doe gaat jou niets aan. " Redeye gromde bij de woorden en keek recht in de ogen van de poes.

Blacksnow gromde bij het horen van de zwarte poes. "Een keer proberen aan te vallen en ik vermoord je." Gromde Blacksnow naar de kat die haar spottend aankeek. Blacksnow keek weg van de poes en keek naar zijn poten. De wind streek over het gras en door zijn grijze vacht. Hij rook de geur van de poezen die een paar vosselengtes van hem af zaten. Het viel hem op dat bij beide poesen er door hun vacht een katergeur streek. Ze hadden vast allebij partners. Blacksnow gromde licht naar zijn poten. Hij had geen partner. Dat was niets voor hem. Hij bedacht zich snel iets. Hij hoorde hier niet. Hij hoorde hier niet bij deze twee katten te zitten. Hij rook de haat lucht van de zwarte poes die zichzelf Redeye had genoemd, een lucht zo angstaanjagend dat zijn haren vanzelf op zijn rug omhoog vlogen. "Ik ben weg hier." Spuugde Blacksnow de twee poezen toe terwijl hij omdraaide en wegstoof door het duistere bos. Hij rende naar een omgevallen boom. Hij snuffelde even en ontdekte een gat. Hij kroop door het gat heen. Het rook niet naar andere katten en bleek dus onbewoond te zijn. Hij keek rond en ging vervolgens liggen. Hij kroop dicht in elkaar en legde zijn staart over zijn ogen. Dit was zijn leven. Altijd alleen. Hij sloot zijn ogen en viel onrustig in slaap.

(Blacksnow nu officeel weg ^^
maby over paar posts weer terug kom)

Onderwerp: Re: what is it that we call Death.. ~XX~