Ceremonie

‘Willen alle katten die oud genoeg zijn om hen eigen prooi te vangen, zich verzamelen onder de Highrock voor een clanmeeting!’ Het was weer tijd voor een cerimonie, er waren veel nieuwe Apprentices en twee nieuwe warriors. Bluestar moest ook nog twee nieuwe kittens verwelkomen in de clan. Haar ijsblauwe ogen vingen de verschillende gelaten van de katten verschijnen op de grote open plaats. De kijkers van Bluestar vingen de nieuwsgierige en opgewonden blikken van haar clankatten op. Ze glimlachte, pure trots gonsde door haar hart. ‘Ik ga de cerimonie van vele katten benoemen. Om te beginnen met twee nieuwe kittens die ik graag zal willen verwelkomen in de clan. Snowkit en Whitekit!’ Een glimlach sierde haar lippen bij het zien bij de twee kittens die aan de ingang van de nursery zaten. ‘Ik wil een aantal nieuwe warriors benoemen, Wavepaw en Marvelpaw, kom alsjeblieft naar voren.’ De twee apprentices kwamen naar voren, en met een warme glimlach en een knikje keurde ze ze goed. ‘Jullie mentors hebben mij verteld dat jullie geschikt zijn voor het zijn van warrior; Wavepaw vanaf nu zal jij bekent staan als Wave.. Ik geloof dat de clan nog veel aan jou zal hebben. Marvelpaw, vanaf nu zal jij Marveldream worden genoemd, je bent een loyale warrior geworden.’ ‘We gaan verder met een hele hoop nieuwe apprentices. Dotkit, Greenkit, Minnowkit, Littlekit, Lightningkit, Snowkit, Tailkit, Amberkit, Patchkit, Zebrakit en Brightkit kom maar naar voren.’ De kittens stonden op een reitje. ‘Dotkit, vanaf nu zal jij bekend staan als Dotpaw. Jouw mentor zal Cloudstorm worden, moge hij jou alle technieken leren die hij zo goed beheerst. Greenkit, jou naam zal Greenpaw worden jouw mentor word Swarthyclaw, ik vertrouw er op dat hij zijn uitstekende jaagkunsten op jouw overbrengen.’ Nog een glimlach deed haar mondhoeken omkrullen. ‘Dan komen we aan bij Minnowkit, jij zal nu Minnowpaw worden genoemd, jou mentor zal Fireheart worden. Vooral omdat ik hem zelf heb getraind zal ik er op vertrouwen dat hij je goed begeleid. Dan Littlekit, kom maar naar voren. Jouw mentor zal Winterstorm worden, nu haar kittens ook apprentices worden zal ze haar taken weer op zich kunnen nemen. ‘ Bluestar knikte trots naar Winterstorm. ‘Lightningkit, jij zal getraind worden door Wolfclaw. Mag deze jonge warrior jou goed begeleiden op jou weg naar warrior. Nu is het jouw beurt, Snowkit, jij word getraind door Graystripe. Deze dappere warrior zal perfect voor je zijn. Dan komen we aan bij Tailkit, je mentor word Quickfur, zijn naam heeft hij te danken aan zijn snelle handelingen. Mag de clan hopen dat jij de volgende word.’ Nog een zuchtje ontsnapte uit haar keel, ze keek naar de laatste vier apprentices. ‘Amberkit, jouw mentor word Marveldream, ondanks het feit dat ze nieuw is, ze zal een uitstekende mentor zijn, daar vertrouw ik op.’ Een korte pauze voordat Bluestar vervolgde. ‘Patchkit kom maar naar voren, jouw mentor zal Shadowrose worden. Deze heeft haar loyaliteit en vertrouwen aan de clan geschonken, en ze is een lid om trots op te zijn. Ze is klaar voor haar eerste apprentice. Dan Zebrakit, nu je zes manen oud bent word je gementord door Flamepool. Zijn kracht zal hij op jou overbrengen, daar heb ik alle vertrouwen in.’ Bijna klaar, dit is best wel vermoeiend met veel apprentice. Een grinnik werd nog net onderdrukt en ze keek naar de laatste apprentice. ‘Laatste maar zeker niet de minste, Brightkit, jouw mentor word Darkfire. Ik hoop dat hij een goede mentor voor je zal zijn.’ Bluestar knikte kort en sloot de cerimonie voor de apprentices af. Daarna richtte ze haar blik op Oneeye. ‘Oneeye, heeft besloten dat ze naar Elders den wilt verhuizen, ik hoop dat ze als gerespecteerd Elder bij Sheeptail word opgevangen. Ik wil je bedanken voor alles wat je voor de clan hebt gedaan.’ Bluestar boog haar kop voor Oneeye. En daar word de ceremonie mee afgesloten.

