Last thing, past life

Onderwerp: Last thing, past life wo 26 aug 2015 - 10:45

Ripa sloop door het windclan territory, zijn ogen waren gefocust op het gebied. Hij was gewoon door de war en wilde eigenlijk zijn hoofd leeg hebben, hij maakte vaak alles alleen maar erger. Dit had de zwarte kater gezegd die met Zira was, alleen het was waar. Hij wilde Claw dienen maar die zou ook om zijn daden kwaad zijn, hij leek gewoon niks meer te weten. Alleen de Shadowclan kattin leek veel te weten, alleen wilde hij haar niet geloven. Misschien wilde hij het nu wel geloven, alleen was het niet zeker. Hij zou altijd naar zijn leider luisteren, alleen deed hij het toen ook niet. Het leek wel op een vervaging in zijn hoofd, hij spitste zijn oren en hoorde het geluid van een meertje. Deze zou dichtbij zijn, het klonk rustig. Hij sloop er naar toe, voorzichtig want hij moest wel op letten of er Windclanners in de beurt waren. Misschien moest hij niet meer aan zijn verleden denken maar misschien aan de nu, hij heeft een geweldig leven met Brat alleen begreep hij haar soms niet. Helemaal toen ze sorry zei tegen hem en zei dat ze een ander had, hij schudden zijn kop. Hij moest er maar niet aan denken, hij werd er alleen maar gek van. Hij zocht naar een rustig plekje en ging daar dicht bij de rivier liggen, hij keek naar de lucht. De zon scheen net boven de horizon, het was duidelijk vroeg.

~Eerste post voor Brindleleaf

Onderwerp: Re: Last thing, past life wo 26 aug 2015 - 11:57

Ze lag naast de nursery, haar nagels ietsje uitgeslagen zodat ze grip had op het mulle zand naast de den. Stilletjes klopte ze met haar staart op de grond terwijl ze naar haar kittens keek. Ze kon er echt van genieten om te kijken hoe ze speelden en nergens anders aan te hoeven denken. Het was grappig hoe hun manier van spelen steeds ruiger werd en veel meer naar het stoeien ging, omdat ze ouder werden. Ze likte haar bruine vacht op haar poten recht en stond toen op. Ze schudde het zand uit haar vacht en likte vervolgens ook haar buik schoon, voordat ze verder het kamp in liep. Ze had zin om te jagen en haar kittens vermaakten zich nog wel even, die zaten helemaal in hun spel. Dus trippelde ze het kamp uit en opende haar bek om de geuren in haar op te nemen. Mugjes zoemden om haar kop en soms trok ze wat met haar oor als er één op haar ging zitten. Ze konden niet door haar vacht heen prikken, maar het geluid was wel irritant. Plots verstrakten haar spieren toen ze in de buurt van Small Lake kwam. De geur van Bloodclan prikkelde haar zintuigen en ze herkende de geur. Geschrokken begon ze achteruit te lopen een paniekerige blik in haar goudgele ogen. Nee, niet hij.

Onderwerp: Re: Last thing, past life wo 26 aug 2015 - 19:11

Ripa had zijn kop tussen zijn poten gelegd, hij staarde recht voor zich uit. Hij luisterde naar het geluid, het geluid van het water wat tikten. Hij had weinig puf, hij rook een duidelijke Windclan geur steeds dichter komen. Het enige wat hij deed was recht overeind komen en de richting op kijken omdat de bruine tabby die hij eerder had gezien daar nu stond, angstig bekeek ze hem. Hij zwiepte kort met zijn staart en liep naar de kattin toe, alleen stopte hij toen er twee Vosse lengtes tussen zaten. Hij maakte zich zorgen of dat hij de goede beslissing had gemaakt, hij hielt van Brat. Ze was leuk en grappig en ze hadden het nu samen, alleen Yu leek helemaal over de zeik te zijn. Hij maakten zich zorgen, iets in zijn gevoel maakten hem kapot. Kapot van binnen, hopelijk hielt Brat van hem. Hij hielt enorm van haar, alleen was dit wel echte liefde? Hij vond het zelf van wel, alleen hoe zat het bij haar. Ze was dikker geworden, hij sloot kort zijn ogen. Deze kattin moest wat begrijpen van zijn gevoelens, hij opende zijn mond. "Ik ga je niet verwonden." Sprak hij, hij meende het. "Ik wil je iets vragen?" Vroeg hij daarna waarna hij zijn kop boog voor haar.

