You don’t have to be shy [Trainingstopic one]

Gelukkig leek haar mentor de situatie meteen onder controle te hebben. Ongemakkelijk bleef de jonge leerling op een afstandje staan om toe te kijken. Ze kon niets anders doen, ze wist niet wat er was gebeurd en was zelf lichtjes in paniek geraakt. Ondanks dat ze haar medeleerling nog niet zo goed kende had hij wel al een plekje in haar hart bemachtigd. Het was geen pestkop, dat wist ze nu al en hij had aardig maar onzeker gebleken. Iets waar ze prima mee om kon gaan, het was beter dan die té zelfverzekerde typjes die ook rondliepen, veel beter zelfs. Ze hoopte dan ook dat zij en Swanpaw uiteindelijk vrienden zou kunnen worden. Haar gedachten liet ze afdwalen terwijl ze opgelucht ademhaalde toen ze doorhad dat Swanpaw kalmeerde en zichzelf weer onder controle leek te hebben. Wat haar mentor precies gezegd had wist ze niet, maar blij was ze wel. Dit betekende dat hij waarschijnlijk straks gewoond weer op zijn poten stond en de eerste training niet in een fiasco zou eindigen. De witte kater had zijn kop in zijn poten begraven waardoor de jonge leerling heel voorzichtig haar pad naar hem toe vervolgde. Dit keer was ze kalm genoeg om niet trillend als een rietje in de buurt te staan en haar angst op hem over te brengen. De geruststellende blikken van haar mentor hadden haar ook goed geholpen zichzelf weer snel in het gareel te krijgen, waardoor ze voorzichtig naast de kater durfde te gaan zitten. 'Swanpaw?' Vroeg ze onzeker met een trillend stem aan haar trainingsmaatje.

Gelukkig deed hij precies wat ze zei en werd hij weer rustig. “Daar ben je weer.” Vervolgde ze nog steeds op dezelfde kalme toon. Ze wilde hem niet van streek maken. Ze tikte zachtjes met haar staart op zijn rug en stond toen op. “Kom we gaan terug.” Ze keek naar Oceanpaw. “Wil jij aan de ene kant van Swanpaw gaan lopen? Dan loop ik aan de andere kant. Het is wel genoeg voor vandaag, morgen is er weer een dag.” Ze glimlachte naar allebei, voordat ze terug liep in de richting van het kamp. Het was niet erg wat er was gebeurd, dat was voor haar ook een teken dat ze daar met Swanpaw aan moest werken. Ze moest voorzichtig met hem zijn, duidelijk maar voorzichtig. Ze zou zich een beetje aan zijn tempo aan gaan passen, dan kwam het wel goed. Misschien moest ze ze de volgende keer maar apart meenemen.

[Topic uit]