What a sight

I am so high. I can hear heaven.
No heaven, no heaven dont hear me.
And they say that a hero can save us.
Im not gonna stand here and wait.
I'll hold onto the wings of the eagles.
Watch as they all fly away.
Now that the world isnt ending, its love that Im sending to you.

Flameclaw keek de poes nog steeds strak aan. Ze had een echte rogue geur dus hij zou niet in de problemen komen als hij haar aan stukken scheurde. Rogue katten vielen gelukkig buiten de Warrior code dus niemand die hem tegen kon houden. Net als de BloodClan, dat ze eigenlijk het lef hebben om zichzelf een clan te kunnen noemen. Ze waren niks meer en niks minder dan een groep rogues. Erger nog, ze waren moordenaars, respectloos voor het levende om zich heen. Nooit zou hij zich bij een stelletje moordenaars aansluiten. Zijn plek was bij de RiverClan en beter nog, bij zijn broer en Thunderstorm. Hij kon het hun niet aandoen om te vertrekken. "Hé, hé! Niet zo onvriendelijk," zei de poes met een klein grijnsje waaruit bleek dat ze dit wel leuk vond. Hoe had ze ten eerste het lef om op dit territorium te komen en al helemaal om hem te besluipen. Hij siste alleen maar kwader, nu was het tijd om zijn clanloyaliteit te gaan bewijzen en die idiote poes uit het leven jagen. Spijt zou hij er toch niet van hebben dus wat deed het er toe. De poes zette zelfs nog een stapje dichterbij voordat ze antwoord gaf op zijn andere vraag. Terwijl ze sprak keek ze hem vals aan. "Kayleigh is de naam. En ik maak zelf wel uit waar ik ga en sta,” ze zei het rustig maar de toon waarop ze het zei viel hem ook al verkeerd. Het was een mierzoete toon waar je gewoon ziek van werd. Maar als hij logisch nadacht wist hij het wel, even kon hij zijn eigen ogen wel uitkrabben van stomheid. Dit was precies wat ze wilde, ze wilde hem kwaad hebben. Hij kon zich de woorden van zijn mentor nog herinneren:Woede maakt je blind, als je echt kwaad bent zul je je niet realiseren wat je aan het doen bent! Die woorden had zijn mentor zo vaak gezegd, erin gedramd, dat het hem verbaasde dat zich nu pas de woorden herinnerde. Hij ademde even diep in en maakte zichzelf kalm, maar in zijn ogen veranderde zijn emoties niet, zo probeerde hij haar voor de gek te houden.'' Ik weet wat je wil.'' Siste ze Flameclaw zachtjes toe en meteen legde de kater zijn oren platter dan ooit in zijn nek. "Ik kan het aan je zien. Haat, het liefst zou je me aan stukken scheuren, nietwaar?" Ze stapte zelfs nog dichterbij en Flameclaw blies kwaad naar haar. '' Elke fatsoenlijke Clankat zou jou aan stukken scheuren.'' Snauwde hij nijdig. '' Maar jij als Rogue zal dat nooit begrijpen!'' Voegde hij er kwaad aan toe. Hij hoopte dat zijn acteervermogen goed genoeg was om haar in de waan te laten dat hij nog steeds woedend was. Haar staart zwiepte heen en weer terwijl Flameclaw alleen met het puntje zwiepte. Haar blik verschoot naar medeleven, maar Flameclaw liet zich niet door haar belazeren. Hij wist dat zij nooit vriendelijk voor hem zou zijn en hem nu alleen uitdaagde. "Je wilde toch zo graag bij je moeder zijn? Ik stuur je er met liefde heen," zei ze nog steeds alsof ze medeleven had, maar hij geloofde er niks van maar speede toch het spelletje mee. '' Daar heb je de kracht niet voor!'' snauwde hij haar kil toe. In zijn ogen was nog altijd de pure woede en haat te lezen. Hij zag hoe ze weer begon te grijnzen en hij speelde het spelletje gewoon mee. Diep van binnen voelde hij zich immens rustig, maar zijn ogen waren net zoals ze al die tijd geweest waren. Vol haat, hij zou haar zo aan stukken scheuren als hij nu de kans kreeg. En toch was de haat in zijn ogen gemeend, aangezien hij het niet accepteerde als anderen grappen maken over zijn moeder, daarvoor was zijn band met haar te sterk geweest.


