(Open) Walking on water

Onderwerp: (Open) Walking on water ma 21 dec 2015 - 11:39

_{Rustig stapte ze door het lange dorre gras. Het begon al flink koud te worden, dat kon nooit veel goeds betekenen. Ze rilde en zette haar vacht iets op. Het was vandaag ook wel weer overdeven rustig en eenzaam buiten, waar was iedereen? Hadden ze het jagen nu al opgegeven? De prooien waren schaars, ja, maar als je een beetje goed zocht en je hersenen gebruikte kon je er genoeg vinden. Even later kwam ze bij het meer aan, het was gedeeltelijk bevroren. Vanbinnen gromde ze zachtjes, moest ze ook nog eens haar leven gaan wagen voor een fatsoenlijke slok water. Heel voorzichtig stapte ze op het dunne ijs. Laag blijven, je gewicht over een zo groot mogelijk steunvlak verplaatsen, etcetera. Ze had goed opgelet tijdens haar lessen vroeger, in het jaar van haar apprenticetijd was er namelijk een hele strenge winter, en de katten hadden van alles moeten verzinnen om te overleven. Voorzichtig schuifelde ze verder, en ze negeerde het zacht krakende ijs onder haar. Als je iets wilde bereiken, moest je er ook voor werken. Langzaam naderde ze de rand van het ijs. Oppassen nu, hier was het nog een stuk dunner. Een minuut later had ze haar doel bereikt, en dronk ze gulzig van het ijskoude water. Héérlijk. Nu moest ze nog terug zien te komen, en dat was op zich geen probleem, behalve als iemand haar nu liet schrikken.}

Met een nors gezicht liep grote grijze kater door het Windclan gebied heen, De koude wind waaide door zijn vacht heen maar dat boeide de kater niet dit was niet zijn eerste Leaf-bare dus hij kon wel tegen wat kou, 'Kom op jongen je moet sterk zijn doe het voor je moeder je moeder die voor je gestorven is was haar dood voor niks?' de woorden van zijn vader spookte door zijn hoofd, Hij had de hele nacht niet kunnen slapen er dood wat hem nog schageringer maakte, Timber schopte een steen weg en gromde luid hij deed zijn best waarom kon zijn vader hem niet gewoon met rust laten? ,De kater liep veder naar de Small lake hij voelde zich gek genoeg altijd rustiger bij her bij zijn van water ook al was het water half dicht gevroren, Toen de kater eindelijk bij het meertje aankwam bleef hij dood stil staan hij zag iets op het ijs bewegen, Een kat hij kon niet zien wie aangezien ze te ver weg was was het ijs sterk genoeg dan? vroeg hij zich af, hij zette een poot op het ijs en het kraakte behoorlijk de kater snoof 'Hey jij daar kom terug het ijs is nog niet sterk genoeg!' brulde hij naar de kat.

_{Plotseling hoorde ze gekraak achter zich. "Hey jij daar kom terug het ijs is nog niet sterk genoeg!" brulde iemand plotseling. Ze schrok zich helemaal dood, en prikte perongeluk met haar linkerpoot dwars door het ijs heen. Gets wat was dit koud aan je poten. Verontwaardigd keek ze achterom. "Als jij..." haar stem stierf weg toen haar kont ook door het ijs zakte. Dat kwam ervan, als iemand je zo liet schrikken. Ze probeerde niet in paniek te raken, maar ze besefte wel dat die ene poot die nog niet door het ijs was gezakt haar niet ging redden. Ze voelde hoe ze langzaam naar beneden werd getrokken. Hulpeloos en verontwaardigd keek ze op naar de kater. Nu hij haar in deze benarde situatie had gebracht, moest hij haar ook maar komen helpen. Tenzij hij haar liever dood had.}

