See what's mine and take it

Draco had het verpest. Niet gewoon een fout gemaakt die zomaar kon opgelost worden . Hij had Stone veraaden en daarmee gelijk ook Dot en Amare en Sunset en alle anderen waar hij iets mee had. Niet dat ze er nu nog toededen. Dot was dood, Amare weg, Sunset gelukkig met een ander en Stone wou hem niet meer. Geen wonder als je bedacht wat hij gedaan had. Draco had het echt verpest. De witte kater had allang geen zin meer om ook maar iets met liefde te maken hebben. Harten van anderen breken, daar was hij blijkbaar goed. En het feit dat hij zijn eigen hart daarmee ook brak deed er niks toe. Alles wat hij nu nodig had was iemand waarop hij zich kon storten.

Zuchtend slenterde hij door het bos. De dauw op de bladeren en de vroege zon had mooi kunnen zijn maar dat was het niet. Ze waren daar gewoon. Draco gaf er niks om. Waar hij wel om gaf was de verse geur van een andere kat. Verveeld keek hij op om te zien of iemand hem zou begroeten.

+Ravi

Knagend op een muisje die hij zojuist had gevangen, genoot Ravi van de zonsopgang. Het was werkelijk prachtig om naar te kijken. De dag kon niet beter beginnen. Het was heerlijk om weer op jacht te kunnen. Naar katten dan. Al vond hij prooi ook wel heel lekker. Behalve ratten dan. Als hij die op at dan kwam dat beest er zo weer uit en kon hij beter niks eten.

Nadat hij klaar was met eten besloot hij dat het een goed idee was om zijn prachtige vacht even te onderhouden, want hoe lokte je anders kattinnen je territorium in? Terwijl hij zich waste rook hij de geur van een andere kat. Ja, dat hij nauwkeurig zijn vacht aan het verzorgen was betekende niet dat hij niet bereid was op bezoek. Hij keek op en rook dat er een kater dichterbij kwam. Een witte kater kwam de struiken uitgestapt. Iets anders dat Ravi opviel was de geur van Bloodclan. Net waar hij zin in had. Stel het was een poes geweest dan werd het nog een leuke uitdaging, maar Bloodclan katers waren meestal gewoon uit op het pesten en bevechten van Rogues. 'Hallo daar.' begroette de rode kater de ander maar. Wie weet kwam er nog wel iets anders van.

Hij kwam oog in oog te staan met een onbekende rogue. Draco verzamelde meteen alle informatie over de rogue terwijl zijn blik niks veraade. Rode kater, rond de 25 manen, redelijk knap, normale toon. Geen direct gevaar dus. Met die gedachte ontspande hij net iets meer. Natuurlijk nooit zo veel dat hij een gemakkelijke prooi werd maar genoeg om te laten zien dat hij niet perse slechte bedoelingen had. Iets was veel katten meteen aannamen dankzij het imago van de Elite. De witte kater had niet echt uitgepland wat hij zou doen bij het tegenkomen van een andere kat. Draco ging maar voor de makkelijkste oefening. Zijn gebruikelijke karakter. Een flirterige grijns verspreidde zich over zijn gezicht. "Hey." Hij wist dat hij niet slim bezig was maar de kater had behoefte aan afleiding. Er was niemand die wist wie deze rogue was en de kans van misgaan was klein.

De witte kater tegenover Ravi ontspande zich wat meer nadat hij hem in zich op had genomen. Ravi deed exact hetzelfde en besloot ook zijn spieren wat te ontspannen. Hij had door dat de witte kater een stuk jonger was dan hij, al mocht hij dat niet onderschatten. Hij was een Bloodclanner. Geboren om te moorden en te vechten, dus wie weet hoeveel ervaring hij had.
Een grijns verscheen op het gezicht van de kater en Ravi keek terug met een klein glimlachje. "Hey." begroette de ander hem terug. 'En. Ga je me aanvallen of kwam je even hallo zeggen?' vroeg Ravi hem, al klonk het niet onvriendelijk. Tenslotte wist hij van Bloodclanners dat ze hondentanden konden verdienen. En dat konden ze volgends hem ook door het vermoorden of verwonden van andere katten. Ja hij wist nog best wel wat van die Bloodclanners.

