My shadow is my friend. | Angelstep

Zoals gewoonlijk hadden haar poten de leiding en trippelde sloom de kamp uit, een zucht verliet haar bek en haar kop hing maar naar voren. haar poten schuurde over de harde grond van de Twolegplace maar gelukkig was er een soort beschermlaagje opgekomen dus had ze nooit last van wondjes zoals vroeger, haar ogen tuurde over de straten en af en toe hoorde ze verderop een monster grommen. Ze wist dit stuk territorium precies uit haar kop en dat begon haar erg te vervelen, er was gewoon de laatste tijd niks bijzonders te vinden hier. Dus verhoogde ze haar tempo en sprintte een richting op.

Het zweet liep langs haar lijf en haar flank zwoeg op en neer, haar kaken was een stuk geopend zodat ze beter de geuren kon onderscheiden maar ook dat ze beter kon ademen, de harde grond van de Twolegplace had ze achter haar gelaten en nu sprintte ze op de fijne zandachtige grond dat af en toe stofwolkjes onder haar poten maakte. Ze verlaagde haar tempo zodat ze stil stond, hijgend keek ze om haar heen. De zon scheen best vel en dat gaf haar gitzwarte vacht een erge nadeel, ze stapte richting een schaduw en wou daar gaan liggen. maar haar oog viel op de soort meertje, zonder na te denken waar ze was trippelde ze dieper het Windclan territorium in en stapte met haar voorpoten in water in, haar kop liet ze naar voren hangen en likte het koele water gulzig op, totaal geen er ging dat de Windclan geur verser en verser werd.

-Only Angelstep!