The starry night || SPT

Onderwerp: The starry night || SPT ma 2 nov 2015 - 21:36

Zijn amberkleurige ogen waren in de diepe duisternis gericht, de strooming van de little creek klonk zachtjes in zijn puntige oren en zijn gespreepte pels glom in de sterrenlicht. Zijn brede schoudes en grote kop waren vol trots naar de silverpels gericht, met zijn pluizige staart om zijn poten geslagen was hij diep in gedachten gezonken. Totaal niet opgemerkt dat de Shadowclan geur sterker werd, bleef hij roerloos op de rots zitten.

-Only Thistleflower

Ze bekeek het uitzicht, het was een best rustige dag als je het vergeleek met de koude dagen. Het pad dat haar naar Little Creek leidde knarste onder haar kussens. Vandaag had ze het gevoel dat ze daar is even moest gaan kijken. Gewoon om wat water te drinken en dan weer is op uit te gaan. Het was tenslotte lang geleden geweest dat ze ging jagen en überhaupt buiten het kamp was. Alhoewel de kattin een gedaante tussen de struiken kon opvangen kon ze geen enkele geur van die kat kunnen vinden. Maar het was vast wel een ShadowClankat. Met grote passen trippelde ze naar de kat tegenover haar. Pas merkte ze wie het was. 'Goedendag, Viperstrike.' begroette ze haar Clangenoot met een kortaf knikje voordat ze een vossenlengte verder van hem ging zitten. Haar staart sloeg ze om haar middel terwijl ze de de sprinkhanen hoorde. Wat een vredige nacht aantoonde.

- Ik wou even mijn postskills uitoefenen :3

Geschrokken rees zijn gestreepte vacht omhoog toen hij een stem hoorde, hij draaide zijn kop naar de bron van geluid en keek en rode poes strak aan. zijn blik veranderen al snel en een opgeluchte zucht verliet zijn bek."Eens gelijk" Mauwde hij kalm, maar door zijn zware stem kon het nog wat brommerig klinken. Hij liet zijn goudkleurige ogen op die van de poes rusten voor hij veder spra "En wat kom jij hier op een late avond doen?"

Ze keek de kater vragend aan nadat hij gevraagd had waarom ze hier deed. 'Net zoals jij hier doet.' antwoordde ze terwijl ze haar schouders ophield. 'Genieten van de avond,' kon je er nog net zachtjes achteraan horen. In de nacht liep ze altijd rond, omdat ze wist dat het hetr enige tijdstip was wanneer de vrede alles overnam. En het liet haar ontspannen. Dus veel deed het de kater niets van haar gezelschap, toch?

'Net zoals jij hier doet.' Hij knikte, en richtte zijn blik weer op de hemel. De lucht was vannacht vol sterren en de maan scheen groot en vol, de koude bries waaide nog steeds door zijn vacht en even schudde hij de koudheid uit zijn lichaam. 'Genieten van de avond,' Hoorde hij haar zachtjes mauwen, maar hij had niks voor niks grote puntige oren en kon haar dus gemakkelijk verstaan. "Het word met de dag kouder" mompelde hij, en sloeg zijn pluizige staart om zijn middel. "Maar uhm.. ik heb je nooit vaker gezien.. wat is je naam?" brabbelde hij er half uit, met zijn blik nog steeds op de lucht gericht.

Vergeleken met haar binnenkant leek de poes tamelijk kalm van buiten. "Het word met de dag kouder" Ze knikte zwijgend voordat ze haar blik weer op de Silverpelt richtte. "Maar uhm.. ik heb je nooit vaker gezien.. wat is je naam?" Een Clangenoot die iemand anders naam niet weet. Dat komt zelden voor. 'De naam is Thistleflower,' stelde ze zich met nog een knikje voor. Als volgt begon ze haar voorpoot te likken. Ze had toch niet veel te doen hier.

. 'De naam is Thistleflower,' Hij knikte bij haar antwoord, hopelijk zou het het onthouden want dat was letterlijk zijn minpunten, namen onthouden. "Aangenaam, mij noemen ze Viperstrike" mauwde hij beleefd terug, en begon net als de oranje poes zijn vacht te likken. Het was niet bepaald netjes, het zat vaak wild of onder de modder maar dat maakte hem nooitzo veel uit. Het ging niet om de uiterlijk maar om de innerlijk right? "Goddahmit.." bromde hij, toen een druppel op zij neus viel. Hij was hij net zijn pels aan het verzorgen kwam er weer eens een regenbui.