Met grote ogen keek Minnowkit hoe haar moeder de grote rots opsprong. Voor de kleine kitten leek het zo hoog, maar zich er erg over verwonderen kon ze niet. Met grote, amberkleurige ogen staarde Minnowkit omhoog naar haar moeder, Bluestar de clanleader. Ze had haar zesde maan bereikt, ze wist het nu zeker. En elke kit wist wat er ging gebeuren wanneer ze hun zesde maan hadden bereikt! Haar pootjes trilden van opwinding en haar ogen waren groot en rond als de volle maan. Haar tortoiseshell vachtje had ze netjes schoongepoetst, klaar voor haar ceremonie. Al de hele dag waren er fluisteringen gegaan door het kamp, dat er ceremonies zouden komen. En Minnowkit had al de hele ochtend niet meer stil kunnen zitten van opwinding toen het haar kleine oortjes had bereikt. Nu hoorde ze de oproep van haar moeder, en begon ze te rennen, voordat ze zich herinnerde dat ze zich nu als een apprentice moest gedragen. Ze probeerde nu waardige pootstapjes te zetten, met af en toe een opgewonden sprongetje die ze echt niet kon helpen. Haar grote amberkleurige ogen werden al helemaal groot en rond toen ze haar naam hoorde noemen. Als eerste kwam Dotkit, zij was nu dotpaw en kreeg Cloudsong als mentor. "Gefeliciteerd.." Fluisterde Minnowkit nog zachtjes en ze nam zich voor om dat bij alle kittens te doen. En dus, toen Greenkit Greenpaw werd, feliciteerde ze hem ook. Maar net toen ze midden in haar felicitatie zat, hoorde ze haar eigen naam. Meteen schoten haar oortjes weer omhoog en werden haar ogen weer rond. Meteen toen ze haar nieuwe naam kreeg, wou ze hem even uitproberen. "Minnowpaw.." De woorden kwamen als een fluistering over haar lippen heen, nauwelijks verstaanbaar. Daarna werd ze bekend dat ze Fireheart als mentor kreeg. Fireheart? Had haar moeder Fireheart niet alles geleerd? Opgewonden keek Minnowkit om zich heen, helemaal vergetend alle anderen te feliciteren. Ze trippelde naar Fireheart toe, maar toen deze hoog boven haar uit bleek te torenen, kon ze alleen maar met grote ogen naar boven staren. Ze had geen flauw idee wat ze nu moest doen, maar de innige blijheid straalde van haar af.

Winterstorm hoorde de oproep van Bluestar voor een clanmeeting door het kamp heen gaan, ze wist maar al te goed wat er ging komen en ze was trots op haar kittens dat ze apprentices gingen worden. Het leek alsof er nog helemaal geen zes manen verstreken waren, maar het was toch echt waar. Ze liet haar blik even over de kittens gaan en haar blik bleef hangen op Patchkit, hij begon al zo op zijn vader te lijken. Ze had Felix nu al een tijd niet meer gezien, ze was dan ook niet heel veel meer het kamp uit geweest sinds de kittens er waren, maar het leek juist, in tegenstelling tot de zes manen waarin de kittens gegroeid waren, dat het een eeuwigheid geleden was. Een kleine zucht ontsnapte haar mond, maar ze zette haar gedachten al snel weer op de ceremonie. Het was gewoon op dit moment het belangrijkste wat ze kon doen, want het waren toch echt haar kittens die apprentices werden en dan kon ze niet weer eens in gedachten verzonken zijn, dat zou ze echt niet willen. Ze richtte haar blauwe blik langzaam op Bluestar en wachtte af op de ceremonies. Eerst werden er twee apprentices warriors gemaakt. Wavepaw werd Wavesun en Marvelpaw werd Marveldream. Nu was dan het moment aangebroken voor de kittens die apprentices zouden worden, het waren aardig wat kittens, maar dat liet wel zien dat de clan aan het groeien was en dat was altijd een goed teken. Ze luisterde naar de ceremonie voor de eerste paar kittens, tot ze haar eigen naam hoorde. Ze zou dus de mentor van Littlekit, nu Littlepaw worden. Ze stond op en liep naar Littlepaw toe en keek de nieuwe apprentice aan. Ze boog haar hoofd om het neusje van Littlepaw aan te raken en draaide zich toen weer om, om naar de rest van de ceremonie te luisteren. Het duurde niet lang voor haar kittens aan de beurt waren om apprentices te worden. Tailkit, nu Tailpaw, kreeg Quickfur als mentor, Amberkit, nu Amberpaw, kreeg Marveldream als mentor, Patchkit, nu Patchpaw, kreeg Shadowrose als mentor. Ze was eigenlijk wel blij dat één van haar kittens Shadowrose als mentor kreeg, ze had zelf ooit Shadowrose als apprentice gehad en nu mocht Shadowrose één van haar kittens alles leren. Ze schudde het even weg en richtte haar aandacht weer op de rest van de ceremonie. Zebrakit, nu Zebrapaw, kreeg Flamepool als mentor en Brightkit, nu Brightpaw, kreeg Darkfire als mentor. Ze wist zelf nog maar al te goed dat ze Cloudstorm hielp met het trainen van Darkfire en dat hij en Shadowrose bijna altijd ruzie hadden, maar uiteindelijk leek het toch goed te zijn gekomen. Ze richtte haar aandacht aan het einde van de ceremonie weer op Littlepaw. "Gefeliciteerd." Zei ze tegen de gloednieuwe apprentice.

