We all still die ||Rogues

Haar groene blik gleed over het gebied. Het was nou niet bepaald een gebied waar ze vaak kwam. Ze had zich tot de straten gewend die onder de hoede vielen van de Bloodclan. Het was haar eigen kooi geweest. Ontsnapt uit haar kittypet leven zoekend naar de vrijheid en had niets anders gevonden dan een ander hok. Was dat echt hoe haar leven zou moeten zijn? Altijd en eeuwig opgesloten nooit de vrijheid proevend waar ze vanaf jongs af aan al van droomde. Wat hielt dit leven dan nog in..

Haar blik was strak terwijl ze verder stapte. Haar kittens lagen ver weg in het kamp en voor even voelde ze zich vogel vrij. Niemand zou haar aan kunnen raken. Geen regels om op te volgen en geen kat aan wie ze zichzelf moest vertegenwoordigen. Vrijheid.. Het voelde zo dicht bij en toch zo ver weg. Het maakte haar ziek. Werkelijk waar ziek.

Ja, de kater kon zeggen dat hij eindelijk terug in vorm was. De grootste schrik was achter de rug en inmiddels kon hij wel wennen aan zijn nieuwe situatie. Ach, hij moest er niet te lang over nadenken. Inmiddels bezorgde het hem zelfs hoofdpijn als hij aan alles terugdacht. Zonder nog na te denken over de afgelopen dagen liep hij comfortabel door het vertrouwde gebied heen. Plots ving hij de geur van een andere kat op. En niet zomaar een kat, nee, een Bloodclanner om precies te zijn. Die geur die herkende je al snel in vergelijking met de andere clans. Die geuren haalde hij nog wel eens door elkaar. Ook omdat hij al een tijdje geen clankat tegen was gekomen.
Nieuwsgierig kwam Ravi dichterbij en volgde het geurspoor. De wind stond op zo'n manier waardoor de kat hem waarschijnlijk wel zou ruiken. Niet dat dat voor hem iets uit zou maken. Misschien was het niet altijd even handig om als een verrassing aan te komen lopen. Eenmaal dichtbij genoeg zag hij de witte vacht van de poes. Natuurlijk wilde hij nog iets dichterbij komen, anders moest hij wel erg zijn stem verheffen om een gesprek te kunnen voeren. 'Well, hello there,' begroette hij de poes vervolgens terwijl hij nog een paar kleine staartlengtes van haar vandaan was. 'En wat doet een knappe kat als jij hier in het rogue territory?' vroeg hij met zijn lage stem. Ja, nog altijd had hij zijn charmes.

De poes nam eerst haar tijd om even te rekken voor ze hem aankeek met een glimlachje. Maar het was niet echt een normaal glimlachje. Ach, een glimlach was een glimlach en hij ging zich er echt geen zorgen over maken. Tenslotte was de poes een Bloodclanner. Dan wist je ook nooit wat je zou overkomen. "De vrijheid proeven wellicht." mompelde ze. Hij snapte dat wel. 'De vrijheid is ook erg belangrijk om van te genieten.' zei Ravi terwijl hij de witte poes aankeek. Als ze een Bloodclanner was dan snapte hij wel dat ze even wat vrijheid wilde. Zelfs daar hadden ze regeltjes. Als Rogue zijnde hoefde je je gelukkig nergens aan te houden. "En wat komt een kat als jij doen zo dicht bij iemand zoals mij?" vroeg ze toen. 'Even gedag zeggen. Kijken wat er in de buurt van mijn territorium rondloopt.' Tenslotte was hij niet echt ver zijn territorium uitgewandeld en hij kwam al iemand tegen. Even was hij stil voor hij verder sprak. 'Heb je veel vrijheid in Bloodclan? Of ben je daarom juist het kamp uitgegaan?' vroeg hij vervolgens, doorgaand op het onderwerp vrijheid.

"Jouw territorium hmm.. Interresant." mompelde de witte poes en Ravi knikte langzaampjes. Er waren eerst zoveel rogues en die hadden allemaal hun eigen territorium gehad dus waar hij ook ging, je liep van het ene territorium naar het andere. Het werd ook lastiger om dan te jagen. Maar hij was een Rogue en eigenlijk hadden die geen eigen territorium. Die zwierven alleen rond en trokken van het ene gebied naar het andere. "Niet genoeg in ieder geval.." antwoordde ze nu op zijn eerdere vraag. Ravi keek haar aan met zo'n vage blik, alsof hij wilde zeggen, 'wat bedoel je?'. Maar hij zei dit niet hardop. 'Waarom ben je dan in Bloodclan? Lijkt de ultieme vrijheid van het Rogue bestaan je dan niet leuker?' vroeg hij weer. Hij was nieuwsgierig geworden nu, wat niet echt iets vreemds was. Hij was bijna altijd nieuwsgierig naar iedereen. Ook zat deze Bloodclanner weer anders in elkaar. Ze gedroeg zich ook niet als een moordlustige kat. Ze leek juist verstandiger dan waarschijnlijk de meeste in haar clan. Tenminste, uit de verhalen op te maken was Bloodclan altijd de meest gestoorde clan.