Linik

Zachte geluiden klonken op de grond onder Thornflame’s poten terwijl de jonge kater op zijn gemak langs de grenzen liep om deze te patrouilleren. Hij was er niet echt bij met zijn gedachten, was meer bezig met het avondmaal dan dat hij echt bezig was met zijn taak. Hij riep zichzelf snel tot de orde. Wilde hij nu een goede Clankat zijn of niet? Maar toch schoten zijn gedachten naar zijn grommende maag en naar de lijster die hij vanmiddag had gevangen. Het begon inmiddels een beetje te schemeren, maar het was nog geen tijd om al terug naar het kamp te gaan. Hij moest nog een paar meter grens controleren en dan zou hij pas van zichzelf om mogen draaien. Als iemand toevallig net de grenzen binnenliep omdat hij het vertikte om de rest te controleren, had hij het weer gedaan. En met die gedachten fixeerde hij zijn aandacht op de grenzen en schrok toen hij een scherpe geur rook. Het was overduidelijk die van de ShadowClan. Het was niet moeilijk om te bepalen waar de geur vandaan kwam, want een eindje verderop stond een kater van de ShadowClan die, net als hem, erg dicht langs de grens liep. Thornflame wist niet direct wat hij moest doen. Hij had al veel over de ShadowClan gehoord. Dat ze erg ambitieus waren en op grenzen inpikken uitwaren. Hij was echter iemand die niemand veroordeelde zonder die kat zelf gesproken te hebben en dus liep hij op zijn gemak langs de grens af zodat ze elkaar zouden kruisen. ‘Ook aan het patrouilleren?’ vroeg hij kalm.

Thornflame wist niet zeker of hij gewoon geluk had of dat de vooroordelen over de ShadowClan onzin waren, maar deze kater was totaal niet vijandig tegenover hem. Hij was zelf nu niet echt iemand die vooroordelen had over anderen, maar hij dwong zichzelf wel om alert te blijven. Hij wist ook wel dat hij nog nooit contact had gehad met iemand van de ShadowClan en dat dit wel eens een list kon zijn. Sowieso moest hij met anderen buiten zijn Clan wel oplettend zijn. Hij richtte zijn blik weer op de kater toen deze een opmerking maakte. ‘Dat is echt waar,’ grinnikte hij. Hij markeerde de grens met zijn geur. Het voelde raar om zo vlak langs een andere kater af te lopen. Je zou bijna denken dat ze van dezelfde Clan waren, maar ze werden gescheiden door een onzichtbare grens en dat maakte dat Thornflame zich vreemd voelde in de aanwezigheid van de andere kater. De zon was nog niet helemaal ondergegaan waardoor Thornflame de kater makkelijk kon zien. Hij had geen idee wat hij moest zeggen, want praten tegen elkaar voelde al alsof hij de Code overtrad. ‘Jammer dat die grenzen zo lang zijn, anders had ik nog wat anders kunnen gaan doen,’ grinnikte hij. Hij moest nog een beetje markeren, maar een beetje overdrijven vond hij niet erg. Hij liep verder zodat hij de kater voorbijliep en markeerde ondertussen de grens.

Aan het lachen van de andere kater te horen nam Thornflame aan dat de ShadowClanner het eens was met zijn opmerking en hij grijnsde even flauwtjes. Hij zette zijn tocht voort, maar hoorde voetstappen achter zich en draaide zijn kopje. Hij zag dat de kater hem volgde en even ging er een onbehaaglijk gevoel door hem heen. Hij kon het niet precies plaatsen, maar hij voelde zich precies zoals de eerste keer bij Sagepaw, Brindleleaf en Hushpaw: ongemakkelijk. Bang zijnde dat zijn Clangenoten hem zouden zien en dat ze dachten dat hij meer loyaal was aan andere Clans dan aan die van hemzelf. Hij had geen idee of vriendschappen buiten de Clan verboden waren. Naar zijn idee zou het enkel mogen als je zelf wel loyaal bleef aan je eigen Clan, maar dat was zijn mening. Hij vond in principe dat er niks mis was aan vriendschap buiten de Clan. Met sommigen kon hij het buiten zijn Clan beter vinden dan binnen zijn Clan, maar dat zou hij nooit toegeven tegenover zijn Clangenoten. Hij schudde zijn kopje nietszeggend op de vraag van de kater, wijselijk besluitend om te zwijgen over de aanval van de BloodClan een paar dagen geleden. ‘Nee. Behalve dat het feit dat ik benoemd ben geworden tot krijger en mijn eigen Apprentice heb gekregen,’ sprak hij trots zijnde. Ja, hij kon wel stellen dat hij trots was op zijn eigen. Hij had succesvol een training beëindigd, was Young Warrior geworden en had bovendien een eigen Apprentice gekregen. ‘En jij?’ vroeg hij. Hij grinnikte even. ‘Ik neem aan dat jij al wel langer een Warrior bent en dat je ook al meerdere Apprentice’s hebt gehad?’