Amberkit wachtte geduldig bij de ingang van de nursery, het zou niet lang meer duren voor haar apprentice ceremonie zou beginnen, ze had de hele dag al geruchten gehoord dat het vandaag dan echt zou gaan gebeuren, ze zou een apprentice worden! Eindelijk had ze haar zesde maan bereikt, het had een eeuwigheid geleken, vooral de laatste twee manen, maar dat was nu allemaal voorbij en het was uiteindelijk het wachten waard geweest. Ze liet haar staart even ongeduldig heen en weer gaan, maar toen ze zichzelf daarop betrapte hield ze hem snel weer stil, ze wilde niet ongeduldig lijken. Ze keek toe hoe Bluestar twee apprentices warriors maakte en ze kon al bijna niet meer wachten, want ze had zo'n gevoel dat het bijna zover was. Eindelijk kwamen de verlossende woorden, het was haar beurt. Ze sprong bijna meteen op, maar hield haarzelf nog net op tijd in en liep rustig naar de plaats waar al een aantal kittens zich verzameld hadden. Ze kon al bijna niet meer wachten, maar ze wist dat er een paar kittens voor haar aan de beurt zouden zijn, waaronder Tailkit. Ze wachtte geduldig af en zei even snelle felicitaties tegen de nieuwe apprentices, maar nu was het dan toch eindelijk haar beurt. Ze kon het bijna niet geloven, ze was nu Amberpaw. Het klonk opeens zo anders, maar toch ook weer niet. "Amberpaw..." Zei ze en probeerde het te geloven, eindelijk was ze een apprentice! Ze keek op toen ze de naam van haar mentor hoorde, Marveldream. Ze kon haar enthousiasme bijna niet meer inhouden, maar ze wist dat ze het nog even vol moest houden, want anders zouden ze haar straks weer kitten maken en dat was iets wat ze niet wilde en ze hoopte ook dat ze het niet zouden doen, maar je kon maar beter het zekere voor het onzekere nemen. Ze liep naar Marveldream toe, zo rustig als ze kon en stak haar neusje de lucht in om die van Marveldream aan te raken. Het was nog steeds een beetje raar om nu een apprentice te zijn, maar ze wist ook dat het het beste van de hele wereld was. Eindelijk zou ze het kamp uitmogen, eindelijk een keer het bos zien en alles wat erbij hoorde, beter kon het gewoon niet zijn.

Met grote ogen keek Minnowpaw naarboven naar haar mentor, Fireheart. De kater zijn vacht leken wel vlammen in de zonneschijn, dus ja, passende naam. Eventjes trok ze haar kopje terug toen hij zich naar voren boog, een beetje nerveus nu. Het onbezorgde poesje kon niet altijd jong en onbezorgd blijven. Maar ze was blij, en trots dat ze deze naam nu droeg en ze kon niet wachten om te gaan trainen. De zachte aanraking van neus tot neus liet haar haar ogen even sluiten, het voelde zo officieel, het was overal aan de sfeer te voelen. "Het is een eer om uw apprentice te zijn meneer Fireheart," Sprak Minnowpaw, in een poging om formeel te zijn. Ze keek omhoog, was de kater nou trots dat hij haar als apprentice zou hebben? Natuurlijk, elke warrior was trots om een mentor te worden, of niet dan? Minnowpaw besefte nu pas tot de volste extensie dat ze eindelijk was wat ze gehoopt had, eindelijk was ze een apprentice geworden, eindelijk kon ze het kamp uit om te trainen, eindelijk, EINDELIJK! Haar ogen begonnen te glimmen en bijna te stralen van blijdschap en trots. Fireheart's stem drong nauwelijks tot haar door. Als je wilt mag je naar je vrienden om elkaar te feliciteren, had hij gemiauwd. Haar vrienden? Haar vrienden! Natuurlijk! Ze knikte wild en draaide zich om en begon terug te rennen, haar blijdschap was zelfs in haar stappen te zien. Ze was nu duidelijk vergeten dat ze een waardige apprentice zou moeten zijn, en tackelde de dichtstbijzijnde apprentice bijna, ze was namelijk bijna op haar gesprongen van blijdschap, in tegenstelling, sprong Minnowpaw voor haar, maar het had maar een snorhaar gescheeld! "Amberpaw! Gefeliciteerd!" Jubelde ze vrolijk, haar amberkleurige ogen nog steeds glimmend van blijdschap.

Dotkit sloot haar ogen even toen ze de bekende woorden hoorde, "Willen alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen onder de High Rock voor een Clanmeeting!" manenlang had ze deze woorden gehoort. Ze had kittens zien opgroeien tot Apprentices, Apprentices tot Warriors en Warriors tot Elders! En nu was het dan eindelijk zover! Haar pootjes kriebelden nerveus. Ze liet veel voorbij gaan, tot de woorden "We gaan verder met een hele hoop nieuwe apprentices. Dotkit, Greenkit, Minnowkit, Littlekit, Lightningkit, Snowkit, Tailkit, Amberkit, Patchkit, Zebrakit en Brightkit kom maar naar voren," nerveus deed Dotkit een paar passen naar voren. Haar snorharen trilden enthousiast. "Dotkit, vanaf nu zal jij bekend staan als Dotpaw. Jouw mentor zal Cloudstorm worden, moge hij jou alle technieken leren die hij zo goed beheerst," wouw! Ze werd als eerste Apprentice! Dotpaw.. Ze heette Dotpaw! Ze nam de felicitaties in ontvangst, knikte naar Minnowkit. "Succes!" zei ze trots en liep door naar Cloudsong. Ze drukte haar neus tegen zijn neus, het gebruikelijke. Ze zou niet verbergen hoe blij ze was. Ze feliciteerde iedereen. Als laatste liep ze naar Minnowpaw. "Gefeliciteerd! Fireheart is waarschijnlijk een erg goede mentor, hij is door Bluestar zelf getraind!" glimlachte Dotpaw, ze herrinnerde zich dat Bluestar Minnowpaws moeder was, "Is het niet raar, dat je moeder Clanleader is?" ze vroeg het meer in zichzelf. "Nou ja, heb een fijne Apprenticetijd!" vervolgde ze vrolijk. Ze ging naast alle andere Apprentices zitten. Ze hoorde erbij, ze was nu een heuze Aprentice. Ze zou het bos zien. Iniedergeval een groot deel. Ze zou verder komen dan alleen maar de Nursery. Ze had nooit een familie gehad, niet eens een moeder. Kon ze het maar laten zien aan haar moeder, dat ze Apprentice geworden was..

