ѕнarιng тongυeѕ!

Strawberry trok eventjes kort met haar snorharen op het moment dat een wat killere bries erlangs trok. De bladeren begonnen al enigszins te vergelen en enkelen lieten al los. Bladkaal kwam er weer aan. Eventjes keek ze om zich heen, waren ze er klaar voor? Ze gaf haar borstkas een aantal vlugge likken en liep daarna naar de prooistapel toe, om daar een muis vanaf te pakken. Ze zouden vanzelf zien. Rustig ging ze zitten in nog één van de laatste stralen van de ondergaande zon. Er zouden vast vanzelf wel meer katten komen

TAG: Nog niemand!

De wit-grijze medicine cat apprentice stapte uit de den. Ze was net klaar met het sorteren van de bruikbare kruiden en had de ingedroogde, verdorde blaadjes en takjes weg gedaan. Tijd voor de grote schoonmaak voordat Leafbare kwam. Haar oog viel op Strawberry, die al in het kamp zat. Mistpaw liep naar de prooistapel en bleef daar even staan kijken. Wat zou ze nemen? Uiteindelijk ging ze voor een uit de kluiten gewassen muis en liep met die muis naar Strawberry toe. "Fijn dat het nu nog lekker weer is. Ik weet niet hoelang het duurt voordat dat voorbij is." zei ze kalm terwijl ze genoot van het kleine beetje zon op haar vacht. Binnenkort zou dat wel weer plaatsmaken voor vieze regen en harde wind.

Zijn rode pels werd beschenen door het waterige licht dat hem nog maar net voldoende warmte bood. Met een zucht stapte hij verder, zich door de ingang van het kamp heen banende met het gevederde prooidier stevig tussen zijn kaken. Rustig legde hij het dier neer op de prooistapel om vervolgens even rond te kijken en op te merken dat katten weer naar elkaar toe gingen om de laatste nieuwtjes met elkaar te delen. Opnieuw zuchtte hij zacht, zich naast de leerlingen den vestigende en zijn voorpoot optillende om deze met zijn tong proper te schuren. Als men zin had om een gesprek met hem aan te gaan, dan moesten ze maar komen. Hijzelf was momenteel te moe om nu nog enorm sociaal te doen en zelf naar iemand toe te stappen. Het was vandaag een lange dag geweest, eentje die hij liefst zo snel mogelijk kon afsluiten. Maar uiteindelijk wist hij dat socialiseren belangrijk was om de Clan bijeen te houden, en dus deed hij maar mee. Je wist maar nooit wie je beter leerde kennen.

- Alleen :3

Rustig krulde Strawberry haar staart rond haar lichaam heen, waarna ze een hap nam uit haar muis. Zoveel had ze niet nodig vandaag, liet de jongere katten maar meer prooi krijgen. Ze hadden het nodig voor de aankomende bladkaal. Haar blauwe ogen sloegen op op het moment dat het getrippel van pootjes haar oren bereikte en glimlachte naar de kat die haar benaderde. "Hallo Mistpaw," snorde ze. "Ja, zo lang het nog duurt, kun je je je laatste bladval nog herinneren?" glimlachte ze vervolgens. Was Mistpaw niet nog jonger dan een jaar? Dan zou het best kunnen.

TAG: Mistpaw

"Hallo Mistpaw," begroette Strawberry haar. "Ja, zo lang het nog duurt, kun je je je laatste bladval nog herinneren?" Mistpaw's glimlach werd wat breder en ze schudde langzaam van nee. "Nee, echt helemaal niet. Ik was nog zo klein toen de blaadjes vielen." Ze herinnerde zich niet heel veel meer van vroeger. Het waren allemaal vage herinneringen, sommige iets sterker dan anderen. "Ik weet alleen nog heel goed over de keer dat ik het kamp uit was gerend om kruiden te gaan zoeken als een 'echte medicine cat' en dat ik toen bijna deathberries heb gegeten." Ze lachte voorzichtig. Nu kon het, toen was ze doodsbang geweest voor wat Brightspots haar allemaal verteld had. "Ach ja.. herinner jij je je eerste bladval nog dan?" vroeg ze toen nieuwsgierig.

