Memories have a way of coming back to you

Het was een droomloze slaap, op het begin. Gewoon zwart, niks bijzonders misschien een glimp van een jacht. Tot haar droom niet meer als een droom voelde, er een vreemde kat verscheen en haar herinneringen binnen vloeide. Kun je het je voorstellen? Je leid een leven maar komt in een droom ineens alles uit een vorig leven tegen? De pijn, de haat, de liefde, de macht? Dat overkwam Bluewisp.

"Wie ben je?" Vroeg ze, maar antwoord kreeg ze niet. Ze voelde zich niet Bluewisp, ze voelde zich Bluestar. Maar ze was dezelfde. Verward keek ze om zich heen, het was StarClan dat herkende ze meteen. Het mintgroene gras en de blauw/witte lucht waren om haar heen verschenen. De kat voor haar zilvergrijns, bijna gloeiend. Het was een poes, haar tengere bouw verraadde dat. De blauwe ogen waren nietszeggend en de mond bleef gesloten. Zo kwam het dat Bluewisp geen andere informatie kreeg dan het feit dat ze Bluestar was, of was geweest. Herinneringen van haar vorige leven vielen haar binnen. Van Rusty, Whitestorm, haar kittens tot het einde. Lang had ze niet meer de tijd om er bij stil te staan, want een misselijkmakend gevoel had haar al overspoeld. Een gevoel van terug gezogen worden naar de harde, kale, barre realiteit.

Volledig in paniek en bezweet werd Bluewisp wakker. Het was leeg in haar kop, maar tegelijkertijd ook zo belachelijk vol. Het paar blauwe ogen waren opengesperd, haar pupillen verkleind van schrik. Ze krabbelde overeind, niet wetende welk leven ze moest leiden. De poezin voelde zich Bluestar, maar ook weer niet. Wetende dat een nieuwe generatie het leiderschap had genomen, namelijk de dappere Silverstar die Fireheart had opgevolgd. Ze haastte zich in paniek de warriors den uit. Zich nauwelijks beseffende dat haar Clan onder angst leefde door de BloodClan. Bluewisp sloot alle geluiden buiten en baande zich een weg naar de uitgang van het kamp, de 'bewaking' negerend, vastzittend in een soort tunnelvisie. Wat was dit voor iets geks? Eigenlijk was het niet zo moeilijk te bevatten, StarClan had haar een tweede leven gegund. Maar hoe kon het dat diezelfde StarClan het verschrikkelijke weet van een ander leven aan haar had geschonken in het nieuwe leven? Wat wilden ze van haar? Deed ze iets verkeerd? Toen schoot het haar te binnen, Rowanflight. Bluewisp kokhalsde van duizeligheid en afschuw. Haar bloedeigen zoon. Wankelig stond ze op haar poten, haar zicht werd wazig. De grijze poezin draaide zich om, om haar rust te zoeken in de Warriors Den maar stond oog in oog met een kattin. "L..Light..Lightstorm?" Stamelde ze, de kattin die ze verbannen had. Bluewisp moest haar besef er bijhouden wilde ze niet flauwvallen van alle informatie die haar hoofd deed overstromen.

{Zira}

_{Geïrriteerd zakte Zira door haar poten in en ging ze op haar kont zitten naast de ingang van het kamp. Je zou denken dat zij als commander wat betere klusjes kreeg te doen dan de wácht houden, maar nee, zij had vanmiddag de werkelijke eer gekregen om saai naast een in- en uitgang te gaan zitten. Fijn. Ze zuchtte zachtjes waarna ze nu al verveeld het kamp in staarde. Haar rode ogen gleden van kat tot kat, ThunderClanners voornamelijk, de ene vrolijker dan de ander.
Ze zag een stel kittens spelen, ze waren een eindje bij de nursery vandaan en werden toen een queen dit door had snel terug naar binnen gehaald. De tabby poes grinnikte zachtjes. Ze hadden wel wat beters te doen dan kittens verwonden - dingen zoals de wacht houden. Hierbij vertrok haar gezicht zich in een grimas.
Echter leek haar middagje toch niet zo saai te worden zoals ze verwacht had toen een zilveren kattin pardoes langs hen heen liep zonder ook maar iets te zeggen. Als Zira 't goed gezien had had de kattin een bepaalde blik in haar ogen gehad die je kon beschrijven als verdrietig of door de war, of zoiets in die richting. Ze keek de poes ietwat gealarmeerd na - ze hadden hier geen plaats voor gekken. Dus trippelde ze snel de zilveren poes achterna - 't was Bluewisp, nu herinnerde ze zich het weer - en stopte toen deze ook halt hield. "L..Light..Lightstorm?" verbaasd trok Zira haar wenkbrauw op. De kattin die voor haar stond was jonger dan haar en het was onwaarschijnlijk dat deze haar nog herkende, aangezien deze maximaal 5 moons geweest kon zijn. Ze vernauwde haar ogen wantrouwend. "En hoe weet je dat zo precies?" miauwde ze met een afkeurende toon in haar stem. Nah, ze vond haar nieuwe naam leuker.}

De angst die zo wild om haar heen had gegrepen zorgde voor een blinde paniek. Het duurde dan ook even voor Bluewisp besefte dat ze echt rustiger moet gaan worden. Zo was zij niet, ze moest zichzelf een klap verkopen en even normaal gaan doen. Blue nam een diepe teug adem en merkte hoe alles langzamerhand scherper werd, zo ook de bloeddoorlopen ogen van de kattin voor haar. De verwarring maakte plaats voor woedde. Het kwam als een klap binnen dat háár Clan was overgenomen door een stelletje nietsnutten. Waarvan ze één verbannen had. Hoe had dit zo ver kunnen komen? Waar was Fireheart? Ze schudde met haar hoofd, nee dat klopte niet meer. Silverstar was leider, Snowdrop was deputy. Waar waren die dan?

Kwaad keek Bluewisp naar Lightstorm. En het drong pas tot haar door wat ze gezegd had, toen de kattin haar achterdochtig aankeek en vroeg hoe ze dat te weten was gekomen. Blue besloot zich van de domme te houden en liet haar kwade gezichtsuitdrukking verplaatsen door een minachtende. "Geloof het of niet, maar we hebben zo onze eigen manier om de spot te drijven met oud vuil als jij." Spuwde ze, wetende dat ze zichzelf in een benarde en gevaarlijke positie plaatste. Gek genoeg hadden haar herinneringen haar zelfvertrouwen gegeven, een trots die nu in haar vacht brandde en haar liet glunderen. "Ik hoorde als kitten al dat je niks van je leven gemaakt had." Mauwde ze uitdagend verder. Haar houding was stevig, haar staart zwiepte heen en weer. Maar in haar achterhoofd schreeuwde het dat ze minder sterk was, haar lichaam nog jong en tenger.

Met opgerezen wenkbrauw keek Zira naar de jonge poes voor haar die haar leek uit te dagen. Niet al te slim aangezien deze zeker 10 manen jonger was dan zijzelf en ook een stuk minder ervaring leek te hebben. "Geloof het of niet, maar we hebben zo onze eigen manier om de spot te drijven met oud vuil als jij." Zira kreeg een bespottende blik in haar ogen en ze snoof. "Ik hoorde als kitten al dat je niks van je leven gemaakt had." een kleine grijns kwam op haar gezicht en ze grinnikte zachtjes maar hoog. "Och ja," miauwde ze en knikte dramatisch. "Ik heb niks van m'n leven gemaakt, maar ik ben ondertussen wel commander van twee clans." ging ze verder.

Onderwerp: Re: Memories have a way of coming back to you