sorry beetje flutje ~

Ze waren allebei iets meer ontspannen nu. De kans op een gevecht was klein geworden. Draco besloot dat ze nu wel een gesprek konden hebben. Dit was vooral in zijn voordeel omdat hij jonger was en dit niet zou kunnen winnen ondanks zijn bloodclanervaring. 'Zolang je me geen reden geeft is aanvallen onwaarschijnlijk.' Je had van die katten die onverwacht aanvielen en dan claimde dat ze goede vechters waren. Zoals Deathbite. Draco vond die techniek vooral irritant.
'Dus moet je het maar zien als een "hallo".' Dat was een soort van de rede dat hij hier was tenslotte. Zijn gedachten weghalen van het Bloodclankamp en Stone en alles wat er mee te maken had. Tot nu toe was dat aardig gelukt.

-same

'Zolang je me geen reden geeft is aanvallen onwaarschijnlijk.' antwoordde de ander op Ravi's eerdere opmerking. Hmm, daar zat wat in. Maar ergens was het niet typisch Bloodclan. Hij kende katten die het leuk vonden om meteen aan te vallen, onverwachts sprongen die dan op je rug. Nare katten waren dat. In ieder geval bedoelde deze kater het als een hallo. 'Wat is je naam?' vroeg Ravi vervolgens met lichtelijke nieuwsgierigheid in zijn stem. Hoe vreemd en raar of gestoord die Bloodclanners soms konden zijn, het was nog altijd een interessante clan. Veel interessanter dan die andere clans. Ook keek de rode kater even naar de halsband van de kater. Er zaten al een paar tanden aan. Hoe kwamen ze toch aan die tanden? Vroeg de kater zich ook af. Ach, misschien een vraag voor zo meteen. Hij moest opletten om niet te nieuwsgierig te zijn en allemaal vragen op iemand af te vuren.

Hij gaf de kater een lichtelijk arrogante glimlach. Alsof hij precies kon bepalen wat er ging gebeuren, wat woorden betekende en of ze gingen vechten of niet. Als hij met een kat van zijn leeftijd was geweest was dit waarschijnlijk ook het geval geweest. Zoveel indruk maakte de Elite nog wel al was het de afgelopen tijd minder geworden. Gelukkig waren de leiders al in overleg daarover.
De rode kater vroeg om zijn naam. Namen konden nooit kwaad vond Draco zelf. Ze moesten altijd je uiterlijk bij je naam plaatsen. Natuurlijk kon de rogue gaan verspreidden hoe lief Draco was, maar wat had hij er aan? 'Ja, die witte kater' dat ging ze niet helpen. 'Mijn naam is Draco, de jouwe?' Het was wel zo eerlijk als de kater zijn naam ook gaf.

De witte kater kreeg een arrogante grijns op zijn gezicht, iets waarvan Ravi nou niet echt wist wat hij ervan moest denken. Arrogantie dat stond hem wel aan, maar hij wilde eigenlijk alleen zelf arrogant zijn. Een ander hoefde niet zo tegen hem te doen. Echter negeerde hij het maar. 'Mijn naam is Draco, de jouwe?' antwoordde de kater op de vraag. 'Ik heet Ravi, aangenaam denk ik.' zei hij op vriendelijke toon. Hij was tenslotte wel netjes opgevoed en waarom zou hij niet vriendelijk zijn? Hij was gewoon een gelukkige kater en had een geweldig leven dus waarom zou hij vals doen? Het zat gewoon niet in zijn karakter.
Vervolgens richtte de rode kater zich weer op de halsband voor hij zijn volgende vraag stelde. 'Hoe kom je aan die tanden?' Zijn ogen waren even gericht op de halsband voor hij de kater weer aankeek.

Draco knikte beleefd. Ravi. Hij was ergens wel benieuwd naar de oorsprong van de naam. Hij besloot dat er toch geen tweede ontmoeting kwam en dat dus niet nodig was. Zolang het geen nut had hoefde het ook niet. Het zou bijna zijn nieuwe motto kunnen worden. Then again, liefde was niet nuttig maar hij had er toch een verlangen naar. Er zat dus meer leugen dan waarheid in die zin. Behalve als liefde nou toch iets leuks was. De witte kater vroeg zich af of er ook meer kat 100 procent gelukkig was met hun partner. Waarschijnlijk niet.
Hij keek automatisch even naar beneden Een soort check of Ravi het inderdaad over de tanden had die aan zijn halsbanden hingen. Gelukkig gleden de ogen van de rogue daar ook heen. 'Vrij eenvoudig, als je een bepaalde leeftijd hebt bereikt kun je ze gaan verzamelen door dingen in het voordel van de Bloodclan te doen. Ik heb bijvoorbeeld meegevochten tegen dassen en een clankat overgehaald om de Elite te joinen.' Een mooie uitleg omdat het niet te veel weggaf en er niet uit kon worden opgemaakt dat er ook maar iets van zwakte in de Elite zat.

