We must get up

Onderwerp: We must get up zo 29 nov 2015 - 9:00

Phantom was pas net geboren, hij kon pas net kruipen. Hij was samen met de andere kittens gepropt, hij was namelijk een gezonde kitten. Een hele gezonde kitten, hij lag lekker. In zijn slaap, hij zag zichzelf al staan boven de andere katten zelfs boven de leider. Hij rolde zich meer op als een bal, hij schudden zijn hoofdje en probeerde omhoog te krabbelen. Hij zou de eerste moeten zijn die zou staan, hij zou de gene zijn die het grote voorbeeld zou voorstellen. Hij was de eerste die geboren was, hij moest door zetten. Hij drukte zich omhoog om op vier poten te staan, toen hij zo eindelijk stond moest hij nog stappen zetten. Alleen tot zijn verbazing schoot hij weer door zijn poten, hij landde weer plat op zijn buik. Iets van schaamte was in zijn gezichtsuitdrukking te lezen, hij voelde de kou door zijn vacht. Hij tikte een van zijn zusjes aan, hij herkende deze als Swankit. Ze was vernoemd naar een zwaan door haar witte vacht of zo, hij had ook een witten vacht. Hij opende zijn roze mondje waar zijn witte tanden te zien waren, "Swan, wil je me ergens mee helpen?"Fluisterde hij piepend. Zijn ogen waren niet eens open, hij wiebelde kort met zijn oren maar hij kon voelen en ruiken dat het Swan was zelfs als ze niet als laatste geboren was. Hij probeerde haar weer een kort stootje te geven, hij deed dat met behulp van zijn neus. Hij probeerde weer overeind te komen, het lukte hem bijna niet.

~eerste post voor Swankit (Dani)

Onderwerp: Re: We must get up vr 4 dec 2015 - 23:37

Een klein slaperig geluidje kwam uit haar bek. Beetje boos duwde ze weg wat haar duwde, maar zodra ze doorhad wat het was liet ze het gaan. Een broertje van haar was in beweging en aan de stem kon ze horen wie het was. Swan kon weinig zeggen en deed ook niet echt de moeite om dingen te zeggen. Swan lag altijd te slapen of te hoesten. Ze was een zwak klein ding. Longen waren slecht en haar slikreflex was verschrikkelijk. Drinken kostte haar veel energie al had ze veel honger. Slapen deed ze veel, omdat alles zoveel energie kostte. De kitten was gewoon niet zo gezond eruit gekomen als de rest en ze haatte het. Gelijk al had ze een soort rare afkeur voor de andere siblings gehad, al dacht ze er niet echt over na. De bescherming vond ze prima, maar zodra ze teveel geluid produceerden was ze weg. "Swan, wil je me ergens mee helpen?", klonk er van haar broertje Phantom. Zonder een beweging liet ze een soort kreuntje horen van dat ze niet wou. "Twom", zei ze in een poging om zijn naam te zeggen zodat hij zou stoppen met duwen. Het stemmetje van de kitten klonk breekbaar en zacht, net zoals haar lijfje was.

Onderwerp: Re: We must get up za 5 dec 2015 - 10:21

Phantomkit probeerde op te staan, zijn poten deden pijn. Hij wilde niet meer stom kruipen, hij probeerde weer een poging om op 4 poten te komen maar dat ging niet en hij zakte weer neer. Zonder een beweging liet zijn zusje een soort kreuntje horen van dat ze niet wou. Hij had haar gevraagd of ze hem wilde helpen, dus niet. "Twom" zei zijn zusje Swankit, het stemmetje van de kitten klonk breekbaar en zacht. Hij zuchtte, dus hij moest weer dit helemaal in zijn uppie doen. Hij kroop door maar gaf een tik met zijn achterpoot tegen zijn kleine jonge zusje aan, opnieuw een poging om omhoog te komen en dit keer te blijven staan. Met al zijn kracht probeerde hij rechtovereind te komen, het was heel erg zwaar en helemaal met zulke zwakken spieren. Hij staarde naar de kleine witte kitten, zijn staartje zwiepte. Hij kwam uiteindelijk recht op, op zijn vierpoten. Ergens voelde hij zich wel trots, hij zwiepte met zijn staart. Hij stond eindelijk op vierpoten, hij kon eindelijk staan. Oké nu nog beginnen met lopen, langzaam zetten hij een stap naar voren. Alleen hij verloor zijn evenwicht en landde zonder een waarschuwing op Swankit, vlug kroop hij er vanaf. Wat zal ze nu zeggen tegen mama? "Sorry Swanna." Piepte hij stilletjes.