Onderwerp: Re: Last thing, past life do 27 aug 2015 - 14:29

Ze stopte wat aarzelend met achteruit lopen toen hij zei dat hij haar niet zou verwonden. Haar goudgele ogen stonden vol argwaan terwijl ze haar bek al open deed om te vragen wat hij hier dan kwam doen, maar dat verduidelijkte hij al. Dus klapte ze haar kaken hoorbaar weer op elkaar en keek even naar haar voorpoten, voordat ze antwoord gaf. Ze sloeg haar blik op en keek hem aan. “Wat wilde je dan precies vragen?” Ze had met Walnutdrop proberen te praten, maar de kattin had niet naar haar willen luisteren. Hoe ze het ook geprobeerd had en dat maakte haar aarzeling alleen maar groter. Hij had gewild dat ze Walnutdrop zou zeggen om naar hem toe te komen en dat had ze gedaan, maar zonder succes. Moest ze dat aan hem uit gaan leggen? Ze was bang dat ze dan sowieso kraaienvoer zou worden. “Ik…het is niet gelukt.” Stotterde ze daarna weifelend. Ze deed opnieuw een stap achteruit terwijl ze slikte om haar droge bek weer nat te maken, maar ook dat was tevergeefs. Wat wilde hij van haar?

Onderwerp: Re: Last thing, past life do 27 aug 2015 - 15:43

Ripa versmalde zijn ogen, hij keek de kattin aan. Hopelijk begreep ze wat hij bedoelde, hij keek naar de grond. De kattin keek naar haar voorpoten, even leek ze niet te willen antwoorden. Alleen leek ze zichzelf bij een te hebben gehaald en opende haar mond, “Wat wilde je dan precies vragen?” Vroeg ze daarna. Zijn ogen vergroten, eerder van schrik. Hij vond het niet zo geweldig om zijn gevoelens helemaal te uiten, hij schudden zijn kop. Hij wist het niet meer, hij wilde het niet meer. Zijn verleden was verleden, hij kreeg er alleen maar straf door. Hij wilde gewoon zijn pijn kwijt, hij wilde zijn hoe Yu wilde dat hij was en wilde er voor haar zijn. Alleen hij wilde ook dat Brat zich beter zou voelen, hij hielt enorm van haar maar hij wilde ook voor Yu er zijn. Alleen moest hij voor zijne en Brats kits zorgen, hij begreep het niet. Hij werd er duizelig van, was alles een leugen in zijn kop. Hij schudden zijn kop, nee hij moest niet iets over zijn gevoel vragen. “Ik…het is niet gelukt.” Stotterde de kattin, waar had ze het over. Even keek hij haar vragend aan, hij sloot kort zijn ogen om de herinnering terug te krijgen. Hij opende zijn ogen toen hij het weer wist, hij had deze kattin gevraagd genaamd Brindleleaf om Walnut te zoeken en haar te spreken. Ze hadden namelijk elkaar beiden elkaar voorgesteld, "het is niet erg, ik zit er niet meer echt zo mee." Zei hij om haar iets meer gerust te stellen. Hij wist dat hij haar zou aanvallen als ze dat niet voor hem deed, alleen nu was het anders. Hij wilde het niet meer, hij wilde de dienaar zijn die Claw wilde dat hij was. Eigenlijk moest hij deze kattin in de hare vliegen maar in plaats van sloot hij zijn ogen en opende zijn mond, "Brindleleaf, het spijt me dat ik je de eerste keer aanviel." Begon hij. Zijn ogen opende hij weer en hield zijn kin op, "Alleen waarom is Bloodclan slecht volgens jullie ogen?" Vroeg hij waarna hij met zijn staart zwiepten en voor haar ging zitten, ze had al achteruit gestapt maar hij hoopte dat ze hem begreep.