As they all fly away

I am so high. I can hear heaven.
No heaven, no heaven dont hear me.
And they say that a hero can save us.
Im not gonna stand here and wait.
I'll hold onto the wings of the eagles.
Watch as they all fly away.
Now that the world isnt ending, its love that Im sending to you.

Flameclaw bleef strak naar deze poes kijken. Ze had simpelweg geen respect voor de Warrior Code, niet dat ze het zou begrijpen. Zij zou nooit weten hoe het leven in de clan zou zijn. Nooit zou zij erachter komen wat pure loyaliteit voor je Clan zou zijn. Zij zou nooit zoveel vrienden hebben die ze met haar leven kon vertrouwen. Hij wel, hij had een clan vol loyale katten voor wie hij zijn leven zou geven. Zijn Leader bijvoorbeeld, Crookedstar. Maar ook voor zijn broer Honestheart en zijn liefde Thunderstorm zou hij alles geven wat er maar nodig bleek. En hij wist dat zij hetzelfde voor hem zouden doen als ze daar de kans voor zouden hebben. Hij wist dit zeker, en als ze nu bij hem waren geweest zouden ze zij aan zij met hem hebben gevochten tegen deze idioot. Zijn blik viel weer op de poes, ze was niet echt groot. Maar zijn mentor had hem eens geleerd nooit een tegenstander te onderschatten. Dus zou hij dat nu ook niet doen. Hij was trots geweest op zijn mentor en zijn mentor op hem. Ook was hij trots op zijn ouders, zelfs nu ze dood waren. Hij wist dat ze altijd naar hem zouden kijken vanuit de Zilverpels. Niet dat deze indringer ook maar zou begrijpen hoe het was om te leven zoals hij deed, en hij was ervan overtuigd dat ze het ooit zou begrijpen. Niemand zou het ooit begrijpen om echte liefde te voelen, dan wel niet van zijn ouders dan wel van een partner. Hij had alles gevoeld. Het had pijn gedaan toen eerst zijn vader stierf en niet veel later ook zijn moeder uit verdriet. Maar het was duidelijk dat deze indringer het wel erg leuk vond om hem zo kwaad te zien, aangezien ze aan het grijnzen was. Zijn staartpuntje zwiepte weer woest op en neer. "Sinds wanneer kun je Clankatten 'fatsoenlijk' noemen?" Hij siste zacht. '' Alsof jij zult begrijpen hoe een echte Clankat is! Jij weet niet eens hoe je je moet gedragen als je een rogue bent in Clanterritoria, laat staan dat je weet hoe je moet gedragen als een Clankat.'' Snauwde hij kil en sloeg even zijn nagel in de grond. Hij moest en zou zijn clan verdedigen. Ze durfde nog steeds met hem te spotten. Alleen wist ze nog niet met wie ze ruzie had gemaakt. Zijn ogen brandde vol vuur. Hij herinnerde de woorden van zijn moeder ooit. A flame is raging through your heart, and that will give you the ultimate power. Dit had ze gezegd nadat hij zijn broer weer iets teveel klappen had verkocht, nadat hij hem had beledigd. Flameclaw was diep van binnen zeer trots op wie hij was, en hij zou iedereen iets aandoen die hem bespotte. Het viel hem op dat haar ogen groter werden toen hij haar toesnauwde dat ze niet genoeg kracht had om hem te doden. "Oh ja? Wie heeft je dat verteld?" Zei ze en Flameclaw zag hoe ze nog een stap naar voren zette. Ze was hem nu echt aan het uitdagen. Hij gaf geen antwoord meet op haar vraag en hiel elke beweging in de gaten. Ze rende recht op hem af en zette zich af. Ze haalde flink met haar klauwen uit op zijn borstkas en nam weer een beetje afstand. Flameclaw siste van woede en pijn. Zijn borst brandde en hij voelde dat er een beetje bloed opwelde. Even in een glimp besefte hij weer de woorden van zijn mentor en vloog de poes niet meteen aan uit blinde haat. Zijn staart ging hevig heen en weer voordat hij zichzelf afzette en met zijn volle gewicht haar omver duwde en haar flank begon te bewerken met zijn eigen klauwen. Het pure vuur in zijn hart gaf hem de kracht om schade aan te richten. Hij sprong daarna niet meer achteruit, hij beet haar toen vol in haar schouder en weigerde los te laten. Zijn ogen brandde vol strijdlust toen hij haar weer aankeek.