"Als jij..." Klonk het van de andere kant, Timber gromde 'Als ik wat?' gromde hij luid, Beetje bombeschot doen he? terwijl hij haar alleen probeerde te waarschuwen ijs is gevaarlijk en niet betrouwbaar als het ijs zou door breken en ze valt er in, Nee dat zou ze niet over leven ze zal eerder dood vriezen of verdrinken, Timber keek verbaasd op toen de kattin niet meteen terug kwam op iets terug zei wat was er toch aan de hand? hij moest dichter bij komen ze leek problemen te hebben, Timber keek met een moeilijk gezucht naar het ijs zal het zijn gewicht houden? voorzichtig zette hij zijn poot op het ijs het kraakte hevtig de grote kater zuchte en zette zijn andere poot op het ijs gevolgd door zijn achter poten, Het ijs voelde koud en glad aan maar het was gestopt met kraken heel voorzichtig zette hij poot voor poot stap voor stap kwam hij dichter bij de kattin, Toen timber dichter bij kwam zag hij water aan de hand was haar poot zat vast hij keek haar hopeloos en verontwaardigd aan, De kater gromde en probeerde een paar stappen dichter bij te nemen maar het ijs kraakte en hij zag dikke lijnen verschijnen in het ijs, Ze moesten snel van het ijs af want het stond op het punt van breken 'Blijf stil' siste hij naar de kattin terwijl hij opnieuw een poging deed om een stap dichter bij te komen 'Nie bewegen het ijs staat al op het punt van breken' hij keek haar strak aan maar kalm, Hij wilde niet dat ze in paniek raakte.

_{De onbekende kater kwam naar haar toegeschuifeld. "Blijf stil." siste hij naar haar. "Nie bewegen het ijs staat al op breken." hij keek haar kalm aan. Verontwaardigd keek ze terug. "Dat snap ik zelf ook nog wel." snauwde ze klappertandend. Maar in feite probeerde ze ook maar gewoon kalm te blijven. Want als ze er compleet in zakte, dan was her vrijwel direct met haar gebeurd. Ze voelde al het gevoel langzaam uit haar lichaam verdwijnen, en hapte wanhopig naar adem van schrik.}

"Dat snap ik zelf ook nog wel." snauwde ze klappertandend De grijze kater gromde maar ging veder niet op de opmerking in, het was zinloos hij moest zich focusen op het redden van haar kont, Hij zag dat haar lichaam langzaam verdween in het water hij had niet veel tijd meer dus versnelde hij zijn pas hij was er bijna maar toen voelde hij het ijs onder zich breken, Paniekerig sprong hij weg en sprinte naar de kattin toen, hij probeerde haar bij haar nekvel te bijten om haar omhoog te trekken maar jeetje wat was deze kattin zwaar! voor extra steun boorde hij zijn nagels in het ijs, Al voelde hij dat ook breken 'Kom op!' schreeuwde hij gefrustreed, Lead-bare het verschrikkelijkste tijd van het jaar.

_{Ze voelde nauwelijks meer hoe de kater haar bij haar nekvel greep en haar eruit probeerde te trekken. "Kom op!" hoorde ze hem gefrustreerd schreeuwen. Hiddenflower slaakte een paar kleine paniekerige piepjes, terwijl ze wanhopig op het ijs probeerde te krabbelen. Nee, nee, ze moest zich juist rustig houden. Trillend bleef ze zo stil mogelijk liggen, hopend dat deze onbekende kater haar vooralsnog zou redden.}

Uit allemacht probeerde hij uit het water te krijgen gelukkig bleef ze stil het zou alleenmaal moeilijker worden als ze een wilde kitten in het weer ging slaan al mocht ze wel een beetje helpen, De kater liet haar even los maar greep haar snel weer vast zijn tanden boorde in de vacht van de kattin hij stond even stil en vestigde zijn nagels in het ijs zodat hij iets sterker stond, En toen begon hij te trekken hij voelde de lichaam van de kat naar boven komen 'Hwelp mwee ban' gromde hij, Hij ging door met trekken hij deed een paar stappen naar achter hij voelde het ijs onder hem breken paniekerig begon de groter kater harder te trekken, Ze moesten zo snel mogelijk van het ijs af voordat ze alletwee verdronken.