Toen Bluestar’s stem door het kamp galde, keek Wavepaw op. Zijn staart sloeg heen en weer van opwinding en zijn hart sloeg tien keer zo snel. Nee, niet omdat Bluestar’s stem door het kamp galde, maar wel de bedoeling waarom haar stem door het kamp galde. Voor de kat die het nu nog begreep wat in zijn kopje speelde, had hij respect. Hij grinnikte zachtjes en stond toen op, om zich bij de nieuwsgierige katten te voegen. Geamuseerd keek hij naar de katten die er stonden. Ze waren net zo nerveus als hij en de kits stonden zelfs bijna te springen. Dat was een leuk zicht om te krijgen. Hij kon zich nog herinneren toen hij kit was dat hij ook bijna zat te springen om zijn naam te ontvangen voor een leerling. SterrenClan gaf je die naam, je moest er je trots mee dragen en je moest ermee leven. Ongeduldig wachtte hij totdat Bluestar over de krijgers sprak, wat zich niet lang daarna liet volgen. Met trots trad hij naar voren. Hij liet zich niet afleiden door de blikken die waarschijnlijk op hem en op Marvelpaw geworpen werden, maar liet zich alleen maar naar Bluestar kijken. Trots keek hij de leider in haar ogen en gaf een respectvol knikje. In je Clan draaide het allemaal om respect, niet dan? Hij keek opzij naar Marvelpaw, nu Marveldream. Het paste wel bij Marveldream. Geamuseerd keek hij toen naar Bluestar. Hij snorde toen zijn naam door het kamp luidde. Wavesun. Dat was een prachtige naam. Ook paste het goed bij zijn vacht, die soms vlamde als hij in de zon stond. Zo kende hij er nog eentje. Hoe heette hij nu ook alweer? Toen zijn naam werd afgeroepen voor een leerling, wel vrij laat, keek Wavesun om. Hij zag hem staan. Fireheart. Ja, in dat geval waren ze een soort van soortgenoten. Fireheart’s vacht leek ook altijd te vlammen als hij in de zon stond. Wavesun was vroeger – vroeger?! – toen hij Wavepaw was er best wel jaloers op geweest. Hij keek nog eens naar Fireheart, die zijn leerling ontving. Nee, er was toch overduidelijk verschil tussen hun pelzen. Wavesun’s vacht was meer oranjekleurig en Fireheart’s vacht was meer roodachtig. Wavesun bleef even kijken naar de leerling die eerst bij Fireheart stond en toen wegrende en richtte zijn aandacht toen weer op Bluestar.

Achterwaarts liep hij terug. Zou het egoïstisch zijn als hij niks zei? Hij keek op naar de kits, die nu leerling waren, die naar elkaar toe renden, om het goede nieuws te vertellen. Wavesun hield zich op een afstand en bekeek het allemaal maar met tevreden gesnor. Hij schrok toen een kat zijn kant in kwam lopen. Wat moest hij nu doen? Hij haalde opgelucht adem toen de kat langs hem heen ging, gelukkig zonder hem een blik waardig te schenken. Wavesun keek op naar Bluestar, die klaar leek te zijn met de ceremonie. Hij trad naar voren en boog lichtelijk zijn kop voor haar. ‘Bedankt, Bluestar,’ zei hij, hard genoeg voor Bluestar om het te verstaan, maar zacht genoeg om de anderen niet nieuwsgierig te maken. Hij ging weer naar achteren toe en liet zich op zijn kont zakken. Geamuseerd keek hij naar de blije katten. Hij joelde zachtjes mee met zijn Clangenoten. Een ceremonie was altijd fijn om te horen. De Clankatten kregen dan nieuwe leerlingen en nieuwe krijgers. Na een maandje observeren besloot Bluestar dan of je goed genoeg was voor krijgerschap of voor een eigen leerling. Hij hoopte stiekem om zelf bij de volgende ceremonie ook een leerling te krijgen. Dan zou hij die alles leren wat hij kende. Hij was niet echt jaloers op de al lang zijnde krijgers, die nu een leerling hadden gekregen. Hij was best wel blij voor ze. Trouwens, zijn tijd kwam nog wel. Een beetje schuw keek hij naar de kits, die elkaar het goede nieuws bleken te vertellen. Hij keek naar een poes, die de kleur van een deken van sneeuw had. Hij kon haar naam niet herinneren, maar ze was net wel benoemd bij de ceremonie. Winterstorm? Dat zou best wel goed bij haar passen. Hij observeerde de poes even, om zijn blik dan weer naar de andere katten te laten glijden. Een grijsachtige kater met amberkleurige ogen. Die kende hij wel. Dat was Graystripe. En dan had je Fireheart nog, natuurlijk en Shadowrose. Alleen die katten kende hij. Hij moest eigenlijk meer doen aan zijn sociale omgang. Hij wist dat hij die belofte niet kon waarmaken. Wie zou er nu met hem willen praten? De schuwe, bang voor contact te hebbende kater. Hij keek een tikkeltje bedroefd naar de grond en bekeek toen weer het blije gezicht voor zich van zijn Clan.

