{Kittenverhaaltjes} Tales of the past

_{Er waren.. best veel kittens geboren eigenlijk. Vooral de jongere katten hadden er zin in de laatste manen voor haar gevoel. Zijzelf had nooit zoveel moedergevoelens gehad. Het idee om eigen kleine haarballen te hebben maakte haar ongemakkelijk. En ergens.. Nu de winden steeds kouder werden, was het wel verstandig? Zouden ze genoeg voedsel hebben? Ze betwijfelde het. Maar goed.. Maar eens kijken wat voorn vlees er in de kuip was dan maar? De zwarte poes stapte de nursery in en keek eventjes wat onwennig om zich heen. Het was hier in ieder geval wat warmer. Nu hopen dat ze niet besprongen werd. Ze stapte nog wat weg bij de ingang, zodat de kittens die kwamen kijken het niet koud kregen en zakte neer naast de nesten. "Zijn hier nog kittens die verhaaltjes leuk vinden?" besloot ze maar te vragen.

(Open voor queens, kittens, apprentices, warriors, enzovoort, spring maar in)}

Bitterkit lag verveeld in de Nursery, voor de honderdste keer likte ze haar vacht schoon, die er nu flink glanzend bij lag. Ze had vrij weinig te doen, vooral nu het Leaf-fall was, vond ze het als kitten al snel vrij koud in het kamp, dus bleef ze liever binnen. Al was het hier wel behoorlijk saai, vooral nu ze het stoeien met haar broer en zusjes wel gezien had. Verveeld draaide de poes zich op haar rug, niet wetend wat te doen. Nu maar een aantal minuten staren naar het plafond van de Nursery, I guess. "Zijn hier nog kittens die verhaaltjes leuk vinden?" hoorde ze ineens, en ze schoot omhoog. Haar ogen vielen op een donkere kattin die zojuist haar kop door de ingang van de Nursery had gestoken. De poes had ze nog niet eerder gezien, ze was sowieso geen Queen. De kitten krabbelde overeind en liep naar de oudere kattin toe. "Ik wel!" zei ze breed glimlachend. Eindelijk had ze iets leuks te doen.

Flame rolde in zijn nest, het was zo saai en slapen lukte maar niet. Hij besloot is wat kattenkwaad uit te halen. Wat tegenwoordig nu zijn gewoonte is geworden. De jonge kitten wou net de nursery uitlopen tot hij achter zich een stem hoorde. "Zijn hier nog kittens die verhaaltjes leuk vinden?" Zijn lichtgroene ogen werden groot van enthousiasme. Eindelijk! Het werd is een tijdje voor een verhaal. En niet zo'n oninteressant verhaal over hoe een kat ooit zijn oog verloren had etcetera. De stem van Bitterkit deed zijn enthousiasme opblazen. "Ik wel!" Zijn rode pels was in de war, maar dat maakte nu niet uit. 'Wacht op mij!' mauwde hij haastig in de hoop dat ze niet zouden beginnen zonder hem.

Voorleesuitjes stonden nooit aan de top van Rudekit's lijstje. Het was meestal een of ander suf verhaal verteld door een amateur. Zelden was het een goed verhaal dat hem boeide. Toch wekte het enige nieuwsgierigheid op en bleef hij kijken. Twee kittens, eentje jonger en eentje ouder dan hem, stonden al rond de verteller. Met een zwaai van zijn staart, ging hij bij het trio zitten. Al was het maar om de hoop te vergroten.

_{Heavekit werd wakker doordat haar oortje wiebelde. Waarom hij dat gedaan had? Omdat ze pootstapjes gehoord had. Slaperig keek ze om zich heen. Een nieuwe stem klonk door de nursery en nieuwsgierig keek ze richting het geluid. "Zijn hier nog kittens die verhaaltjes leuk vinden?" de zwart-witte kitten zag een zwarte kat, waar al een aantal kittens meteen op afliepen. Ook zij klauterde uit het nest; eigenlijk had ze nog nooit een verhaaltje gehoord en was wel nieuwsgierig wat dat nou precies was. Natuurlijk had ze wel is een verhaal gehoord van mama, maar dat was anders. Een beetje achter de andere kittens ging Heave zitten en wachtte totdat er wat ging komen. Met grote, verwachtingsvolle ogen keek ze naar de zwarte poes.}

