❤ Family Time ❤

Haar poten wandelde langzaam naar het midden van het kamp met haar van de prooistapel getrokken roodborst. Ze zette haar nagels er stevig in terwijl ze er een groot stuk af scheurde. ze had echt een hoop gewicht verloren terwijl ze at als een bouwvakker. Alles wat ze binnenkreeg werd bijna meteen omgezet in melk voor de kittens. Ze gaapte en strekte haar poten waarna ze nog een grote hap nam van de roodborst. Ze schudde haar kop dat justice haar even doodleuk vertelde dat ze niet zo veel moest eten want misschien werd ze wel dik. Oh fijn kregen we nu ook dit al ze schudde haar kopje en keek naar de grijze frummel die haar kant kwam op denderen. Meteen schoof ze ze gedachte weg. Niet dat die veel waarheden bevatte. Killerkit kon ook niet lang zonder haar mamma. Ze nam nog een hap voor de kit haar kopje langs haar moeder haalde. Ze slikte haar hap door en gaf haar dochter een lik over haar wang. 'Daag lieveling' zei ze zachtjes terwijl ze naar haar keek. Shiver je bent waardeloos waarom leef je nog Ze beet kort op haar lip en langs haar dochter heen. Waarom moest Justice nou zou vals zijn op momenten dat ze zich juist geprezen voelde. Normaal durfde ze niet eens naar voren te komen op die momenten.

_{Vrolijk huppelde Killerkit achter haar mama aan, niet precies wetend wat ze ging doen. Ze bleek eten voor zichzelf te halen. Haar moeder ging liggen en ze haalde haar kopje langs de schouder van haar moeder, welke haar begroette. "Wat is dat?" vroeg ze vrolijk, kijkend naar het rare, harige ding voor haar mama. Het was sowieso géén kat. Ze staarde het beestje aan. "Doe je het pijn?" vroeg ze vervolgens, een beetje twijfelend. Ineens kwam haar broertje erbij. Ze keek een beetje boos op. Redden? Zij redde haar mama al. "Hoi boom," zei ze tegen haar broertje, denkend dat dit dé kwetsende opmerking van het jaar was. Deze vroeg of hij een hapje van haar mama's eten mocht. Killerkit keek strak naar haar broertje, om vervolgens toch naar de omgeving te gaan kijken. Misschien was hij toch wel aardig en dacht hij dat ze stom was en wilde hij haar speelmaatje niet worden! Dat moest ze niet hebben!}

Ze volgde de twee grijze kittens, het mamma's poesje en treekit. Alle zes de kittens waren langzaam hun eigen karakter aan het krijgen maar grotendeels waren ze allemaal vooral brutaal en onderzoekend. open oogjes beginnend te praten. Elke queen zou zich gezegend voelen met zes gezonde kittens maar Shiver voelde zich steeds slechter en slechter. De stem in haar hoofd, Justicethought was vals. Ze werd steeds valser en vraagt ook steeds vaker waarom ze nog leefde. Ze legde haar kopje neer naast de twee kittens. 'Ik was hier tree, je hoeft mamma toch niet te redden. Mamma is een sterke warrior. Maar dit is een roodborstje, mamma haar favoriete prooi. En nee ik doe het geen pijn het is al overleden.' Ze trok voorzichtig een stuk van de roodborst af en gaf eerst Treekit een stukje en trok nog een stuk van de roodborst en gaf die aan Killerkit. 'Proef maar is heel lekker.' Zei ze met een glimlach.

_{Shiverthought vertelde dat ze het diertje geen pijn deed, dat het al dood was. Met grote ogen keek Killerkit haar moeder aan. "H-heb jij het gedood?!" bracht ze geschrokken uit. Dan was haar moeder de 'Killer'! Toen beet haar moeder een stukje af en zei dat ze mocht proeven. Ze slikte kort. Oké. Voorzichtig beet ze een stukje af, waarna ze er moeizaam op begon te kauwen. Ze keek verbaast naar haar moeder. Wow! Dat was nog best lekker! Ineens kwam Savagekit aangerend. Hij botste bijna tegen haar op, waardoor ze boos naar hem keek. "Kijk uit! Ik eet," gromde ze op een kittenmanier naar hem, al hoorde je toch wel dat ze trots was dat ze volwassenenvoedsel kon eten. Ze staarde nog eens boos naar haar broertje, waarna ze verder ging met eten. "Lekker," mompelde ze zachtjes.}

_{Killerkit reageerde niet op het gepraat tussen haar moeder en Savagekit, maar luisterde wel nauwkeurig. Nog wat beledigd keek ze naar Savagekit, al verdween dit toen haar moeder haar een nieuw stukje vlees gaf. Ze vertelde dat StarClan bedankt moest worden voor de prooi. StarClan? Daar leefden haar opa's en oma's toch? Hoe hadden hun geholpen met het vangen van deze prooi dan? "Wat is StarClan?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze probeerde op haar manier de StarClan te bedanken, maar kwam niet verder dan 'bedankt StarClan voor deze prooi, jullie zijn wel cool omdat jullie me eten geven'. Zo was het toch wel goed? Vast wel. Ineens kreeg ze een weerwoord van haar broertje. Strak keek ze hem aan. "Ja maar ik was hier eerst, een beetje respect voor iemand die eet!" sprak de jonge kit op een volwassen toon. Zij was al een grote kat, zij moest haar siblings soms op hun plek zetten. Ze ging verder met eten, tot ze plotseling met grote ogen naar haar broertje keek. Vader? Waarom vroeg hij dat? Mama was toch genoeg? "Wij hebben helemaal geen papa nodig! Mama is toch leuk genoeg!" klonk er enigszins verontwaardigd. Ze keek vragend naar haar moeder. Oké, misschien was zijzelf ook wel een beetje nieuwsgierig.}