When you're out there, without care

De grijns bleef op zijn gezicht staan, en hij liet zich wegduwen door de rode poes. Echter stopte ze toen hij op een nog steeds redelijk dichtbije afstand was met duwen en hij trok zijn wenkbrauw op. "Dolfijnen kunnen ook gevaarlijk zijn", miauwde Vixencry toen, met net zo'n grijns als hij had op haar gezicht. "Haaien zijn gewoon nooit lief." hierbij glimlachte hij zachtjes. "En ik ben zo lief?" vroeg hij haar dus op een geamuseerde toon en grinnikte toen. Nah, hij stond er niet echt om bekend om zo lief te zijn. Haar poot zat nog steeds tegen zijn borst aan en zijn gele ogen gleden hier even naar toe. Een rilling ging door hem heen doordat ze nu al een tijdje stil stonden in het water en het was toch best wel koud geworden, ondanks de zon. "Deze dolfijn moet maar is uit het water, want het begint koud te worden. Zal ik de edele dame het droge op dragen?" Hij wachtte het antwoord niet af maar duwde haar zachtjes overeind door met zijn kop onder haar rug te gaan die op de grond lag, waarna hij hoffelijk een beetje door zijn poten heen zakte zodat ze op z'n rug kon klimmen.

"En ik ben zo lief?" Vixen keek hem uitdagend aan. "Je bent liever dan je wil zijn." De rode poes sloeg geamuseerd met haar staart. Raar was dit. Iemand hoefde ze maar te zien en beide Silver en Gray zouden ingelicht worden. Zou wel niet gebeuren. Het was een spel. Al zagen waarschijnlijk alleen Panther en Vixen het zo. De kater stapte van haar af en de poes keek hem na. De dolfijn moest op het droge. Oké dan. Zij bleef echter liggen en draaide zich op haar zij. Water maakte het gelijk koud. Een zucht kwam uit haar mond en ze ontspande. Net toen ze wou opstaan werd haar iets aangeboden en ze keek de kater aan met een grijns. Zonder verder iets te zeggen legde ze zichzelf simpel op zijn rug. "Dankje" De poes moest lachen, want dit was een raar gezicht. Op de kant ging ze zitten en keek naar haar vacht. Een klein straaltje bloed kwam van haar flank. Blijkbaar was ze harder gevallen dan ze dacht. De poes keek er goed naar. Zou ze het gewoon laten?

Hij negeerde haar opmerking een beetje, 't was toch één van haar versiertrucs die ze bij iedereen gebruikte. Hij grinnikte er echter wel om. Een rilling ging door hem heen; hij kreeg het koud van zo stil te zitten in het water. "Deze dolfijn moet maar is uit het water, want het begint koud te worden. Zal ik de edele dame het droge op dragen?" miauwde hij waarna hij netjes door zijn poten heen zakte en haar zijn rug aanbood. Hij voelde het gewicht van de poes op zijn rug en begon rustig naar de kant toe te lopen, alsof haar lichaamsgewicht niets uitmaakte om zich te verplaatsen. Wat ook redelijk zo was. "Dankje" miauwde Vixen en hij knikte. "Graag gedaan, m'lady," miauwde hij grappend. Hij had niet eens door dat ze aan het bloeden was, de koe dat hij ook was ~~lol~~. "Oké, hou je goed vast," miauwde hij toen ze aan de rand van het water gekomen waren. Hij moest hen beiden nu optrekken aan de rand en dat zou hem wel lukken, maar dan moesten ze er wel voor zorgen dat Vixen er niet afviel. "Klaar?" miauwde hij waarna hij zich - met enige moeite door het extra gewicht dat hij bij zoiets toch wel voelde - de kant op trok. Vervolgens ging hij weer door zijn poten heen zodat Vixen weer van z'n rug kon afklimmen. Hij ging met een grijns op de grond liggen. "Hm-hm, dat vind je wel prettig hé, bij zo'n gespierde kater achterop." miauwde hij met een lage stem waarna hij haar met pretlichtjes in zijn gele ogen aankeek.