Onderwerp: Re: Last thing, past life vr 28 aug 2015 - 10:28

Verrast bleef ze stilstaan toen hij opeens zijn excuses aan begon te bieden. Haar bek viel bijna open, waardoor ze verbaasd op haar wangen begon te zuigen. Ze had verwacht dat hij verhaal kwam halen en dat als ze hem dat niet kon geven dat hij dan haar of haar kittens wat aan zou doen, maar dat bleek niet het geval. Tenminste als hij geen toneelspelletje met haar speelde, maar Ripa had het allemaal niet mee. Hij was een Bloodclanner en een kater, Brindleleaf was sowieso al wantrouwig tegenover katers laat staan een Bloodclan kater. Dus bleef ze wel staan maar nam hem alert op. Was dit weer zo’n kat die alleen maar een web van leugens ophing? Waarschijnlijk wel, dus moest ze voorzichtig zijn. “Oké.” Er lag een aarzeling in haar stem en haar blik richtte zich op die van hem toen ze vroeg waaron Bloodclan slecht was. Ze ging niet zeggen dat het niet erg was dat hij haar had aangevallen, want dat vond ze wel degelijk erg. Het was daarom ook behoorlijk verwarrend dat hij opeens zo anders deed. Het bevestigde haar vermoeden dat hij wispelturig was en dat hij daarom niet te vertrouwen was. “Ehm…” Je zag duidelijk de worsteling in haar goudgele ogen, maar toen besloot ze toch te antwoorden. Straks viel hij haar toch weer aan, omdat ze hem geen antwoord gaf. “Omdat de Bloodclan moorden pleegt, gewoon omdat ze dat leuk vinden. Omdat de Bloodclan niet in Starclan geloofd en in de vergetelheid verdwijnen als ze dood gaan. Het zijn allemaal gestoorde katten bij elkaar die niet willen zien wat de buitenwereld hun te bieden heeft.” Haar woorden waren oprecht, al had ze nou de kans dat hij haar aan zou vliegen. Ze was niet zo netjes geweest met haar woorden, totaal niet eigenlijk.

Onderwerp: Re: Last thing, past life vr 28 aug 2015 - 19:47

Ripa staarde de kattin aan, strak en oplettend. Hij had een band gebroken zonder dat hij het wilde, ze zou angst tonen en dat deed ze ook. Iets wilde hem aanzetten om haar te vermoorden, toch hield hij zich kalm. Hij wilde bloed maar wilde dat ook niet, hij zag hoe ze in zichzelf dacht. Hij merkte hoe ze was, hij merkte dat het een gespannen zweer was. “Oké.” Zei ze, er lag een twijfel in haar stem. Hij zag dat ze zich nog gespannen reageerden, hij snoof toen haar mond open ging. Niet dat hij er kwaad van werd, alleen dat ze zo reageerde. Hij was het niet gewent, hij keek haar vol aandacht aan. Hij wilde haar mening weten, “Ehm…” Zei ze twijfelend. Hij had nog pijn over zijn lichaam, stevige pijn. Hij kneep voor de helft zijn ogen dicht maar probeerde er niks te laten van merken, hij voelde zich dood. “Omdat de Bloodclan moorden pleegt, gewoon omdat ze dat leuk vinden. Omdat de Bloodclan niet in Starclan geloofd en in de vergetelheid verdwijnen als ze dood gaan. Het zijn allemaal gestoorde katten bij elkaar die niet willen zien wat de buitenwereld hun te bieden heeft.” Sprak ze, het was haar mening en misschien was hij er wel mee eens. Hij knikten dankbaar en opende zijn mond, hij zette een stap naar voren. "Ik pleeg geen moorden, ik doe het omdat het moet van de gene die mijn leven heeft gered. Ik heb hem beloofd om hem te dienen en er alles voor over te hebben zelfs als het mijn leven zou kosten." Sprak hij loyaal uit, hij hield strak zijn blik op de haren. Hij hoopten dat ze hem zou begrijpen, alles schoot zijn blik weg op de grond. Hij staarde naar zijn poten, deze zaten onder het bloed van de gevechten. Een beetje zat zijn vacht nog onder de harde modder, hij had een leuke dag met Brat gehad. "Alleen lijkt het als of ze mij eigenlijk daar nooit gewild hebben, als of ik geen rechten meer heb ik de groep waarvoor ik zoveel respect voor heb.." Miauwde hij verward, hij schudden zijn kop. Hij moest dit niet bespreken met een Clanner, wat moest ze wel denken van Bloodclan. Ze mocht niet denken dat Bloodclan zwak was, alleen een twijfel ging er door zijn kop.