‘Willen alle katten die oud genoeg zijn om hen eigen prooi te vangen, zich verzamelen onder de Highrock voor een clanmeeting!’ Opgewonden schoot Brightkit op naar de Highrock. ‘Ik ga de cerimonie van vele katten benoemen. Om te beginnen met twee nieuwe kittens die ik graag zal willen verwelkomen in de clan. Snowkit en Whitekit!’ Rustig maar ook ene beetje angsitg wachtte het kleine poesje af. ‘Ik wil een aantal nieuwe warriors benoemen, Wavepaw en Marvelpaw, kom alsjeblieft naar voren.’ Warriors dat wilt zij ook worden. Maar ze bleef ene beetje angstig. Nu maar hopen dat ze een niet al te strenge mentor krijgt. ‘Jullie mentors hebben mij verteld dat jullie geschikt zijn voor het zijn van warrior; Wavepaw vanaf nu zal jij bekent staan als Wave.. Ik geloof dat de clan nog veel aan jou zal hebben. Marvelpaw, vanaf nu zal jij Marveldream worden genoemd, je bent een loyale warrior geworden.’ Wow, echtte nieuwe Warriors! ‘We gaan verder met een hele hoop nieuwe apprentices. Dotkit, Greenkit, Minnowkit, Littlekit, Lightningkit, Snowkit, Tailkit, Amberkit, Patchkit, Zebrakit en Brightkit kom maar naar voren.’ als laatste kwam het kleine poesje naar voren lopen. Tussen haar broers en zusjes. Brightkit keek over de vele katten heen. ‘Dotkit, vanaf nu zal jij bekend staan als Dotpaw. Jouw mentor zal Cloudstorm worden, moge hij jou alle technieken leren die hij zo goed beheerst. Greenkit, jou naam zal Greenpaw worden jouw mentor word Swarthyclaw, ik vertrouw er op dat hij zijn uitstekende jaagkunsten op jouw overbrengen.’ Daar waren de eerste nieuwe apprentices, ze keek hen bewonderd aan, ze zaten vol zelf vertrouwen, maar Brightkit was juist bang. ‘Dan komen we aan bij Minnowkit, jij zal nu Minnowpaw worden genoemd, jou mentor zal Fireheart worden. Vooral omdat ik hem zelf heb getraind zal ik er op vertrouwen dat hij je goed begeleid. Dan Littlekit, kom maar naar voren. Jouw mentor zal Winterstorm worden, nu haar kittens ook apprentices worden zal ze haar taken weer op zich kunnen nemen. ‘ Ze was jaloers Fireheart was ene groot krijger. ‘Lightningkit, jij zal getraind worden door Wolfclaw. Mag deze jonge warrior jou goed begeleiden op jou weg naar warrior. Nu is het jouw beurt, Snowkit, jij word getraind door Graystripe. Deze dappere warrior zal perfect voor je zijn. Dan komen we aan bij Tailkit, je mentor word Quickfur, zijn naam heeft hij te danken aan zijn snelle handelingen. Mag de clan hopen dat jij de volgende word.’ Wow wat waren er veel kittens die apprentice werden! Wanneer zou zij aan de buurt zijn, als laatst? ‘Patchkit kom maar naar voren, jouw mentor zal Shadowrose worden. Deze heeft haar loyaliteit en vertrouwen aan de clan geschonken, en ze is een lid om trots op te zijn. Ze is klaar voor haar eerste apprentice. Dan Zebrakit, nu je zes manen oud bent word je gementord door Flamepool. Zijn kracht zal hij op jou overbrengen, daar heb ik alle vertrouwen in.’ Toen kwamen de volgende. ‘Laatste maar zeker niet de minste, Brightkit, jouw mentor word Darkfire. Ik hoop dat hij een goede mentor voor je zal zijn.’ D-Darkfire? Haar ogen gleden naar een kille donkere Warrior, hij zag er eng en streng, maar ook gevaarlijk uit. Ze straalde nu pure angsten uit. Ze kromp bijna in één, maar uit respect en ook angst liep ze toch naar hem toe om zijn neus aan te raken. Maar ze zei veder niks.

De lichte adrenaline pulseerde door zijn aderen. Dit was het gevolg van de opwinding die hij voelde. Hij had zijn zesde maan een paar dagen terug bereikt, en stond te popelen op de volgende ceremonie. Hij wist gewoon zeker dat hij tot Apprentice werd benoemd; zijn moeder kon hem niet voor eeuwig laten wachten. En zijn broertjes en zusjes natuurlijk ook niet. Laat staan al de andere mede kits, die ongeveer even oud waren als hem. Maar toch had hij zich altijd de oudste gevoeld. Ineens werd zijn hele gedachtestroom stop gezet. Wacht… Oudste?... Als Apprentice zijnde zou hij dat niet meer zijn; er waren anderen die ruim twee manen ouder dan hem waren. Het zou zwaar op hem drukken, dat wist hij nu al. Hij had zich altijd als de oudste gedragen; was beschermend voor de anderen en ook trots over het feit dat hij de oudste was. Maar nu… Nu zouden die oudere Apprentices hem vast uitlachen, of zich aan hem irriteren door zijn gedrag.
Wild schudde hij zijn kopje. Nee, zo moest hij niet denken. Die anderen zouden vast aardig zijn, en hij zou zich maar moeten inhouden. Hij vermande zichzelf, net op tijd, zodat hij de oproep van Bluestar kon horen. Met zijn staart omhoog en gevuld met trots stapte het katertje vooruit wanneer zijn naam werd genoemd. Althans de naam die hij nu nog droeg. Over een paar minuten zou dat wel anders zijn.

