Should you not do something useful? || Darkpaw

Bladeren ritselde toen hij zich tussen twee struiken door glipte, zijn kaken wijd open om het lijf goed vast te pakken. De geur van vers prooi drong in zijn neus en hij kon de heerlijke lucht wel drinken. De bladeren waren al een tijdje goud gekleurd en de eerste kou begon nu eindelijk door te breken, toch had hij een prima jacht achter de rug. Zijn grote kop wierp hij nog voor laatse keer over zijn zijn brede schouders voor hij richting het kamp liep, de grasprieten strijkte langs zijn lijf heen en maakte zijn vacht vochtig en de sluier van spinnenwebben die de dauwdruppels vast hielden gaven toch een mooi gezicht. Met grote passen sloeg hij af, en nam een snelle en korte weg naar de kamp ingang. De mollige konijn nog tussen zijn kaken geklemt, trippelde hij zelfverzekerd het kamp binnen. Zijn amber kleurige ogen keken het kamp rond, het werd een drukke dag zo te zien. Overal waren katten bezig, en dat was een goed teken. De Shadowclan werd met de dag sterker, hij legde snel het konijn op de prooihoop en was net van plan on de rest op te halen. Toen hij in zijn ooghoeken een zwarte lijf zag liggen, met een ruk draaide hij zich om en liep met grote passen naar de leerling toe. Zijn ogen waren strak op de van hem gericht en geirriteerd trok hij met zijn oor, "Moet jij niet trainen?" bromde hij, en zwiepte lichtjes met zijn staart. Zijn spieren rimpelde nog onder zijn lijf door de tocht die het zo net had gemaakt. Maar deze idioot lag nog steeds op zijn hol, "Ik heb je vandaag in de gaten gehouden, en je bent niet eens een muizenlente opgeschoven" kwam er streng uit zijn bek geglipt, zijn lange nagels trok hij in en uit en boorde ze af en toe in de grond wachtend op de antwoord van de leerling.

-Only Darkpaw*
~~telefoon bericht~~

Darkpaw werd wakker en merkte dat het al bijna zonhoog was. Hij liep naar de prooistapel en koos er een lekker uitziende eekhoorn uit. Hij ging terug naar de apprentice den en legde zich aan de ingang ervan. Rustig nam hij een hap van het dier en liet het nog warme vlees op zijn tong liggen. Wat smaakte het toch heerlijk! Plots werd hij verstoord uit zijn rust. "Moet jij niet trainen?" klonk een zware, luide stem. "Ik heb je vandaag in de gaten gehouden, en je bent niet eens een muizenlente opgeschoven." Darkpaw draaide angstig zijn hoofd, hij had toch niets verkeerd gedaan? Voorzichtig stond hij op. Zijn maag knorde. Een grote tabby kater met gigantische oren, moest hij toegeven, stond kwaad tegenover hem. Hij had wel al iets gedaan! Nog voor zonsopkomst was hij gaan jagen, maar dat kon de kater natuurlijk niet weten, en toen was hij terug een dutje gaan doen. Daar was toch helemaal niets mis mee? "Euh-euh..." stotterde de kater, "h-het spijt me, meneer." Zijn ogen flitsten van hier naar daar, misschien keek de gehele clan wel naar hem, mat afkeurende blikken. Maar dat gebeurde niet. Iedereen was bezig met iets of deed niets, zoals hij, misschien hadden zij ook al wat gedaan toen er weinigen wakker waren. Zijn maag knorde weer, het bleef maar knorren. Hij keek verlangend naar de prooi, met bekende stemmen in zijn hoofd die zeiden dat hij de warrior gewoon moest negeren. Maar was dat niet onbeleefd? Niet dat de grote kater zo'n beleefderik was, maar dat betekende niet dat hij zich ook zo moest gedragen. Om toch iets te doen om de stemmen te laten zwijgen nam hij al staande een snelle hap van de verse eekhoorn. Zowel zijn maag als de stemmen zwegen.