"Aangenaam, mij noemen ze Viperstrike" Thistleflower keek hem aan. 'Dat weet ik,' Ze stond op omdat ze de regen duidelijk kon ruiken. Ze wou net de kater waarschuwen totdat ze hem hoorde vloeken. "Goddahmit.." Thistle trippelde de struiken in. 'Ik zou hier gaan schuilen als ik mijn poten liever droog wil houden.' mauwde ze vanuit de struiken

Zijn blik gleed naar de poes, die het ook doorhad en de struiken glipte. 'Ik zou hier gaan schuilen als ik mijn poten liever droog wil houden.' Hij knikte weer, en stond op. De rots voelde glibberig onder zijn poten, en de regen kwam al snel de lucht uit vallen. met een soepel sprong belande ij op de grond. en trippelde snel naar de struik waar Thistleflower zich ook schuilhield. De dode bladeren kraakte onder zijn grote poten bij elke stap, en de takken die de struik dicht hielden schaafde langs zijn houd. Snel wurgde hij zich dieper de struik in en ging vervolgens naast de poes liggen, nu was haar oranje pels beter te zien dan zonet in de duisternis.

OCC; Ik ben echt inspiratieloos, sorry voor de flutheid xD

Ze keek angstig naar de regen, als er maar weer niet zo'n storm aankwam. Ze begon sneller te ademen waardoor haar flank sneller op en neer rees. Zolang er maar geen bliksem viel sprong ze geen meter in de lucht. Ze keek schichtig via een opening in de struiken heen en weer op de lucht over nog een flits te zien was. De Silverpelt in een slag boven de duistere wolken verdwenen. Was dit een hint?

Een frons was op zijn gezicht te zien toen de grote kater de poes aan keek, haar ademhaling versnelde en het leek alsof ze net een stuk had gerend. Haar blik was angstig op de silverpels gericht, alsof ze iets erg zag. twijfelend beet hij op zijn onderlip, hij was nooit een kletstype maar altijd druk bezig dus praten deed hij amper. "Uhm, waarom ben je zo bang?" mauwde hij, en keek haar met een rustige blik aan. "Er kunt niks gebeuren, je bent veilig hier" probeerde hij haar gerust te stellen, maar met zijn zware stem werkte dat nooit zo goed.

Ze keek hem vragend aan. 'Gewoon, iedereen zijn eigen angsten.' antwoordde ze kortaf voordat de kattin weer angstig naar buiten keek. Ze besloot dat niemand mocht weten waarom ze zo deed. Vandaar dat het wat botter uitkwam dan gevraagd was. Haar gezicht ontspande een beetje nadat de kater haar probeerde gerust te stellen dat ze hier veilig was. 'Dat weet je maar nooit.' was haar antwoord.

- Telefoonpost

'Gewoon, iedereen zijn eigen angsten.' Hij knikte en richtte zijn amber kleurige ogen op de silverpels, het ging steeds harder regenen e voelde de windstoten door de struikgewas een blazen. 'Dat weet je maar nooit.' Aarzelnd beet hij op zijn onderlip, waarom was hij zo slecht in praten? hij kon niet eens een reactie verzinnen op haar antwoorden, hij kon zich zelf wel voor zijn kop slaan. Hij legde zijn pluizige staart langs zijn flank. "Ik ben bang voor.. Onweer" mauwde hij, en keek haar aan. ja, hij was zeker bang voor onweer. een nare ervaring heeft hij met dat gedonder boven zin kop."En waar ben je precies bang voor?" Vervolgde hij.

Ze keek hem weer aan. Wat deed zo'n grote kater nou met angst voor onweer? Had hij soms ook wat meegemaakt? Ze bleef zwijgen en liet haar blik glijden op haar poten. Kon hij gewoon niet normalr vragen stellen? Zoals 'hoe was je dag?' Of 'Heb je iets leuks gedaan?' De poes weigerde zijn vraag te beantwoorden. 'Laten we maar gewoon teruggaan.' zei ze snel om van onderwerp te veranderen. In de hoop dat hij haar niet zou dwingen iets te zeggen.

Het was even stil, alsof hij iets verkeerds had gezegd. en dat kon ook zomaar, want hij was echt de slechte in babbeltjes maken met andere katten, en als er op neer kwam dat hij moest praten met andere werd het of enorm raar of het liep enorm dood. 'Laten we maar gewoon teruggaan.' mauwde de oranje poes, waar op hij vaagjes knikte. hij gluurde nog even naar buiten, maar de regen was nog steeds niet gestopt en het leek wat harder en harder te gaan. alsof de Starclan boos was, "Weetje het zeker?" mauwde hij, en zwiepte met zijn staart. Hier konden ze toch schuilen? maar ja, welke kat wou nou schuilen met zo'n idioot als hem naast zich..?

Het was eventjes stil nadat de poes hem probeerde over te halen terug te gaan naar het kamp, waar het het veiligst was. Ze knikte nadat de kater haar vroeg of ze het wel zeker wist. Thistleflower deed trillend een poot naar voren waardoor ze half de struik uit was. Haar pels werd meteen nat. Ze zuchtte, het was nu of nooit. Net voordat de kattin naar buiten wou rennen klonk een harde knal vanaf de lucht en een flits deed haar in trance overgaan. Haar blauwe oen werden groot van angst tegen de tijd dat er nog een straal vanaf de wolken naar de grond werd gezogen. De kattin sprong een stam van een boom op en klom zo snel mogelijk erin. Van rare, enge gedachtes doe je rare dingen.

Onderwerp: Re: The starry night || SPT