As they all fly away

I am so high. I can hear heaven.
No heaven, no heaven dont hear me.
And they say that a hero can save us.
Im not gonna stand here and wait.
I'll hold onto the wings of the eagles.
Watch as they all fly away.
Now that the world isnt ending, its love that Im sending to you.

Flameclaw gaf nog altijd geen krimp. Hij wist het nu helemaal zeker, ze zou hem nooit begrijpen. Hij zou nooit een rogue willen worden. Dan zou hij niet alleen iedereen moeten verlaten, vrienden, familie, maar ook zou hij voor zichzelf moeten zorgen. Constant over zijn schouder kijken of hij niet aangevallen word door een andere rogue. Hij zou geen katten om zich heen hebben zodra hij wakker werd. Nooit zou hij kittens zien die je ergens midden in het kamp aanvliegen, of je bestoken met vragen. Nooit zou hij dan het gevoel van trots kunnen hebben als zijn apprentice een warrior word of gewoon wanneer hij een apprentice zou krijgen. Zijn staart zwiepte woest heen en weer. Maar zoals hij al tegen haar had gezegd, een rogue zou nooit begrijpen hoe het is om een echte Clankat te zijn. Zij zou niet weten hoeveel dankbaarheid er om je heen hangt, hechte vriendschappen en ultieme trouw aan elkaar. Als Warrior had hij trouw gezworen aan de Warrior Code, die door hun voorvaderen in Starclan waren opgezet om alles netjes te houden. En als je ze volgde zonder ze te breken, dan zou je een eervolle warrior zijn. Maar wat weet een Rogue nou van eer binnen de Clan? Flameclaw wist dat een rogue daar niks tot weinig van wist. En deze poes nog minder. Zijn ogen boorden zich diep in die van haar. Zijn geduld begon nu echt op te raken. "Ik weet precies wat ik hier moet doen als Rogue zijnde, ik moet doen wat ik wil. Ben je daar geen Rogue voor, ik namelijk wél," sprak de poes statig. '' Ik ben hier geen Rogue.'' Snauwde Flameclaw geïrriteerd. De houding van deze poes irriteerde hem zwaar. Ze mocht dan het lef wel hebben om zomaar Clanterritoria binnen te dringen maar Flameclaw was vastberaden zichzelf niet te laten verslaan. Hij had geleerd dat elke indringer verjaagd moest worden, dit was territoria van de RiverClan en dan ook echt alleen van de RiverClan. Voor de zoveelste keer verscheen er een valse grijns op haar gezicht en Flameclaw spande al zijn spieren aan. Zodra hij zich af had gezet om haar aan te vallen, waren ze omgerold en had de poes zelf flink uitgehaald met haar eigen klauwen. Flameclaw voelde de scherpe pijn van de wonden die haar klauwen maakte. Ze had zijn wang volop geraakt en hij siste kwaad en pijnlijk. Hij hoorde haar piepen zodra hij zijn tanden in haar schouder had geboord maar zelf zag ze een andere kans en boorde haar eigen tanden in zijn hals. Met een kreet van pijn en woede liet hij haar los en sprong achteruit. Zijn vacht, die er vanochtend nog perfect uit had gezien, zat nu onder het bloed, waarvan het meeste van hem zelf was. Zodra hij haar losgelaten had was ze onder hem weggerold en nam meteen een aanloopje. Zodra ze hem raakte voelde hij dat ze nu haar gewicht gebruikte en hem voluit tackelde. Hij klapte hard op de grond en meteen voelde hij haar poot hem tegen de grond drukken, en alsof dat niet erg genoeg was zette ze ook nog haar nagels uit. Een fractie van een seconde kon je een flitsje van angst zien maar die drukte de kater weer weg en haalde weer met zijn eigen klauwen uit en miste net aan . Een mierzoete glimlach vormde zich om de lippen van de poes, maar Flameclaw liet zich niet misleiden. Hij wist dat het een truc was en haalde opnieuw uit en raakte dit keer met volle kracht haar oor. Hij wist uit ervaring dat je oor een pijnlijke plek was en siste weer even. Nog steeds had ze de zoete glimlach om haar mond toen ze sprak. "Zeg eens, wat heb jij allemaal over voor jouw Clan?" vroeg ze met een poeslieve stem en Flameclaw staarde haar woest aan. Haar lieve blik veranderde naar een kwade en met haar rechterklauw haalde ze weer uit over zijn gezicht. Maar nog voordat hij haar vraag kon beantwoorden had een ander dat al gedaan. ''Volgens mij heeft hij alles over voor zijn clan, maar durf jij nu nog zo'n grote bek te hebben tegen een clan kat? Nu er twee zijn?'' Flameclaw herkende de stem van Lightheart, de jonge krijger die nu bij de Elders verbleef vanwege een val in het ravijn. Zelf had hij hetzelfde antwoord gegeven als Lightheart voor hem gaf. Hij keek met duidelijke verbazing in zijn ogen naar Lightheart. Was ze nou gek geworden? Zijn ogen schoten al snel weer terug naar Kayleigh, de rogue. Zo snel als hij kon zette hij zijn tanden in haar poot en probeerde zich onder haar vandaan te wurmen. Ondertussen bewerkte hij haar buik met zijn achterpoten, hij probeerde alles om zelf weer te kunnen staan. En zodra de poes haar gewicht van hem af liet gaan hees hij zichzelf overeind. Flameclaw had de uitdagende toon van Lightheart wel gehoord, maar zij kon onmogelijk met drie poten vechten. Ze zou veel te snel haar balans verliezen. Althans niet alleen, samen zouden ze het nog kunnen redden. Zijn staart zwiepte weer heen en weer en onbewust ging hij beschermend voor Lightheart staan. Hij wilde niet dat ze gewond zou raken. Zowel zijn broer als Thunderstorm hadden haar naam meerdere keren genoemd. En als hij haar nu gewond liet raken kon hij zich dat nooit vergeven. Opnieuw haalde hij met zijn klauw uit, niet om aan te vallen maar om ruimte te maken. Zijn ogen bleven strak op de rogue gericht en hij siste opnieuw. Zijn ogen brandde nog steeds van woede, maar nu beheerste woede, als hij dit wilde winnen zou hij na moeten denken.