Zijn ogen keken de leerling vuurig aan, alsof hij zijn keel wel door kan bijten. Euh-euh..." stotterde de zwarte kater, "h-het spijt me, meneer." sprak hij veder, zijn puntige oren trokken van irritatie toen de maag van de kater hoorde knorren, hij snoof bij het zien dat de leerling op zijn dooie gemak werder ging eten. Zijn klauwen zette hij snel in de prooi en trok het ruw van hem weg, "Eten doen we pas als de clan is gevoed!" gromde hij, en legde zijn puntige oren half in zijn nek. "Heeft je mentor je de regels niet geleerd?" voegde hij er nog streng aan toe, in de tussentijd bekeek hij de kater eens goed. Een beetje slank, maar het kon een goeie krijger worden met een strenge mentor. Misschien moest hij zich maar eens opgeven voor een mentorschap, "Begrepen? Anders zal ik Shrewstar vertellen dat je niet aan de krijgscode houd" mauwde hij, misschien kon hij deze kat wel op zijn naam nemen. En hem even de regels in zijn oren knoppen.

De kater trok ruw zijn prooi weg. "Eten doen we pas als de clan is gevoed!" Maar, was de clan al niet een hele tijd geleden gevoed? "Heeft je mentor je de regels niet geleerd? Begrepen? Anders zal ik Shrewstar vertellen dat je niet aan de krijgscode houd." Wat! Hij hield zich perfect aan de warriorcode, beter kon bijna niet. Hij had al gejaagd, de ouderen niet in de weg gelopen, sommigen vonden dat immers zeer belangrijk, en had gewacht tot iedereen had gegeten. Althans, geslapen tot iedereen had gegeten. "Z..zijn er dan nog warriors die niet hebben ontbeten?" vroeg hij, om subtiel duidelijk te maken dat dit geen lunch was. De stemmen sisten verontwaardigd. Ze lachten hem uit omdat hij niet genoeg lef had om tegen de kater in te gaan, om luid en duidelijk te zeggen: "Nee." Al die dingen durfde hij niet, alles wat ze hem vertelden. Want dan zouden ze hem toch doorhebben? Dan zou iedereen weten van zijn geheim. Nee nee, dit zou hij met zijn leven bewaren. Zeker weten.

"Z..zijn er dan nog warriors die niet hebben ontbeten?" Hij wierp de leerling een boze blik toe, zijn brede schouder spande zich aan e zijn oren gleden dieper zijn nek in. "Ontbeten? dat hebben we gedaan toen het ochtend was," mauwde hij, zijn ogen waren vurig op die van hem gericht. "Doe eens wat nuttigs, en laat zien dat je wat waard ben voor de clan" gromde hij, "Of gaan we de bijdehandje spelen? en een grote bek geven tegen een oudere warrior!?" Hij draaide zich met een ruk om, en liep een paar passen naar voren. met zijn staart gebaarde hij dat de leerling mee moest komen, "Ik heb nog wel een leuk klusje voor je"

De kater bleef hem maar afsnauwen, het begon hem rustig aan te irriteren. Had hij zelf niets beter te doen dan dit?! Dark legde zijn oren plat en trok zijn nagels in en liet ze toen weer in het zand begraven worden, steeds maar door, en dat terwijl de warrior hem vurig bleef aanstaren. Dat kon hij ook. Toen de kater zei dat hij wel een klusje voor hem had, blies Darkpaw ongelovig. Dit kon hij toch niet menen! Dat hij het zelf deed, hij was tenslotten warrior, hij een apprentice, die waren veeel minder ervaren. Hij liep achter de kater aan. Maar toch volgde hij hem, hopend op een simpele en saaie klus, zoals teken uit de vacht van de elders halen, of de kampwanden te verstevigen. Helaas zag de warrior er zo niet uit, dit zou zeker een harde klus worden, echt om van te genieten... Was het maar waar. En bovendien, hij had deze dag al genoeg gedaan, drie prooien jagen voor zonsopkomst in deze tijd van het jaar was niet niks, en al zeker op zo'n korte tijd als de zijne!

Hij knikte kort toen hij zag dat de leerling toch een stel hersens had en hem volgde, met een snelle pas trippelde hij naar de uitgang van het kamp. zijn neus stak hij in de lucht en snoof de vertrouwende geuren op, hij rook dat de laatste patrouille richting de Thunderclan ging en vandaag was hij al bij de Windclan geweest. "Ik hoop dat je conditie heb, we gaan een grenscontrole doen bij de Riverclan" hij keek de zwarte kater aan, zijn vurige blik was ietsjes weggevaagd maar nog steeds was zijn strenge uitstraling er. Zonder op antwoord te wachten stapte hij het kamp uit en stapte met een snelle tempo richting de grens van de Riverclan, hij zal de leerling maar eens goed in de oren proppen dat er altijd dingen te doen zijn dan slapen.

-Topic uit Viperstrike
ik maak de vervolg wel C;