_{Oh Starclan, wat had ze gedaan. Al snel genoeg verschenen ze, kittens. En ze had eigenlijk moeite met kittens. Maar ze wilde tegelijkertijd weten of ze sterk waren, of het toekomst was voor Shadowclan. Haar glimlach werd iets krampachtiger toen er al snel 4 kittens rond haar zaten als onkruid wat uit de grond geschoten was. Nee, dit kon ze. Ze kon toch niet bang zijn voor kittens, in Starclan's naam. "Zo, jullie waren er snel, hoe heten jullie?" besloot ze eerst maar eens te vragen, "dan weet ik hoe mijn klei- grote luisteraars heten." Liet ze de kittens maar niet beledigen.}

Verlegen stak ze haar kopje uit het nest toen ze een stem hoorde. Frozenvoice herkende ze, dat was ook een dochter van Innerghost. Maar heel goed kende ze de poes niet. Nightkit strompelde het nest uit en kwam er op af toen ze het woordje 'verhaal' oppikte. Dat klonk altijd goed in haar oortjes. Ze kwam dichterbij en ging toen ook zitten. Dicht bij haar zus, Bitterkit. "Zo, jullie waren er snel, hoe heten jullie?" Vroeg Frozenvoice, "dan weet ik hoe mijn klei- grote luisteraars heten." "I-ik ben Nightkit," stelde ze zichzelf voor, met een lieve glimlach rond haar lippen. Haar grote groen/bruine kijkers staarde naar de grote warrior.

Why the hell not. Hij had wat gehoord over zijn oudere zus die verhaaltjes ging vertellen in de Nursery, want een van de Queens die even naar de Medicine den was gelopen had dit feitje even met hem gedeeld. En ondanks dat hij zich geen kitten meer voelde, wat zijn naam ook zij, besloot hij maar te gaan kijken. Al was het maar voor wat bonding time met zijn oudere zus. Dus stond hij op en liep soepel naar de benauwde Nursery, die bekend aanvoelde tegenover de kater. Je kon er over zeggen wat je wilt, het was hier in ieder geval levendiger dan een Medicine den vol zieken en gewonden. In de verte zag hij zijn zus al zitten, samen met wat balletjes kitten. De meeste waren er al toen hij hier nog sliep, al waren ze toen nog te jong geweest om mee te spelen. Grijnzend liep hij naar het groepje en keek naar Frozenvoice. "Hey sis, ik hoop dat ik ook mee mag doen?" Hij zei het op een brutale manier die hem eigen was, op een toon die eigenlijk zei dat hij ondanks het antwoord toch zou blijven. Vandaar dat hij met zijn blauwe ogen even langs de andere kits gleed en hierna languit ging liggen, om een beetje op hetzelfde nivo te zijn. Zijn staart zwiepte zoals altijd onbewust heen en weer alsof het een eigen leven leidde.

Bitter leek niet de enige te zijn met belangstelling: al snel kwamen er een flink stel andere kittens rondom haar en Frozenvoice zitten. Flamekit kwam vrijwel meteen bij hen zitten, en na wat aarzelen kwam Rudekit er ook bij. Heavekit voegde zich er ook bij, zonder veel woorden. Vervolgens kwamen Leopardkit en Nightkit, Nightkit ging vlak naast haar zitten en Bitter keek haar even vrolijk aan. De poes was in een bijzonder goed humeur vandaag, misschien omdat het verhaal van Frozenvoice de sleur enigszins zou breken. Frozenvoice vroeg naar de katten die in haar publiek zaten, en Bitter liet haar zusje zich voorstellen voor ze het zelf deed. "Ik ben Bitterkit," zei ze met een lief lachje op haar gezicht geplamuurd.

"Zo, jullie waren er snel, hoe heten jullie?" Vroeg de verteller. Een wit-zwart poesje, die Rude herkende als Heavekit, had zich bij de groep gevoegd en al snel werd de groep een pak groter. Met zijn amberkleurige ogen nam hij rustig het tafereel waar. Hij besloot dat geen van de bijgekomen kittens hem bekend voorkwam. "I-ik ben Nightkit," Hoorde Rudekit langs een kant. "Ik ben Bitterkit," Kwam van dezelfde kant. "Ik ben Rudekit." Bracht hij uit, met een klein grijnsje op zijn snuit. "En wie bent u?" Vroeg hij netjes. Hij vond dat hij wel recht had op de naam van de verteller, toch?