Onderwerp: Re: Last thing, past life ma 31 aug 2015 - 19:37

Ze keek hem verbaasd aan toen hij weer sprak. “Dan pleeg je toch moorden? Zelfs als je het voor iemand doet dan nog kost het iemand anders leven. Of vind jij dat geen moord?” Ze snapte de uitspraak van Ripa niet zo goed, want dat kwam toch op hetzelfde neer. In beide gevallen was er een kat dood of het nou uit vrije wil gebeurde of in opdracht voor iemand anders. “Waarom zit je in de Bloodclan Ripa?” Vroeg ze voorzichtig. Ze wist dat ze zich nou op gevaarlijk gebied bevond, dat ze al die vragen niet moest stellen. Het was dom en onvoorzichtig, hoe tactisch ze de vraag ook probeerde te stellen. Ze kon zo het gesprek laten omslaan en dan had ze een groot probleem, maar ze was nieuwsgierig. Deze kat was vreemd, gestoord waarschijnlijk, maar wat waren zijn beweegreden dan om zich aan te sluiten bij een groep katten en voor hun moorden te plegen? Dat was toch raar, dan klopte er toch iets niet. “Hoezo denk je dan dat ze je nooit hebben gewild? Is Bloodclan überhaupt wel een groep die iemand wil hebben en waar je respect voor kunt hebben. Ik kan mij dat namelijk niet zo goed voorstellen.” Ze snoof even en schudde toen haar kop, voordat ze haar volle aandacht weer op de Bloodclanner richtte. “Waarom ga je dan niet bij ze weg?” Vervolgde ze haar vragenreeks.

Onderwerp: Re: Last thing, past life di 1 sep 2015 - 18:34

Ripa staarde de kattin aan, hij had het eruit gegooid. Hij moest weten waarom Bloodclan zo slecht was volgens de Clanners, ze leek even verward te zijn van wat hij had gevraagd. Hij kon het verduidelijken maar deed het niet, zijn ogen waren op haar gefocust en ook alleen op haar. “Dan pleeg je toch moorden? Zelfs als je het voor iemand doet dan nog kost het iemand anders leven. Of vind jij dat geen moord?” Vroeg ze, hij schudden zijn kop en keek naar de grond. "Het probleem is, ik moet moorden plegen alleen ik kan het niet.. Ik kan alleen katten verwonden." Miauwde hij, vele Clan katten waren kwaad op hem. Alleen vaak bevochten ze hem met ze tweeën als iemand tegen hem vocht, vaak op de territoriums van andere katten. Hij schudden zijn hoofd, wat zullen de Bloodclanners wel van hem denken. Hij moest namelijk Claw altijd dienen, alleen had hij nog zelfs tegen Zira's bevel in gegaan. Iedereen zal vreemde dingen van hem denken en helemaal Claw, hij had veel beloofd om voor zijn leider te vechten. Hij zou veel dingen doen om hem te beschermen, alleen hij wist het gewoon niet meer. Hij wist niet meer wat goed of slecht was, “Waarom zit je in de Bloodclan Ripa?” Vroeg de bruine kattin voorzichtig. Hij staarde haar aan met zijn rode ogen, "ik.. Mijn leider redde mijn leven en ik heb beloofd om voor altijd hem te vechten en te dienen." Zei hij Loyaal en sloot kort zijn ogen waarna hij zijn gezicht richten naar boven, hij zou Claw trots op hem maken. Hij antwoorde op haar vragen als hij toch op alles moest antwoorden was het zo maar beter, hij merkte dat de kattin erg op uit was op haar antwoorden. “Hoezo denk je dan dat ze je nooit hebben gewild? Is Bloodclan überhaupt wel een groep die iemand wil hebben en waar je respect voor kunt hebben. Ik kan mij dat namelijk niet zo goed voorstellen.” Sprak ze waarna ze haar hoofd schudden. Hij opende zijn mond om er antwoord op te geven maar het leek onmogelijk met haar in de beurt. “Waarom ga je dan niet bij ze weg?” Vervolgde de kattin Brindleleaf daarna, ze hadden elkaar ooit voorgesteld. "Ik was een Thunderclanner, voor de rest weet ik niks over mijn leven en elke Bloodclanner is alleen en helemaal de gene die vroeger in een Clan zijn geweest." Miauwde hij, het was waar dat was het ergste. Alles wat hij sprak was waar, alles wat hij deed was waar. Hij opende zijn ogen en staarde haar aan, "ik heb een beloofden gesloten met de leider, ik zal mijn leven zelfs aan hem geven."