Het uiterste van zichzelf vragend om geduldig te blijven, verbouwereerde hij de grond onder zijn voorpootjes. Hij moest toch zijn opwinding een beetje tonen; doormiddel van de grond onder zijn poten helemaal fijn te malen; een andere keus had hij niet. Blij keek hij naar al de kersverse Apprentices, knikte zwakjes naar ze allemaal; toch nog steeds erg afwezig door het feit dat hij zich weldra bij hun kon voegen. De kitten hapte één keer naar adem toen het zijn beurt was, kwam weer overeind en keek op naar zijn moeder. Zijn nieuwe naam was vanaf nu Snowpaw, dat wist hij ook zonder te luisteren. Maar hij moest wel blijven luisteren; anders wist hij niet wie zijn mentor was. Graystripe. Hij kende de Warrior wel, niet erg goed maar hij kende hem tenminste wel.
Blij liep hij van het groepje weg, keek zoekend om zich heen met zijn helderblauwe ogen. Waar was zijn mentor? Hij moest nu zijn neus aanraken; maar dat zou niet gaan als hij hem niet zou kunnen vinden. Maar door het feit dat het katertje te zelfverzekerd was zorgde ervoor dat hij gewoon door bleef zoeken; die grijze schim zou ooit in zijn beeld moeten komen, toch?

De witte poes hoorde de roep van haar leider. Ze spitste haar oren opzij en hief haar kop op. Ze zette haar recht van haar prooi die ze net had verslonden en wandelde naar de groep toe. Ze zette haar neer en keek nieuwsgieri naar Bluestar. Ze luisterde naar de woorden en een glimlach sierde haar lippen bij de woorden. Ze hoorde haar naam al snel vallen en stond weer recht. Ze liep naar de steen toe en zette haar neer. Ze vouwde haar staart rond haar poten en keek glimlachend naar voren. Ze hoorde hoe ze opnieuw benoemd werd en nu had ze een prachtige naam: Marveldream. Het was voor haar een droom om eindelijk krijger te worden. Ze knikte goedkeurend en begon zachtjes te spinnen. Ze liep wat meer naar voren om de kittens door te laten. Ze keek naar alle kittens. Het was zo lief om de kittens te zien. Marveldream hield enorm veel van kittens. Ze spitste haar oren en opnieuw hoorde ze haar naam vallen. Werd ze een mentor? Marveldream hoorde een naam vallen en keek naar het kleine katje dat daar zat. Ze glimlachte naar de poes en drukte haar neus tegen die van haar leerling. Ze keek even later weer naar Bluestar die de ceremonie eindelijk weer beïndigde. Marveldream keek nieuwsgierig naar het kleine kittentje dat nu haar leerling was. "Leuk om jou als leerling te hebben. Ik zie je morgen bij zonhoog, dan zullen we met je training beginnen" zei ze vriendelijk tegen het poesje. Ze gaf de kleine kitten een likje en keek dan even naar Winterstorm. Ze gaf de witte poes een knikje. Ze beloofde met die knik dat ze goed voor de kitten zou zorgen. Rustig stond ze op en wandelde naar het krijgershol op haar gemak.

Moet nog even wennen =3

Haar blik gleed door het hol dat gehuld was in de duisternis van maanhoog. Ze kon niet slapen, niet nu ze wist wat voor een dag het morgen ging worden. Dit zou haar laatste nacht in de Nursery zijn. Gelukkig maar, want het hol werd veel te klein voor 6 maanlingen. Littlekit keek om naar het nest waar zij en de rest van haar familie inlagen. Ze kon de zwart-witte vacht van haar broer naast haar nog net onderscheiden. "Psst.. Snowkit, ben je wakker?" fluisterde ze zacht. Ze wilde weten of ze niet de enige was die van de zenuwen niet kon slapen. Maar, nee hoor, Snowkit lag heerlijk te pitten. Evenals de rest van haar nestgenoten. Met een zacht zuchtje plaatste Littlekit haar kop op haar voorpoten. Misschien was het maar beter als zij ook ging slapen, hoe eerder het morgen zou zijn. Langzaam vielen haar helderblauwe ogen dicht en zakte ze weg in dromenland.