As they all fly away

I am so high. I can hear heaven.
No heaven, no heaven dont hear me.
And they say that a hero can save us.
Im not gonna stand here and wait.
I'll hold onto the wings of the eagles.
Watch as they all fly away.
Now that the world isnt ending, its love that Im sending to you.

Het viel Flameclaw op dat ze de aanwezigheid van Lightheart al doorhad voor ze binnen gezichtsveld was komen strompelen. Twee tegen een was dan wel niet eerlijk maar het gaf voor hem wel een voordeel, hij kon niet meer verliezen. Hoewel hij het liever niet toegaf, was hij niet aan de winnende hand geweest. De jonge rogue was sterker dan dat hij dacht en had hem ook al flink opengehaald. De wond die de klauw van de rogue op zijn borst had gemaakt deed veel pijn en ook deed zijn wang pijn van de klauwen die ze eroverheen had gehaald. Hoewel hij vaker had gevochten met bijna iedereen, was hij nog nooit zo zwaar toegetakeld als dat hij nu was. Hij trilde van top tot teen, niet alleen van pure woede maar ook van pijn. Zijn ogen werden steeds bedachtzamer. Hoewel de pels van de rogue wit was geweest, langzaamaan werd hij nu toch ook scharlakenrood van het bloed dat langzaam langs haar flank drupte. Hij was best blij dat Lightheart nu ineens te voorschijn was gekomen. Nu had hij even de tijd om zichzelf te herstellen en kracht op te bouwen voor de volgende aanval. Nadat Lightheart had gesproken had hij zichzelf losgekregen, maar daarvoor had de rogue nog gesproken. "Al waren het er honderd," Sprak de rogue statig en Flameclaw siste kwaad. De kop en de staart van de poes waren hooggeheven en in haar ogen stond de afgunst tegen Lightheart. Ze mocht haar dus niet, maar dat maakte ook niet uit want dat hoefde ook niet. Even keek hij naar zijn vacht en zette even zijn kaken op elkaar. Zijn wonden deden echt zeer en hij zwaaide geïrriteerd met zijn staart. Het was duidelijk toen de rogue naar hem en Lightheart keek, dat ze hen peilde. Nooit zou hij zijn Clangenoten laten stikken. Het was duidelijk dat de poes er niks aan vond dat hij Lightheart zo beschermde, maar zo was zijn aard. Hij was sterk en moest de zwakkere beschermen. Hij keek even naar Lightheart en toen weer terug naar de rogue. "Ben je nou echt bereid om alles te geven voor dat mormel?" Zei ze spottend en Flameclaw siste. '' ja dat ben ik, dat is waar Loyaliteit voor staat,'' Snauwde hij haar toe en spande zijn spieren opnieuw voor een uithaal. Hij schrok toen hij ineens een stem hoorde van een kat die niet ouder kon zijn dan een Kitten. ''Ben jij echt een rogue?'' Vroeg het kittenstemmetje en meteen keek Flameclaw op. Hij herkende Buzzardkit, een dochter van Foxfur en Falconheart. Voordat iemand anders kon reageren sprak Flameclaw zelf al. '' Wat denk jij hier te doen, je mag het kamp helemaal nog niet uit zonder begeleiding,'' siste hij het kitten toe. Nu moest hij ook Buzzardkit gaan verdedigen, dat zou nog leuk worden. Nog even en de hele Clan stond hier nog, niet dat dat zo erg was want er waren genoeg krijgers die hem konden helpen met het verjagen van dat kreng. Hij keerde zich weer naar Kayleigh en siste opnieuw. '' Als ik jou was zou ik maken dat je wegkomt'' siste hij de poes toe en haalde uit met zijn klauwen zonder haar te raken. Hij keek verder niet meer naar de andere twee maar richtte zijn volle aandacht op de Rogue.