Er werd gevraagd of ze klaar was voor een bobbel op de weg. Oftewel de kant op. "Ga je gang", antwoordde ze wat afwezig. En al snel kon ze weer van zijn rug af lopen op haar eigen poten. De poes keek naar het bloed op haar flank. Maar keek al snel weer naar Panther toen hij een opmerking maakte. "Hm-hm, dat vind je wel prettig hé, bij zo'n gespierde kater achterop." De poes schudde met haar hoofd. "Dolfijn", verbeterde ze hem en ze stak haar tong uit haar bek voor een korte tijd. "Alles om niet te lopen niet?", zei ze er nog achteraan met een grijns. Ze ging zitten. "Meneer de dolfijn heeft mij wel mooi pijn gedaan." De toon die ze gebruikte was met een neppe gekwetste stem en een soort glimlach/grijns. De poes dacht terug aan wat hij eerder had gezegd. Wacht iets klopte niet. "Trouwens wat doet de dolfijn uit het water? Ga weer terug." De poes grijnsde en stond op, waarna ze met haar kop tegen hem aan duwde om hem een beetje richting het water te duwen. Niet hard genoeg om hem er echt in te krijgen natuurlijk.

"Dolfijn", was het antwoord van de rode poes en hij keek haar lachend aan. Hij was niet zeker of het een woordgrap was of dat ze de term gespierde kater wilde vervangen door dolfijn. Haar tweede opmerking maakte 't al snel duidelijk. "Meneer de dolfijn heeft mij wel mooi pijn gedaan." Panthergrowl vergrootte geschrokken zijn ogen. Shit, serieus? Meteen keek hij haar met een zorgelijke blik aan. "Oh shit, waar?" miauwde hij, waarbij zijn stem oversloeg op het woordje 'waar'. Hij vond het helemaal niet grappig dat hij haar pijn gedaan had, dat was nooit zijn bedoeling geweest. "Trouwens wat doet de dolfijn uit het water? Ga weer terug." praatte Vixen erover heen en ze kwam overeind, waarna ze met haar kop tegen hem aanduwde. Hij schudde zijn kop. "Nee, nee, waar heb je pijn?"

De kater reageerde serieus. Wat haar eigenlijk wat verbaasde. Was ze eigenlijk niet meer gewend. Ze kon zoiets ook makkelijk hebben. De poes keek recht in zijn bezorgde blik nadat ze haar hoofd uit zijn vacht had gehaald. "Op de plek waar ik ben gevallen natuurlijk, slimmerd" Haar stem was nog grappend, maar geen grijns was op haar gezicht te bekennen. Nadat ze een korte stilte liet vallen stapte ze achteruit en keek naar het straaltje bloed die over haar zij liep. Om te laten zien waar het zat. Ze had geen idee wat hij daar in starclan's mee wou, maar ze liet het maar gewoon gaan. "Het is niks oké?" Was het ook niet.

"Op de plek waar ik ben gevallen natuurlijk, slimmerd" Panther kon zichzelf wel een klap voor zijn kop geven. Hij had haar omgegooid, het was zijn schuld. Een verontschuldigende blik kwam in zijn ogen waarna hij haar met een beetje moeite aankeek. Hij inspecteerde de wond - of beter gezegd, het wondje - die ze hem liet zien. Oké, het viel nog mee. Opgelucht zuchtte de grote warrior. Hij wilde haar geen pijn doen, hij moest voortaan wat rustiger doen met haar. Als het nou Graywing geweest was, dan zou hij het niet erg gevonden hebben; Gray was een grote kater die wel voor zichzelf kon zorgen. Maar poezen waren.. Breekbaar, in de ogen van Panther. "Het is niks oké?" de grijze kater knikte. "Oké," beantwoorde hij waarna hij ging zitten, met een vage grijns op zijn snoet. "Wat zullen we doen?" vroeg hij vervolgens waarna bedacht dat hij veel beter kon gaan liggen in plaats van zitten. Hij liet zichzelf op zijn zij ploffen waarbij hij omhoog keek naar de rode poes, en wachtte tot ze wat verzonnen had.

