Little light (open)

Het was de laatste dagen weer een beetje omhoog gegaan met haar humeur en kracht, maar vanochtend was ze wakker geworden met een wat flauw hoofd. Eerst had ze het genegeerd en was ze gewoon op pad gegaan. Patrouilles waren nog niet voor haar weggelegd en dat had ze ook tegen Innerghost gezegd, dus hield ze zichzelf overdag bezig met jagen. Dit keer ging het wat fout. Haar zicht werd langzaamaan wat vager en het kostte haar steeds meer moeite om zich snel voort te bewegen. Uiteindelijk moest ze zichzelf stoppen voordat ze flauw zou vallen.
Zwaar hijgend trippelde ze naar het beekje, om zich van haar brandende keel te verlossen, maar het vervelende gevoel ging niet weg. Toen ze zich wat meer uitgerust voelde, kreeg ze alsnog niet zoveel lucht bij het inademen. Langzaam legde ze haar oortjes in haar nek en viel bijna achterover toen ze haar neusje voelde druipen.
Nee.. niet weer. De vorige keer dat ze een vorm van greencough had gehad was het uit de hand gelopen en had ze een leven verloren. Dit keer begon haar leven toch aan een draadje te hangen, want nu had ze er nog maar twee. Angst prikkelde in haar groene ogen en ze probeerde de nare brok in haar keel weg te slikken, maar daarvoor in de plaats begon ze zachtjes te kuchen.

note -- open, maar ze heeft whitecough, dus het is besmettelijk.

Het was begonnen met een zacht gehoest, maar toen dat voorbij was voelde ze toch een zekere benauwdheid over zich heen komen. Ze probeerde het weg te denken en maakte het zichzelf wat gemakkelijker door te gaan zitten en rustig haar vacht schoon te maken. Dan leek het nog op een slecht excuus om stil te staan en niet te jagen. Veel beweging zou haar nu alleen maar zieker maken, misschien zou het na een goede nachtrust wel weer over zijn? Het was tenslotte nog maar net leaffall.
"Shrewstar, gaat alles wel goed?" haar omgeving, daar had ze helemaal niet meer opgelet en geschrokken keek ze op. De haren op haar nek waren overeind gesprongen en haar groene kijkers vestigden zich op de warrior die haar had aangesproken. Rustscar.. had hij door dat ze zich niet zo goed voelde of was het een heel toevallige vraag ..? "Ja.. alles gaat goed." antwoordde ze rustig, want bij te snel praten kwam ze al snel aan te weinig zuurstof. "Met jou?" ze moest nog maar even op adem zien te komen en dan zou ze waarschijnlijk rustig richting het kamp gaan.