Onderwerp: Re: Last thing, past life wo 2 sep 2015 - 11:33

Nou viel haar bek toch wel een stukje open en ze klapte snel haar kaken weer op elkaar, terwijl ze wat zenuwachtig op haar wangen begon te zuigen. Dit gesprek begon steeds vreemder te worden en ze wist nou niet helemaal zeker of ze daar wel zo blij mee was. “Je kunt geen moorden plegen?” Ze herhaalde zijn woorden eerder om haar eigen verwarring te verdrijven. Bloodclan stond er toch om bekend dat ze moorden, lieten ze ook katten toe die dat niet konden? Dat was toch raar, dat kon toch niet. Ze begreep er echt helemaal niet meer van, er klopte iets niet. Ze kon alleen niet zo goed achterhalen wat het was. “Maar Ripa hoe kun je dan in de Bloodclan blijven, vermoorden ze jou dan niet?” Haar goudgele ogen waren groot geworden terwijl ze nog steeds op haar wangen zoog, totdat ze bloed begon te proeven omdat ze het openhaalde. Toen stopte ze weer en slikte het bloed weg. “Hoezo zou de leider een Thunderclanner redden? Ik snap het niet meer, het klopt niet in het beeld die ik van de Bloodclan heb. Er mist een stuk Ripa, je bent vast iets vergeten te vertellen.” Ze begon langzaam haar kop te schudden. Nee, ze kon niet geloven dat de leider van de Bloodclan het leven van een clankat redde. Die beesten hadden toch een hekel aan clankatten, dan was dat toch niet logisch? Het was echt verwarrend allemaal. “Je moet wel iets vergeten zijn te vertellen.” Mompelde ze zachtjes.

Onderwerp: Re: Last thing, past life za 5 sep 2015 - 12:27

Ripa keek naar de bruine tabby voor zich, zij leek verward door zijn verhaal. Zij leek echt verwarder te zijn dan hij ooit was, nog steeds was hij het. Alleen in haar ogen, ze leek verward. Nog vreemder was dat zij hem echt met angst aan keek, “Je kunt geen moorden plegen?” Ze herhaalde zijn woorden eerder om haar eigen verwarring te verdrijven. Hij knikten, "Ik kan niemand vermoorden alleen verwonden.. Of er is iets wat mij beïnvloed en dan is er ineens dat ik iemand vermoord alleen, ik wil het zelf niet doen." Miauwde hij beschamende en keek de andere kant op. Hij keek daarna naar de grond, hoe kon Bloodclan hem in de arme sluiten als hij niet kon moorden. Hij ademde in, ze hadden hem gered maar het meeste wat hij deed was eigenlijk “Maar Ripa hoe kun je dan in de Bloodclan blijven, vermoorden ze jou dan niet?” Vroeg ze, haar goud gele ogen keken hem vol angst aan. Hij staarde haar aan, haar ogen werden groot. Toen stopte ze weer en slikte het bloed weg. "Nee, ik doe gewoon wat Claw wilt en de rest van de katten laat ik over me heen lopen." Miauwde hij waarna er een terug blik met het gevecht met de andere bloodclanner door zijn hoofd heen ging. Het gevecht tussen hem en die zwart witte kater, die kater had zijn familie vermoord. “Hoezo zou de leider een Thunderclanner redden? Ik snap het niet meer, het klopt niet in het beeld die ik van de Bloodclan heb. Er mist een stuk Ripa, je bent vast iets vergeten te vertellen.” Miauwde ze en ze leek langzaam haar kop te schudden. “Je moet wel iets vergeten zijn te vertellen.” Miauwde ze verward, hij schudden zijn kop. "Hij redde mij, voor de rest weet ik niks en ben ik een lege omhulsel. Ik was namelijk mijn hele herinneringen kwijt." Antwoorde hij op haar.

