You're good but I'm better

Lui strekte de witte kater zich uit. Vandaag moest hij maar eens wat nuttigs gaan doen. Na bijna een halve maan van lusteloos rond het kamp hangen was het tijd voor actie. Er viel niks meer te doen aan probleem Stone. Tijd om nieuwe te veroorzaken. Het liefst door zoveel mogelijk kittypets angst aan te jagen. Zijn blik schoot van links naar rechts voor hij snel de weg overstak. Aan de overkant bleef hij zitten. Trots met de manier waarop zijn zorgvuldige verzorgde vacht scheen in het ochtendlicht. Voor het eerst sinds tijden voelde hij weer energie. Zijn ogen scande de straat in afwachting van een kat. Deze plek was altijd redelijk populair, zelfs onder de rogue's. De kans was groot dat hij iemand zou tegenkomen.

Egel werd vriendelijk begroet door zijn baasje. hij liet een rauw gesnor horen. "Je lijkt wel honderd jaren oud!", lachte Rachel. Egel verstond het niet, maar snorde nog iets luider. Zijn baasje duwde hem lachend weg. Tevreden trippelde hij naar de deur. Hij liet een hese miauw horen en keek Rachel vol verwachting aan. "Jij ouwe kont, hup." Ze opende de deur en Egel sprong naar buiten. Hij wandelde op zijn gemakje over het grasveldje naar de struiken. Achter de struiken stond een hek. Hij lichtte zijn staart op en markeerde zijn 'territorium'. Daarna wrong de kater zich door een gat in het hek. Hij schudde zijn fluffy pels en wandelde door. De bosgeuren drongen zijn neus binnen.

Zijn neus was echter niet zo goed als de échte boskatten en had dus niet door dat achter hem een kat stond.

Zijn oren schoten omhoog toen hij nagels op de straat hoorde. Zijn ogen schoten van links naar rechts op zoek naar de onbekende. De geur van twolegs was te sterk om op die manier uit te vinden waar de kat was. Wel was het kittypet. Eindelijk spotte hij de fluffy kat. De kater leek niet door te hebben dat Draco zich vlak achter hem bevond. Met een kleine glimlach spande hij zijn spieren aan. Een luide mauw kondigde zijn aanwezigheid aan. Meteen daarna kwam de witte kater in actie door op te springen. Met uitgeklapte nagels lande hij, een brede grijns op zijn gezicht. "Mornin'" Dit was precies wat Draco nodig had.

Egel werd begroet door een fris windje. Het streek door zijn lange haren. Hij stak genietend zijn neus in de lucht. Echter was zijn plezier niet van lange duur. De kittypet werd begroet door een stel klauwen die zich in zijn vel boorden. Hij slaakte een pijnlijke kreet en bezweek door het gewicht. "Mornin" Egel trappelde wild met zijn poten, maar hij was hulpeloos onder de sterke kat. "Laat me los! Laat me gaan, alstublieft," piepte hij angstig. De kat bovenop hem was gespierd en hij rook naar bloed, maar hij wist niet wie het was. Oooh... hij rook naar bloed. Angstig piepend probeerde Egel zich los te wrikken. "Ik smeek u..."

Pas nu hij boven op de kittypet zat merkte Draco pas echt hoe zwak de onbekende was. De angstige piepjes en het zielige gesmeek om genade. Misschien had hij op een andere dag wel geluisterd, maar vandaag niet. Vandaag boorde hij zijn klauwen nog dieper in de kittypet. "Ik smeek u..." Het was aantrekkelijk om nu al los te laten. Gewoon de gedachten dat een kittypet nu voorgoed in angst van hem leefde. Maar nog niet. Er waren nog meer grenzen die hij kon opzoeken. Zijn klauw gleed over het oor van de kittypet. 'Kun je niet terugvechten?' vroeg hij spottend.

Egel had een zeer lage pijngrens en dus hield hij zijn adem geschrokken in toen een klauw zijn oor doorboorde. Hij gilde het uit en draaide zich om. Nu lag zijn buik ontbloot. Angstig begon hij te trappelen met zijn achterpoten tegen de kater zag hij nu. "Laat me g-gerust. Ik heb je niets gedaan." Hij wrong zich in alle bochten om onder de kat uit te komen.

Dit was zeer gemakkelijk. De grijns op Draco's gelaat werd nog iets breder. De buik van de kat lag nu ontbloot. Maar de kater begon nu ook te trappelen. Geërgerd zette hij zijn poot op de hals van de kater. 'Doe eens rustig.' Hij sprak het kalm uit waardoor het meer als een aanbod klonk dan een bevel. Alleen zouden zijn scherpe klauwen zich zonder problemen in de zachte nek van de kittypet vasthaken als hij niet luisterde. Als Draco had geweten dat het zo makkelijk was had hij dit al veel eerder gedaan.

Hij trappelde zwakjes, maar het hielp niet. 'Doe eens rustig.' Egel viel stil. Het had toch geen zin meer. Hij keek op naar de kater die een klauw had gezet op zijn nek. Het was voorbij. Egel snikte.

"Nee!" Er was een korte pauze geweest. Onbegrijpelijk, maar het had hem moed en kracht gegeven. De kater duwde met al zijn mach (niet zo veel dus) zijn achterpoten in de buik van de kater.

Hij had niks dat hem tegenhield. Zonder problemen kon hij nu de nek van de kater doorsnijden. Onder hem was het helemaal stil. Misschien was de kittypet al doodgegaan van angst? "Nee!" Aha, hij leefde nog. Nee was echter niet genoeg om Draco te stoppen. Voor zielig gesmeek was hij inmiddels gevoelloos. Wat hij niet verwacht had was het laatste beetje proces. Doordat hij al ontspannen was met het idee van overwinning waren de poten van de kater zeer onverwacht. Veel kracht zat er niet achter maar genoeg om hem te laten wankelen. Even moest hij concentreren op zijn evenwichtig waardoor hij kwetsbaarder werd

.

De kater wankelde door zijn getrap en Egel schoot onder de kat vandaag. Hij liep tot aan het struikgewas en bleef daar even staan hijgen. God hij moest echt eens iets doen aan zijn conditie en zijn gewicht. Die hangbuik onder hem was niet zo handig in deze situaties. Hij draaide zich om naar de kat. "K-kunnen we geen normaal gesprek hebben?" Hij deinsde nog een paar stappen achteruit. "Ik ben Egel."

Onderwerp: Re: You're good but I'm better