As they all fly away

'Jep' antwoorde de witte rogue poes en Buzzardkit keek naar heer, ze zag er niet anders uit dan de katten uit de clan van haar ouders maar toen onderbrak een kat haar gedachten. '' Wat denk jij hier te doen, je mag het kamp helemaal nog niet uit zonder begeleiding,'' siste de RiverClan Warrior kater haar toe en Buzzardkit keek hem uitdagend aan 'En?' vroeg ze uitdagend aan de veel oudere kater. Ondertussen waren de warriors de rogue ook nog eens aan het bestoken met verwensingen en de rogue bestak de Clankatten natuurlijk ook met verwensingen. Plotseling werd Buzzardkit in haar nekvel gepakt en bij de rogue vandaan gehaald en ergens anders neer gelegd, gelegd nog wel! Snel sprong Buzzardkit overeind en siste naar de RiverClan poes die haar met strenge woorden toe sprak. Toen ze haar rug weer naar Buzzardkit had toe gekeerd stak die haar tong uit en rende vlug naar de rogue toe 'Hoe is het om een rogue te zijn?' vroeg ze vol belangstelling terwijl ze naar de witte poes keek maar ondertussen hield ze de RiverClan katten wel goed in de gaten om ieder moment opzij te kunnen springen als een van hun haar weer probeerde te pakken. 'Hoe heet je?' Vroeg ze plotseling aan de rogue, als ze dat wist zou ze haar vast een keer kunnen vinden 'Ik heet Buzzardkit' zei ze daarna, eigenijk was dat wel een stomme naam, als rogue hoefte dat vast niet! Dan hoefde je vast niet eerst iets van twaalf manen oud te zijn voordat een een leuke naam kreeg, Buzzardkit was ook helemaal niet zo'n bijzondere naam want alle kittens eindeigde op -kit en alle apprentice's op -paw alleen de warriors hadden ieder een eigen uitgang al kwamen er soms wel meerdere tegelijk in de clan voor maar die hadden weer e3enm iegen eerste stukl zodat iedere kat een unieke naam had. Ondertussen gingen de oudere katten verder met bekvachten toen de Rogue poes plotseling de Warrior poes een klap gaf bloed stroomde uit de wang van de Clankat en Buzzardkit deed onwillekeurig een stapje naar achteren, van de Clankatten af terwijl ze nu toch wel een beetje bang naar het gevecht keek.

I am so high. I can hear heaven.
No heaven, no heaven dont hear me.
And they say that a hero can save us.
Im not gonna stand here and wait.
I'll hold onto the wings of the eagles.
Watch as they all fly away.
Now that the world isnt ending, its love that Im sending to you.