_{Hij liet haar heel even los, maar greep haar vervolgens meteen weer vast. Hij probeerde haar eruit te trekken, maar ze was zo slap als een pop. "Hwelp mwee ban." gromde hij naar haar, en hij begon nog harder aan haar te trekken. Met al haar kracht die ze nog in zich had, wist ze het ijs op te krabbelen. "Hmpff.." bracht ze moeilijk uit, en besefte dat ze beiden totaal nog niet veilig waren. Het ijs kon elk moment weer breken.}

Eindelijk had de kattin zo iets om mee te gaan helpen en krabbelde over het ijs Timber liet haar los en zuchte opgelucht, Oke nu zij uit het water is kunnen ze zich focusen op hier zo snel mogelijk weg te komen "Hmpff.." bracht ze moeilijk uit, De grijze kater worp haar een boze blik toe maar hielp haar snel overeind het ijs brak kraakte onder hun poten diepe scheuren vormde zich in het ijs, ' We moeten hier weg kom' siste hij kort, Ze hadden niet veel tijd meer.

_{De kater hielp haar snel overeind, en ze had moeite om overeind te blijven. Het ijs kraakte onder hun poten, en ze moest even slikken. "We moeten hier weg kom." siste hij, en ze keek hem gepikeerd aan. "Ja joh.." murmelde ze, maar ze begon toch naar de kant te krabbelen. Nog een paar meter, nog even volhouden... ze hapte naar adem, zo hield ze het niet lang meer vol.}

Klonk "Ja joh.." murmelde ze, Timber keek haar enkel droogjes aan maar volgende haar voobeeld en maakte zijn weg naar de kant, Toen hij achter om keek zag hij dat de kattin er moeite mee had ze hapte naar adem Timber gromde kwaad zo kwamen ze er nooit hij liep terug naar haar en probeerde haar op zijn rug te nemen, Zij ogen focuste op het ijs toen hij het hoorde breken, oh starclan 'Kom' siste hij streng een koude wind waaide door zijn vacht heen en binnen no time vulde witte volkjes zijn gezichts beeld 'Great just great' mompeld hij tegen zich zelf, Echt zijn geluk begint het weer te sneeuwen hij keek naar de kattin ze was helemaal nat als ze niet snel werd ondergebracht zou ze nog dood vriezen.

_{De kater probeerde haar op zijn rug te nemen, maar het wilde niet echt lukken. Plotseling waaiden er allemaal witte vlokjes door de lucht. Was dat..? "Great just great." hoorde ze de kater naast zich mompelen. Ze haalde even beverig diep adem en schuifelde verder naar de kant. Het was niet zo ver meer, maar door de kou in haar lichaam kwam ze niet snel vooruit. Ze keek eventjes opzij naar de kater. Hij moest haar hier achterlaten, het was te gevaarlijk voor hem om hier te blijven. Het lag compleet aan haar of ze het haalde. "Je... je moet me hier achterlaten." hijgde ze, hopend dat ze boven de wind uitkwam. "Het is te gevaarlijk." mompelde ze ter verduidelijking.}

Eindelijk kreeg hij haar op de kant het heeft even geduurd maar eindelijk, Timber keek even achter om en zag dat het ijs uit elkaar brak, Ze hebben het maar net gehaald maar nu naar het volgende probleem het begon te sneeuwen en hard ook, Als de kattin het niet snel warm kreeg zou ze nog dood vriezen "Je... je moet me hier achterlaten." hijgde ze, Timber worp haar een koude blik toe "Het is te gevaarlijk." mompelde ze ter verduidelijking, De Kater gromde ze was te zwak om helemaal naar het kamp te lopen plus moest ze haar energy besparen, De grote kater liep naar haar toe en ging voor haar liggen hij hoopte dat zijn grote lichaam het meeste van de sneeuw zou opvangen 'Ik laat je hier niet dood vriezen hoor je mij?' siste hij luid hij kroop wat dichter naar de kattin toe zijn lichaam was wel warm ' Blijf liggen je bent onder koelt' siste hij, jHij voelde de koude natte haren van de poes tegen de zijne oh ze was echt kletsnat en koud.

