Scared.

[Zebrapaw alone]

"Hij was een moordenaar een grote moorden naar! Hij ging tegen de clan regels in, hij ging tegen de Warrior Code in! Hoe slecht! Hij had een witte poes gedood, endat hat ik emt mijn eigen ogen gezien. Ik ben bang, iemand help me!" Brightpaw keek naar de sterren loze lucht, en na het kale gras veldje om ringt door bomen. "Waarom is hij mijn mentor waarom?" Vroeg Brightpaw aan niemand. Brigtpaw draaide zich angstig om. Ze trapte wild en bang in haar slaap. Als of ze vocht tegen iets. Het was duidelijk te zien dat er wat aan de hand was. Plots kwam er een grote zwarte kater. "Ik had je gezecht het tegen neimand te zeggen! Je hebt me verraden!" Grauwde een duistere kater. Brightpaw kromp in één. "Ik heb je naam niet gezegt! Sorry het was niet mijn bedoeling!" Brigthpaws ogen keken angstig in de grote ogen van de duistere krijger! De krijger nam haar kop in zijn bek. 'Neeee!!' Schreeuwde Brightpaw terwijl ze angstig rond keek er was niemand, behalve haar broer Zebrapaw. 'S-sorry', murmelde ze met haar haren nog recht op staan van angst. Waarom kon ze niks doen! Waarom? Brightpaw zat op gescheept met een grote geheim dat als ze het door vertelde haar dood kon worden. Ze had haar vermoedens over de Shadowclan als vertelt in vertrouwen aan Moonpaw. Ze was er niet zeker van of hij het geloofde. Darkfire was een machtige krijger, dus wie zou hem nou verdenken. Hij was duister, en sterk, en zocht naar alles wat maar met macht had te maken. Maar ondanks dat werd hij wel vertrouwd.

Zachte wolken dreven voor de zon, een heerlijk koel briesje waaide door zijn vacht. Een zoete droom, ook al wist de kleine kater dat niet. Zebrapaw lag op zijn rug en keek naar de lucht, niets gaf aan dat het ging stormen of dat er regen kwam, gewoon een mooie dag. Gapend draaide hij zich moe om en zag twee kraaloogjes vanuit de duisternis. Geschrokken sprong hij overeind en deinsde een paar muizenlengtes achteruit. Een vos, das of wilde hond?? Hij had nog niet eens training gehad, omdat zijn mentor druk was of zoiets, dus hij had geen enkele kans om te winnen, vooral niet omdat hij zo klein en mager was. Bang rende hij weg, maar steeds doemde de twee ogen voor hem op, hij zat klem! Hij wilde 'Help!' schreeuwen, maar zijn kaken bleven op elkaar geklemd. Zijn haren stonden recht overeind en zweet druppelde langs zijn hoofd, hij was verloren en verdoemd.. Opeens voelde hij pijnlijke steken in zijn zij, maar niemand stond daar, daarna werd alles wazig en belandde hij weer in de Apprentice den. Snel olgde er een bang geschreeuw, Zebrapaw moest zijn oren dicht klappen om niet doof te worden. Wie durfde hem wakker te maken! Maar toen flitste de twee ogen weer op in zijn gedachten. "Het geeft niets," Antwoordde hij een beetje opgelucht, zo te horen was het zijn zusje, Brightpaw. Even knipperde hij om aan het donker te wennen en zag toen pas hij bang ze eruit zag. "Wat heeft jou dan zo laten schrikken?!" Zei hij geschrokken, meestal was Brightpaw wat stiller en beleefd, maar nu zag ze er helemaal anders uit. Snel haalde hij zijn tong door zijn bezwete vacht en kromp even ineen bij de zoute smaak, jak! Gapend ging hij overeind zitten en keek naar de lucht, de zachte wolken waren verdwenen en een paar donkerpaarse waren er voor in de plaats gekomen. Geen mooi weer, zacht gras of een koel briesje meer, alleen het geluid van een harde wind en ritselende bladeren. Maar hij was wel van die droom af, gelukkig was het wel een droom! Maar toch was er iets ergs vreemds aan de houding van haar, hij richtte weer zijn blik op zijn zusje. "Kom op," Zijn blik verzachte weer wat, hij moest gewoon weten wat haar vast zat. "Je kan mij alles vertellen, ik vertel niets door, dat zweer ik op een vette waterrat." Nou maar hopen dat hij zich aan zijn belofte hield..

Kazuya liep denne appels te verzamelen.

kazuya schreef:

Kazuya liep denne appels te verzamelen.

Deze post gelieve negeren wegens het breken van meerdere regels. Hier ook niet op reageren in het topic zelf. Vragen? Reageer maar via de PM.

Mvg,

Honeyfeather