De kater stemde in en Vixen knikte. Nice. Hij had oren. Blijkbaar verveelde de kater zich want er werd gelijk gevraagd naar wat ze gingen doen. Oké dan. De poes zuchtte en keek naar haar vacht. Het was nat en de wind zorgde er nou niet bepaald voor dat ze het warm had. Het was ook geen greenleaf meer, dus ze besloot dan ook om maar te beginnen met het water uit haar vacht te likken. Voor een groot deel in ieder geval. Het was misschien een raar moment, maar misschien kwam hij zelf met ideeën. Toen ze klaar was met haar borst en snuit begon ook zij na te denken. "Laten we anders gewoon even lopen, want dan kunnen onze mooie vachtjes ook weer drogen niet?" Het was een beetje als een grapje bedoelt natuurlijk, want zoiets zei je niet zomaar over jezelf. "Dolfijn wil denk ik wel een droge vacht." De rode poes draaide zich om met een grijns en wenkte hem met haar staart.

Hij keek naar de kattin die haar vacht begon schoon te maken, waarna zijn blik naar zijn eigen grijze vacht keek. Mentaal haalde hij zijn schouders op - het droogde van zelf wel, hij had geen zin in al die moeite doen. "Laten we anders gewoon even lopen, want dan kunnen onze mooie vachtjes ook weer drogen niet?" miauwde Vixencry toen uit het niets en Panther knikte. "Dolfijn wil denk ik wel een droge vacht." een grijns verscheen op zijn gezicht, waarbij hij overeind krabbelde en de rode poes achterna banjerde. "Dus, waar gaan we heenlopen?" vroeg hij haar nieuwsgierig waarna hij haar een speels duwtje gaf tegen haar schouder aan.

"Dus, waar gaan we heenlopen?" Vixen begon met lopen nadat ze zijn duw had gevoeld. Hij zou wel mee lopen nam ze aan. Haar ogen had ze op de hemel gericht. Ze wou langs de rivier lopen, misschien vonden ze dan nog wel wat interessant. Er waren niet al te veel planten hier. Hier en daar eentje. Niet dat ze er oog voor had, want zij was een vleeseter. Alleen de medicine cat had hier oog voor en zij was alles behalve dat. Het was al wat later aan het worden, tijd om te slapen nog lang niet. Wat haar betreft stond ze tot morgenvroeg nog overeind, maar het was misschien net lunchtijd geweest. "We gaan zien waar we uitkomen," zei ze en ze draaide zich naar hem toe om het laatste woord even in zijn gezicht te wrijven. "dolfijntje." Daarna liep ze op haar zelfverzekerde maniertje door. Als er iets was wat interessant was dan zag ze dat wel. Nu was lopen prima, want haar vacht moest droog. Het was te koud.

Ze begonnen met lopen en Panthergrowl trippelde braaf achter de rode poes aan, wachtend tot ze haar bestemming aan zou geven. "We gaan zien waar we uitkomen," miauwde ze toen en hij knikte. Opeens draaide Vixen zich naar hem om en een beetje verrast bleef hij stilstaan, met één voorpoot nog in de lucht. "dolfijntje." Panther grinnikte zachtjes, waarna hij weer doorliep. "Vosje." miauwde hij op een plagerige toon terug, al was 'Vosje' welveel minder erg dan 'Dolfijntje'. Maar het was het beste waar hij mee kon komen. Een harde windvlaag kwam hen tegemoet en Panther bleef even stilstaan, aangezien de windvlaag zo hard geweest was dat hij zichzelf goed in evenwicht moest houden wilde hij niet vallen. Zijn blik gleed naar een plantje op de grond waar een lekkere geur vandaan kwam. "Wat is dat?" vroeg hij waarna hij op het groen met paarse plantje wees.