_{Ze gaf het op, ze zou op deze manier toch nooit de kant bereiken. Ze sloot haar ogen, en merkte niet dat de kater weer terugkwam. "Ik laat je hier niet doodvriezen hoor je mij?" siste hij naar haar, terwijl hij tegen haar aan kroop. "Blijf liggen je bent onderkoeld." siste hij vervolgens. De warmte van zijn lichaam trok langzaam door die van haar, en ze legde even vermoeid haar kop op haar poten. Na een paar minuten was ze voldoende opgewarmd en uitgerust om weer wat te kunnen zeggen. "Bedankt." mompelde ze zwakjes maar met een glimlach. Ze was nog niet compleet veilig, maar alles behalve in levensgevaar.}

De grote poes sjouwde zich door de territorium, overal lag sneeuw en de kou kroop langs haar lijf. Ze was al vroeg op pad gegaan, niet om te gaan patrouille of te gaan jagen, nee ze was weer eens bij Fourtrees. Iets trok haar daar aan, misschien was het haar vader? Haar vaders geest die haar telkens riep? De poes schudde haar grote kop en trippelde weer dieper het territorium in, een gerkijs van een ekster deed haar opkijken. De zwart witte vogel zat een eindje veder op op een zaadje te pikken, automatisch zakte de grote warrior in de jachthouding en sloop poot voor poot naar de vogel toe. Haar tong gleed langs haar lippen bij de gedachten om haar tanden zo in het sappige warme vlees te zetten. Ze bewoog haar brede schouder op en neer voor ze een soepele sprong op de ekster belande. Het geklapper van vleugels galmde door het vallei, en dus maakte de poes een einde aan zijn leven. Bedankt voor de prooi Starclan, bad ze voor ze de ekster stevig oppakte en weer veder liep. Haar poten vroren bijna van haar lijf af door de sneeuw, ze wou net haar koers veranderen en richting het kamp te gaan. Maar de wind bracht een nieuwe geur mee en even dacht ze dat ze stemmen hoorde, dus spitse ze haar oren en volgde de bron van geluid. Op de heuvel bleef ze staan en keek ze naar beneden waar de Small lake lag, haar ogen werden zo groot als schoteltjes toen ze haar broer zag liggen met een doorweekte poes. Het ijs in het Small lake was gebarsten en dus wist de warrior meteen wat er was gebeurt. Ze liet de verse prooi vallen en srpintte meteen naar de twee warriors. "Timber?" Hijgde ze, en liet haar zachte blik naar de doorweekte poes glijden. "Ze moet naar het kamp, anders vries ze dood" De grote poes kwam meteen in actie en drukte haar warme dikke vacht tegen de poes. "Denk je dat je kan lopen?"

_{Nog voordat de kater of zij iets had kunnen uitbrengen, kwam er een pluizige poes tevoorschijn. "Timber?" zei de ook al onbekende poes hijgend. Timber? Timber wie, Timber wat? Verward keek ze de poes aan, en na een paar tellen drong het tot haar door dat de poes het over de kater had. Oh. Hij heette kennelijk Timber. Oke dan. "Ze moet naar het kamp, anders vriest ze dood." zei de poes weer, en voor ze het wist voelde ze een heerlijk warme zachte vacht tegen zich aangedrukt. Ja dáár werd ze wel warm van. "Denk je dat je kan lopen?" Hidden tilde voorzichtig haar kopje op, en probeerde toen op te staan. Bijna meteen zakte ze weer door haar pootjes. "S-sorry ik geloof het niet." bibberde ze, en keek de poes verontschuldigend aan.}