_{Er kwam nog een best oude kitten bij, eentje die ze best goed kende. "Hey bro," groette ze de kater, waarna ze de namen van de kittens in haar hoofden opsomde. Met haar broertje praten ging een stuk makkelijker dan met de andere kittens. Van Leopardkit was ze minder bang dat hij breekbaar was. "Aangenaam kennis te maken," zei ze tegen de kittens, "en mijn naam is Frozenvoice, bedankt voor het vragen Rudekit," zei ze vervolgens rustig, een glimlach aan de kitten schenkend. Hierna liet ze haar blik nog een keer over de jonkies liet glijden. "Wisten jullie dat er ooit een tijd was.. zonder dat de Bloodclan er was?" begon ze haar verhaaltje. De kittenontvoeringen en de bijna oorlog was vast wel een gezellig verhaal.}

_{Heavekit keek naar de zwarte poes die om hun namen vroeg. "Heave." miauwde ze en keek de ander met een trotse glimlach aan, het was haar maar mooi gelukt om haar naam zonder te stotteren te zeggen. "Aangenaam kennis te maken, en mijn naam is Frozenvoice, bedankt voor het vragen Rudekit." de jonge poes keek naar Rudekit, en besloot toen iets heel dappers; ze stond op en trippelde naar hem toe. Vervolgens ging ze naast hem zitten om samen met hem naar het verhaaltje te luisteren. Zodra Frozenvoice begon met vertellen en haar oortjes stonden geïnteresseerd naar voren. Een tijd zonder BloodClan. BloodClan was een gewelddadige nepclan, wist Heavekit, en die had haar mama aangevallen toen deze hen kreeg. Dat was heel gemeen, dat wist ze ook.}

Moonkit liep de nursery in en zag een heleboel andere kits zitten bij een warrior, ze vroeg zich af wat er aan de hand was. Toen hoorde ze wat de kater zei; "Wisten jullie dat er ooit een tijd was.. zonder dat de Bloodclan er was?" Zonder Bloodclan? Ze had al eens van die Clan gehoord, ze waren gemeen en vermoordden graag andere katten, en vermoorden mocht niet. Soms kwamen er ook katten gewond binnen in het kamp, en dan zeiden ze dat Bloodclan het had gedaan, ze luisterde het vaak af, want als ze meer wist over planten, zou ze meer weten over hoe het is als medicine cat, en dát interesseerde haar. Ze keek naar de grote, zwarte poes, die aan het vertellen was, en hing aan haar lippen, de kitten hield van verhaaltjes, dus ze zweeg, omdat ze het verhaaltje niet wou verbrodden. Geruisloos ging ze zitten, want haar beentjes werden moe.

Bitterkit keek haar vrolijk aan toen Nightkit vlakbij haar kwam zitten. Ze glimlachte en keek vervolgens stilletjes met haar grote ogen naar Frozenvoice. Nightkit had haar voorgesteld en alle andere kittens ook en toen begon Frozenvoice met haar verhaal. Ze vroeg of ze wisten van de tijd zonder Bloodclan, nee, daar wist Nightkit niets vanaf. Dat wou ze echter wel, dus schudde ze met haar kop. Verhaaltjes vond ze altijd fijn. Realistisch of fantasie, het maakte haar niets uit, ze vond het fijn. Zelf zou ze ook verhaaltjes willen vertellen aan andere kittens, maar ze durfde het niet meer.

Er verzamelden zich steeds meer kittens rond haar in allerlei kleuren en maten. Starclan, er waren er echt veel geboren de laatste manen. Hadden ze daar wel genoeg mentoren voor? Maar op z'n minst raakte ze wat gemakkelijker in haar positie tussen alle koters en zonk ze wat meer in haar verhaal. "Eerst leefden alle rogues apart, zonder leider en verstrooid, maar toen verscheen er een kat in de tweebeenplaats wie een groot gedeelte van de rogues overtuigde om zich te verenigen, te verenigen tegen ons. Een Elite. En de naam van deze kat was.. Scourge."