Langzaam verliet de kitten de Nursery, haar grijze ogen straalden een rust en ondeugendheid uit. Haar neusje vulde zich met de geuren van clangenoten zodra ze de den uitgestapt was. Oudere clangenoten die zich verzameld hadden. Met soepele passen trippelde de kitten richting de den van de leerlingen. Daar in het zachte zonnetje zat een katsr, met felrode vacht en blauwe ogen. Zonder iets te zeggen voegde de kitten zich bij de rode kater. Haar grijze ogen richtte zich nieuwsgierig op de omgeving. Over minder dan twee manen zou zij ook leerling worden. Haar oortjes wiebelde ze voorzichtig voordat ze zelf genoot van het zonnetje. Zacht ronkend legde ze haar kopje neer. 'Is de Apprentice den groot?' Vroeg ze zachtjes, een beetje verlegen.

Langzaam wierp de kitten een blik terug naar de Nursery. Het was daar best gezellig, ze deelde haar nest met haar broertjes en zusje, en ze wist wat ze verwachten kon. Natuurlijk was ze stiekem ook wel nieuwsgierig naar haar toekomst. Hoe sterke krijger ze zou worden, wat voor vrienden ze zou maken. Hoe haar broertjes en zusjes zich gingen redden, wat er met haar familie zou gebeuren. Haar vader was nu Warrior, haar moeder was nog veel bij hen te vinden. Ze hield van ze en had respect voor de beslissingen die ze gemaakt hadden. Haar pootje tilde de kitten nadenkend op, haar grijze oogjes richtte ze weer op de kater naast zich. Ze was niet zo spraakzaam.

TAG: Zealpaw

Hij had het al een aantal keren zien gebeuren, maar nog nooit had hij meegedaan. Nu vond hij zichzelf al wel oud genoeg. Iedereen ging zitten en samen eten, dus stapte Hazelkit de nursery uit en voegde zich bij een random kat die daar ook bij zat. Een grijns stond op zijn gezicht alsof hij iets heel fouts aan het doen was, wat in werkelijkheid helemaal niet zo was. Echter keek hij toch wel een beetje gek op toen iedereen een prooi ging pakken. Euhm, hij had nog nooit een prooi gegeten. Dus keek hij naar de kat naast hem. Het was een mooie langharige poes en met een glimlach keek hij naar haar. Vervolgens deed hij zijn vaste begroeting die hij gebruikte bij iedere poes; hij wiebelde met zijn wenkbrauwen. Zo hoorde dat, want heel veel stoere katers deden dat naar poezen. Little did he know. "Moet je echt prooi pakken?" miauwde hij en keek haar aan. Ooh, wat was zij mooi zeg. Hij had niet eens oog voor de andere poes, die er ook bij zat.

Tag: Mistpaw en Strawberry

Hij keek even op toen een gevlekte kitten bij hem kwam zitten. Deze vroeg hem per direct of de den groot was, en legde nadien haar kopje neer. Even trok hij zijn wenkbrauw op om te grijnzen vanwege diens subtiliteit. Hij schudde nadien onopvallend zijn kopje en opende zijn mond om response te geven. "Als je nog niet zo oud bent als ik wel ja," Greens hij, terugdenkende aan het feit dat hij ondertussen al 20 manen oud was. Echter wisten de meeste katten van zijn situatie en dus vroegen ze er vaak niet verder achter. Deze kitten daarentegen had waarschijnlijk geen flauw idee van waarom hij nog leerling was. Maar zolang ze er niet achter vroeg ging hij het ook niet helemaal uitleggen. "Kijk je al uit naar de ceremonie?" Vroeg hij toen, zijn heldere blauwe ogen op Maplekit richtende. Vast wel, bijna iedere kitten deed dat. Hij wist nog goed hoe zenuwachtig hij was geweest en toen klungelig naar voren was gependeld. Een grijns verscheen op zijn gelaat bij die gedachte. Maar nu had hij dan weer een andere ceremonie waar hij naar uit kon kijken; diegene waarin hij tot krijger benoemd zou worden.

