I've grown familiar with villains that live in my head

Langzaam opende Lola haar ogen, ze keek het donkere hol rond. De meeste van haar sib's sliepen nog, maar ze miste Vixen. Waarschijnlijk was haar zus ergens in het territorium. Ze hees haarzelf langzaam omhoog en ging het hol uit. Lola had besloten een ronde te maken door haar territorium, misschien zou ze wat prooi kunnen vangen onderweg.
Na een stuk gelopen te hebben, had de poes een vogel gespot. Ze sloop erop af, klaar om toe te strijken. Maar toen ze het diertje wilde bespringen bleef ze met haar poot achter een omhoog staande boomwortel hangen, waardoor ze de heuvel, waar ze opstond, afrolde. Ze knalde tegen iets, eerder gezegd iemand aan. Een bekende geur vulde haar neusje. "Sorry Vix." Zei ze. Lola stond op en voelde een scherpe pijn door haar pootje gaan. Haar gezicht vertrok even. "Ik haat bomen echt." Mompelde ze.

+Eerste post voor Vixen

De grote zwart witte poes rende door het territory dat eens van haar vader was geweest maar nu van haar miezerige zusje was. Vixen was erg groot en leek hard op haar vader. Een sterke en vrede bouw en als ze bewoog dan zag je haar spieren. Ook de karaktertrekken had ze geërfd. Maar het was verbazend dat de jonge kattin zo uitgebloeid was, want toen ze nog een kitten was, was ze alles behalve sterk. Ze was toen een kleine kitten waarvan je zou denken dat ze het niet zou overleven. Maar haar wilskracht en volhoudendheid haf haar erdoor geholpen en de vele nachtelijke trainingen hadden een sterke kattin van haar gemaakt. Ze was rustig van haar prooi aan het eten tot iets tegen haar opbotste en een bekende stem sorry zei. 'Het is Vixen. Niet Vix.', siste de kattin dreigend. 'En leer eens lopen met je twee linkerpoten.', vervolgde de kattin met een scherpe toon. 'Ik snap niet dat pap jou deze plaats heeft gegeven. Je zou het onmogelijk kunnen verdedigen.', ging ze spottend verder. Maar binnenkort was de kattin er vanaf. Misschien kon ze net zoals haar vader BloodClan joinen en hem trots maken als ze een boel katten kon doden. Althans als ze haar vader dan nog niet had aangevallen. De kattin haate haar vader. Het was toch zo'n dome mousedung. Even BloodClan joinen en dit miezerige plaats aan dat twee linkerpotige rat geven. Nee dan kon je moeilijk verwachten dat ze zou blijven. Maar ze had nooit iemand over haar plannen verteld en dat zou ze beslist niet doen. Want als haar miezerige zusje hier nu niet was, dan zou ze nu onderweg zijn geweest naar BloodClan.

Lola keek de zwart witte poes voor haar boos aan. "Boeit me niet." Zei ze wat bot. "En wat het territorium betreft, waarschijnlijk omdat hij meer vertrouwen in mij heeft dan in jou." Antwoordde ze scherp. Ze wist dat als ze in een ruzie met haar zus zou komen, ze niet op haar kracht kon vertrouwen. Lola was het tegenovergestelde van Vixen. Vixen was groot en sterk gebouwd, en zijzelf was klein en snel. Maar dat was altijd iets waarin haar siblings goed waren geweest, haar onderschatten. "Ga toch lekker weg als je zo jaloers bent." Zei Lola. "Ren maar weer naar Cyber, daar was je altijd al goed in." zei ze spottend tegen Vixen.

(Sister fight XD, oke sorry ben niet goed in lange posts, daarom weer zo kort)

"Boeit me niet." Oh ze ging proberen bot over te komen. Vixen rolde met haar ogen. "En wat het territorium betreft, waarschijnlijk omdat hij meer vertrouwen in mij heeft dan in jou." Alsof het haar wat kon schelen of überhaupt kwetsen. Vixen was opgestaan, iets wat haar nog groter liet lijken. "Ga toch lekker weg als je zo jaloers bent." Zei Lola. Een grauw ontsnapte uit haar keel en ze draaide zich met een ruk om naar haar miezerige kleine zus. "Ren maar weer naar Cyber, daar was je altijd al goed in." Vixen duwde Lola met haar poot plat tegen de grond. 'Pas op, rat. Ik ben niet bang je te doden, ook al ben je die lompe zus van me. Ik wed er voor dat pappie al snel weer terug keert omdat hij net zo'n watje is als jouw.' Siste ze. Ze zette al haar gewicht op haar poot. Een nieuwe naam vormde zich in haar hoofd. Killzone. De perfecte naam voor een moordlustige en gevaarlijke kat.

De lucht werd uit haar longen geperst, en Lola keek haar zus kil aan. "Jij bent een watje...want je...kiest de makkelijke weg...Je wilde...zeker naar de...Boodclan...Weer naar Cyber...Omdat je je eigen...Boontjes niet kun doppen." Lola perste de zinsdelen er uit met moeite. Ze kon niet lang hier blijven liggen zo. Ze zou iets moeten doen. Toen dacht ze aan iets wat ze ooit van Lonelydeath geleerd had. Lola sloeg Vixen's overgebleven drie poten onder haar vandaan, wat makkelijk was omdat Vixen al haar gewicht op een poot had geplaatst. Zo stond haar zus nog wel, maar was zijzelf onder de druk uit. Lola nam een grote hap lucht. Snel daarna sprong ze op de schouders van de andere zwart-witte poes, en liet haarzelf naar de zijkant vallen, waardoor Vixen meeviel. Lola drukte haar tegen de grond, met haar ontblootte nagels bij Vixen's keel. Dit was iets wat Lonelydeath haar als kitten had geleerd, een manoeuvre om katten groter dan haarzelf op de grond te krijgen. Wat best handig was voor haarzelf. "Bedank je oom daar maar voor." Zei Lola. "Ik ben niet bang voor je." siste ze, haar klauw wat harder tegen de keel drukkend.

~Okay dit is een crappy post but oh well XD