Allemaal kittens liepen ineens ergens naartoe en de blauwe oogjes van de kitten keken gelijk op. Als een soort spion stak ze haar kopje uit het nest en ze keek naar het tafereel voor haar. Een grote kat ging een verhaal vertellen. Crescent wou ook graag luisteren, maar haar slaperige kopje ging niet gelijk het nest uit. Ze kon wel horen wat er allemaal aan de hand was. Toen de namen werden gevraagd sprong ze wel op en rende naar de rest toe. Er waren aardig wat kittens die ze kende. Ze kon nog net horen hoe Heave haar naam zei en Crescent glimlachte naar haar zusje en daarna naar de grote kat. "Crescent!", zei ze toen op een vrolijke manier. Ze zag Leopard liggen. Heave en Rude zaten naast elkaar. Bitter en Night en ook Moon zat er. Ze besloot naar voren te lopen en ging net zoals Leopard liggen. Alleen Leo was wel heel wat groter. Crescent had nog altijd het lijf van een kitten van 2 moons. Niet dat Crescent last had van schaamte. Daarom was ze ook voor de groep kittens gaan liggen met haar hoofd op haar poten. "Wisten jullie dat er ooit een tijd was.. zonder dat de Bloodclan er was?", begon ze en Crescent keek haar wat verbaasd aan. Het viel natuurlijk te verwachten dat het ooit ontstaan moest zijn, maar toch. Iemand van Bloodclan had mam aangevallen toen hun nestje werd geboren, dus ze had al een haat ontwikkeld voor de Bloodclan. Ook was Crescent erg trouw aan haar clan. Andere clans interesseerden haar verschrikkelijk veel, niet dat ze ze leuk vond. Alles wat je kon leren interesseerde haar eigenlijk wel. De dieren, planten, de clans zelfs de elite bloodclan. "Eerst leefden alle rogues apart, zonder leider en verstrooid, maar toen verscheen er een kat in de tweebeenplaats wie een groot gedeelte van de rogues overtuigde om zich te verenigen, te verenigen tegen ons. Een Elite. En de naam van deze kat was.. Scourge." Haar ogen stonden nog altijd op de kat voor haar. "Waarom tegen ons?", vroeg ze. Het was soms irritant van haar, maar ze stelde altijd vragen, dus dit was geen uitzondering.

Bitterkit had haar ogen gefixeerd op de zwarte poes, die zich had voorgesteld als Frozenvoice. Bitter was behoorlijk benieuwd naar het verhaal dat ze zou gaan vertellen, dus de grijze kattin ging er volledig voor zitten. Haar pupillen werden groter toen Frozenvoice begon over de dagen voor Bloodclan. Wauw! Bitter's staartje zwaaide enthousiast heen en weer. Dat zou nog eens een verhaal worden, de dagen voor Bloodclan. Bitter vond het leuk om te leren, vooral over wat er gebeurd was voor zij hier op aarde gekomen was. Vanuit haar ooghoeken zag ze hoe ook Moonkit zich bij het gezelschap voegde. Het zag er vast extreem schattig uit: één zwarte poes die omringd werd door allemaal kittens. "Eerst leefden alle rogues apart, zonder leider en verstrooid, maar toen verscheen er een kat in de tweebeenplaats wie een groot gedeelte van de rogues overtuigde om zich te verenigen, te verenigen tegen ons. Een Elite. En de naam van deze kat was.. Scourge," verteld de zwarte kattin. Bitter keek vol spanning naar de poes. Wie was deze Scourge?

"Aangenaam kennis te maken," zei de zwarte poes tegen de kittens, "en mijn naam is Frozenvoice, bedankt voor het vragen Rudekit," Een glimlach stond op het gelaat van de poes. Rude knikte eventjes, blij dat de poes tijd nam om zijn vraag te beantwoorden tussen deze bende opgewekte kittens. Zijn amberkleurige oogjes merkte Heavekit op die opstond en zijn richting toeliep. Zonder een woord te zeggen nam het poesje plaats naast hem. Rude glimlachte naar haar, een beetje verbaasd maar wel erg dankbaar. "Hoi." Begroette Rude zachtjes de ander. Snel hield hij zijn mond weer, het verhaal ging immers beginnen. "Wisten jullie dat er ooit een tijd was.. zonder dat de Bloodclan er was?" Hij spitste zijn oren. Geen Bloodclan? Rudekit had nooit begrip gekoesterd voor deze clan. Ze moorden voor plezier en genot. "Eerst leefden alle rogues apart, zonder leider en verstrooid, maar toen verscheen er een kat in de tweebeenplaats wie een groot gedeelte van de rogues overtuigde om zich te verenigen, te verenigen tegen ons. Een Elite. En de naam van deze kat was.. Scourge." Rogues, daar had je die smerige haarballen. Gelijk wilde hij opstaan, pure haat had hij voor rogues. Hij kon ze niet zien of horen. Ze hadden immers Rude's moeder van hem afgenomen. Voor zijn ogen. Opgegroeid zonder moeder, door hén! Zonder Otterflight's daden zou hij zelf ook niets dan een dode pasgeboren kitten zijn. Maar Otterflight had zijn prille leventje gered. Rudekit maakte aanstalten om op te staan, hij wilde het niet horen. Hij keek aarzelend naar Heavekit. "Sorry Heavekit, i-ik kan niet blijven." Bracht hij uit. Hij hoopte dat ze het hem niet kwalijk zou nemen. Met een brok in zijn keel liet hij Heavekit en het groepje achter.