{ Sister-love

Leopardkit deed ondertussen niet eens meer moeite zijn humeur in te houden. Want waar hij eerst heel vrolijk en vriendelijk was geweest, was dat nu wat weggedaald. Hij was nog niet een en al bad-ass badblood. Nee, dat kon niet op zijn leeftijd. Leopardkit was gewoon wat feller geworden in zijn reacties, hij was immers altijd al brutaal en goedgebekt geweest. Nu gebruikte hij dit gewoon anders, deels voor zijn eigen vermaak. Hij had ondertussen de volle apprentice bouw gekregen. Hij was zoals het hoorde bij de oudste van het nest van een goede grote, zijn vacht was nu geen pluisballetje meer en zijn staart was nog langer geworden. Dat ding had nu al bijna de lengte van een warriorstaart, wat ervoor zorgde dat hij een goed evenwicht had. Ook zijn stem was dat kittentoontje verloren en nu was zelfs zijn wond enkel nog een litteken met enkele korstjes die er al af vielen. Enkel de naam nog, voegde hij dan bitter toe. Toch werd zijn aandacht gevangen door een bekend gestalte in de verte. Swiftpaw, zijn sibling. Hij had veel gehoord over zijn zus en vond dat het als grote broer eens tijd werd in haar leven te komen. Vandaar dat hij dus ook op haar af stapte.

{ Eerste post Swift~

Ja, hij had veel over zijn zus gehoord. Luisteren was ook iets waar hij de laatste tijd waarde in had gevonden. Want man, wat konden katten veel kletsen en roddelen. In de den had hij er genoeg over gehoord. Zo ook dat zijn zus brutaal was en het beste opgesloten kon worden. Als hij dat even als een samenvatting kon nemen van alle termen die hij de laatste tijd had gehoord. Maar ook dat ze een goede jager was, en dat kwam er dan vaak met tegenzin uit. Hoewel hij dus al wist dat de poes zichzelf heus wel kon redden had hij het bijna als zijn taak gezien haar te beschermen, zodra hij uit zijn slechte hum was that is. Al kon hij altijd de tegenstander wegsnauwen. Bij haar begroeting kwam er onbewust een grijnsje op zijn gelaat. Want tjah, het was bijna vreemd hoe veel verschil dat achtervoegsel kon maken. “Heya Swiftpaw, nog leuke dingen gedaan?” Besloot hij te vragen, hij was benieuwt naar wat zij allemaal op een dag deed. Daarbij was vragen stellen altijd een goed iets om het gesprek op gang te houden. En dat was nu net wat zijn plan was, zijn zus beter leren kennen en een goede broer zijn. Kijken of hij daar niet zou falen. Zou fijn zijn.

Het antwoord was wat teleurstellend. Maar goed, het kon zo zijn dat Swiftpaw een minder spannend leven had dan hij eerst had gedacht. Ach, dan niet. De vraag werd teruggestuurd en het leek erop dat de rode kater even nadacht. "Niet echt, enkel wat Elders gepest" Een halve waarheid, maar het kwam er even soepel uit alsof hij zijn eigen naam zei. Omdat het gesprek niet heel spannend leek te worden besloot hij maar een nieuw onderwerp te openen. "Heb je al veel training gehad?" In zijn blik stond een gemeend interesse.

Dit gesprek ging ook nog niet vlotjes. Kom op Swift, geef eens wat spannende avonturen of dingen die je meegemaakt had. De kater zwiepte even met zijn lange staart terwijl hij nadacht over hoe hij dit alles vooruit kreeg. Hij kon normaal vrij goed overweg in een gesprek, dus nou moet het ook nog eens lukken. "Ik zou je graag helpen maar ik moet nog even" Good job, je hebt iets gezegd wat waarschijnlijk weer alles liet doodlopen. Maar uiteindelijk leek die kop van hem toch een ideetje te geven. "Wat als we eens gingen sparren sis?" Vroeg hij uiteindelijk brutaal. Iets beters had hij toch niet te doen en ze waren nog op de leeftijd dat dit nog gebeurde. Daarbij loste wat gestoei de meeste verveling wel op. Maar de belangrijkste reden; why the hell not?