Onderwerp: Re: Last thing, past life ma 7 sep 2015 - 12:12

Ze staarde hem vragend aan. “Waarom zit je dan nog in de Bloodclan? Ook al heeft die leider jou leven gered, dan voel je je toch helemaal niet op je plek?” Ze begreep er niets van, maar waarschijnlijk ook al wilde hij weg zouden die katten hem niet laten gaan. Het waren een stelletje moordenaars en ze kon zich wel indenken wat er zou gebeuren als hij weg wilde gaan. “Hoe weet je dan dat hij je gered heeft?” Ging ze onverstoorbaar verder. “Wanneer je je herinneringen kwijt bent dan is dat toch helemaal niet zeker? Het lijken mij niet de meest betrouwbare katten.” Die leider heette Claw dus, dat moest ze onthouden. Wie weet of het nog een keer van pas zou komen. Het was een vreemd gesprek en ze was bang dat het alsnog zou escaleren, dus hoe langer ze hier bleef hoe groter die kans werd. Wat moest ze er in Starclan’s naam mee beginnen? Ze hoorde hem te bevechten en weg te jagen, maar ze durfde dat niet. Hij was vast een stuk sterker dan haar en als zij dood was dan hadden haar kittens ook geen moeder meer. Wegrennen? Ja, misschien moest ze dat doen. Maar ze wilde hem niet nog verder het Windclan territorium in leiden, dilemma’s dilemma’s.

Onderwerp: Re: Last thing, past life zo 20 sep 2015 - 9:33

Ripa staarde de bruine kattin aan, even bleef hij haar aan kijken. “Waarom zit je dan nog in de Bloodclan? Ook al heeft die leider jou leven gered, dan voel je je toch helemaal niet op je plek?” Vroeg ze verbaast. Hij haalde zijn oren op, hij knikte even. Dit was een moeilijke vraag, hij ging recht zitten. "Zelfs als de leider me niet had gered is de Bloodclan mijn enige thuis.." Antwoordde hij en staarde de kattin aan, hij wist niet echt wat voor vragen er nog meer door haar heen draaide maar dit was het gene wat hij moest doen. Waarvoor hij voorbereid moest zijn, zijn rode ogen staarde haar aan. Hopelijk zou zijn leider hier niet achter komen, alleen leek de aandacht van de bruine kattin een beetje afwezig te zijn. “Hoe weet je dan dat hij je gered heeft?” Ging ze onverstoorbaar verder. Hij staarde haar verrast aan, iemand die zocht naar antwoorden. “Wanneer je je herinneringen kwijt bent dan is dat toch helemaal niet zeker? Het lijken mij niet de meest betrouwbare katten.” Miauwde ze verder. Hij keek haar aan en knikten, hij wist niet echt goed wat hij moest zeggen of doen. Ze had gelijk. Ieder geval een beetje, "Claw is te vertrouwen, anders had hij me allang vermoord." Miauwde hij en keek naar links. Wat als Claw hem zou vermoorden als hij alles zou weten, hij keek haar aan. Alleen leek zij weer een uitweg te vinden om weg te rennen, hij had nog wonden dus rennen was hij nu te lui voor.

Onderwerp: Re: Last thing, past life ma 21 sep 2015 - 13:02

Ze haalde haar schouders op. Als hij daar zo over dacht, dan ging zij daar niet verder op in. Het had toch geen zin om er tegen in te blijven praten. Hij vond het zijn thuis, dan zei het zo. Al leek hij helemaal niet gelukkig bij de Bloodclan en een thuis was toch juist een plek waar je je thuis voelde? Nou ja, hij moest het zelf ook maar weten. Hij leek niet echt naar haar te willen luisteren en zij had geen zin om er over door te drammen. “Oké.” Sprak ze daarom ook, toch nog ietsje aarzelend. Pas toen hij zei dat Claw te vertrouwen was keek ze hem weer recht aan. “Ik zou hem niet vertrouwen, maar als jij er zo over denkt dan zal ik er over ophouden.” Vervolgde ze simpel en daarmee was het voor haar klaar. Blijkbaar vond de kater het ergens wel prima zo, omdat het er ook niet op leek dat hij bij de Bloodclan weg wilde. Hij vond het zijn thuis, wat moest zij daar dan nog mee doen? Bloodclanners waren niet te vertrouwen en hij ook niet en dat wist ze dondersgoed. Zou ze toch maar wegrennen… Nog steeds bleef ze in tweestrijd staan. Zowel haar eigen veiligheid als die van de clan in haar kop.

