Please, don't judge me~

Onderwerp: Please, don't judge me~ di 6 okt 2015 - 8:52

Met een schok werd hij wakker een ijzig koude rilling gleed over zijn rug en zijn nekharen stonden recht overeind. Hij bleef even wat beduusd liggen terwijl zijn lichtblauwe ogen gepijnigd glommen. Hij wist wat zijn eerste gedachten zou zijn, die gedachten kwam de laatste tijd steeds vaker als eerst bij hem op. Na het gevecht met de dassen dacht hij bijna nergens anders meer aan. Hij had het nodig, het was de enige manier waarop hij nog kon slapen. Het waren rusteloze dromen, maar hij sliep tenminste. Hij had papaverzaadjes nodig. Hij likte zijn vacht weer plat en stond op uit zijn nest. Het was nog donker en dus helemaal niet de bedoeling dat hij weg ging. Geruisloos liep hij zigzaggend tussen de nesten van de warriors door. Het ging beter met zijn schouder, al voelde hij het nog wel een zeurende irritante pijn. Maar het was niet meer zo erg dan eerst. Voorzichtig stak hij zijn kop door de opening van de den om te kunnen zien waar de nachtwake op het moment was. Even ging zijn blik naar de Medicine cat’s den, maar meteen gleden zijn oren in zijn nek. Nee, hij mocht niet stelen. Hij zette zijn kaken weer op elkaar en keek naar de katten die de wacht hielden, maar die niet naar de warrior den keken. Dus glipte hij snel de den en het kamp uit voordat ze hem wel op zouden merken. Hij moest opzoek naar de plantjes met de bolletjes, de plantjes die de zaadjes bezaten die zijn leven begonnen te beheersen. Zijn blik werd bijna hongerig terwijl hij om hem heen keek en op weg ging naar de plek waar hij ze de laatste paar keer gevonden had.

[Open]

Het geluid van pootstappen wekten hem, en de donkere kater draaide zich geërgerd om. Sinds het gevecht met de dassen werd een goede nacht slaap hem niet meer gegund. Zelf was Graywing er ongeschonden vanaf gekomen, maar hij was een van de weinigen. De apprentice waar hij op had moeten passen was gelijk de bek van de das ingestormd, Zijn goede vriend Panthergrowl die ook in zijn patrouille zat was zwaargewond geraakt, en Shrewstar waar hij van zijn leider op had moeten letten was een leven verloren. Mooie warrior was hij toch. Een moment sloeg Gray zijn ogen op naar de kat die langs zijn nest liep, en herkende Creamyfrost. De twee katers hadden sinds het gevecht niet veel gesproken. De zwarte warrior bedacht zich dat hij toch geen slaap meer zou kunnen vatten, en krabbelde overeind om zijn vriend achterna te komen. Onder dekking van de nacht, en zijn donkere vacht sloop hij succesvol langs de kat die de uitgang bewaakte voor die ook al lastige vragen ging stellen. Het duurde ook niet lang voordat Graywing zijn vriend eindelijk had ingehaald, en liep op hem af. "Hey Creamy." Zei hij rustig aangezien het te vroeg was om enthousiast te doen. "Wat doe je hier zo midden in de nacht?"

Hij schrok zich rot toen de stem van Graywing opeens achter hem klonk. Hij had zijn vriend niet horen aankomen, dus hij kreeg zo ongeveer een rolberoerte terwijl hij als aan de grond genageld bleef staan. Op die manier wekte hij alleen nog maar meer de indruk dat hij iets stiekems aan het doen was. “Ik…” Hij draaide zich om en keek Graywing aan. “Hee Gray.” Hoe ging hij deze situatie nog redden? Hij kon niet liegen en zeker zijn vriend zou het door hebben als hij het zou proberen. “Ik moest even weg.” Dat was de waarheid. Hij zei alleen niet waarom hij dan weg moest. Hij keek de andere kant op om verder oogcontact te voorkomen terwijl hij wat zenuwachtig ging zitten. “En jij?” Probeerde hij het gesprek een andere richting in te sturen, maar hij wist dat het al te laat was. Graywing had hem door en hij moest zich er maar uit zien te lullen. Al had hij op het moment geen idee hoe hij dat moest gaan doen. Daarnaast had hij nog steeds die zaadjes nodig. Hij wilde niet terug voordat hij ze had.

Even trok de kater zijn wenkbrauwen op bij de reactie van zijn vriend. Hij leek geschrokken. Dat kon eerst nog afgedaan worden aan het feit dat hij misschien bang was in het donker, maar het leek alsof Creamyfrost liever een monster tegengekomen was dan hem. Verdacht. “Ik…” Begon de kater toen hij zich omdraaide. “Hee Gray.” Creamy leek nu net een kit die erop betrapt was het kamp te zijn uit geslopen, en het amuseerde Graywing meer dat het zou moeten. Heilig boontje Creamyfrost had iets stouts gedaan. “Ik moest even weg.” Was de verklaring. Graywing geloofde er niets van. "Waarvan?" Vroeg hij nieuwsgierig. Ze waren vrienden, dus ze konden elkaar vertrouwen, toch? "Lady trouble?" Vroeg de donkere kater grinnikend. “En jij?” Vroeg Creamy, duidelijk dat hij het onderwerp wilde veranderen. "Lady trouble." Antwoordde hij bloedserieus zodat zijn vriend door zou krijgen dat hij geen echt antwoord zou geven tenzij hij dat ook deed.