Bij het naderen van de Hogesteen leken Littlekit's poten te tintelen van opwinding. Snel zette ze zich neer op de grond, geflankeerd door haar nestgenoten, en bewoog ze opgewonden met haar oortjes. Kort keek ze de kring katten rond die zich voor de voet van de Hogesteen hadden gevestigd en haar blik bleef hangen op Patchkit en zijn moeder. Met een grijns begroette ze de zwart-witte kitten door middel van een vrolijke zwaai met haar staart. Zou hij ook net zo blij zijn eindelijk leerling te worden? Ze keek er naar uit om samen met hem het bos in te trekken, precies zoals ze als kitten hadden gedaan. Toen had dat natuurlijk niet gemogen, maar het zou niet lang meer duren, of ze waren verlost van dit verbod. Zenuwachtig trok Littlekit haar nageltjes uit en begon ze hiermee de grond te bewerken. Een bekende stem weerklonk door haar crèmekleurige oogjes, en ze keek op. Er verscheen een verlangende fonkeling in haar blauwe ogen bij het zien van de statige grijze poes. Haar moeder, de leidster van de Thunderclan. Littlekit nam zich voor de beste krijgskat van de clan te worden. Dan durfde niemand haar meer klein of zwak te noemen. En dan kan mama tenminste trots op me zijn, voegde Littlekit er in stilte aan toe.

Er werden twee nieuwe kittens verwelkomt, en twee nieuwe warriors vernoemt. En toen waren de apprentices aan de beurt. Opgewonden zwiepte Littlekit met haar staart. Dotkit, werd Dotpaw. Greenkit, Greenpaw. En toen kwam Minnowkit, die tot Minnowpaw werd benoemd. Littlekit wierp haar zus even een brede grijns, waardoor ze bijna vergat te luisteren. Zodra ze haar naam hoorde schrok ze op en schoot haar blik naar de Hogesteen. 'Dan Littlekit, kom maar naar voren,' sprak haar moeder. Opwinding en zenuwen gierde door haar lijf als bijen in een honingkorf toen de kleine kitten naar voren stapte, haar schoongepoetste vachtje schitterend in het zonlicht. "Ja mama," miauwde ze in een automatische reflex, en meteen voelde ze de huid onder haar vacht rood kleuren. Ze was al 6 manen, 'al lang' geen kleine kit meer, en alsnog zei ze zoiets! Was dat nou hoe een apprentice zich zou moeten gedragen? Beschaamd keek Littlekit even weg, maar de stem van haar moeder deed haar toch weer stiekem opkijken. 'Jouw mentor zal Winterstorm worden, nu haar kittens ook apprentices worden zal ze haar taken weer op zich kunnen nemen.' Winterstorm.. dat was de mama van Patchkit! Verrast gooide Littlekit haar staart in omhoog, terwijl ze zich er nog net van kon weerhouden om te gaan springen. De sneeuwwitte poes kwam op haar aflopen en ontmoette haar in het midden van de kring. Ze boog haar hoofd, en met ogen die schitterde van vlammende enthousiasme drukte Littlekit - nu Littlepaw - haar neusje tegen de hare, precies zoals ze de rest had zien doen. Vervolgens voegde ze zich weer bij de andere clankatten en moest ze stilzwijgend toekijken hoe de rest van de ceremonie verliep. Echter ging dat schouwspel een beetje in een waas voorbij. Littlepaw kon alleen maar denken aan de trainingen en avonturen die haar als apprentice te wachten stonden. Misschien ving ze morgen wel haar eerste muis. Of, kon ze eindelijk naar de echt Vierboom. En dan mocht Patchkit natuurlijk mee, dat had ze hem beloofd.
'Gefeliciteerd,' klonk er plots. Littlekit keek op en ontmoette de blik van Winterstorm. Ze grijnsde haar witte tandjes bloot, maar ondertussen voelde ze twijfel in haar opkomen. Winterstorm was ooit een beetje boos op haar geweest toen ze nog 3 maanden was. Was haar mentor wel blij met haar? Of vond ze haar maar een lastige kitten? Littlepaw's oren vielen naar beneden. "Vind je het erg dat je mij als leerling hebt?" miauwde ze toen voorzichtig. Ze moest het weten. Want, dan kon ze Winterstorm beloven dat ze nooit meer iets stout zou doen.

Greenkits adem stokte in haar keel toen bleuster haar gebruilijke woorden riep. Dit was het moment, ze zou nu echt en apprentice worden. Met kloppend hart stapte ze naar de hogesteen om zich bij de clan te vougen voor de clanmeeting. Zenuwachtig kneede gennkit de grond met haar kleine voorpootjes terwijl ze luiterde naar bleustar. En toen ze vroeg aan Greenpaw om naar voren te treden trippelde ze wankel naar de voet van de hogesteen. Met groteogen staarde ze naar haar leider terwijl ze greenkit toesprak.Greenkit jouw naam zal Greenpaw worden, en jou mentor wordt Steelfang. Met grote ogen van bewondering trippelde Greenpaw naar Steelfang, en trillend raakte ze zijn neus aan .'Het is een eer om u als mentor te hebben' mauwde greenpaw nog steeds een bertje onstabiel,'U zal mij vast alles bijbrengen wat u weet'. Daarna ging Greenpaw trots naast Steelfang zitten. Eindelijk was ze een appretice.

Whitekit( had lekker nog liggen slapen toen de dag zich voort sleepten en toen Bluestar haar op roep deed werd ze wakker en stond op. Ze strompelde in de richting van de open plek en ging naar Snowkit zitten. Haar borstje zwol op van trots toen Bluestar haar naam noemde en ze zag hoe verschillende katten haar kant op kwamen om haar te felisiteren. Maar ook de andere nadat ze ceremonie afgelopen was drukte ze haar neus tegen de wang van Snowpaw aan en glimlachte vriendelijk naar haar. Ze zou over een paar dagen zelf ook misschien een apprentice worden? Maar daar zou ze nog even op moeten wachten. Whitekit. liep een eindje bij hen weg en ging lekker lui van de zon genieten.

