Blind Date

Was hij serieus zo onduidelijk geweest? Ze reageerde alsof het de eerste keer was dat ze dit plan hoorde, en hij was misschien was mysterieus geweest ja. Toch weerhield dat hem er niet van om de - verassend goed gerichte - muis te vangen, en terug te duwen als een vader die zijn kit wilde laten eten. "Nee," Mauwde hij met exact zo'n stem, "Jij moet hem eten," Dat was redelijk duidelijk toch? Heel veel duidelijker ging ze het niet krijgen.

Hij keek haar wat vreemd aan toen de poes opeens opstond en weg probeerde te lopen. Ze liep tegen de muur. Gedeeltelijk zijn fout natuurlijk, maar echt schuldig voelde hij zich niet. In plaats daarvan liep hij juist naar de muis, pakte hem op, en volgde de poes om voor haar te gaan zitten. De muis voor de zoveelste keer tegen haar poot aanleggende. "Ik denk dat we dat als een teken van Starclan moeten zien," Mauwde hij, geen humor in zijn stem, enkel een droge opmerking die neerkwam op 'eet. kat. eet.'

Great Starclan nu was hij bang! Straks zouden zijn moeder of de deputy komen, of nog erger, Fawnstep! "Wat ga je ze dan zeggen?" Vroeg hij, eigenlijk oprecht geïnteresseerd nu. "Dat ik je in leven probeer te houden? Dat klinkt namelijk niet alsof ik erg veel fout doe," Oke, hij deed het misschien niet op het subtielst, maar deze kat zou genoeg 'awes' en 'oooohs' over haar heen krijgen van anderen. Hij had een missie, en dus geen tijd om te focussen op spul wat ze niet konden veranderen.

Hij dook achterover toen de poes naar hem uithaalde, dramatisch op de grond liggende toen de poot over hem heen vloog. De kater floot onder de indruk, en keek haar geïnteresseerd aan. "Ten eerste," Begon hij, niet echt van toon verandert te zijn, "Nee," Want haha, no way dat hij nu ze eindelijk een hap gehad had, ging opgeven. "Ten tweede, wil je stoppen met zo dodelijk te zijn? We gaan nog trainen op het goede klap verkopen aan je tegenstander, maar nu nog niet please, ik lig op de grond omdat je me anders vol had gehad," Dat moest haar toch wat goed doen? In ieder geval niet helemaal useless dus.

De kater dacht er even over om de poes te tackelen, want ze moest nu niet opgeven! Ze had al een hele overwinning geboekt, namelijk het eten van een hap prooi. Natuurlijk een kleine overwinning, maar overwinning desalniettemin. "Geef nou niet op," Kreunde hij diep teleurgesteld, en sloeg zijn poot voor zijn mond toen hij het hoorde. Dat had hij hardop gezegd? Wow, level van subtiliteit naar twee. Maar misschien was het ook niet zo erg, de poes moest een leren doorzetten.

Grom! Ze mocht niet opgeven, niet on his watch. Dus stond de kater nu wel op, en liet een spottend geluid horen. "Nee," Antwoordde hij weer, hij zei dat vaak vandaag. "Je gaat niet opgeven, je bent een Shadowclanner, trots, je betekend iets voor deze clan en ik ga je niet laten opgeven," Het klonk als een boos statement, maar de kater was bozer op zichzelf dan op haar. Hij had al eén kat niet kunnen redden, en een tweede glipte bijna door zijn vingers, dit ging hem niet gebeuren.

Hij weigerde ineen te krimpen bij haar eerste woorden. In plaats daarvan nam hij ze in zich op en liet de poes uitspreken. Daarna was zijn stem een stuk rustiger, omdat hij heus wel wist dat boos worden geen zin had. "Je bent zo nutteloos als dat je jezelf laat zijn Slatefur," Mauwde hij, "Je hebt een warriornaam, denk je soms dat je die verdient hebt omdat je goed achter een muisje aan kan rennen en een tik kan geven aan een ander?" Zijn stem werd naarmate hij verder ging steeds iets feller, het was de situatie die het lastig voor hem maakte goed rustig te blijven. "Nee!" Vervolgde hij, het woord haas uitspugende, "Warrior zijn is een state of mind, er zijn katten die er gewoonweg niet voor gemaakt zijn. Iedereen kan muisjes vangen, niet iedereen kan doorzetten en denken als een ware warrior. Jij hebt je bewezen, je hebt je naam verdient, en dit is het moment ernaar op te leven," Hij ademde zwaar door de adrenaline van de frustratie. "Of wil je soms zeggen dat een warrior opgeeft na een setback? Want dat ga je niet doen Slatefur. Je gaat je hier maar doorheen worstelen, en desnoods trek ik je, maar opgeven wordt niet geaccepteerd. Wees een voorbeeld voor al die kits die het lastig hebben, maak je nadeel tot een voordeel en pull yourself together," Mensen, hele speech. Hopelijk snapte ze nu een beetje wat hij van haar verwachtte.

Als er ooit een miss-pessimisme verkiezing zou zijn, zou niemand anders dan deze poes winnen. Het was haast knap hoe ze werkelijk alles wat hij zei ten slechte kon doen laten klinken. De kater sloeg dan ook zijn ogen ten hemel, en verwenste het feit dat hij überhaupt hier naar binnen gekomen was. "Ja Slatefur, je was warrior geworden dan," Antwoordde hij simpelweg, "Omdat je spirit hebt, nog steeds, je stopt hem alleen steeds verder weg onder je zelfmedelijden," Hij zuchtte eens lichtelijk gefrustreerd. Soms leek het een freaking wedstrijd, wie was het zieligst? Wie kon het meeste slechte dingen over zichzelf zeggen? Ja, het feit dat ze blind was was niet cool, maar ze konden er niets aan veranderen en dus zou de poes iedereen including zichzelf ermee helpen als ze het accepteerde en ermee om leerde gaan.

Diepe stilte kwam hem tegemoet, en hij kon haar haast voelen denken. Best eng, want dat was een first. Zelfs Little kon hij niet voelen denken, maar als deze poes dacht voelde Tall zijn nekharen overeind staan. Ze kreeg tijd voor een duivels plan, en dat was nooit goed. Al moest hij toegeven dat het deze keer meeviel. "Eerlijk?" Antwoordde hij, niet helemaal zeker wetende of de poes het zou willen horen, "Nee, sorry," Vervolgde de kater daarna, en zuchtte even verslagen. Niet dat hij niet zou willen, maar hij had een missie, mocht niet falen.

Hoewel haar antwoord verwacht werd, kon de kater het niet laten even verbaasd te zuchten. Ja, dat kon hij nu ook al, want hij moest toch iets om de poes zijn reacties duidelijk te maken? "Ik snap het niet," Reageerde hij met open mond, "Waarom zou je jezelf uithongeren? Zeker nu je toch al aan de muis gegeten hebt, het is niet alsof iemand anders hem nu nog gaat eten," Hij in ieder geval niet, en hij zou erop toezien dat zij hem wel zou eten. Uiteindelijk, misschien, ooit.