Thornflame had wel verwacht dat de kater meerdere Apprentice’s had getraind, maar ondanks de bevestiging keek hij toch even vol ontzag naar de kater. Hij vond het al een hele eer dat hij er momenteel eentje had om te trainen. Als haar training voorbij zou zijn, zou hij het zeker niet erg vinden om een andere Apprentice te trainen. Hij wist dat er veel nieuwe Apprentice’s gingen zijn bij de volgende Ceremonie en dat de mentoren hard nodig waren. Hij wist ook dat Briarpaw niet zomaar vijf manen vooruit kon groeien en dat hun training nog wel even zou duren ondanks dat de poes al veel kon. Hij liet zijn blik naar de kater glijden en gaf een knikje ten teken dat hij het begreep. Hij wilde zelf ook niet al te veel kwijt over de Clan, met name over de aanval die ze hadden meegemaakt van BloodClan. En dus besloot hij maar om over zijn Apprentice te praten. ‘De eerste keer toen ik met mijn Apprentice ging trainen was ik van plan om haar het territorium te laten zien. Ik heel enthousiast beginnen aan onze tocht door het woud, bleek het te zijn dat ze het territorium al had gezien en dat ze al jachttechnieken had geleerd.’ Hij grinnikte even. Ja, toen was zijn les wel een beetje om zeep geweest, maar hij moest toegeven dat hij het nog goed had opgepakt. ‘Ze had al een mentor gehad voordat ik de hare werd,’ lichtte hij kort toe en grinnikte even.

Thornflame gaf een knikje bij de kater zijn opmerking. Ja, het was zeker lastig geweest. Opeens was heel de les die hij in zijn kopje had gehad niet meer nodig geweest omdat ze heel het territorium schijnbaar al kende. Hij had dus jachttechnieken aan moeten leren, maar ook daar leek ze een boel van te weten. Gelukkig had hij dan toch uiteindelijk iets gevonden waar ze wat minder goed in was, maar nog steeds had hij het vervelend gevonden dat ze al zoveel kennis had. Natuurlijk was het wel handig op de één of andere manier, maar je verwachtte toch dat je een onervaren Apprentice ging krijgen die nog niet veel wist over allerlei onderwerpen. Dan was het jammer als je dat niet kon aanleren. Maar hij had een oplossing gevonden en had de les toch interessant voor haar gemaakt, dus dat was wel een goed ding. Hij richtte zijn bleekgroene ogen op de kater en gaf een knikje. ‘Dat heb ik ook gedaan,’ sprak hij. ‘Het bleek dat ze het territorium al kende en ook al diverse jachttechnieken, maar dat ze niet precies wist hoe ze een lijster moest vangen. Ze had het constant over vechttechnieken, maar ik ben toch blij dat ik koppig heb volgehouden. Anders zou ze tot op de dag van vandaag nog steeds niet weten hoe ze een prooi moest vangen en prooi is echt belangrijk dit seizoen.’ Hij grinnikte even. Hij was benieuwd of ShadowClan ook last begon te hebben van het feit dat de prooi minder aanwezig was dan eerst, maar hij besloot om er niks over te vragen. Het zou toch niks uithalen. ‘Toch hoop ik dat als ik een tweede Apprentice krijg dat het een erg onervaren is. Ze zijn zo schattig als ze denken dat ze alles weten.’ Hij lachte opgewekt naar de kater, zijn ogen twinkelend terwijl hij zijn grens verder markeerde.

Thornflame knikte instemmend en grinnikte nog wat na toen de kater zijn woorden weer bevestigde. Ze leken het over veel wel eens te zijn en Thornflame had nu niet echt het gevoel dat deze kater echt een gevaar vormde voor hem. Maar goed, in de ThunderClan gingen ook verhalen rond over de RiverClan en de WindClan. Hij had van beide Clans al een kat ontmoet en zij waren ook vriendelijk tegen hem geweest. Met één van hun had hij zelfs een oprechte vriendschap gekregen. Natuurlijk hield hij wel in zijn achterhoofd dat hij ooit moest gaan vechten tegen één van hun als het aankwam op het verdedigen van zijn Clan in een gevecht, maar dat drukte hij zo ver mogelijk naar achteren. En als het ooit een gevecht zou zijn, wie zou dan zeggen dat hij juist tegenover die katten kwam te staan? Natuurlijk was hij niet echt slim bezig door meer vriendschappen buiten de Clan dan in de Clan te krijgen, maar hij kon het niet helpen dat hij zich soms bij een andere Clan meer op zijn gemak leek te voelen. Hij kon nu niet bepaald zeggen dat hij echt veel vrienden had in zijn eigen Clan en wist dat dit zijn eigen schuld was. ‘Maar het schattigste is nog altijd als ze eerst heel opschepperig hebben gedaan en het dan in de praktijk moeten gaan doen. En dat ze dan een foutje maken en zo heel zielig op hun poten neerkijken,’ lachte hij. Ja, je kon wel stellen dat hij van Apprentice’s hield. ‘En dan te bedenken dat wij vroeger ook zo waren. Voor jou natuurlijk langer geleden dan voor mij.’ Hiermee duidde hij op de leeftijd van de kater. Hij grinnikte en zag dat hij nog een heleboel te markeren had vandaag. Nu pas besefte hij zich wat voor lange grens ze wel niet hadden, zeg!