Steelfang was naar de rest toegegaan toen Bluestar begon met haar toespraak. Hij had toegekeken en geluisterd, hij had met een glimlach toegekeken hoe twee apprentice's warriors werden en had meegejuichd. Hij had met een grijns toegekeken hoe de kittens apprentice werden. Hij vond het onverwachts dat hij mentor werd, aangezien hij niet erg actief was... maar dat zou veranderen. Met grote ogen van bewondering Greenpaw naar hem toe, en trillend raakte ze zijn neus aan .'Het is een eer om u als mentor te hebben' mauwde greenpaw een beetje onstabiel ,'U zal mij vast alles bijbrengen wat u weet'. Daarna ging Greenpaw trots naast Steelfang zitten. Steelfang glimlachte "Greenpaw, ik zal je alles leren wat ik weet. Ik zal je helpen een goede krijger te worden," zei Steelfang en keek naar Greenpaw. Zijn tweede apprentice, hij keek naar Greenpaw. Hij was verder stil maar zijn lichaamshouding zei genoeg. Zijn glimlach, zijn heldere en vrolijk kijkende ogen en zijn trotse houding. Zijn litteken op zijn wang stak af van als hij glimlachte maar dat maakte hem niets uit. Hij was weer een mentor, wat een eer.

Darkfire Zat in de hoek van het kamp. Hij keek in het duister, de wereld ging als een schim aan hem voorbij. Zijn ogen stonden kwaadaardig en sluw. Volgends Darkfire wist hij niet of dit wel het leven was wat hij wilde. Hij was iemand in een verkeerd lichaam. Hij had veel en niks aan zijn hoofd. Het kon hem niet schelen wat er in de wereld gebeurde. Zijn stem die soms brande als vuur sprak enkel waneer het nodig was. Een kraai zat op een tak boven hem, de vogel was buiten berijk van de katten en keek met dezelfde duistere oogjes naar de open plek. Hij kraaide boven het gemurmel heen, vloog op en cirkelde wat. Darkfire had de roep van de vogel gehoord. Hij bezach de kraai als duistere haatzaaier, wat hem juist aansprak. Darkfire,s gedachte werden gestoord want hij zag Bleustar op de rots springen voor een Ceremonie, ‘Willen alle katten die oud genoeg zijn om hen eigen prooi te vangen, zich verzamelen onder de Highrock voor een clanmeeting!. Ik ga de cerimonie van vele katten benoemen. Om te beginnen met twee nieuwe kittens die ik graag zal willen verwelkomen in de clan. Snowkit en Whitekit!’ De tijd was weer gekomen voor de leerlingen om hun plicht te vevullen. En de kittens zouden nu als leerling worden opgeleid tot wat ze zouden zijn. Hij zag Fireheart zitten Shadowrose, Graystripe en andere krijgers. Hij was niet veel met hun opgetrokken in zijn leerling tijd. Behalve dan met Shadowrose, ze hadden vele ruzies versleten in die tijd maar konden nu uiteindelijk goed met elkaar opschieten. Toen Sprak Bleustar van de hoogrots.
‘Patchkit kom maar naar voren, jouw mentor zal Shadowrose worden. Deze heeft haar loyaliteit en vertrouwen aan de clan geschonken, en ze is een lid om trots op te zijn. Ze is klaar voor haar eerste apprentice. ‘Laatste maar zeker niet de minste, Brightkit, jouw mentor word Darkfire. Ik hoop dat hij een goede mentor voor je zal zijn.’ Bluestar knikte kort en sloot de cerimonie voor de apprentices af. Daarna richtte ze haar blik op Oneeye. ‘Oneeye, heeft besloten dat ze naar Elders den wilt verhuizen, ik hoop dat ze als gerespecteerd Elder bij Sheeptail word opgevangen. Ik wil je bedanken voor alles wat je voor de clan hebt gedaan.’ Bleustar ging haar hol weer in en Darkfire keek haar nogalant na. Er was een Elder bij gekomen en Shadowrose had ook een leerling, hij knikte haar toe. En hij was nu mentor van, Brightpaw? Welke kit was dat in helsnaam?. Hij zag vanuit zijn duistere houk een cypers bang poesje zitten, dat blijkbaar zijn leerling zou moeten zijn. Hij stond op en ziwepte nors met z,n staart. Hij liep naar voren naar de leerling toe. Hij zou de leerling leren wat hij kon, en enig zinnige dingen bijbrengen. Mischien was het wel handig om een leerling te hebben. Deze poes zou tenminste naar hem luisteren. Zijn ogen fonkelde kwaadaardig toen hij tussen de katten liep. Hij trok zich niets aan van de rare blikken die hij toegeworpen kreeg. Nu stond hij vlak voor het poesje, ''Gefeliciteerd, Brightpaw..'' Een gemeen lachje verscheen op zijn gezicht. Hij raakte het neusje aan van de kit, alles was volgends plan. Niemand moest argewaan krijgen van de dingen die in zijn hoofd spookte.

^Let niet op de spelfouten, ik zit n iet op een goed pc.

(Excuus voor de late post, maar het is CloudSONG )