Tonight your memory burns like a fire

Het was midden in de nacht. De grote kater kon, zoals gewoonlijk, niet slapen, en was daarom naar buiten gegaan. Nachtmerries plaagden hem, de gezichten van zowel Dinfur als Icyrose wouden hem niet met rust laten. Whitelion zuchtte en keek naar de sterren boven hem. daar waren ze, daar zouden ze voor altijd zijn. Nooit zouden ze terug komen, dat was zeker.

Eerste post Oceanpaw

Twee paar gloeiende groene ogen joegen haar op. De zwart-witte kater achtervolgde haar elke stap. En Abysspaw deed telkens opnieuw een poging om haar te beschermen. Maar de gevlekte kater was te sterk. Hij leek haast onverslaanbaar. Onrustig rolde de zes manen oude kitten zich om in haar nest. Haar haren waren inmiddels in haar nek overeind gaan staan. Met een laatste afbeelding, en vervormde herinnering wist de jonge kattin wakker te worden. Onmiddelijk keek ze in het duister rond. Abysspaw was er niet, ze was er al manen niet meer geweest. De kattin die haar gered had. Zonder haar was ze sowieso verloren geweest, dan had ze opgegeven. Nu had ze doorgevochten, totdat ze sterk genoeg was om te ontsnappen. Nu was het fysiek nog steeds bijna onmogelijk geweest maar mentaal was ze niet van plan geweest op te geven. Langzaam stond de kattin op waarna ze de haar nieuwe slaapplek uit draafde. Haar kop vloog omhoog zodra ze de sterren zag. Ze volgde haar broers geur het kamp uit. Haar blauwe ogen glommen in het donker, voordat ze vanuit een ooghoek een bekende witte vacht zag. Meteen sprong ze naar Whitelion toe, waarna ze haar kop even in zijn vacht duwde. Haar lange haren waren verwilderd door haar onrustige dromen. Ze ging voorzichtig naast hem zitten.