Onderwerp: Re: We must get up za 5 dec 2015 - 21:51

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Nieuwsgierig begaf ze zich naar de Medicine cat den. Natuurlijk had ze er al over gehoord van haar zus Mistpaw, maar ze had de kittens zelf nog niet gezien. Haar moeder was erg zwak geweest en haar broertjes en zusjes sterkte nu samen met haar aan bij Jayfeather. Firepaw vond dat ze nu wel lang genoeg had gewacht en ze werd ook niet tegengehouden toen ze de den betrad. Misschien maar goed dat ze hier lagen, want hier zouden ze al helemaal niet snel lastig gevallen worden door BloodClan mormels. Haar blik gleed dan ook direct naar het nest waar haar moeder in lag en ze zag direct dat er twee wakker waren. Een van de kittens probeerde te staan, maar tuimelde zo weer om toen hij een stap probeerde te zetten. Ze kon zich niet eens herinneren dat ze zelf ooit zo klein was geweest. Met een lichte glimlach kwam ze dichterbij en ging zitten. "Hallo" sprak ze niet al te luid om ze niet te laten schrikken. Ze waren immers nog heel klein.

F I R E P A W

Onderwerp: Re: We must get up zo 13 dec 2015 - 9:56

Een harde klap volgde en een kleine piep kwam uit haar bek. Er werd sorry gezegd, maar nu was ze al wakker. De kitten ging zitten. Haar oogjes zaten nog dicht terwijl ze een beetje met haar hoofdje bewoog bij de geluiden die ze hoorde. Uit het niets klonk een nieuwe stem en als de schichtige kitten die ze was schrok ze en viel daarbij op haar zij. "Auw", zei ze zacht. Harder kon ze bijna niet praten. De longen van de kitten lieten dat niet toe. De stem was zacht geweest, maar het feit dat ie nieuw was liet haar schrikken. "lo?", probeerde ze voorzichtig de ander na te zeggen. "a-lo." Het was moeilijk. Die eerste letter was raar. Opnieuw probeerde de witte kitten om te gaan zitten. Het ging en ze probeerde toen met haar neus naar het geluid te kijken. Waar was het?

Onderwerp: Re: We must get up ma 21 dec 2015 - 12:47

Phantomkit probeerde steeds opnieuw recht overeind te komen, hij was namelijk voor een deel op zijn zusje gevallen. Hij probeerde er af te rollen, zodat hij met een plof op de grond kwam. "Auw", zei de kleine witte kitten zacht. Hij spitste zijn kleine oren toen hij iets hoorde aan komen, een grote oranje kattin kwam daar. Was dat ook mamie? Vroeg hij zich af, de oranje kattin had een glimlach. "Hallo" sprak de kattin niet al te luid. "lo?", probeerde Swan voorzichtig de ander na te zeggen, "a-lo." Zei de witte kitten weer. Haar stem klonk teer en zacht, Phantomkit probeerde zich weer overeind te trekken waarna hij uiteindelijk overeind kwam en naar de kattin staarde. "Ben jij ook mama?" Vroeg hij vragend waarna hij weer op de grond ploften, zijn ogen waren half open. Hij probeerde steeds zijn best, om alles toch weer goed te krijgen. Hij wiebelde vragend met zijn oren, hij wilde het graag weten. "Hoi, mijn naam is Phantom." Piepte hij daarna netjes om zich toch voor te stellen, ergens in de hoop dat het goed was.

~Sorry voor de laatheid/kortheid

Onderwerp: Re: We must get up wo 23 dec 2015 - 15:04

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Ondanks dat ze zachter had gesproken dan normaal was de witte kitten toch geschrokken. Daarna kwam er echter iets uit dat leek op een poging om hallo terug te zeggen. Haar mondhoeken krulde iets op en ze duwde haar neus iets dichterbij, om voorzichtig aan de witte kitten te snuffelen. De andere kitten vroeg haar ondertussen of zij ook mama was. "Nee, jullie moeder is ook mijn moeder. Dat maakt me jullie grote zus," vertelde ze. Haar blik gleed van de witte kitten naar de pointed. Hij vertelde haar dat hij Phantom heette. Ze had de namen van de kittens wel eens gehoord, maar had ze nog niet bij elke kitten kunnen plaatsen. "Ik ben Firepaw," stelde ze zichzelf voor.

F I R E P A W

Onderwerp: Re: We must get up