'Vrij eenvoudig, als je een bepaalde leeftijd hebt bereikt kun je ze gaan verzamelen door dingen in het voordel van de Bloodclan te doen. Ik heb bijvoorbeeld meegevochten tegen dassen en een clankat overgehaald om de Elite te joinen.' legde de kater uit. Ravi knikte kort als teken dat hij het begreep. Dus hoe meer hondentanden je hebt, hoe meer opdrachten je hebt gedaan voor de Elite. Waarschijnlijk waren dan de katten met de meeste tanden de sterkste. 'Hoeveel tanden kun je eigenlijk maximaal aan een halsband?' vroeg Ravi geïnteresseerd verder. 'En zit een halsband eigenlijk wel lekker? Heb je zo niet het idee dat je ergens in vast zit?' vroeg Ravi verder. Hij zou gek worden met zo'n halsband om. Alsof het gevoel van vrijheid je wordt afgenomen. Het was misschien een beetje rare vraag, maar ach, wat kon hem het schelen?

Gelukkig was zijn uitleg duidelijk. Soms had Draco de neiging om te veel in een keer uit te leggen. Niet veel katten konden hem dan nog volgen. Daarom was het maar beter dat hij geen apprentice had. 'Hangt er denk ik vanaf hoe groot je halsband is en wat voor tanden. Maar er zijn genoeg dingen die je kan doen om tanden mee te verdienen dus mintens tien.' Zoveel wist hij wel. De kater ging door met vragen stellen. 'In het begin wel maar als je een goede kiest merk je het na een tijdje nauwelijks behalve als je in een struik vastzit.' Hij lachtte zacht de vreselijke herrineringen ophalend. 'Bovendien is het een teken van macht dus voelt het ook meer machtig dan beklemmend.' Het was misschien vaag maar Draco was trots op zijn halsband en de blikken die hij kreeg van andere katten.

'Hangt er denk ik vanaf hoe groot je halsband is en wat voor tanden. Maar er zijn genoeg dingen die je kan doen om tanden mee te verdienen dus mintens tien.' legde de kater verder uit. Ravi keek hem even aan, duidelijk onder de indruk. Dat waren flink wat tanden en zeker als je keek naar hoeveel members de elite had. 'In het begin wel maar als je een goede kiest merk je het na een tijdje nauwelijks behalve als je in een struik vastzit.' lachte de andere kater zacht en Ravi grijnsde even. 'Bovendien is het een teken van macht dus voelt het ook meer machtig dan beklemmend.' Ergens begreep de rode kater het wel, maar aan de andere kant was het geheel onbegrijpelijk. Voor hemzelf zou het waarschijnlijk een beklemmend gevoel geven. Ach, hij was gewoon een Rogue dus verder hoefde hij daar niet over na te denken. 'Wat is je naam eigenlijk?' vroeg Ravi toen. Misschien juist de vraag waarmee je zou beginnen als je een andere kat ontmoette.

Hij voelde iets van opluchting toen de kater terug grijnsde. Soms waren zijn grappen iets te lame en was hij de enige die lachtte. Dat soort eenzame momenten waren vreselijk. Al wist hij diep van binnen dat hij hilarisch was en al zijn grappen perfect waren. Sommige katten hadden dat alleen nog niet door.
De kater vroeg om zijn naam. "Wauw dude, goed geheugen." Toevallig wist hij wel dat de ander Ravi heette, daar was hij een paar minuten geleden al achter gekomen. 'Maar het is Draco en jij bent Ravi." Nu hoefde de rogue ook geen behoefte te voelen om zich opnieuw voor te stellen. De witte kater lette namelijk wel op. De andere kater was trouwens ook best knap. Extra redenen om veel informatie te hebben.

Onderwerp: Re: See what's mine and take it