Onderwerp: Re: Last thing, past life za 3 okt 2015 - 8:58

Ripa staarde de kattin aan, “Oké.” Sprak de kattin. Ze staarde hem uiteindelijk recht in zijn ogen aan. Zijn oren schoten in de lucht toen ze begon, luisterend en zijn ogen gericht op haar. “Ik zou hem niet vertrouwen, maar als jij er zo over denkt dan zal ik er over ophouden.” Miauwde de bruine kattin, hij bleef stil en keek de katten aan. Hij voelde zijn vacht in de wind waaien, misschien had ze gelijk alleen wat moest hij daar tegen doen. Hij zou dood gaan als hij weg zou gaan, als hij bleef ging hij toch wel dood aan zijn honderde wonden. Hij zwaaide met zijn staart en ging weer op 4 poten staan, hij rook een vreemde geur. Een geur die hem aan al die keren terug liet denken, die dassen. Hij had al 4 keer in zijn leven een das tegen gekomen, hij staarde naar Brindle. "Blijf laag," Fluisterde hij en ontbloten zijn klauwen, stomme dassen. Hij had zoveel keer tegen zulke beesten gevochten en of weg gejaagt, hij ging in gevechtshouding. Waar zou dat beest toch zitten, zij had meer informatie dus hij moest haar beschermen. Beschermen tegen deze das om aan zijn info te komen, zijn ogen tuurde in het rond.

Onderwerp: Re: Last thing, past life ma 5 okt 2015 - 12:39

Er liep een koude rilling over haar rug toen de geur van dassen haar zintuigen prikkelde. Wat deden die verrekte beesten de laatste tijd toch overal? Haar haren kwamen overeind terwijl ze haar nagels in de grond boorde. Toen de kater haar gebood laag te blijven, schudde ze langzaam haar kop. “Jij kan dan wel denken dat je onoverwinnelijk bent, maar een das krijg je niet zomaar klein.” Siste ze zachtjes terug. “Trouwens waarom zou jij hem sowieso aanvallen. Die das is niet jou probleem?” Maar voor haar was dat beest wel degelijk een probleem. In haar eentje ging ze het niet redden, maar het was ook niet de bedoeling dat die das het Windclan territorium onveilig ging maken omdat zij niet dapper genoeg was om hem aan te vallen. Ooh, die vreselijk irritante dilemma’s ook altijd. “Ga weg nu het nog kan Ripa.” Mauwde ze terwijl ze haar best deed zich groot te maken en haar blik zich op de plek richtte vanwaar de geur van de das vandaan kwam.

Onderwerp: Re: Last thing, past life di 6 okt 2015 - 21:12

Ripa stond stil, laag. Hij was klaar voor een directe aanval, hij had er wel hulp bij nodig anders ging hij het nooit redde. Hij was niet echt een geweldige kat, ook niet de sterkste. De geur werd steeds sterker, de passen waren goed te horen van het beest. "Jij kan dan wel denken dat je onoverwinnelijk bent, maar een das krijg je niet zomaar klein.” Siste Brindle zachtjes terug, hij bleef stil. Hij dacht het niet, hij had namelijk vaker verloren. Heel veel gevechten maar ook hoop, hij staarde haar aan. “Trouwens waarom zou jij hem sowieso aanvallen. Die das is niet jou probleem?” Miauwde ze iets wat botter, hij had zijn lauwen uit geklapt en keek haar niet eens aan. Het zou beter zijn als ze ging schuilen en het aan zijn lot over liet, dit zou hij moeilijk overleven. Het was namelijk een grote das maar het kwam wel goed als zij mee hielp, “Ga weg nu het nog kan Ripa.” Mauwde Brindle vlug. Hij staarde haar aan, zijn blik was koel en koud maar ook stand vast. Hij slikte even, hij wilde de held spelen dat was zijn normale rol net zo als een drama king maar toch. Het kon altijd erger, "Brindle." Begon hij en slikte even. "Jij hebt nog een leven, een gelukkig leven." Miauwde hij na zijn woorden, hij sloop wat dichter naar de plek. Hij moest wachtten tot het beest zou komen, hij zou haar moeten beschermen en hopelijk kreeg hij ook steun van haar. Het hoefde niet veel te zijn, als het maar iets was.