Tag: Maplekit

Mistpaw keek naar de kitten die bij hun kwam staan. Hazelkit, als ze het zich goed herinnerde. Ze bracht wel is wat tijd door in de nursery met haar moeder als die zich eenzaam voelde. De kitten keek haar aan en wiebelde met zijn wenkbrauwen. Mistpaw moest er een beetje om lachen. "Moet je echt prooi pakken?" vroeg Hazelkit haar. Mistpaw haalde haar schouders op. "Ligt er aan, heb je honger dan?" Dan moest hij een prooi pakken en die gaan eten. Nog een kitten kwam erbij en begroette Strawberry en Mistpaw wat ferm. "Hallo Swallowkit." zei ze tegen hem. Haar blik ging weer naar Hazelkit. "Wil je anders een stukje muis proberen?" vroeg ze. Ze wist niet zeker of hij al een keer prooi had gehad, maar voor zover ze hun leeftijden wist, wist ze dat ze nu ongeveer vlees zouden proberen. Mistpaw zette haar poot op de muis en scheurde een niet al te groot stuk af voor Hazelkit, wat ze bij hem neerlegde. There you go.

Tag: Swallowkit, Hazelkit, Strawberry.

Toen de mooie kattin om hem moest lachen keek hij beledigd naar haar omhoog. Hij deed toch niets fout? Toen keek hij naar de prooi die ze bij haar had. "Moet je echt prooi pakken?" miauwde hij toen twijfelend. Hij had nog nooit iets van prooi op en vond het er niet bepaald lekker uit zien. "Ligt er aan, heb je honger dan?" miauwde de poes en Hazel knikte van ja. "Ik heb wel honger, maar nie in dáttes!" miauwde hij toen en keek met een vies gezicht naar het ding. "Heb jij melk?" vroeg hij toen en keek haar hoopvol aan. Misschien kon hij wel bij haar drinken, zoals dat ook bij mama kon. Of misschien was zijn mama gewoon zo cool dat alleen zij dat kon. Toen kwam opeens Swallowkit. Nou zeg, hij was net zo stoer in zijn eentje met twee van die grote poezen! Waarom kwam zij er nou bij? Maar het was ook niet zo heel erg, aangezien hij Swallowkit ook wel cool vond want die was al bijna oud genoeg om apprentice te worden. "Hallo Swallowkit." begroette de mooie poes de ander, maar toen kreeg hij opeens een vraag naar zijn kop geslingerd. Verbaasd keek Hazelkit op. "Wil je anders een stukje muis proberen?" dat was wel een rare vraag. Een stukje 'muis' werd afgescheurd en toen het voor hem lag sprong de kitten er een grote meter van vandaan, waarna hij héél langzaam dichterbij kwam. Uh, kon je dat écht wel eten?

Tag: Mistpaw, Swallowkit, Strawberry

De kater leek haar vraag niet kwalijk te nemen, ook al leek hij qua grote wat meer op een Warrior dan een Apprentice. Toch wist ze bijna zeker dat hij er nog geen een was, er na vragen deed ze niet. Dat vond ze onbeleefd. En als iets onbeleefd was deed ze het niet al te snel. 'Als je nog niet zo oud bent als ik wel ja,' Greens hij, waarna de kitten heel even op keek; door zijn manier van praten werd ze eigenlijk best nieuwsgierig naar het feit dat hij zichzelf oud noemde. Ze wist niet wat een kat normaal gesproken oud vond. Er waren Elders, en die waren vaak oud, of hadden gewoon een lichamelijk probleem. Haar vader Maskheart, was vroeger de Medicine cat geweest, hij kon er vast wel meer over vertellen, en over de manier waarop de rangen in elkaar zaten. Waardoor de kitten nauwelijks reageerde, enkel haar ogen even oprichtte om de kater aan te kijken. 'Kijk je al uit naar de ceremonie?' Vroeg hij toen, zijn heldere blauwe ogen op de kitten richtende. Heel langzaam schudde de kitten haar kopje. Wetende dat een Mentor haar zou moeten leren kennen, en dat ze misschien wel met een onaardige mentor op gescheept zou worden. Ze was sowieso niet zo outgoing. Meer een beetje terughoudend, tegen het verlegen aan. Vele kittens vond ze eigenlijk al te ruw. Dus vroeg ze zich wel af hoe een training zou zijn. Ze wist dat ze uiteindelijk wel deel uit zou maken van gevechten, maar nu keek ze er niet naar uit. Al hoewel, hun territorium leren kennen was misschien wel een duidelijk pluspuntje. 'Is een ceremonie eng?' Mompelde ze enkel vragend, bijwijzen van een antwoord op de Apprentice zijn laatste vraag. Aarzelend keek de kitten op naar de kater, voordat ze een blik wierp op de kittens die bij Mistpaw en nog een andere oudere kat zaten.


TAG: Zealpaw