Hij staarde naar zijn voorpoten toen hij merkte dat Graywing hem niet geloofde. Ja, wat had hij dan verwacht? Dat zijn vriend genoegen zou nemen met zo’n antwoord, het was dom om dat te denken. Hij zou doorvragen en hij kon niet antwoorden blijven verzinnen zonder te liegen en als hij zou liegen dan had Graywing hem meteen door. “Ik was opzoek naar zaadjes.” Mompelde hij zachtjes terwijl hij zijn blik op zijn voorpoten gericht hield. Hij durfde hem niet aan te kijken, bang voor zijn oordeel. “Ik kon niet meer slapen, dus ik dacht…” Hij brak zijn zin weer af en slikte. Tergend langzaam tilde hij zijn kop op om de andere kater schuldbewust aan te kijken. Hij wist dat hij fout zat en dat het niet normaal was wat hij deed, maar het was niet zo heel erg toch? Hij stal niet en hij deed niemand kwaad, hij was alleen maar opzoek. Er waren er toch genoeg. Hij vergat voor het gemak maar even dat dat aan de seizoenen lag in Leafbare zou dat wel anders zijn. Hij had ze gewoon nodig tenminste dat had hij zichzelf wijs gemaakt. Hij kon er niet meer zonder.

“Ik was opzoek naar zaadjes.” Mompelde Creamyfrost op een gedempte toon. “Ik kon niet meer slapen, dus ik dacht…” De kater hield op met praten en keek Graywing schuldbewust aan. Deze kreeg het er eerlijk gezegd een beetje op zijn zenuwen van. Hij had eigenlijk gehoopt zijn vriend te betrappen op was onschuldig vermaak zoals het bezoeken van een buiten-clans vriendinnetje, maar dit was veel serieuzer. "Bedoel je papaverzaadjes?" Vroeg Gray een beetje onbegrijpend. Hij kende de dingen wel. Op het moment dat je ziek of gewond was werd je volgestopt met die dingen voordat je kon beginnen met zeuren over hoeveel pijn je wel niet had. Creamy had er dus genoeg gehad na zijn verwondingen van het dassengevecht. "Creamzel, als je pijn hebt kun je toch gewoon Honeypaw vragen om zaadjes? Daar zijn ze er toch voor?"

Hij knikte langzaam na de vragen van Graywing. Hij liet hem eerst helemaal uitpraten voordat hij antwoord gaf. “Dat weet ik wel, maar ik denk niet dat ze ze nog aan me wil geven.” Hij sloeg zijn blik weer neer en slikte moeizaam. Hij maakte een verslagen indruk alsof hij niet meer wist wat hij met de situatie en zichzelf aanmoest. “Maar… maar waarom kwam je achter me aan Gray?” Vroeg hij voorzichtig terwijl hij zichzelf dwong zijn vriend aan te kijken. Al gleed zijn blik steeds maar vluchtig langs die van hem en keek hij de rest van de tijd langs hem heen. Hij wist dat het fout was wat hij deed, het klopte niet. Al vond hij het inmiddels heel normaal, voor anderen klonk het waarschijnlijk maar raar allemaal.

“Dat weet ik wel, maar ik denk niet dat ze ze nog aan me wil geven.” Antwoordde Creamyfrost, en op het moment wisten beide katers even niet meer wat ze moesten zeggen. Voor Graywing werd alles een beetje verwarrend. Als Honeypaw zijn vriend geen zaadjes wilde geen dan zou hij ze vast niet nodig hebben maar waarom wilde hij ze dan zo graag hebben? Hier moest de donkere kater even over nadenken, en toen Creamyfrost het onderwerp veranderde liet hij het even gaan, voor nu. “Maar… maar waarom kwam je achter me aan Gray?” Vroeg zijn vriend, en Graywing haalde simpelweg zijn schouders op. "Ik kon toch niet slapen." Antwoordde hij. "En er moet tenslotte toch iemand zijn die een beetje op je past, nietwaar?"

Een waterig glimlachje vormde zich om zijn lippen. “Maar het gaat goed met mij hoor Graywing.” Vervolgde hij met nog steeds dat glimlachje om zijn lippen, maar het glimlachje klopte niet bij de rest van zijn houding. “Zullen we anders maar terug gaan?” Eigenlijk wilde hij gaan zoeken naar de zaadjes, maar hij kon moeilijk weer bij zijn vriend weglopen. Dat zou raar zijn, dus dat was hij ook niet van plan. Hij klopte zachtjes met zijn staart op de grond terwijl hij Graywing afwachtend aankeek. Hij wist niets meer te zeggen, het enige wat hij zeker wist was dat hij over moest gaan op plan B. Hij moest een ander moment vinden om de papaverzaadjes te zoeken, een moment dat niemand hem in de gaten hield.

Geritsel doet de haren op je rug rechtop staan, gelukkig was het maar een muis... Toch?

Onderwerp: Re: Please, don't judge me~