One more {Ivywing}

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Met geluidloze pootstappen baande de kater zich een weg naar de grenzen toe. Hij had één specifieke grens uitgekozen: die met Shadowclan. Hij zou het niet toegeven, maar stiekem hoopte hij toch de sneeuwwitte poes nog eens tegen te komen. Simpelweg om haar te vragen hoe het met haar ging en of ze veilig terug was geraakt. Echter was het al redelijk laat en verwachtte hij niet dat ze nu nog op pad was. Ivywing had niet op het type geleken dat graag nog laat op pad ging. Maar alleen nu had hij de kans om ongezien naar hier te komen. De meeste katten hadden hun buik al gevuld en waren zich nu aan het klaarmaken om te gaan slapen. Hij had een geheime doorgang achter de kraamkamer gevonden en was zo dus ongezien het kamp uitgeglipt. Niemand mocht weten dat hij van plan was om een vijandelijke kat te ontmoeten.

made by chi!

Het was al best laat en met een zacht excuus dat ze voor het slapen nog even een frisse neus buiten het kamp wilde gaan halen was ze buiten gekomen. Om eerlijk te zijn was ze best wel van het donker gaan houden, van het donker wat de nacht met zich meebracht. Het was gevaarlijk, ze was een makkelijk doelwit voor ieder die haar echt kwaad zou willen doen, maar enorm naïef. Haar poten hadden haar vanavond wat verder van haar oorspronkelijke doel, de stroom, afgebracht en ze rook de vage geur van de grenzen. Iet wat verbaasd richtte ze haar witte oortjes naar voren, blijkbaar had ze sneller gelopen terwijl haar gedachten in een totaal andere wereld waren geraakt. Nou ja, dan kon ze net zo goed nog een klein rondje langs de border wandelen en nog een smoes hebben om wat later terug te komen in het kamp. Tevens kwam ze haar familie liever eventjes niet onder ogen, eigenlijk kwam ze liever niemand onder ogen op dit moment. Op een paar uitzonderingen na dan.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Tot zijn grote verbazing zag hij plots het witte gestalte van de poes die hij zocht verschijnen. Haar witte kleur was duidelijk zichtbaar in de donkerte van de avond en dat maakte het veel makkelijker om haar te herkennen. Echter leek zij hem nog niet opgemerkt te hebben. Integendeel zelfs, ze leek in gedachten verzonken te zijn. Zou hij haar nu wel roepen? Het leek er eerder op dat de poes met niemand in gesprek wou zijn op dit moment. En wie was hij dan om haar rust te verstoren? Daarom dat de rode kater zijn lippen op elkaar perste. Daarbij voelde het verkeerd aan, de drang om met haar te willen praten. Hij voelde gewoon de bekritiserende ogen van zijn ouders op zijn vacht branden. Nee, dit klopte niet. Helemaal niet. Maar alsnog bleef de kater staan waar hij stond, alsof hij met spijkers aan de grond genageld was.

made by chi!

Toen ze haar blik op de sterrenhemel richtte slikte ze een keertje kort. Haar vader, die hoog daarboven was, zou samen met de rest van StarClan de enige zijn die van haar geheim wisten, haar geheim dat ze stiekem met een RiverClan kater afsprak. Wat moest hij wel niet denken.. Ivywing werd uit haar gedachten gerukt toen een eind verderop opeens een rood met witte gestalte zichtbaar werd. Het was de kater die ze nu al twee keer had ontmoet, de kater die haar gered had van een situatie die aardig uit de hand had kunnen lopen als hij er niet geweest was. "Zealspark," mauwde ze zacht en knipperde een keer met haar blauwe ogen, haar stem klonk een beetje verrast. Ze had niet verwacht hem op dit uur hier te treffen.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Toen de rode kater plots zijn naam hoorde keek hij verrast op. Zijn blauwe blik ontmoette de hare en ietwat nerveus slikte hij de krop in zijn keel weg. "Ivywing." sprak hij met moeite uit terwijl een kleine glimlach zijn gelaat sierde. Nog steeds had hij het knagend schuldgevoel dat voorkwam dat de glimlach zijn ogen bereikte. Hij wist dat deze vriendschap niet mocht maar alsnog kon hij het niet laten om de uitdaging toch aan te gaan. Om de een of de andere reden voelde hij zich minder eenzaam bij haar. Iets wat hij bij andere katten nog nooit gevoeld had. Maar misschien was het gewoon zijn brein dat even tegenwerkte? Dat er een of andere hersenspinsel los was komen te zitten en hij daarom geen nee kon zeggen tegen haar aanwezigheid. Een zachte zucht verliet zijn bekje. Waarom was het allemaal zo moeilijk?

made by chi!

De rode kater keek verrast op toen ze zijn naam uitsprak, maar hij leek een beetje nerveus toen hij haar naam uitsprak. Een onschuldige glimlach sierde haar lippen, alsof ze niet wist dat het eigenlijk fout was om dit soort vriendschappen te hebben. Maar die met hem was niet de enige, want de grijze RiverClan kater en zij hadden ook een band die eigenlijk niet toegestaan was. Ivywing hoorde dat hij een keer zacht zuchtte, kantelde haar kopje een beetje waarbij haar witte oortjes een beetje scheef zakten en knipperde een keer met haar oogjes. "Alles oké?"

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Een onhoorbare zucht verliet zijn bekje toen de witte poes op hem af kwam gelopen. De vraag of alles oké was spookte voor enkele tellen rond in zijn hoofd. "Ja hoor," miauwde hij met een kleine glimlach die hoogst waarschijnlijk niet eens zichtbaar zou zijn. De donkerte van de nacht had zich als een laken over hen geluidloze woud heen gelegd en het omhuld met zwarte en zilverachtige kleuren. Enkel de geluiden van nachtdieren waren hoorbaar. Zealspark richtte even zijn blauwe ogen op de witte Shadowclan poes. "Met jou?" vroeg hij toen, zijn stem niet luider dan een zachte fluistering.

made by chi!