Na de woorden van de Rogue moest Lightheart lachen en op Flameclaws snuit verscheen toch ook even een glimlach. Maar, nadat Kayleigh gevraagd had of hij echt bereid was alles op te geven voor Lightheart, had Lightheart de Rogue al wat toe gesnauwd. ''Er is hier maar één een mormel en dat ben jij!'' Had Lightheart gegrauwd naar Kayleigh. Flameclaw zwiepte kwaad met zijn staart, hij had hier eigenlijk geen zin meer in. Hij wilde gewoon dat deze domme poes vertrok en dat ze gewoon terug konden gaan naar het kamp. ''We verjagen deze Rogue en tot die tijd zeg je geen woord en blijf je hier,'' zei Lightheart streng tegen Buzzardkit, die opeens was verschenen, nadat Flameclaw haar had gezegd weg te blijven van hen , maar Flameclaw had een voorgevoel dat dit kitten er niet naar zou luisteren. Hij zag hoe Lightheart recht voor de poes ging staan en instinctief legde hij zijn grijze oren plat in zijn nek. ''Ik tel tot drie en ik val je aan, onder schat een poes met drie poten nooit, die kunnen namelijk goed bijten,'' snauwde Lightheart Kayleigh toe. Langzaam deed Flameclaw een stap naar voren en siste even zacht. Hij luisterde naar Lightheart die begon af te tellen en zijn blik was gericht op de Rogue. Het was duidelijk te zien dat de Rogue niet onder de indruk was van Lightheart. Zelf wist Flameclaw wel beter. En nadat Lightheart Rogues had uitgemaakt voor domme wezens rolde de witte poes met haar ogen. Er verscheen een brede grijns op het gezicht van de poes en meteen blies Flameclaw kwaad. Het feit dat Kayleigh het lef had tegen een van de kittens van zijn Clan te spreken maakte hem nog kwader. Toch negeerde hij het brutale antwoord van Buzzardkit. Zijn staart zwiepte steeds heviger heen en weer en met zijn klauwen kneedde hij nu nog in de grond. Nadat hij haar had gezegd dat, al hij haar was dat ze moest maken dat ze weg kwam gaf de witte poes een irriterend antwoord "Gelukkig dat jij mij niet bent," spotte de witte poes, nouja wit was ze al niet meer. Want net als Bij Flameclaw zag je de rode kleur van het bloed in haar vacht zitten. '' Als ik ook maar voor een beetje op jou leek zou ik een eind maken aan mijn leven,'' snauwde Flameclaw kil terug. Opnieuw haalde hij met zijn klauw uit naar haar gezicht. Flameclaw keek strak naar het gezicht van de Rogue. ''Wil je weten hoe een poes met vier poten krabt?" Vroeg de rogue en Flameclaw kreeg een vaag idee dat hij wist wat er ging komen. De rogue sloeg haar nagels uit en haalde ze over Lightheart's gezicht. Flameclaw keek kwaad naar Buzzardkit en ging opnieuw voor haar staan, ze stelde simpelweg teveel vragen. Toen het poesje achteruit stapte vanwege de klap die Kayleigh uitdeelde aan Lightheart. Hij hoorde nog het dappere antwoord voordat de rogue met haar nagels had uitgehaald. ''Je doet je best!'' Grauwde Lightheart de Rogue toe. Maar voordat Flameclaw iets kon doen was Lightheart al op de witte poes gesprongen en duwde haar om. ''En wat zei ik je?'' Zei Lightheart met een brede grijns. ''Ik weet al hoe het zo meteen eindigt wij winnen en jij rent weg met een dik op gezette staart terwijl je over je nek heen roept, vergeet me maar niet, mijn wraak kom nog wel!'' Flameclaw kreeg nu een wat minder fijn gevoel. Langzaam deed hij een stap naar voren en kwam naast Lightheart staan. '' Daar ben ik het min of meer mee eens,'' mauwde de kater scherp en keek recht in de ogen van de Rogue. Lightheart beet in keel van de rogue en het bloed stroomde langs haar wang. Flameclaw wist gewoon niet wat te te doen, Lightheart kon dit wel aan maar hij kon het niet zo laten verdergaan. Zacht maar dringend gf hij Lightheart een duw met zijn neus en greep Kayleigh in haar nekvel en trok haar verder weg van Lightheart en Buzzardkit. '' Raak een van hen nog eens aan en ik scheur het vel van je lijf af,'' snauwde hij kwaad en zette zijn poot tegen de schouder van de witte rogue. '' Laat ik het nog een keer duidelijk zeggen,'' begon hij kwaad te spreken. '' Maak dat je wegkomt of ik laat niks van je over.'' Hij sloeg zijn scherpe klauwen in haar schouder en verloor het oogcontact met de poes niet.



As they all fly away