When you're gone

Onderwerp: When you're gone do 15 okt 2015 - 7:50

Verdrietig zakte haar oortjes naar achter toen ze haar eigen gestalte in het zacht krabbelende water van de Little Creek zag. De laatste keer dat ze haar vader had gesproken was hier geweest. Hij was boos op haar geworden omdat hij RiverClan in haar pels had geroken. Hij had Cedarpaw bij haar geroken, de grijze kater met wie ze vaak afsprak bij de grenzen. De kater van het andere bloed, wiens aanwezigheid haar hart sneller deed kloppen. Ivywing slikte een keertje, ze had haar vader teleurgesteld. Nu zou ze het nooit meer goed kunnen maken met hem. En dat kwam aan als een harde klap in haar gezicht. Een traan drupte uit haar ooghoek en verpestte haar eerst zo heldere spiegelbeeld.

- Eerst Tallshadow

Onderwerp: Re: When you're gone do 15 okt 2015 - 14:18

Hij liep om eerlijk te zijn voor deze keer niet 'maar wat rond'. De kater had een eigenlijk doel, en dat was het vinden van de poes Ivywing, zijn nichtje en Thrush' dochter. Het was belangrijk dat zij het verlies van haar vader goed zou verwerken, en daarom had de kater de tip gekregen met haar te gaan praten, omdat ze er beiden onder leden. Hier stond hij dus, achter haar, niet wetende wat te zeggen omdat het ineens allemaal heel dichtbij kwam. Uiteindelijk besloot de kater dus maar om gewoon zijn keel te schrapen en te naderen. Dat zou het beste zijn.

Onderwerp: Re: When you're gone do 15 okt 2015 - 16:55

De witte kattin stond erom bekend erg schuchter en schrikachtig te zijn. En daarom trok ze ook nu wat geschrokken met haar staart, draaide ze zich in een half sprongetje om en keek ze de gestreepte kater met grote, blauwe ogen aan. Haar staart zwierde een keer kort vlak boven de grond heen en weer, waarna ze snel haar tranen afveegde aan haar pels. Proberend dat zo veel mogelijk te verdoezelen. "Ja..?" mauwde ze toen met een intentie om sterk te klinken, maar het lukte niet. Haar stem hakkelde onhandig en ze slikte kort, niet goed wetend wat haar oom wilde.

Onderwerp: Re: When you're gone za 17 okt 2015 - 1:25

Een weemoedige glimlach verscheen op zijn gezicht toen de poes van hem leek te schrikken, en haar tranen weg probeerde te vegen voor hij ze zag. Gek genoeg hadden katten dit steeds vaker bij hem, het sterk willen lijken, het 'ik kan hier wel tegen, kijk! Ik kan het'. Niet dat dat fout was, maar wel onnodig. Vandaar dat hij het ook wegwuifde met zijn staart. "Iedereen mist hem, het is niets om je voor te schamen," Mauwde hij zacht, een warme blik in zijn ogen. Die waren inmiddels niet meer vochtig. Een echte traan had Tall niet gelaten, geen tijd voor gehad bij het gevecht, en na het gesprek met zijn vader had hij het niet meer gedurfd. Hij stopte het verdriet liever weg, negeerde het en probeerde zoveel mogelijk door te leven, en elke avond, in de nacht, zou hij omhoog kijken en glimlachen naar de sterren. Want de helderste ster daar was zijn broer, for sure.

Onderwerp: Re: When you're gone