'Vosje' was de bijnaam geworden en ze had er kort om gelachen. Vixen betekende vos, vrouwelijke vos, dus het paste wel. Al noemde Vixen hem niet Pantertje. Zou ook gekund hebben. Nu was het daar echter te laat voor. Nog altijd had ze een bijnaam nodig voor Graywing. Ze dacht daar vaker over na, maar kon er maar geen vinden. Zou wel komen ooit. Ineens vulde een lekkere geur haar neus en zij was duidelijk niet de enige die het rook. Wat verrast bleef ze staan. Ze kende de geur wel, waarom, wist ze ook niet. Zodra de plant werd aangewezen zag ze ook meteen wat het was. De groene kartelige blaadjes, de paarse bloemen die met meerdere aan 1 zaten. Het paarse plantje was niet helemaal alleen, er omheen zaten nog een paar stengels, maar die waren kleiner. De geur van de plant was geweldig, waarschijnlijk daarom de naam. "Kattenkruid", zei ze. Was het raar dat ze dat wist? Het was niet alsof ze één of andere junkie was of zoiets. Toevallig wist ze het gewoon. Het eten van zo'n plant had ze nog nooit gedaan, maar het zou je in een soort trans moet brengen voor een bepaalde tijd. Heel veel meer wist ze er ook niet van. "Nou dolfijn eten", zei ze met een plagerige grijns op haar gezicht.

Vixencry beantwoordde hem dat dit kattenkruid was en vragend trok hij een wenkbrauw op. "En hoe weet jij dat zo goed, hm?" vroeg hij op een plagende toon. Iedereen wist dat een kat rare dingen kon doen als hij teveel van dat spul at, of zelfs als hij er al te lang aan rook. Hij trok zijn neus op. Hem niet gezien; wie wist wat je ging doen. "Nou dolfijn eten", daagde Vixen hem uit en hij schudde zijn kop. Maar hij wilde niet pussy overkomen dus haalde hij zijn schouders op. "Jij eerst," grijnsde hij en wees met zijn poot op het plantje.

"En hoe weet jij dat zo goed, hm?" De poes trok haar wenkbrauw op en draaide haar ogen. De poes kwam dichterbij de plant en keek er eens goed naar. Toen hij zei dat zij eerst moest keek ze verontwaardigd over haar schouder? "Ben je bang Panther?", zei ze met een pesterige grijns. Daarna pakte ze wel een blad (misschien iets meer) scheurde het af om het daarna in haar mond te houden. De poes ging zitten en liet het even meegaan in de wind. De grijze kater zou haar wel nadoen. Anders zou hij overkomen als een watje. Plus zoveel at ze niet. Misschien zouden ze wat raar gaan doen als ze beide ophadden, maar nog helder genoeg om te bedenken dat ze niet naar het kamp zouden moeten. Met een zucht nam ze het nu helemaal in haar mond, vermaalde het en slikte het simpel door. Staart sloeg ze grappig genoeg speels heen en weer. "Nu jij", zei ze daarna simpel. Vaak deed ze dit soort dingen helemaal niet, maar het zou wel grappig zijn. De twee waren goede vrienden dus ze vond het ook helemaal niet erg. Misschien zouden ze zich wel niets herinneren van deze avond de volgende ochtend.

{ Yaay 'dronken' katten spelen nu. x3

Toen Vixen miauwde of hij bang was, schudde hij meteen zijn kop. "Absoluut niet!" protesteerde hij al kwam er een ietwat schuldbewuste blik in zijn ogen, dus ontweek hij haar blik. Toen de rode poes echter een blad afscheurde en deze opat keek hij toch even verwonderd op. Dat deed ze ook gewoon hé. Hij grijnsde hoofdschuddend toen ze miauwde dat hij ook moest. "Oké, oké," gaf hij zichzelf gewonnen en ook hij scheurde een blad af. Hij kauwde en slikte het door. Het had echt een heel lekkere smaak. "Hmm, durf jij nog meer te eten?" daagde hij haar met een plagerige grijns uit.

De kater gaf toe en ze keek blij toe hoe hij een blad in zijn mond nam. De smaak van de plant was geweldig, net zoals de geur. "Hmm, durf jij nog meer te eten?" Nu ineens wel? Zo moedig als ze was scheurde ze nog een blad af en had dat ook al snel verwerkt. De wat sterke smaak kwam wat achterin haar keel en ze schudde haar kop even door elkaar. "Ja", antwoordde ze nadat ze het blad weg had gewerkt. Vixen voelde zich vrolijk eigenlijk. Ze was hier met een vriend en allebei hadden ze een goed leven met geliefden. "Kom", zei ze met een tik van haar staart op zijn hoofd. "We maken de wandeling gezellig af." De poes draaide zich om en begon al met lopen zonder dat ze een antwoord had.

Onderwerp: Re: When you're out there, without care