Onderwerp: Re: Last thing, past life wo 7 okt 2015 - 10:57

“Ja, en jij bent ook nog jong.” Snauwde ze terug. Ze begon zich op te winden over zijn stoïcijnse gedrag. Ze begreep zelf ook niet zo goed waarom ze een kater probeerde te overtuigen, ze leken zich toch nooit te laten overtuigen. Daarnaast had ze een hekel aan ze en al helemaal aan de Bloodclan. Ze was weer lekker bezig, maar nou ze er toch mee begonnen was kon ze net zo goed doorgaan. Die das moest hier weg, dit was haar territorium en als Ripa haar daarmee wilde helpen waarom zou ze hem dan tegen houden? Misschien kwam ze er dan wel levend uit, in ieder geval zo dat haar kittens haar nog zouden herkennen. Ze hield zich schuil achter een bosje en bracht haar gewicht op haar achterpoten toen de das erlangs kwam. Ze siste en sprong achter het bosje vandaan terwijl ze haar tanden in de poot van het beest boorde. De das gilde en probeerde haar meteen van hem af te slaan. Daar gingen ze weer… rotbeesten waren het ook.

Onderwerp: Re: Last thing, past life wo 7 okt 2015 - 20:39

Ripa bleef laag, pas als het beest hier zou komen zou alles goed komen. “Ja, en jij bent ook nog jong.” Snauwde de bruine kattin, hij staarde haar strak aan. Hij schudden zijn kop, jong had nergens mee te maken. Alles had te maken met dat hij weinig andere kende, hij had nog levens om voor te leven. Alleen tot zijn verbazing sprong de kattin de bosjes in waar het beest zou zitten, hij rende vlug er ook op af. Het beest schreeuwde het uit, ze had het beest geraakt misschien wel recht in zijn smoel. Ze had het beest beet in zijn poot, hij besloot maar naar de nek van het beest toe te springen dat zou meer schaden opleveren. Het beest leek druk bezig te zijn met brindle, vlug sprong Ripa met uitgeslagen klauwen op het beest af en greep het strak vast bij de nek. Nu zou de queen minder last hebben van het beest, het beest begon druk met zijn kop te bewegen en probeerde alles in zijn kracht te doen. Uiteindelijk kwam hij eraf, natuurlijk niet zo goed op vier poten en landde op zijn buikje. Vlug kwam hij overeind en zag hoe het zwart witte beest op hem af kwam, hij liet een krijgers kreet horen en schoot op het beest af. Het was nooit slim om zo op de das af te stormen maar het was een goeie afleiding, misschien zou Brindle nog een grote klap hier door kunnen uit delen aan de andere poot.

Onderwerp: Re: Last thing, past life do 8 okt 2015 - 10:50

Ze sprong nog net op tijd aan de kant om een klauw van de das te ontwijken. Ze siste zacht toen de das zijn aandacht op Ripa richtte. Ze cirkelde om hem heen en greep vervolgens zijn andere poot. Haar tanden boorden zich door zijn huid heen en ze proefde bloed. Dus klemde ze haar kaken nog wat meer op elkaar, maar ze moest wel loslaten omdat de das op de Bloodclanner afstormde. Toen het beest langs haar schoot greep ze zijn staart beet. Ze zette haar nagels in de grond om hem tegen te houden, maar hij sleurde haar gewoon mee. Waardoor ze opnieuw los moest laten. Ze schoot langs de das heen toen deze afremde en vloog hem naar zijn keel. Het was lastig om haar tanden door de stugge huid op die plek heen te krijgen, maar ze deed haar best.

Onderwerp: Re: Last thing, past life