Timber keek de kattin kalm aan hij wist dat het even zou duren voordat zij warm zou worden, Hij had niet bepaald de dikste vacht iemand zo als Sweetheart zou hier beter voor zijn zij heeft lang en dik vacht vergelijke met hem, Na een paar minuten leek de poes al weer wat op geknapt nou ze was niet meer in levens bedreiging "Bedankt." mompelde ze zwakjes maar met een glimlach, De kater knikte en lachte vriendelijk 'Geen pro-...' hij kon zijn zin niet eens afmaken "Timber?" klonk een hijgende stem, Met een ruk draaide de grijze kater zich om maar hij herkende de stem meteen 'Sweet?' vroeg hij een beetje ongelovig maar oh wat was hij blij, Perfect timing "Ze moet naar het kamp, anders vries ze dood" De grote poes kwam meteen in actie en drukte haar warme dikke vacht tegen de poes "Denk je dat je kan lopen?" De kater knikte 'i Know' miauwde hij bezorgd 'maar dan moet ze wel de energy hebben anders is het zinloos' voegde hij er snel achter aan en keek de poes strak aan Hidden tilde voorzichtig haar kopje op, en probeerde toen op te staan. Bijna meteen zakte ze weer door haar pootjes. "S-sorry ik geloof het niet." bibberde ze, De kater gromde wat geirriteerd en zuchte, Als ze niet kon kon ze niet hij richte zijn blik op zijn zus 'Sweetheart ik denk dat we haar moeten dragen' stelde hij voor, Sweet was een sterke poes het zelfde gold voor hem en er bleek niks anders op te zitten, Dan nog het sneeuwde best hard dus als ze het gingen doen zou het niet makkelijk worden of ze moesten hier blijven en haar bij laten tanken zodat ze zelf terug kon lopen op eigen benen, timber snoof wat hooghartig maar als ze niet snel door een med-cat beken werd kon ze ziek worden en dat wilde hij ook niet.

De grote poes probeerde met haar dikke vacht de kletsnatte poes naast haar warm te houden, toen ze vroeg als ze kon lopen stond ze op maar viel net zo goed weer neer. 'Sweetheart ik denk dat we haar moeten dragen' De poes slikte een sarcastische woord en en richtte alleen een kalme blik naar haar broer. "Dat moet wel lukken" Mauwde ze tenslotte, en draaide haar kop naar de jongere warrior. "Ik zal je op half op tillen, en dan kan jij Timber, er voor zorgen dat ze er niet van afglijd. Ik weet niet hoelang ik het vol hou, dus reken er op dat we moeten afwisselen" Het was geen vraag maar een bevestiging, ze hadden geen tijd om discussie te voeren wie wat ging doen. De grote poes draaide zich om, en drukte haar kop onder de clangenoot en met al haar kracht probeerde ze haar op te hijsen, met een kleine duw legde ze de poes half op haar rug, en stond ze een beetje wankelend op. Normaal gesproken had dit gemakkelijker geweest, maar met een kletsnatte kat op je rug ging dat weer een stukje moeilijker. "Ready?" Mauwde ze, en zette zich schap om te gaan lopen.

_{Haar hersenen wilden niet meer fatsoenlijk werken, de stemmen drongen tot haar door maar ze weigerde om de zinnen en woorden te begrijpen. De kou begon nu toch de overhand te krijgen, waarschijnlijk waren de katten beide weer opgestaan waardoor niks haar meer beschermde tegen de ijzige wind. Ze piepte even kort ter protest, wetende dat het toch niet zou helpen. Af en toe wisten toch een paar woorden tot haar door te dringen, het ging over dragen ofzo. Wie dragen? Wat? Ze voelde hoe ze plotseling omhoog getild werd, en keek verward rond. De sneeuw om haar heen was verblindend, maar ze kreeg langzaam maar zeker door dat zij degene was die gedragen moest worden. Ze liet haar kop weer rustig vallen, de ondergrond was zacht dus dan lag ze op iemands rug, toch? Ze trilde helemaal, maar ze probeerde toch om zich zo stil mogelijk te houden.}

Onderwerp: Re: (Open) Walking on water